Η Τάνια Τσανακλίδου γεννήθηκε στις 9 Απριλίου 1952 στην Δράμα και σε μικρή ηλικία μετακόμισαν οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή παίζει σε θεατρικές παραστάσεις και το χορό ενώ όταν θα μεγαλώσει θα φοιτήσει στη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ενώ ταυτόχρονα σπουδάζει αρχαιολογία. Σε ηλικία 21 ετών κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου εργαζόταν σαν ηθοποιός αλλά και σαν τραγουδίστρια και γρήγορα βρίσκει το δρόμο προς τη δισκογραφία ("Θητεία"). Το 1974 παίζει στην τηλεοπτική σειρά «Ανήσυχα νιάτα», και το 1975 εργάστηκε στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολο Κουν. Το 1978 συμμετείχε στη σειρά «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια» και την ίδια χρονιά εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision που έγινε στο Παρίσι. Το 1976 τραγούδησε μαζί με τον Νίκο Ξυλούρη ("Ερωτόκριτος"). Το 1978 τραγούδησε στην απονομή των βραβείων του φεστιβάλ των Καννών με τα «Παιδιά του Πειραιά», ενώ το 1980 απέσπασε βραβείο ερμηνείας στο γαλλικό «Rose d'or». Μέχρι το 1979 είχε συμμετάσχει σε 9 δίσκους, είτε δικούς της, είτε ερμηνεύοντας τραγούδια του δίσκου. Το 1981 ενσαρκώνει τον ρόλο της Εντίτ Πιάφ στο Αθηναϊκό Κηποθέατρο και αποσπά υμνητικές κριτικές. Η ίδια θεωρεί την Πιάφ σαν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καριέρας της, ενώ της έχει αφιερώσει δίσκο όπου διασκεύασε τραγούδια της, ήταν ο δίσκος «Piaf» (1981). Στα μέσα της δεκαετίας ξεκινά μια συνεργασία με τον Γιάννη Σπανό με τους δισκους «Φίλε» (1982) και «Της βροχής και της νύχτας» (1984). Το 1988 γνωρίζει και συνεργάζεται με τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου όπου μαζί δημιουργούν τον δίσκο «Μαμά γερνάω», έναν από τους καλύτερους δίσκους της, όπου εμπεριέχονται μερικά από τα πλέον κλασικά και διαχρονικά τραγούδια της. Το 1990 κυκλοφορεί τον δίσκο «Αλλιώτικη μέρα». Δισκογραφικά επιστρέφει το 1995 με τον δίσκο «Τραγούδια του παράξενου κόσμου» σε συνεργασία με το συνθέτη Γιώργο Ανδρέου. Το 1996 δημιούργησε με τον πιανίστα Τάκη Φαραζή «Το μαγικό κουτί», μία μουσικοθεατρική παράσταση που βασίστηκε στο ποίημα της Κικής Δημουλά «Ο πληθυντικός αριθμός», καθώς και σε αποσπάσματα από το «Άσμα ασμάτων» του Σολομώντα, τον «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα και τη «Μήδεια» του Ευριπίδη. Το 2001 συνεργάζεται με τον Μιχάλη Δέλτα στον δίσκο «Το χρώμα της μέρας» όπου παρουσιάζει ένα άλλο της πρόσωπο ερμηνεύοντας δικά της κομμάτια με έντονη ηλεκτρονική μουσική. Θα ακολουθήσει τότε έναν διπλό επετειακό δίσκο με ζωντανές ηχογραφήσεις και επενεκτελέσεις αγαπημένων της τραγουδιών ενώ τον Μάρτιο του 2008 αποφασίζει να επιστρέψει στο θέατρο με το έργο «Ο ήχος του όπλου». Τον Νοέμβριο του 2009 κυκλοφόρησε τον δίσκο «Προσωπογραφία». Τελικά το 2011 παίρνει την απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και να ζήσει στις Μηλιές Πηλίου, μία απόφαση που στεναχώρησε τους χιλιάδες θαυμαστές της.
