 |
| 1893 - 7 Ιανουαρίου 1972 |
Μα κανένας δε μου φταίει για το χάλι μου
Σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου υπήρξε μια από τις σημαντικότερες στιχουργούς του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Γεννήθηκε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, αναγκάστηκε όμως να έλθει στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Ζώντας μια έντονη και περιπετειώδη ζωή, στην Ελλάδα αρχικά σταδιοδρόμησε ως ηθοποιός, δασκάλα και ποιήτρια, ενώ αργότερα αναδείχθηκε σε πολύ σπουδαία λαϊκή στιχουργό. Γράφει πρώτη φορά στίχους σε ηλικία 55 ετών και εξαναγκαζόμενη από το προσωπικό της πάθος τη χαρτοπαιξία, πουλά τα τραγούδια της έναντι ευτελούς οικονομικής αμοιβής, τροφοδοτώντας έτσι όλους τους επώνυμους συνθέτες της εποχής της με αριστουργηματικά τραγούδια. Δυστυχώς ένεκα τούτου, ο πλήρης αριθμός των τραγουδιών της Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου παραμένει σε μας άγνωστος (και θα παραμείνει άγνωστος ες αεί)
Συρματοπλέγματα βαριά -Βίκυ Μοσχολιού
http://www.youtube.com/watch?v=_X9i-UCzbk8
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης
Πρώτη εκτέλεση 1955: Γιώτα Λύδια - Μπάμπης Καζαντζόγλου
Δυό πόρτες έχει η ζωή
https://www.youtube.com/watch?v=4V5UqYhNTPU
Στίχοι: Ευτυχία Παπαϊωάννου Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
"Αυτά είχα να σας πώ. Ας μην κουράζομαι, δεν μπορώ περισσότερο"
"Ο Γιώργος Παπαστεφάνου αφιερώνει την εκπομπή του στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου -που υπήρξε ένας φάρος για το λαικό τραγούδι-γράφοντας εκατοντάδες τραγούδια χωρίς ποτέ να θεωρήσει τον εαυτό της κάτι...μοναδικό- Μιλούν Μπέλλου-Καίτη Γκρέυ κι άλλοι που την έχουν τραγουδήσει...Μετά από όλα αυτά τα χρόνια ακούς τα τραγούδια της και σε πιάνει ένα ρίγος με την αλήθεια και το ύφος τους...Ευτυχώς που υπάρχει η τεχνολογία και τα παιδιά του 2060 θα μπορούν να μαθαίνουν τι εστί ελληνικό τραγούδι." Fotios Fisiodifis http://www.youtube.com/watch?v=a8lnUC3UDUU
http://www.youtube.com/watch?v=_X9i-UCzbk8
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης
Πρώτη εκτέλεση 1955: Γιώτα Λύδια - Μπάμπης Καζαντζόγλου
https://www.youtube.com/watch?v=4V5UqYhNTPU
Στίχοι: Ευτυχία Παπαϊωάννου Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
"Αυτά είχα να σας πώ. Ας μην κουράζομαι, δεν μπορώ περισσότερο"
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου απαγγέλει στίχους της από το τραγούδι της "Κάποιο τρένο θα περάσει"
το οποίο μελοποίησε ο Μανώλης Χιώτη και τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού..
https://www.youtube.com/watch?v=boBJWY1uOJc
Ο πλήρης αριθμός των τραγουδιών της κορυφαίας λαϊκής στιχουργού της δεκαετίας του 1950 όπως έχει ήδη αναφερθεί παραμένει άγνωστος (και θα παραμείνει άγνωστος εσαεί) αφού πουλούσε τα τραγούδια της. Το γεγονός αυτό, παράλληλα με την εικόνα της -ξεκίνησε να γράφει τραγούδια σε ηλικία 55 ετών!-, δημιούργησε μια ολόκληρη μυθολογία γύρω από το πρόσωπό της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε μια παγωμένη καμαρούλα μια φτωχή συνταξιούχος ηθοποιός πουλάει τους στίχους που γράφει για ένα κομμάτι ψωμί, έγραφαν οι εφημερίδες το 1960. «Εγώ γράφω τραγούδια και τα πουλώ. Από κει και πέρα δεν ανακατεύομαι αν θα πιάσουν ή όχι, αν θα βγουν ή δε θα βγουν σε δίσκους. Μόλις τα παραδώσω, υπογράφω και μια δήλωση παραιτήσεως από διάφορα δικαιώματα, ας πούμε απαρνούμαι τα πνευματικά μου τέκνα...» δήλωνε τότε.
Ο μύθος όμως απέχει αρκετά από την αλήθεια. Στην πράξη, η ίδια επέλεγε να πουλάει τους στίχους της, προτιμώντας 150 ή 200 δραχμές στο χέρι παρά τα ποσοστά των πνευματικών δικαιωμάτων της ΑΕΠΙ. Ηθελε χρήματα στο χέρι, για να μπορεί κάθε βράδυ να τα... καταθέσει στην αγαπημένη της ασχολία, τη χαρτοπαιξία. Οι συνθέτες εκμεταλλεύονταν το πάθος της. Αγόραζαν τα τραγούδια της (το «Δυο πόρτες έχει η ζωή» το πούλησε έναντι 250 δραχμών και τα «Ηλιοβασιλέματα» έναντι 300) και τα δισκογραφούσαν για δικά τους.
