Μετά την οριστική διάλυση των Terror X Crew (1992-2002) και την αποχώρηση του DJ Alx, οι Αρτέμης Φανουργιάκης (MC) και Ευθύμης Μπίλιος (MC)θα δημιουργήσουν το 2004 ένα νέο χιπ-χοπ συγκρότημα με το όνομα τους.
Οι "Αρτέμης/Ευθύμης" ιδρύθηκαν το 2004 και έχουν πειραματιστεί, σε διάφορα είδη μουσικής,
ξεφεύγοντας από τον παραδοσιακό χαρακτηριστικό ήχο του χιπ-χοπ, κυρίως με έθνικ, electro,
μέταλ κτλ. Έχουν αλλάξει πλέον και τον τρόπο γραφής τους: πλέον, πολλοί στίχοι
τους είναι γραμμένοι στην καθαρεύουσα ακόμα και στα αρχαία ελληνικά. Χαρακτηριστικό είναι πως οι στίχοι των δίσκων τους, αναγράφονται, στο
εσωτερικό έντυπο, με το πολυτονικό σύστημα. Στους στίχους τους, μεταξύ άλλων, κάνουν αναφορές στο έργο του
Παπαδιαμάντη, του Κόντογλου, του Γκάτσο, του Βάρναλη, του Παλαμά, του
Περικλής Γιαννόπουλος, κ.α. Οι Α/Ε έχουν κυκλοφορήσει 2
albums και 2 cd singles και στη παραγωγή προστέθηκε και ο DJ Smartie, αλλά το 2010 ο Αρέμης θα προχωρήσει στην πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά σε συνεργασία με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, θα έρθουν και άλλες δύο, ενώ το 2015 θα κάνει το ίδιο και Ευθύμης.
Δικά μας παιδιά
https://www.youtube.com/watch?v=8YZNgTw55hc
Ξόδι No 2 https://www.youtube.com/watch?v=HLty_KCm0aY
Ο Γεράσιμος Μαρκοράς ήταν μαθητής του Διονύσιου Σολωμού, συγγραφέας και ποιητής. Ανήκει στην
λεγόμενη «Επτανησιακής σχολής» και το έργο του φέρει τα ίχνη της σολωμικής επίδρασης, ενώ συνέβαλε και στη μελέτη και τη διάδοση της ποίησης του Σολωμού. Ως «Σολωμικούς ποιητές» θεωρούνται και τους Γεώργιο Τερτσέτη, Ιούλιο Τυπάλδο και ο Ιάκωβο Πολυλά. Ο Γεράσιμος Μαρκοράς ήταν γιος του Kερκυραίου
δικαστικού και λόγιου Γεωργίου Μαρκορά και της Μαρίνας Βλασσοπούλου.
Γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά και έλαβε τη Γυμνασιακή του εκπαίδευση στην
Κέρκυρα όπου διευθυντής ήταν ο Ανδ. Κάλβος. Σε ηλικία 23 ετών έφυγε για την Ιταλία και σπούδασε νομικά.
Συνέχισε τις σπουδές του στην Ιόνιο Ακαδημία απ' όπου αποφοίτησε και
έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα. Παρά τις σπουδές του στα νομικά,
αφιερώθηκε στην ποίηση. Το 1875 δημοσίευσε το πρώτο
του ποίημα με τον τίτλο «Όρκος» και το 1890 εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή υπό τον τίτλο «Ποιητικά Έργα», στην οποία περιλαμβανόταν και ο «Όρκος». Το 1898 ακολουθεί η συλλογή του «Μικρά Ταξείδια».
Επηρεασμένος από το διδάσκαλο του, στα ποιήματά του υπήρξε μελωδικός,
αφηγηματικός και επιδέξιος χειριστής της δημοτικής. Ήταν φυσιολάτρης
και πατριδολάτρης, κάτι που επηρέασε έντονα την ποίησή του. Σατίρισε επανειλημμένα τους Άγγλους κατακτητές και εξύμνησε τους απελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων. Πέθανε στην
Κέρκυρα στις 28 Αυγούστου του 1911 σε ηλικία 85 ετών.
Του κάκου τα στολίδια
https://www.youtube.com/watch?v=4fYDfO4LCmQ
Ποίηση: Γεράσιμος Μαρκοράς
Μελοποίηση/Εκτέλεση: Σπύρος Ζιώγας
Συλλογή: There is no alternative
Το ψευδώνυμο "Κώστας Γιαννίδης" χρησιμοποιούσε ο πολύπλευρος συνθέτης Γιάννης Κωνσταντινίδης, για να ξεχωρίσει την δραστηριότητά του ως τραγουδοποιού. Ο Κώστας Γιαννίδης, ήταν ένας από τους διακεκριμένους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, μαέστρους και πιανίστες, ιδίως του ελαφρού τραγουδιού. Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 21 Αυγούστου 1903. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια που λίγο πριν την καταστροφή της Σμύρνης ήλθε στην Ελλάδα και συνέχισε σπουδές στη Γερμανία σε πιάνο και σύνθεση στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου
και στο Ωδείο Στερν (1923-1931). Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα και
εργάστηκε στο ελληνικό μουσικό θέατρο ως μαέστρος και συνθέτης την
περίοδο 1932-1950 όπου και παρουσιάστηκε με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης μετατρέποντας δηλαδή τη σειρά του ονοματεπωνύμου του. Ο Κώστας Γιαννίδης παρουσίασε πολλά έργα, οπερέτες, περίπου 50,
μουσικές κωμωδίες και πολλές επιθεωρήσεις. Διετέλεσε Διευθυντής του
τμήματος ελαφράς μουσικής του ΕΙΡ την περίοδο 1946-1952, καθώς και μουσικός διευθυντής στην ΥΕΝΕΔ την περίοδο 1952-1960. Έχει γράψει συμφωνικά έργα, κομμάτια για πιάνο, μουσική δωματίου,