Εγώ για δύο (ένα αστείο η ζωή)
https://www.youtube.com/watch?v=uLP01r2CNaA
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος
Πρώτη Εκτέλεση:
Τάνια Τσανακλίδου -Καίγομαι Καίγομαι
http://www.youtube.com/watch?v=4ziASPEG8ws
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη Εκτέλεση: Σωτηρία Λεονάρδου στην ταινία "Ρεμπέτικο" του Κώστα Φέρρη. [1]
"Όλες οι κακουχίες και τα βάσανα του λαού μας σε ένα κομμάτι!! Δείτε και την ταινία "Ρεμπέτικο" από την οποία είναι και το συγκεκριμένο τραγούδι!!" Dimitris Koutsiaftis
"ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ" (ΤΑΙΝΙΑ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: 1983
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 150'
ΣΕΝΑΡΙΟ: Σωτηρία Λεονάρδου, Κώστας Φέρρης
(το σενάριο είναι μια ιδέα του Κώστα Φέρρη)
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κώστας Φέρρης
ΥΠΟΘΕΣΗ:
Η ιστορία μιας μεγάλης τραγουδίστριας του ρεμπέτικου, που γεννιέται το 1919 στη Σμύρνη, και καταλήγει το 1956 στην Αθήνα. Οι περιπλανήσεις, οι έρωτες, οι επαγγελματικές επιτυχίες και οι προσωπικές καταστροφές της ηρωίδας, αλλά και μια ξεχωριστή ματιά στα γεγονότα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ελλάδας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, συνοδεύονται από τη μουσική και τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου. Η αναπαράσταση της εποχής, η ανάκληση του χαμένου ήθους των μουσικών του παλιού καιρού, και όλα τα στοιχεία ενός λαϊκού μουσικού δράματος, ολοκληρώνουν από το επικό αριστούργημα που έγραψε ιστορία.
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ:
Η ταινία Ρεμπέτικο προβλήθηκε στις αίθουσες Αθηνών - Πειραιώς - προαστίων το 1983 και έκοψε 98.492 εισιτήρια. Ήρθε στην 9η θέση σε 33 ταινίες.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας μεγάλης ρεμπέτισσας από τη γέννηση της στη Σμύρνη το 1919, μέχρι το θάνατο της στην Αθήνα το 1955. Το "Ρεμπέτικο" είναι μια κινηματογραφική ταινία με σενάριο βασισμένο στη ζωή της Μαρίκας Νίνου. Η Μαρίκα γεννιέται στη Σμύρνη το 1919. Με τους διωγμούς του 1922 έρχεται στην Αθήνα με την οικογένειά της. Οι γονείς της εμφανίζονται σε ένα ρεμπέτικο μαγαζί, αλλά τα βγάζουν δύσκολα πέρα. Όταν ο βάναυσος πατέρας της θα σκοτώσει άθελά του τη μητέρα της, η Μαρίκα θα το σκάσει με τον περιπλανώμενο μάγο Χουάν, και θα κάνει μαζί του ένα παιδί. Ο Χουάν όμως θα φύγει στην Αμερική, και η Μαρίκα θα γυρίσει στην παλιά της γειτονιά, όπου θα αρχίσει να τραγουδάει στο γνωστό ρεμπετάδικο του Θωμά, μαζί με τον παιδικό της φίλο και βιολιτζή Γιωργάκη, και το αστέρι του μπουζουκιού Μπάμπη. Τα χρόνια είναι δύσκολα, από το μεσοπόλεμο στην κατοχή, μέχρι την απελευθέρωση και τον εμφύλιο, αλλά η μαθημένη στα δύσκολα και πεισματάρα Μαρίκα θα καταφέρει να γίνει η μεγαλύτερη ντίβα του ρεμπέτικου τραγουδιού, με επιστέγασμα της καριέρας της το ταξίδι στο Σικάγο. Η ιστορία τελειώνει με την επιστροφή της στην Αθήνα, και τον τραγικό θάνατό της το 1955.
