Επιστράτευση, εκτοπίσεις πληθυσμού, τάγματα εξορίας, στρατόπεδα συγκέτρωσης, παιδομάζωμα, πορείες θανάτου και εξορίες. Εκτελέσεις εν ψυχρώ, πυρπολήσεις, λεηλασίες, απελάσεις, βιασμοί, πεζοπορίες χιλιάδων χιλιομέτρων.
Η γενοκτονία των Ποντίων (1916-1923) με 353.000 και πλέον νεκρούς αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή της Βόρειας Μικράς Ασίας που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεοτούρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου σε 213.000 - 368.000 Ελλήνων. Μέσω της στρατολόγησης, την εξορία, τα τάγματα εργασίας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι νεοτουρκικές και κεμαλικές ομάδες δολοφονούσαν τους άνδρες ενώ παράλληλα πρώτος στόχος αφανισμού υπήρξαν και οι γυναίκες και τα παιδιά, επρόκειτο για μια μαζική γενοκτονία ενώ παράλληλα μια μαζική γυναικοκτονία και παιδοκτονία. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεοτούρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο. Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Η 19 Μαϊου 1915 ήταν η μέρα που ο Μουσταφά Κεμαλ μπαίνει στη Σαμσούντα.
* "Πόντος" σημαίνει τη θάλασσα, και "Εύξεινος Πόντος" σημαίνει την Φιλόξενη θάλασσα
Η γενοκτονία των Ποντίων (1916-1923) με 353.000 και πλέον νεκρούς αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή της Βόρειας Μικράς Ασίας που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεοτούρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου σε 213.000 - 368.000 Ελλήνων. Μέσω της στρατολόγησης, την εξορία, τα τάγματα εργασίας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι νεοτουρκικές και κεμαλικές ομάδες δολοφονούσαν τους άνδρες ενώ παράλληλα πρώτος στόχος αφανισμού υπήρξαν και οι γυναίκες και τα παιδιά, επρόκειτο για μια μαζική γενοκτονία ενώ παράλληλα μια μαζική γυναικοκτονία και παιδοκτονία. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεοτούρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο. Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Η 19 Μαϊου 1915 ήταν η μέρα που ο Μουσταφά Κεμαλ μπαίνει στη Σαμσούντα.
* "Πόντος" σημαίνει τη θάλασσα, και "Εύξεινος Πόντος" σημαίνει την Φιλόξενη θάλασσα
Ημέρα μνήμης Γενοκτονίας Ποντιών
https://www.youtube.com/watch?v=8ZfrGIIR5Xg
Την πατρίδα μου έχασα,
έκλαψα και πόνεσα
κλαίω και νοσταλγώ, όχι όχι
να ξεχάσω δεν μπορώ.
Άλλη μια φορά στη ζωή μου
στο πηγάδι μου, στην αυλή μου
να έπινα νερό, όχι όχι
και να έπλυνα τα μάτια μου.
Έχασα τους τάφους μου
αυτούς που έθαψα και δεν ξέχασα
θυμάμαι τους δικούς μου, όχι όχι
και στην ψυχή μου τους κουβαλώ.
Εκκλησίες έρημες,
μοναστήρια χωρίς καντήλια,
πόρτες και παράθυρα, όχι όχι
έμειναν ορθάνοιχτα.
Στίχοι: Χρήστος Αντωνιάδης
Μουσική: Κώστας Σιαμίδης
Μουσική: Κώστας Σιαμίδης
"Μαυροθάλασσα" 1999
Ντοκιμαντέρ για την "Γενοκτονία των Ποντίων" PONTIAN HELLENISM GENOCIDE -19 MAY DAY NATIONAL MEMORY
"Τους Πόντιους, ο Βενιζέλος επειδή είδε πόσο ρωμαλέος λαός ήταν και είναι, τους πήγανε σε ακριτικά μέρη για να φυλάνε τα σύνορα, για όσους δεν το ξέρουνε και το 80 τοις εκατόν των μεταναστών που υπάρχουνε έξω είναι Πόντιοι. Είναι υπερήφανος λαός δεν μπήκε να βγάλει μεροκάματο με το στυλό ούτε με το πιστολάκι στην κωλότσεπη, προτίμησε την ξενιτιά για να είναι τίμια τα λεφτά που βγάζει. Λοιπό, γι αυτό τους Πόντιους τους λατρεύω, γιατί είναι μια ράτσα με πολύ πόνο, κυνηγημένοι και με δύναμη ψυχής, δημιουργικά στοιχεία, δουλευτάρηδες, τίμιοι, εντάξει όχι ότι δεν υπάρχουν και βρώμικοι μέσα αλλά είναι τόσο μικρό το ποσοστό που για ΄μένα αυτό μετράει. Παντού υπάρχουν καλοί και κακοί αλλά στην ράτσα μου υπάρχουν παρα πολύ καλοί και πολύ λίγοι κακοί. "Στέλιος Καζαντζίδης [1]
"Τους Πόντιους, ο Βενιζέλος επειδή είδε πόσο ρωμαλέος λαός ήταν και είναι, τους πήγανε σε ακριτικά μέρη για να φυλάνε τα σύνορα, για όσους δεν το ξέρουνε και το 80 τοις εκατόν των μεταναστών που υπάρχουνε έξω είναι Πόντιοι. Είναι υπερήφανος λαός δεν μπήκε να βγάλει μεροκάματο με το στυλό ούτε με το πιστολάκι στην κωλότσεπη, προτίμησε την ξενιτιά για να είναι τίμια τα λεφτά που βγάζει. Λοιπό, γι αυτό τους Πόντιους τους λατρεύω, γιατί είναι μια ράτσα με πολύ πόνο, κυνηγημένοι και με δύναμη ψυχής, δημιουργικά στοιχεία, δουλευτάρηδες, τίμιοι, εντάξει όχι ότι δεν υπάρχουν και βρώμικοι μέσα αλλά είναι τόσο μικρό το ποσοστό που για ΄μένα αυτό μετράει. Παντού υπάρχουν καλοί και κακοί αλλά στην ράτσα μου υπάρχουν παρα πολύ καλοί και πολύ λίγοι κακοί. "Στέλιος Καζαντζίδης [1]
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος και την Αυστραλία αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Με μεγάλη καθυστέρηση και η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
Για το ελληνικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη από την Άνοιξη του 1914 μέχρι το 1923, ο Αριστοκλής Ι. Αιγίδης στο σημαντικότατο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα "Η Ελλάς χωρίς τους πρόσφυγας" (Αθήνα 1934) τονίζει ότι «1.200.000 ψυχές αποτελούν τον τραγικόν εις ανθρώπινας απώλειας απολογισμόν του αγώνος». Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών και διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τονίζει ότι «μιλάμε για πάνω από 800.000 Έλληνες». Στις 20 Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του μνημονίου διαβάζουμε:
«Η επίτευξη της ανακωχής με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό ... ότι πάνω από 500.000 ‘Έλληνες εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν...».
Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων.
Την πατρίδαμ’ έχασα,
ΑπάντησηΔιαγραφήάκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι αρόθυμο, όι όι
ν’ ανασπάλω κι επορώ.
Μίαν κι άλλο `σην ζωή μ’
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ .
Νέροπον ας έπινα, όι όι
και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα.
Τά ταφία μ’ έχασα
ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα.
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι όι
και `ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ.
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι όι
επέμναν ακράνοιχτα.