και πολλά τραγούδια. Είχε πάρει μέρος σε επιτροπές κρίσης διαφόρων
φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού (στη Θεσσαλονίκη 1962-1967, στο Σπλιτ
το 1968, Βουλγαρίας 1971-1975, Λουμπλιάνας 1974, κ.α.). Τιμήθηκε με το Α’
Βραβείο του Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού της Βαρκελώνης με το τραγούδι του «Ξύπνα αγάπη μου» (1960) που ερμήνευσε η Νανά Μούσχουρη,
το 1961 με το Γ’ Βραβείο με το τραγούδι «Τα δυο σου γκρίζα
ματάκια» που ερμήνευσε η Άτζελα Ζήλια, καθώς και με το Α’ Βραβείο στο
1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Αλυσίδες» (1962) που ερμήνευσε η
Καίτη Μπελίντα. Στον ελληνικό κινηματογράφο είχε επίσης αναλάβει τη
μουσική επένδυση σε 7 ταινίες. Ο Γιαννίδης υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών
Συγγραφέων και της Ένωσης Μουσουργών Ελλάδος. Μιλούσε γαλλικά και
γερμανικά, και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Έγραψε περί τα 100 τραγούδια, πολά εκ των οποίων πολλά έγιναν κλασικές επιτυχίες. Τέλος, έγραψε κι ένα τουλάχιστον λαϊκό τραγγούδι, το
περίφημο "Το τάβλι" ή "Τα νέα της Αλεξάντρας". Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου του 1984
Μεγάλες Επιτυχίες: Θα ξανάρθεις, Λίγα
λουλούδια αν θέλεις στείλε μου, Πόσο Λυπάμαι, Ξύπνα αγάπη μου, Πάμε σαν άλλοτε, Το τραμ το τελευταίο, Τα νέα της Αλεξάντρας κ.α
Οι παλιοί μας φίλοι - ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ
https://www.youtube.com/watch?v=XqGRR1Lnqm4
Λίγα Λουλούδια αν θέλεις στείλε μου
https://www.youtube.com/watch?v=2lllT0FYSTY
Στίχοι: Βασίλης Σπυρόπουλος, Πάνος Παπαδούκας Μουσική: Κώστας Γιαννίδης
Εκτέλεση: Νίκος Γούναρης
Απο την επιθεώρηση "Βιολέττα" την μεγάλη επιτυχία του θιάσου Μηλιάδη Κυριακού στο θέατρο Σαμαρτζή.
Το τάβλι (Τα νέα της Αλεξάνδρας)
https://www.youtube.com/watch?v=-SJndgGPAv0
Στίχοι-Μουσική: Κώστας Γιαννίδης
Εκτέλεση: Βαγγέλης Περπινιάδης
Η Σεζάρια Έβορα κατάγεται από το Πράσινο Ακρωτήριο και γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1941 στην πόλη Μιντέλο του νησιού Σάο Βισέντε.
Σε ηλικία 7 ετών έμεινε ορφανή από πατέρα. Μετά το θάνατό του, η μητέρα
της αγωνίστηκε να την μεγαλώσει με τα πενιχρά της εισοδήματα που
εξασφάλιζε από την εργασία της ως μαγείρισσα. Η φτώχεια όμως την οδήγησε σε
ορφανοτροφείο και στη χορωδία του ιδρύματος εκείνου έμαθε να τραγουδά. Σε ηλικία 16 ετών έναν ναυτικό από το Πράσινο
Ακρωτήριο, επ΄ ονόματι Εντουάρντο, της
δίδαξε τα παραδοσιακά μουσικά στιλ των coladeiras και mornas.
Η Σεζάρια ξεκίνησε να τραγουδά σε τοπικά μπαρ και
ξενοδοχεία. Την εποχή εκείνη ήταν γνωστή στο νησί της, άγνωστη όμως διεθνώς. Ο θείος, ο οποίος ήταν μουσικός
και τραγουδοποιός, της έγραψε πολλά
τραγούδια. Η δυσχερής οικονομική και πολιτική κατάσταση στη νησιωτική
της χώρα, σε συνδυασμό με τα προσωπικά και οικονομικά της προβλήματα,
την οδήγησαν στην απόφαση να σταματήσει το τραγούδι, ώστε να υποστηρίξει
οικονομικά την οικογένειά της. Επί δέκα χρόνια δεν τραγούδησε ενώ την ίδια περίοδο πάλεψε με τον
αλκοολισμό.
Η ίδια τα περιέγρφε την περίοδο αυτή ως "σκοτεινά χρόνια". Ένας μουσικού και προστάτη των τεχνών που ζούσε στην Πορτογαλλία αλλά καταγόταν από το Πράσινο Ακρωτήριο την έσπρωξε και πάλι στο τραγούδι. Ο άνθρωπος αυτός προσκάλεσε τη Σεζάρια να τραγουδήσει σε συναυλίες στην
πορτογαλλία, με τη χρηματοδότηση μιας τοπικής οργάνωσης γυναικών. Τελικά ο Ζοζέ ντα Σίλβα, ένας Γάλλος με καταγωγή από το Πράσινο Ακρωτήριο την έπεισε να μεταβεί στο Παρίσι, όπου ηχογράφησε το άλμπουμ La Diva Aux Pieds Nus (Η Ξυπόλητη Ντίβα) το 1988. Είχε το προσωνύμιο «ξυπόλητη ντίβα» εξαιτίας της προτίμησής της να τραγουδά χωρίς να φορά τα παπούτσια της να νοιώθει ένα με τη γη. Το τραγούδι "Sodade" ήταν η πρώτη της διεθνής επιτυχία και η πρώτη της επιτυχία στη Γαλλία
που δεν ήταν στα γαλλικά. Αυτό σηματοδότησε την απαρχή της παγκόσμιας
φήμης της τραγουδίστριας. Το 1992 κυκλοφόρησε το άλμπουμ της, Miss Perfumado, το οποίο σημείωσε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία. Έτσι, η τραγουδίστρια έγινε διεθνές αστέρι σε ηλικία 47 ετών ταξιδεύοντας σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου κουβαλώντας στην ψυχή την μουσική παράδοση της χώρας της.