ο 1956 ο Κωστας Φερρης βλέπει στον κινηματογράφο την ταινία "Carosello Napolitano", του Ettore Giannini, γεγονός που του γεννά την ιδέα για τη δημιουργία ενός ελληνικού μιούζικαλ που να παρουσιάζει την πρόσφατη ελληνική ιστορία μέσα από το ρεμπέτικο τραγούδι. Η σπερματική αυτή σκέψη κάνει τον Φερρη να αφοσιωθεί στη μελέτη του ρεμπέτικου φαινομένου. Συλλέγει δίσκους, έρχεται σε επαφή με εκπροσώπους του χώρου, όπως ο Τσιτσανης και η Σωτηρία Μπέλλου. Το 1959, ο ελληνοαμερικάνος παραγωγός κινηματογράφου Δανιήλ Μπουρλάς του προτείνει να γυρίσει μια ταινία με τίτλο "The Marika Ninou Story". Ο Φερρης επεξεργάζεται ένα σενάριο, την ιστορία μιας τραγουδίστριας. Η πρώτη γραφή του σεναρίου τελειώνει το 1962. Προσωρινός τίτλος: "Το μινόρε της αυγής". Η τρίτη και οριστική γραφή του γίνεται από την Σωτηρία Λεονάρδου, το 1981. Βρισκόμαστε στην εποχή των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευση, κατά την οποία το ρεμπέτικο έχει αναβιώσει και έχει γίνει μόδα. Το Κέντρο Κινηματογράφου ενθουσιάζεται με το σενάριο της ταινίας και ο Φερρης το 1982 γυρίζει την ταινία που σαρώνει τα βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1983 και κερδίζει την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 1984. Το 2000 ψηφίστηκε ως η δημοφιλέστερη ελληνική ταινία στο imdb.
Η ταινία πλημμυρίζει από ιστορικά τραγούδια που υπογράφει ο Σταυρος Ξαρχακος σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Το πασίγνωστο τραγούδι "Έλα απόψε στου Θωμά", είναι σε στίχους Κωστα Φερρη και οπτικοποιείται απόλυτα στην ταινία, καθώς αναφέρεται στα πρόσωπα αυτής της αρχετυπικής ορχήστρας.
Το 1995 η ταινία προβλήθηκε ως τηλεοπτική σειρά, με τον ομώνυμο τίτλο "Ρεμπέτικο (1985)" από το κανάλι της ΕΡΤ, η σειρά ολοκληρώθηκε σε 4 επεισόδια. Επίσης η σειρά προβλήθηκε το 1989 στην Αυστραλία από το Network 0-28/SBS με Αγγλικούς υπότιτλους με τον τίτλο "Rembetiko".