Πάμπολλα τραγούδια της έγιναν επιτυχίες. Στίχους της συναντάμε σε μια πλειάδα λαϊκών επιτυχιών:
· Πήρα τη στράτα κι έρχομαι, Αντιλαλούνε τα βουνά σε μουσική Τσιτσάνη,
· Ηλιοβασιλέματα, Περασμένες μου αγάπες σε μουσική Χιώτη,
· Δυο πόρτες έχει η ζωή, Φεύγω με πίκρα στα ξένα που τραγούδησε ο Καζαντζίδης,
· Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά, Όνειρο απατηλό σε μουσική Καλδάρα,
· Η διπρόσωπη (Σβήσε με κυρά μου), σε μουσική και εκτέλεση Αντώνη Ρεπάνη
· Συρματοπλέγματα βαριά σε μουσική Μπακάλη,
· Είμαι αϊτός χωρίς φτερά σε μουσική Χατζιδάκi,
· Πετραδάκι, πετραδάκι, Του ντερβίση το πιοτό και Τι να σου κάνει μια καρδιά σε μουσική που έγραψε ο Αντώνης Κατινάρης και άλλα πολλά.
Πληροφορίες: ethnos.gr
Ευτυχία Παπαϊωάννου "Κάποιο τρένο θα περάσει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί, βρε άνθρωπε κουτέ,
δεν φιλοσόφησες ποτέ
στη σύντομη ζωή σου,
παρά κλαις και μαραζώνεις
και το κέφι σου χαλάς.
Κει που πήγαν τόσοι άλλοι,
και μικροί, μα και μεγάλοι,
κάποτε, κάποτε κι εσύ θα πας.
Πού πήγαν τόσοι άνθρωποι
στη γη που περπατήσαν;
Πού πήγανε τόσες ψυχές
που κλάψαν κι αγαπήσαν;
Γιατί, βρε άνθρωπε, γιατί,
να τη θολώνεις τη ζωή
με το πικρό σου κλάμα;
Κάποιο τρένο θα περάσει
απ’ τη ζωή μας βιαστικό.
Τη βαλίτσα μας στο χέρι
κι ο Θεός μονάχα ξέρει
πού θα κά , πού θα κάνουμε σταθμό.
Πού πήγαν τόσοι άνθρωποι
στη γη που περπατήσαν;
Πού πήγανε τόσες ψυχές
που κλάψαν κι αγαπήσαν;
Κάποιο τρένο θα περάσει
απ’ τη ζωή μας βιαστικό.
Τη βαλίτσα μας στο χέρι
κι ο Θεός μονάχα ξέρει
πού θα κάνουμε σταθμό.
Ο Κώστας Καρουσάκης μας αφηγείται
ΑπάντησηΔιαγραφή"Με έστειλε ο Χρυσίνης για κάποιο στίχο της. Γινήκαμε πολύ φίλοι. Κάθε πρωί ήμουν στο σπίτι της. Όπως ξέρω εγώ τη ζωή της, δεν την ξέρει κανένας! Ήταν απλή, μα πάρα πολύ απλή. Πονούσε τους φτωχούς. Να της χτυπούσε κάποιος την πόρτα, να της έλεγε ''Πεινάω'' και να τού'δινε το φαΐ της. Αντράκι ήτανε στο λόγο της, πώς το λένε... Στο σπίτι της γνώρισα μετά τον Καλδάρα, τον Μπάμπη Μπακάλη, που της έπαιρναν στίχους. Η φιλία μας κράτησε για πολλά χρόνια. Στα χέρια μου πέθανε. Με ειδοποίησαν ότι ήταν άσχημα και πήγα στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Την είδα πολύ χάλια, είπα ''Η Ευτυχία δεν τη βγάζει''...Μόλις με είδε, όμως, ''ζωντάνεψε'' και μου λέει "Ξέρεις τι θέλω να μου πεις; ''Σαν βγαίνει ο χότζας στο τζαμί...αργά σαν σουρουπώνει''... Τραγουδάω τους δύο στίχους, υπήρχε κι ένας τρίτος που δεν τον θυμόμουν και μου τον είπε εκείνη. Της κρατούσα το χέρι και της τραγουδούσα. Μετά από λίγο ξεψύχισε... Την είχα σα μάνα μου αυτή τη γυναίκα, κάθε μέρα ήμασταν μαζί. Όσο είχε εμένα, ούτε συγγενείς της δεν είχε. Έκλαιγα μέρες για να την ξεχάσω! Και δεν ξεχνιέται αυτός ο άνθρωπος! Πολλοί στιχουργοί πάτησαν πάνω στα χνάρια της και γράψανε τραγούδια! Αυτή ειν' η αλήθεια."