Τον Σεπτέμβριο του 2011 ανακοίνωσε πως θέτει τέλος στη μουσική της
καριέρα, ακυρώνοντας τις προγραμματισμένες συναυλίες της, καθώς
βρισκόταν «σε κατάσταση μεγάλης εξάντλησης».
Η βασίλισσα της Μόρνα είχε υποβληθεί το 2010 σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς, στο
Παρίσι, έπειτα από σοβαρά προβλήματα που παρουσίασε στην στεφανιαία
αορτή. Έφυγε τελικά από τη ζωή στις 17 Δεκεμβρίου 2011 ενώ νοσηλευόταν στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση.
Cesaria Evora & Ελευθερία Αρβανιτάκη - Sodade
https://www.youtube.com/watch?v=_dv1Ok_4FQU
Στίχοι: A. Cabral
Μουσική: Α. Cabral, L. Morais
Ελληνικοί Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Τα mornas αποτελούν τραγούδια της λύπης, της μελαγχολίας και της νοσταλγίας. Το τραγούδι "Sodade" και ο πορτογαλικός όρος saudade έχει περίπλοκη σημασία, που είναι
δύσκολο να μεταφραστεί απόλυτα. Σημαίνει γενικά νοσταλγία, πόθο, λύπη και
μετάνοια. Η έκφραση της "sodade" αποτελεί εσωτερικό στοιχείο στη μουσική
του Πράσινου Ακρωτηρίου.
Bésame Mucho
https://www.youtube.com/watch?v=LLsg_Lk819s
Το "Bésame Mucho" (Kiss me much) είναι τραγούδι του 1940 από τον Μεξικάνο στιχουργό Consuelo Velázquez.
Η "Μόρνα" είναι είδος μουσικής και χορού από το Πράσινο Ακρωτήριo. Η μόρνα θεωρείται σαν η εθνική μουσική του Κάπο Βέρντε, όπως είναι το fado στην Πορτογαλία, το τάνγκo για την Αργεντινή, η ρούμπα για την Κούβα, η merengue στην Δομινικανή Δημοκρατία.ο.κ. Δεν είναι βέβαιο πότε ακριβώς ξεκίνησε το είδος αυτό αλλά είναι μεταξύ 18ου και 19ου αιώνα στο νησί Μπόα Βίστα. Ηκαλύτερηκαι πιο γνωστή διεθνώςτραγουδίστρια της mornaήταν ξυπόλιτη ντίβα η CesáriaÉvora ενώ ιδαίτερα γνωστός είναι και ο ποιητής και συνθέτης Eugénio Tavares, ο οποίος εισήγαγε τα ρομαντικά στοιχεία στην morna. Στα όργανα της ορχήστρας συχνά περιλαμβάνονται cavaquinho, κλαρινέτο, ακορντεόν, βιολί, πιάνο και κιθάρα. Τα θέματα τους ποικίλουν πχ. Στην Μπόα Βίστα μιλούνσυχνάκάνοντας αστεία,σάτιραήακόμη και κοινωνικήκριτική σε ένα πιο γρήγορο τέμπο, στη Brava παίζουν σε πιο αργό τέμπο και έχουν καθαρά ρομαντικά στοιχεία, στο São Vicente έχουν το ίδιο τέμπο αλλά έχουν προσθέσει ακόμη και καθαρά ποιητικά στοιχεία πέραν του ρομαντικού. Η λέξη "μόρνα" δεν είναι βέβαιο από που προήρθε αλλά η πιο πιθανή ερμηνεία είναι να έχει πορτογαλλική ρίζα και συγκεκριμένε από την πορτ. λέξη “morno” που σημαίνει τη ζέστη, τη θέρμη που βγάζει η γυναίκα και έτσι σαφώς ομοιάζειμε το γλυκόκαιμελαγχολικόχαρακτήρατηςmorna.
Μόρνα Τραγούδια: Soldade, Rabilona, Força di cretcheu, Eclipse, Fidju maguadu, Biografia d’ um criol, Nha berçu κ.α
CABO VERDE / LA MORNA : LURA / MAR AZUL
https://www.youtube.com/watch?v=sy0Y1wqWJ4I
Music from Cape Verde Islands.
From the documentary: " Dix petits grains de terre"
Ο γνήσιος λαϊκός τραγουστής Τάκης Μπήνης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1923 από γονείς πρόσφυγες Αϊβαλιώτες, ακριβώς δίπλα στον Άγιο Δημήτριο. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Τούμπα. Με την μουσική ασχολήθηκε από 6 ετώνκαθώς στο σπίτι είχαν κιθάρα και μαντολίνο, αλλά δεν του άρεσαν ιδιαίτερα τα δύο αυτά όργανα όπως ούτε και τα σμυρναίικα. Ήταν άριστος μαθητής και έκανε παρέα με μεγαλύτερους. Το 1935 γνώρισε τον
Γιάννη Παπαϊωάννου και το 1945 έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί στην Αθήνα όπως του είχε υποσχεθεί.Του άρεσαν οι πρωτεργάτες του λαϊκού μας τραγουδιού Βαβακάρη και ο Μπάτη. Το 1938 γνώρισε τον Βασίλη Τσιτσάνη από τον οποίο πήρε ουσιαστικά μαθήματα μπουζουκιού. Στη δικτατορία του Mεταξά,
εντάχθηκε στην Μορφωτική Ένωση Νεολαίας Τούμπας ψυχαγωικός και αθλητικός όμιλος και κρατείται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας του
επειδή δεν οργανώθηκαν στην EON έτσι άφησε και το σχολείο και βγήκε στο μεροκάματο. Στην Kατοχή
συλλαμβάνεται για αντιστασιακή δράση -σαμποτάζ-
και κλείνεται και στο στρατόπεδο Παύλος Mελάς. Το 1944 κατεβαίνει
στον Πειραιά, όπου δούλεψε για αρκετό διάστημα στα μαγαζιά στην Tρούμπα μαζί με άλλους γνωστούς μουσικούς και τραγουδιστές. Στον Πειραιά θα
γνωριστεί και θα γίνει επιστήθιος φίλος με τον μεγάλο δεξιοτέχνη του
μπουζουκιού Δημήτρη Στεργίου ή Mπέμπη.Ο Τάκης Μπίνης πέθανε στις 21 Δεκεμβρίου2005 σε ηλικία 82 ετών.
Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, μοντέλο και τραγουδιστής Θεοχάρης Ιωαννίδης γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1984 στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας. Εκεί έζησε μέχρι το 1995 ώσπου μετακόμισε στην Ελλάδα. Τελείωσε το Μουσικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, ενώ ένα
χρόνο μετά την αποφοίτηση του αφήνει την Ελλάδα για να ταξιδέψει στις
Η.Π.Α. για να τελειώσει το σχολείο εκεί. Επέστρεψε στην Ελλάδα
και πέρασε στο τμήμα της Νομικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Αυτή η περίοδος ήταν η πιο καταλυτική στη ζωή του καθώς
τότε πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο
και την μεγάλη του αγάπη την σκηνοθεσία. Έτσι επέστρεψε στις Η.Π.Α όπου σπούδασε υποκριτική, σκηνοθεσία και μοντάζ στη σχολή New
York Film Academy, υποκριτική στο Acting Studio James Price, και σεμινάρια υποκριτικής στο Actor's Studio. Εκεί θα παραμείνει
για κάποια χρόνια. Τελειώνοντας, γύρισε πίσω στην Ελλάδα με σκοπό να
τελειώσει τις σπουδές του, μόνο που άνοιξε μπροστά του ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή
του, το μόντελνγκ με κορυφαία του δουλειά την επίσημη διαφημιστική παγκόσμια
καμπάνια-tv spots του οίκου ARMANI για τα EMPORIO casual και sports-wear. Παρόλα αυτά ο Θεοχάρης, ή απλά Χάρης όπως τον φωνάζουν οι φίλοι είναι
πιστός στην υποκριτική έτσι αρχίζει την καριέρα του κάνοντας ένα guest
στους "Singles" και στο "Ιατρικό Απόρρητο". Εμφανιζόταν στην
σειρά "Λατρεμένοι Γείτονες" την δεύτερη σαιζόν ενώ
συμμετείχε στην σειρά "Χαρά Αγνοείται", "Dr
Roulis"και "Κούκλες". Στο Just the 2 of us, ο Θεοχάρης απέδειξε
τις ικανότητες του και στο τραγούδι έτσι ξεκινήσει συνεργασία με τη Heaven και κυκλοφόρησε ψηφιακά το πρώτο του τραγούδι: «I’ m
flying». Ακολούθησε η κυκλοφορία του ψηφιακού single "Κρατήσου" (το I'm
flying στα ελληνικά) και εμφανίσεις στο πλευρό του Νίνο, της Πάολα
και του Οικονομόπουλου. Κυκλοφόρησε και άλλα ψηφιακά single "Εδώ
μαζί μου μείνε", "Ξυπνάς τον άλλο μου εαυτό", "Το περίμενα" "Έκλεισα εδώ""40 βαθμοί" κ.α. Γρήγορα αφήνει τις πίστες και το τραγούδι και αφοσιώνεται στην υποκριτική "Πόλεμος των Άστρων" και στο "Μπρούσκο"αλλά και στο θέατρο.
Ο συνθέτης και ενορχηστρωτής Νίκος Αντύπας γεννήθηκε στη Καλλιθέα το 1954 και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη. Ξεκίνησε σαν ντράμμερ σε ροκ συγκροτήματα όπως οι "Socrates Drank the Conium", για
να ενορχηστρώσει στη συνέχεια ιστορικούς δίσκους, όπως τα "Ζεστά ποτά"
των Κατσιμιχαίων (1985) ή το "Μένω εκτός" της Ελευθερίας Αρβανιτάκη (1991). Το 1992 κυκλοφόρησε το "Δι' ευχών"
της Αλεξίου, ένας δίσκος που άλλαξε το ερμηνευτικό της πρόσωπο, 10 τραγούδια σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και συνθέσεις Νίκου Αντύπα. Η επιτυχία και η απήχηση της δουλειάς αυτής ήταν
τεράστια, έτσι δυο χρόνια μετά το "Δι'
ευχών", ο Νίκος Αντύπας και η Χάρις Αλεξίου συναντώνται ξανά στο δίσκο "Έϊ", όπου τους στίχους έγραψαν οι Λευτέρης Παπαδόπουλος, Άρης
Δαβαράκης και Χάρις Αλεξίου. Το 1997 συνεργάζεται με την έτερη κορυφαία Άλκηστη Πρωτοψάλτη στο δίσκο "Σαν ηφαίστειο που ξυπνά" σε στίχους και πάλι Λίνας Νικολακοπούλου και δικές του συνθέσεις. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Παρίσι, και άφησε πίσω του επιτυχίες σαν το
"Διθέσιο", το "Λάβα" και το "Μωρό". Το πρώτο του solo άλμπουμ, "Θεατής" κυκλοφορεί το 1998 και περιέχει 8
ορχηστικά κομμάτια και 4 με στίχους. Συνεργάστηκε και με τον παλιό του φίλο από τους "Socrates" Γιάννη Σπάθα. Ο Νίκος Αντύπας αν και παλιός ροκκάς έχει συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως η Αλεξίου, η Πρωτοψάλτη, ο Νταλάρας, ο Κότσιρας, η Μαρινέλλα, η Ασλανίδου, η Γαρμπή αλλά και σπουδαίους στιχουργούς όπως η Νικολακοπούλου, η Ρεβέκκα Ρούσση κ.ά..