greektenies.com/
Το παραδοσιακό ρεμπέτικο τραγούδι, ήταν ανέκαθεν το αδέσποτο τραγούδι των παράνομων, των περιπλανωμένων, των περιθωριακών και των εξεγερμένων Ελλήνων. Όμως από το 1922, και με την καταστροφή της Σμύρνης, χιλιάδες Μικρασιάτες πρόσφυγες και ανάμεσά τους πολλοί εξαιρετικοί μουσικοί, βρέθηκαν εν μια νυκτί στην έσχατη πενιά στα εκτός Αθηνών προσφυγικά. Είναι τότε που αναπτύχθηκε μία ταξική αλληλεγγύη ανάμεσα στους πρόσφυγες και τη "μάγκα του Περαία". Από αυτή τη συνάφεια, προέκυψε πρώτα η Σμυρναίικη σχολή του Πειραιά, και στη συνέχεια, με την επισημοποίηση του μπουζουκιού, η Πειραιώτικη και η Αθηναϊκή σκηνή, που καθιέρωσαν για πάντα το ρεμπέτικο ως γνήσιο λαϊκό τραγούδι που εξέφρασε τα ευρύτερα στρώματα της φτωχολογιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒιογραφία της Μαρίκας Νίνου:
Η ρεμπέτισσα Μαρίκα Νίνου γεννήθηκε το 1919 στον Καύκασο. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευαγγελία Νικολαΐδου. Σε ηλικία 10 ετών ήρθε στη Θεσσαλονίκη, και το 1945 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εμφανίστηκε σε διάφορα νυχτερινά κέντρα, κάνοντας ακροβατικά νούμερα, μαζί με τον άντρα και το παιδί της. Τον Οκτώβριο του 1948, ο Στελλάκης Περπινιάδης την πήρε κοντά του για τραγουδίστρια στο κέντρο "Φλόριντα" της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, όπου και της έμαθε τα μυστικά του τραγουδιού. Η συνεργασία της με τον Βασίλη Τσιτσάνη το 1949 στο κέντρο "Τζίμης ο Χοντρός" υπήρξε καθοριστική στη ζωή και των δύο. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε στο πάλκο και στη δισκογραφία με πλήθος σημαντικών λαϊκών συνθετών, όπως ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Απόστολος Καλδάρας κ.α. Η μακροβιότερη, όμως, και πιο παραγωγική συνεργασία της ήταν αυτή με τον Τσιτσάνη. Υπήρξε η μούσα, που τον ενέπνευσε όσο καμιά άλλη. Τον Οκτώβριο του 1951 πήγαν μαζί στην Κωνσταντινούπολη. Μετά το ταξίδι αυτό χώρισαν ξαφνικά και η Μαρίκα πήγε στην Αμερική, όπου τραγούδησε δίπλα στον Κώστα Καπλάνη επί δύο χρόνια. Πριν πάει στην Αμερική είχε κάνει στην Αθήνα εγχείρηση καρκίνου, αλλά στην Αμερική παρουσίασε ραγδαία μετάσταση. Επέστρεψε αμέσως στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε για λίγο με φοβερούς πόνους. Πέθανε, σε ηλικία μόλις 39 ετών, στις 23 Φεβρουαρίου του 1957 ημέρα Κυριακή. Η ζωή της Μαρίκας Νίνου ενέπνευσε το σενάριο για την ταινία του Κώστα Φέρρη, "Ρεμπέτικο" του 1983.
ΔΙΑΚΡΙΣEIΣ:
Ψηφίστηκε στο Internet Movie Database, το 2000, ως 1η Δημοφιλέστερη Διεθνώς Ελληνική Ταινία.
Αργυρά Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου το 1984.
Μεγάλο Βραβείο Φεστιβάλ Αλεξανδρείας το 1985.
Ειδικό Βραβείο Επιτροπής Φεστιβάλ Βαλέντσια το 1984.
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1983.
Κρατικό Βραβείο Ποιότητας, Καλύτερης ταινίας το 1984.
Κρατικό Βραβείο Ποιότητας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας το 1984.
Ειδικό Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού (Νίκος Καλογερόπουλος) Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου (Σωτηρία Λεονάρδου) Θεσσαλονίκη 1983.
Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας (Σωτηρία Λεονάρδου) το 1984.
Βραβείο Β' Γυναικείου Ρόλου (Θέμις Μπαζάκα) Θεσσαλονίκης 1983.
Ειδικό Βραβείο Μουσικής (Σταύρος Ξαρχάκος) Θεσσαλονίκης 1983.
Κρατικό Βραβείο Μακιγιάζ (Αθηνά Τσερεγκώφ) το 1984.
Κρατικό Βραβείο Ειδικής Τεχνικής Επίτευξης (Τάκης Ζερβουλάκος) το 1984.
greektenies.com/