Μουσικές βιογραφίες και μικρές αλήθειες τραγουδιστών, καλλιτεχών, μουσικών, στιχουργών, ποιητών και πολλών άλλων ΕΔΩ
▼
26/5/14
Φώτης Ακαθιώτης "Ο άρχοντας των τσιαττιστών"
Ο Φώτης Ακαθιώτης γεννήθηκε στο χωριό Ακανθού της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 16 Δεκεμβρίου 1937 και το πραγματικό του επώνυμο είναι Ευαγγέλου. Το "Ακαθιώτης" το επέλεξε συνειδητά μετά το ΄74 λόγω της μεγάλης του αγάπης για το χωριό του αλλά και το ότι σήμερα είναι κατεχόμενο. Μάλιστα το 2010 έγραψε και ένα βιβλίο με τίτλο
«Της Ακανθούς καμός τζιαι της καρκιάς τραούδκια». Μέχρι τα δώδεκα του χρόνια ζούσε με την μητέρα του στο χωριό ενώ ο πατέρας του ζούσε και εργαζόταν στην Αγγλία. Το 1951 πηγαίνει και αυτός στο Λονδίνο να γίνει κομμωτής αρχικά ως υπάλληλος και μετά να έχει δικό του κομμωτήριο, το «Tony’s
Hair Fashion» και ακόμη δύο υποκαταστήματα. Το 1973 αφού πούλησε τα πάντα επέστρεψε στην Κύπρο. Μετά την εισβολή και την προσφυγιά διαμένει προσωρινά στην Λευκωσία και ξανανοίγει κομμωτήριο μαζεύοντας την καλύτερη πελατεία, την αφρόκρεμα της πρωτεύουσας. Επειδή όμως βαρέθηκε να ασχολείτε με τρίχες πριν περίπου 12 χρόνια θα κλείσει το κομμωήριο και θα γίνει ραδιοφωνικός παραγωγός. Ξύπνησε όμως μέσα του και πάλι η αγάπη του για το τσιάττισμα έτσι θα του δοθεί ψυχή τα και σώματι. Από καιρόν εις καιρόν τον χαιρόμαστε σε τηλεοπτικές εκπομπές όπως το "Που σου νεύκω" ή και παλαιότερα στο "Κοπιάστε".
Συνέντευξη του Φώτη Ακαθιώτη στην Χριστιάνα Αριστοτέλους στο "Για σένα"
Γεννήθηκα στο κατεχόμενο χωριό Ακανθού, στις 16 Δεκεμβρίου του 1937 και μέχρι τα δώδεκα μου έζησα εκεί μαζί με τη μάνα μου. Ο πατέρας μου ήταν στην Αγγλία και δούλευε. «Φώτη, να πάεις να γίνεις παρπέρης, γιατί ποδά πιάννουν παραπάνω που τους γιατρούς, γιέ μου», μου έλεγε χαρακτηριστικά, μέχρι που με έπεισε τελικά και πήγα μαζί του. Το χωριό μου, την Ακανθού, πάντοτε το αγαπούσα κι όποτε μιλάω για αυτό βουρκώνουν τα μάτια μου. Μετά την εισβολή, είχα αποφασίσει να αλλάξω το επώνυμο μου, ήθελα να λέγομαι «Ακαθιώτης». Το πραγματικό μου επίθετο είναι Ευαγγέλου. Άλλωστε, έχω γράψει κι ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2010, με τίτλο «Της Ακανθούς καμός τζιαι της καρκιάς Τραούδκια», που αφιέρωσα στο χωριό που μεγάλωσα και περιλαμβάνει μια μεγάλη ιστορία, τόσο για τη ζωή μου, όσο και για την ιστορία αυτού του τόπου. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι, λίγο πριν φύγω για τα ξένα, πήγα με το θείο μου στη θάλασσα για μπάνιο. Ως αυθόρμητο και ενθουσιασμένο παιδί που ήμουν, πήρα την πρωτοβουλία να βουτήξω από ένα ψηλό βράχο, με αποτέλεσμα να κινδυνέψω να πνιγώ και να μείνω για ώρες αναίσθητος. Όταν το ανακοίνωσαν στη μάνα μου, κόντεψε να πεθάνει από το κακό της. Για να καταλάβεις, νόμιζαν πώς είχα πεθάνει και αποφάσισαν να κάνουν την κηδεία μου. Όταν κάποια στιγμή συνήλθα και σηκώθηκα πάνω, όλοι πάγωσαν μόλις με είδαν. Ύστερα από αυτό το περιστατικό, αισθάνομαι πολύ διαφορετικά. Ήταν σαν να μου έλεγε κάποιος πώς τώρα αρχίζω να ζω. Όλη αυτή την ενέργεια που έχω μέχρι και σήμερα, στα 77 μου, νομίζω πώς την οφείλω σε αυτό το περιστατικό. Νιώθω πως μου δόθηκε η ευκαιρία για ακόμα μια ζωή, που ξεκίνησε από τα δώδεκα μου χρόνια.