"Ειχα την τύχη να είμαι μαθητής του Νίκου πριν από 20+ χρόνια όταν
μάθαινα ντραμς. Κορυφαίος ντράμμερ παγκοσμίου επιπέδου, ολοκληρωμένος
μουσικός και πολύ καλός άνθρωπος. Ήταν εκπληκτικός. Μπορείτε να τον
δείτε εκτος των άλλων, με τον Μίκη Θεοδωράκη στο Ανατολικό Βερολίνο, εώς
να παιζει φανταστικούς ντίσκο ρυθμούς στα καλλιστεία το 1981 όπου είχε
μάλιστα πέσει και ξύλο. Ένα κόσμημα της ελληνικής μουσικής και για όσους
παίζουν ντραμς σίγουρα ένα είδωλο. Μας έλεγε ότι όταν 16 χρονών πήγε στον πατέρα του και του ανακοίνωσε ότι
θα γίνει μουσικός. Πήγε για χρόνια στο Μπέρκλεϊ στην Αμερική και γύρισε
πίσω. Την συνέχεια την ξέρουμε. Έχει παίξει ντραμς για τον Πάκο ντε
Λούτσια και τον Αλ ντι Μέολα. Κατα την γνωμη μου είναι ο κορυφαίος έλληνας ντραμερ και πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί μου. Εξαιτίας του έμαθα
την τζαζ και ό,τι μου έμαθε τόσα χρόνια πριν δεν τα ξέχασα ποτέ. Ήταν
τότε πολύ μπροστά από την εποχή του και πολύ ανοιχτόμυαλος. Να εισαι καλα Νικο (ασκηση 6 SAM ULANO)" tacman1974
Γιορτή του Κρασιού
Το 1961 δηλαδή ένα
χρόνο μετά την ανακήρυξη της Κ.Δ. γεννήθηκε και ο θεσμός της Γιορτής του
Κρασιού στη Λεμεσό. Για πολλά χρόνια η διοργάνωση της Γιορτής του Κρασιού
αποτελούσε θέμα μεγάλων συζητήσεων και προβληματισμού εκ μέρους των
οινοβιομηχανιών, των τοπικών οργανώσεων και άλλων ενδιαφερομένων μερών.
Η υπόθεση θεωρήθηκε πολύ δύσκολη, όχι μόνο λόγω του οικονομικού
βάρους που θα συνεπάγετο, αλλά και λόγω της αβεβαιότητας για την
επιτυχία της γι’ αυτό και αναβαλλόταν από χρόνο σε χρόνο. Ο πρωταρχικός στόχος της διοργάνωσης της Γιορτής ήταν
η προώθηση της κατανάλωσης των κυπριακών κρασιών, τόσο στην εγχώρια,
όσο και στη ξένη αγορά, καθώς και η απάμβλυνση του προβλήματος του
κρασιού που ήταν ένα βάρος για τους παραγωγούς και την Κυβέρνηση. Παράλληλα μια τέτοια διοργάνωση στόχευε και στο να προσφέρει τη
δυνατότητα διασκέδασης στους Κύπριους πολίτες και στους ξένους
περιηγητές. Έτσι έπρεπε να δημιουργήσουν ένα
πρωτότυπο θέαμα με τοπικό χρώμα. Ο Δήμος Λεμεσού
επέτρεψε να χρησιμοποιηθεί ο Δημόσιος Κήπος δωρεάν και κατάργησε το
δημοτικό φόρο πάνω στις εισπράξεις. Ντόπιοι ερασιτέχνες ηθοποιοί,
καλλιτέχνες, μουσικοί, καθώς και μουσικοχορευτικά συγκροτήματα απ’ όλη
την Κύπρο, πρόσφεραν το ταλέντο τους. Μέσα σε λίγες μέρες η σκηνή είχε
στηθεί: ένα υπαίθριο θέατρο απεικονίζοντας ένα κυπριακό χωριό με το
καφενείο, την ταβέρνα του, τοπικές αναπαραστάσεις και διακοσμήσεις και
οι δοκιμές άρχισαν. Η πλέον όμως εντυπωσιακή διακόσμηση ήταν ο γιγαντιαίος
Κύπριος βρακάς που είχε ύψος περίπου 7 μέτρα. Η μορφή αυτή, η οποία φιλοτεχνήθηκε από το Γιώργο Μαυρογένη,
καθιερώθηκε σαν το έμβλημα της Γιορτής του Κρασιού το 1962 και παραμένει
μέχρι και σήμερα. Κάτω από τη μορφή του βρακά διαβάζουμε το ρητό
«ΠΙΝΝΕ ΚΡΑΣΙΝ ΝΑΣΙΗΣ ΖΩΗΝ» που ήταν έμπνευση του Μιχάλη Πιτσιλλίδη.
Από τότε η Γιορτή του Κρασιού έχει καταστεί ετήσιος
θεσμός. Κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες και ντόπιοι από κάθε γωνιά του
νησιού επισκέπτονται τη Λεμεσό για να συμμετάσχουν στη
Γιορτή του Κρασιού. Η Γιορτή δεν πραγματοποιήθηκε τα έτη 1964, 1974, 1975,
1976 και 1977 λόγω των πολιτικών αναταραχών που προκάλεσαν η Τουρκία και
οι τουρκοκύπριοι.
Από τον αμπελώνα στο τραπέζι https://www.youtube.com/watch?v=ndQPSPZuzyM Εκτέλεση: Μιχάλης Ττερλικκάς
Η παιδική σκηνή του Δώρου Κυριακίδη ξεκίνησε την λειτουργία της το 1986 και μέχρι σήμερα έχει ανεβάσει περισοτερα απο 90 έργα. Τα έργα που ανεβάζονται είναι σημερινά και τα περισσότερα έχουν γραφεί απο τον ίδιο τον Δώρο Κυριακίδη. Η θεματολογία τους έχει
να κάνει με τα σημερινά ενδιαφέροντα των παιδιών, γονιών αλλα και των
εκπαιδευτικών. Μέσα απο την ψυχαγωγία δίνονται και πολλά μηνύματα που
βοηθούν την καλυτέρευση του χαρακτήρα του παιδιού. Eίναι η μοναδική παιδική σκηνή που δεν επιχορηγείτε απο το Θ.Ο.Κ. Η
μοναδική παιδική σκηνή που δίνει παραστάσεις παγκύπρια μέχρι και το
τελευταίο Χωριό. Η μοναδική παιδική σκηνή που εξακολουθεί να δίνει παραστάσεις δίνοντας χρήματα για καλό σκοπό.
Ο Κώστας Σχοινιού κατάγεται από το χωριό Ακανθού της επαρχίας Αμμοχώστου και ήταν παιδί πολυμελούς οικογένειας. Σε ηλικία 12 ετών παίρνει και αυτός τον δρόμο της προσφυγιάς. Τελειώσε το Λύκειου Αγ. Γεωργίου Λάρνακας και πήγε να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ενώ παράλληλα φοίτησε στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη. Γρήγορα όμως τον κέρδισε η ηθοποιά. Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους ηθοποιούς με πρώτη και καλύτερη την αείμνηστη Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον σπουδαίο Θανάσης Βέγγος. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, έφτιαξε μαζί με τον Δώρο Κυριακίδη, την παιδική σκηνή και το 1999 έγινε ο βασικός ήρωας των μικρών φίλων της παιδικής σκηνής του Δώρου Κυριακίδη ήταν ο "Νικολάκης", ο οποίος κατάφερε να μπεί στο Βιβλίο
Ρεκόρ Γκίνες κάνοντας περίφανει την παιδική σκηνή αλλά και ολόκληρη την
Κύπρο.
Ο Δώρος Κυριακίδης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέα και θεατρικός παραγωγός. Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν και έχει παίξει σε εκατοντάδες θεατρικές παραστάσεις.
Ο ηθοποιός Μιχάλης Μόσιος στις αρχές της δεκαετίας του 80΄ επινόησε το χαρακτήρα του "Ταμτάκου" στο θέατρο ενός γραφικού και αφελή γύφτου τον
οποίο και καθιέρωσε αργότερα και στον κινηματογράφο μέσα από μια σειρά βιντεοταινιών με κεντρικό πρωταγωνιστή τον Ταμτάκο. Ο Μιχάλης Μόσιος τα πρώτα του βήματα στο θέατρο τα έκανε στην Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παίζοντας σε παραστάσεις κλασικών αρχαίων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Έπειτα κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου συμμετέχει σε διάφορες παραστάσεις. Στην συνέχεια αρχίζει ένας νέος κύκλος συμμετοχών του σε επιθεωρήσεις. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1972 στον κινηματογράφο με το έργο "Αν ήμουν πλούσιος". Έπαιξε σε τηλεοπτικές σειρές της ΕΡΤ και της ΥΕΝΕΔ,
ενώ έχει πρωταγωνιστήσει σε εννέα ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες, ενώ 13 άλλα έργα του έχουν κυκλοφορήσει σε βιντεοκασέτες.
Τα Τραγούδια του Ταμτάκου
https://www.youtube.com/watch?v=t43bO67BNMI
Από την ταινια "Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΓΥΦΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ" (1988).
Τα Τραγούδια του Ταμτάκου
https://www.youtube.com/watch?v=M_LoHHuTNr4
Οι Septicflesh σχηματίστηκαν στην Αθήνα,
το Μάρτιο του 1990 από τον κιθαρίστα Σωτήρη Βαγενά, τον μπασίστα Σπύρο Αντωνίου και τον κιθαρίστα Χρήστο Αντωνίου. Το Δεκέμβριο του 1991
κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP με τίτλο "Temple of the Lost Race" . Η μπάντα ηχογράφησε το πρώτο full-length album "Mystic Places of Dawn,
τον Απρίλιο του 1994. Τον επόμενο χρόνο ακολουθεί ο δίσκος Έσοπτρον (1995). Από το 1991 μέχρι το 1997, το line-up ήταν σταθερο, αλλά στους επόμενους δίσκους The Ophidian Wheel (1997) και A Fallen Temple (1998) προστέθηκε στα φωνητικά και η Ναταλία Ρασούλη.
Μέχρι το 2003 κυκλοφορούν άλλα 2 albums Revolution DNA (1999), Sumerian Daemons (2003) και ένα EP, The Eldest Cosmonaut (1998). Toν Οκτώβριο όμως του 2003 ανακοινώνεται η διάλυ ση τους. Μετά τη διάλυση τα μέλη
του συγκροτήματος κινήθηκαν προς διαφορετικά ή υφιστάμενα σχήματα (Chaostar, Nightfall, Firewind,TheDevilWorx).
Επανασύνδεση: Στις 19 Φεβρουαρίου 2007, οι Septic Flesh ανακοινώνουν ένα μοναδικό reunion για το ελληνικό Metal Healing Festival (20-22 Ιουλίου 2007). Τελικά το συγκρότημα απαναδραστηριοποιείται δυναμικά και κλείνει συμφωνία με την γαλλική δισκογραφική εταιρία Season of Mist. Οι Septic Flesh ολοκλήρωσαν το νέο άλμπουμ τους, Communion, στο στούντιο Fredman στην Σουηδία
το οποίο κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 2008. Στις 17 Δεκεμβρίου 2010, η μπάντα κυκλοφόρησε το πρώτο single από τη νέα
δουλειά με τίτλο "The Vampire From Nazareth". Οι επόμενες δουλειές τους είναι: The Great Mass (2011) και Titan (2014).