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ Το 1951 πήγα με τον πατέρα μου στην Αγγλία, όπου στην αρχή εργάστηκα σε διάφορα κουρεία ως υπάλληλος. Κάποια στιγμή, αποφάσισα πώς δεν ήθελα να κουρεύω μόνο άνδρες. Έτσι πήγα να μάθω από κομμωτική, για να μπορώ να ασχολούμαι και με γυναίκες. Πάντα μου άρεσαν οι ωραίες γυναίκες. Όταν ήμουν δεκατεσσάρων, είχα σχέση με μια γυναίκα που είχε την ηλικία της μάνας μου. Στη συνέχεια, άνοιξα το δικό μου κομμωτήριο με το όνομα «Tony’s Hair Fashion», με υπαλλήλους που δούλευαν για μένα. Οπότε, αντιλαμβάνεσαι, στο κομμωτήριο έμπαινα μόνο όταν υπήρχε μεγάλη ανάγκη για να βοηθήσω. Η επιχείρηση μεγάλωνε, το ένα έφερνε το άλλο και τελικά, κατέληξα με τρία κομμωτήρια σε διαφορετικές τοποθεσίες του Λονδίνου και παράλληλα μια σχολή κομμωτικής. Στο μεταξύ, είχα γνωρίσει και τη γυναίκα μου…
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ «Θυμάμαι, ήταν γύρω στο 1965, όταν ο θίασος της Αλίκης Βουγιουκλάκη επισκέφτηκε το Λονδίνο για μερικές παραστάσεις. Περιττό να σου πω, πως από τη στιγμή που ανακοινώθηκε κάτι τέτοιο γινόταν πανικός για να καταφέρουν να τη δουν στο Θέατρο. Έτσι, αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να πάμε να τη δούμε από κοντά. Μετά το τέλος της παράστασης, ήθελα πολύ να πάω να της μιλήσω και να πάρω ένα αυτόγραφο. Μόλις την είδα, την άρπαξα στα χέρια μου και την ανέβασα ψηλά. Θαύμαζα τόσο πολύ την ομορφιά της, τα μάτια της. Δεν έχω ξαναδεί τόσο όμορφα μάτια στη ζωή μου. Η Αλίκη είχε κάτι πολύ μοναδικό. Έβγαλα μια κάρτα μου από τη τσέπη, την έδωσα στον μάνατζερ της που ήταν εκεί και του είπα να τη φέρει στο κομμωτήριο να την περιποιηθώ. Έτσι κι έγινε. Αν δεν κάνω λάθος, ήρθε δυο φορές και της έφτιαξα τα μαλλιά.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Το 1973, αφού πούλησα τα πάντα στην Αγγλία, επέστρεψα στην Κύπρο. Είχα ανάγκη να δω τον τόπο μου. Πού να ήξερα, όμως, ότι αμέσως μετά θα γινόταν η εισβολή. Τα χάσαμε όλα. Όταν πέρασαν τα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς, αποφάσισα να ανοίξω κομμωτήριο στη Λευκωσία, πάλι με το όνομα «Tony’s». Είχαμε την καλύτερη πελατεία της πρωτεύουσας. Έκλεισε πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Στο μεταξύ, τις περισσότερες φορές έφευγα από εκεί. Είχα αποφασίσει πώς δεν ήθελα να ασχολούμαι με τρίχες για μια ζωή, γι’ αυτό άφηνα το κομμωτήριο και πήγαινα στο ραδιόφωνο. Άρχισα να κάνω εκπομπές στον Άστρα, το Ράδιο επιστροφή και το Ράδιο Αμμόχωστος. Από τότε, λοιπόν, αφού έκλεισε το κομμωτήριο στη Λευκωσία, αφιέρωσα τη ζωή μου στα τσιαττιστά και στην αγαπημένη μου ενασχόληση, που δεν είναι άλλη από το αγρόκτημά μου. Βρίσκεται κοντά στον Κόρνο, λίγο έξω από την Λευκωσία. Το αγαπώ αυτό το μέρος, μου αρέσει να βγαίνω στο χωράφι, να βλέπω τα δέντρα μου και να ηρεμώ. Βέβαια, δεν μπορεί με τίποτα να μου απαλύνει τον πόνο που έχω ακόμα για την Ακαθού. Δεν έχω, όμως, παράπονο. Φυσικά και έβγαλα χρήματα στη ζωή μου, αλλά καμιά τράπεζα δεν κατάφερε να με κουρέψει, ούτε τα έχω φυλαγμένα. Ήξερα πάντα να περνάω καλά, να ζω όπως θέλω και να μη στερούμαι, ούτε εγώ ούτε η οικογένεια μου.