* Septiv Flesh (Αγγλικά) < Σηπτική Φλέβα δηλ, η φλέβα που πάσχει από σήψη ή προκαλεί σήψη
Ο εβραϊκής καταγωγής στιχουργός Ισαάκ Σούσης γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1962 στο Τελ Αβίβ. Στην Αθήνα ήρθε μόνιμα το
1963. Σπούδασε βιβλιοθηκονομία και μπήκε στην δισκογραφία το 1995 στο κλασικό πλέον
album "Παυσίλυπο" του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Συνεργάστηκε κυρίως με τον Μαχαιρίτσα και τον Κότσιρα. Εκτός
από στίχους είχε δημοσιεύσει και μία ποιητική συλλογή "Κλίνατε επ'
άπειρον" καθώς και κείμενα σε συλλογικές δουλειές και βιβλία-αφιερώματα.
Επιτυχίες: Έλα ψυχούλα μου, Ένας Τούρκος στο Παρίσι, Μάτια δίχως λογική, Νότος, Τερατάκια της τσέπης (Μαχαιρίτσας), Έτσι κι αλλιώς, Εφάπαξ, Μικρόβια (Κότσιρας), Ο παλιός στρατιώτης (Νταλάρας), Κτήνος (Λεονάρδου), Κι αν με βγάλανε Ελένη (Τσαλιγοπούλου) κ.ά..
Από την Ιερό Ναό της Παναγίας της Φανερωμένης στη Λευκωσία, στις 22 Αυγούστου του 1954, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος ο Γ΄ αφού πρώτα εκφωνεί μίαν πύρινη ομιλία κατά των Άγγλων αποικιοκρατών καλεί τον λαό να τον ακολουθήσει, υποσχόμενος ότι δεν θα υποχωρήσει και θα αγωνιστεί μέχρι την τελική δικαίωση. Η ομιλία του και κυρίως ο όρκος του αυτός - ο οποίος θα παραμείνει γνωστός σαν "Ο Όρκος της Φανερωμένης"- θα αποτελέσει ορόσημο και προάγγελος για τον σκληρό αγώνα που θα ξεκινήσει.
«Κύπριοι αδελφοί.
Στώμεν καλώς. Ουδείς ας ορρωδήση. Ουδείς ας προδώση τας αρχάς και τας πεποιθήσεις του. Είμεθα Έλληνες και μετά των Ελλήνων επιθυμούμεν να ζήσωμεν.
Υπό τους ιερούς αυτούς θόλους ας δώσωμεν σήμερον τον άγιον όρκον: Θα παραμείνωμεν πιστοί έως θανάτου εις το εθνικόν μας αίτημα. Άνευ υποχωρήσεων. Άνευ παραχωρήσεων. Άνευ συναλλαγών. Θα περιφρονήσωμεν την βίαν και την τυραννίαν. Με θάρρος θα υψώσωμεν το ηθικόν παράστημά μας υπεράνω των μικρών και εφημέρων κωλυμάτων, εν και μόνον επιδιώκοντες, εις εν και μόνον αποβλέποντες τέρμα, την Ένωσιν και μόνον την Ένωσιν.»
Σταύρος Παπαγαθαγγέλου για την Κύπρο μας και την ΕΟΚΑ μας
Ο στιχουργός και συγγραφέας Οδυσσέας Ιωάννου γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1967 στην Αθήνα. Από 18 χρονών αρθρογραφεί τακτικά σε ηλεκτρονικά έντυπα, εφημερίδες και περιοδικά. Για 22 συναπτά έτη, είχε καθημερινή εκπομπή, 6-8 το απόγευμα, στον "902" και στον "Μελωδία 99.2", του οποίου υπήρξε συντάκτης και αργότερα διευθυντής της (2000-2010). Έχει συνολκά εκδώσει 4 βιβλία και μία συλλογή διηγημάτων. Ο άνθρωπος όμως που τον έσπρωξε, να ασχοληθεί με το στίχο ήταν ο Διονύσης Τσακνής, αλλά η
μεγάλη του επιτυχία θα έρθει πολύ αργότερα όταν έκανε τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο το 1999 με τον Θ.
Μικρούτσικο. Έκτοτε έχει συνεργαστεί με τους καλύτερους συνθέτες της εποχής μας και αγαπημένους τραγουδιστές.
Επιτυχίες: Άγγελος με τους Αγγέλους (Θηβαίος), Βυθισμένες Άγκυρες (Πασχαλίδης), Έφηβα γεράκια, Μικρές νοθείες, Σ΄αγαπάω ακόμα (Παπακωνσταντίνου), Στα είπα όλα (Μάλαμας), Στης ψυχής το παρακάτω (Μητροπάνος), Δεν έχω χρόνο μάτια μου (Λεονάρδου), Κι όλο μου λες (Σαββίδη) κ.ά
Άγγελος με τους Αγγέλους
https://www.youtube.com/watch?v=oocD6Tv7OE4
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική-Φωνητικά: Μίλτος Πασχαλίδης
Εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Δίσκος:" Έχουν περάσει χρόνοι δέκα", 2005
Ο ποιητής και στιχουργός Μιχάλης Γκανάς γεννήθηκε στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας το 1944 και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Αλβανία, Ουγγαρία).
Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών χωρίς ποτέ να πάρει πτυχίο. Αρχικά δούλεψε σαν εργάτης στο εργοστάσιο με τα φερμουάρ ΖΑΜΑ, ως
βιβλιοπώλης στην ΔΩΔΩΝΗ για μια 15ετία, ως επιμελητής τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, διαφημιστής, ως
κειμενογράφος και μεταφραστής. Πολλά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από σημαντικούς
Έλληνες και ξένους μουσικοσυνθέτες όπως οι Θεοδωράκης, Μαμαγκάκης, Ξυδάκης, Γκαϊφύλλιας, Παπαδημητρίου, Goran Bregovic, Ara Dinkjian, κ.ά. Το 1994 τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης για το έργο του "Παραλογή", βραβεύτηε το 2009με το βραβείο Καβάφη και το 2011 για το σύνολο του ποιητικού του έργου από την Ακαδημία Αθηνών. Τα βασικά θέματα των έργων του είναι ο Έρωτας, η Αγάπη, η Ζωή, ο Θάνατος, ο Χρόνος και η Μνήμη. Πέθανε στις 12 Νοεμβρίου 2024.
Γνωστά Ποιήματα του: Να δεις τι σου ΄χω για μετά, Στο Σου-μι-τζου κάποια βραδιά, Σε λένε Πόπη, Εσωτερικές Ειδήσεις, Χρώμα δεν
αλλάζουνε τα μάτια, Να ΄χα δυό ζωές, Τα κορμιά και τα μαχαίρια κ.ά.
Κοίτα με στα μάτια
https://www.youtube.com/watch?v=1h4IrPl73wY
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας
"Ο Ανδρέας Ρούσσης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1958.Σπούδασε Οικονομικά στη Θεσσαλονίκη και Ανώτερα Θεωρητικά στο Κεντρικό Ωδείο Αθηνών. Δίδαξε μουσική στην Μέση Εκπαίδευση και σε Ωδεία, ενώ παράλληλα η μουσική του πράξη βρίσκει κύρια έκφραση στο
τραγούδι. Τραγουδά, συνθέτει και μελοποιεί Βασίλη Μιχαηλίδη, Γιάννη Σκαρίμπα,τον Κύπριο Ανώνυμο ποιητή του 16ου αιώνα, τονΜιχάλη Γκανά και τον Σταμάτη Δαγδελένηστον εκπληκτικό δίσκο του "Ἐγκόλπιο"(Lyra, 1997), όπου συμμετέχουν επίσηςο Αργύρης Μπακιρτζής και η Νίκη Ξυλούρη. Το 2000 συμμετέχει στο δίσκο "Το μαντήλι της Νεράιδας" με το τραγούδι "Η αιχμάλωτη των βουνών" (στίχοι: Θοδωρής Γκόνης, εκτέλεση: Φένια Παπαδοδήμα). Δημοσίευσε
επίσης το βιβλίο "Μαρτυρία και άλλα ποιήματα" (Εκδ. Πλανόδιον, 2008)."
Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτςείναι
ένας από τους πιο γνωστούς και πιο ταλαντούχους συνθέτες της Πρώην Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας καιεξιδικεύεται στο παραδοσιακό βαλκανικό και τσιγγάνικο είδος μουσικής. Γεννήθηκε
στις 22 Μαρτίου 1950 στο Σαράγεβο από πατέρα Κροάτη και μητέρα Σέρβα και όγω της τριπλής καταγωγής του, ακόμα και σήμερα ανήκει στην κατηγορία
των ανθρώπων που δηλώνουν ως καταγωγή τους τη Γιουγκοσλαβική. Οι γονείς του χώρισαν σε πολύ μικρή ηλικία, έτσι ο
Γκόραν έζησε και μεγάλωσε με τη μητέρα του στη γενέτειρά του. Από μικρή
ηλικία, ασχολήθηκε με τη μουσική, συγκεκριμένα με το
βιολί.
Εξαιτίας της φαινομενικής έλλειψης ταλέντου του όμως, χρειάστηκε να
αλλάξει αρκετές φορές μουσικά σχολεία. Στην εφηβεία ζήτησε από τη μητέρα
του να γραφτεί σε μουσική ακαδημία, όμως εκείνη τον απέτρεψε,
ισχυριζόμενη ότι εκεί φοιτούν κυρίως ομοφυλόφιλοι. Όταν, μερικά χρόνια
αργότερα, η μητέρα του χρειάστηκε να μετακομίσει στις ακτές τις
Αδριατικής, έφηβος ακόμα χρειάστηκε να επιβιώσει μόνος του, παίζοντας
μουσική σε μπαρ και κάνοντας διάφορες άλλες μικροδουλειές. Η πρώτη επαγγελματική επαφή του Μπρέγκοβιτς με τη μουσική ήταν μέσω του συγκροτήματος Kodeksi, το οποίο αργότερα εμπλουτίστηκε με νέα μέλη και μετονομάστηκε σε Bijelo Dugme
(Λευκό Κουμπί). Το συγκρότημα αυτό από το Σαράγεβο έμελλε να γίνει ένα
από τα πιο γνωστά της Γιουγκοσλαβίας. Όταν το συγκρότημα άρχισε να
διαλύεται, εκείνος στράφηκε στη σύνθεση μουσικής για ταινίες. Το στυλ
του επηρεάστηκε έντονα από την τσιγγάνικη μουσική, ενώ διατήρησε και πολλά από τα στοιχεία της παραδοσιακής μουσικής της περιοχής του. Τις πιο γνωστές δουλειές του αποτελούν η μουσική για τις ταινίες του Εμίρ Κουστουρίτσα Ο Καιρός των Τσιγγάνων, Arizona Dream και Underground, καθώς και για το Βασίλισσα Μαργκό του Πατρίκ Σερό, ενώ έχει γράψει μουσική για πάνω από 30 ταινίες. Πιο πρόσφατα, συνεργάστηκε με διάφορους γνωστούς καλλιτέχνες των Βαλκανίων, ανάμεσα στους οποίους η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Στέλιος Ρόκκος, οι Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή, αλλά και η τουρκάλα τραγουδίστρια Σεζέν Ακσού όπως και άλλοι.
Μεγάλες του Επιτυχίες: Θεός αν είναι, Με λένε Πόπη, Του Αη Γιώργη ( Ederlezi ), Τριανταφυλλάκι, Gas Gas, Bella Cia κ.α
Μάριος Φραγκούλης- Η Πόλη του Θανάτου
https://www.youtube.com/watch?v=RYv7gD2Ufck
Η ελληνική διασκευή του τραγουδιού "In the deathcar" από την ταινία "Arizona Dream" στην οποία το τραγούδι ερμηνευει ο Iggy Pop Μουσική: Goran Bregovic Στίχοι: Iggy Pop