Η ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ TV Η τηλεόραση δεν είναι κάτι που μπήκε τώρα στη ζωή μου, γι’ αυτό και δεν δυσκολεύτηκα να τη συνηθίσω. Η πρώτη μου επαφή με το χώρο ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν έκανα ραδιόφωνο στο Τρίτο Πρόγραμμα του ΡΙΚ. Ήμουν ιδιαίτερα γνωστός στον κόσμο και τότε ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Όλοι άκουγαν το Τρίτο και περίμεναν να ακούσουν τσιαττιστά από μένα. Έτσι, το ένα έφερε το άλλο και στη συνέχεια βρέθηκα και στη τηλεόραση. Μετά και τη συμμετοχή μου στην εκπομπή «Αnonymous», δημιουργήσαμε μια πολύ καλή σχέση με το κανάλι και τον διευθυντή του Mega, έτσι μου πρότειναν να συμμετέχω στο «Πού σου νέφκω», μάζι με την Όλγα Ποταμίτου και τον Βαγγέλη Ευαγγέλου. Ο κόσμος όταν με συναντά στον δρόμο, με αποκαλεί «Ο πού σου νέφκω». Αυτό σημαίνει πώς προσφέρω κάτι διαφορετικό σε αυτή την εκπομπή, που ευχαριστεί τον κόσμο.
ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ Από μικρό παιδί, ο πατέρας μου με έβαζε να του τραγουδώ και να του λέω τσιαττιστά. Αισθάνομαι πως αυτό το χάρισμα το έφερα μαζί μου από τη στιγμή που γεννήθηκα, τα τσιαττιστά που λέω βγαίνουν από την καρδιά μου. Στη ζωή μου έχω πάει σε αμέτρητους διαγωνισμούς και κάθε φορά ήθελα να αντιμετωπίζω άτομα ισάξια με εμένα. Στο σπίτι έχω γεμίσει τους τοίχους με αναμνηστικά έπαθλα και πλακέτες και δεν ξέρω πού αλλού να τα βάλω. Αφού, καμιά φορά, σκέφτομαι να τα ρίξω στο τζάκι για καυσόξυλα! Κάποτε παρακαλούσα τον Θεό να με αξιώσει να σταθώ δίπλα από καταξιωμένους του είδους και να διαγωνιστώ μαζί τους στα τσιαττιστά, μέχρι που τα κατάφερα. Ένας από αυτούς ήταν ο Πιερής Πιερέτης, τον οποίο θαύμαζα πολύ. Βέβαια, υπήρξαν και καλύτεροι που δεν γνώρισα ποτέ. Από μουσική δεν κατέχω σχεδόν τίποτα. Άλλωστε, η συμμετοχή μου στο Dansing με δυσκολεύει πάρα πολύ, σε σημείο που αισθάνομαι άσχετος. Είναι εύκολο να μαθαίνω τα λόγια, αλλά με δυσκολεύει ο ρυθμός. Ευτυχώς, η Γιώτα Καρά είναι σωστή επαγγελματίας και με βοηθά πολύ. Στο δρόμο συναντώ ακόμα και άγνωστους που μου λένε ότι με ψηφίζουν. Μπορεί να με γνώρισαν καλύτερα, μέσα από το «Πού σου νέφκω», αλλά τώρα μου απέδειξαν έμπρακτα την αγάπη τους.
Του Παντελή Παναγιώτου
See more at: http://like.philenews.com/el-gr/people-sunantisis/1478/16363/i-agnosti-zoi-tou-kai-i-gnorimia-tou-me-tin-aliki-vougiouklaki#sthash.kHkwsOgF.dpuf
Η αυτοβιογραφία του Φώτη Ακαθιώτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννήθηκα στο κατεχόμενο χωριό Ακανθού, στις 16 Δεκεμβρίου του 1937 και μέχρι τα δώδεκα μου έζησα εκεί μαζί με τη μάνα μου. Ο πατέρας μου ήταν στην Αγγλία και δούλευε. «Φώτη, να πάεις να γίνεις παρπέρης, γιατί ποδά πιάννουν παραπάνω που τους γιατρούς, γιέ μου», μου έλεγε χαρακτηριστικά, μέχρι που με έπεισε τελικά και πήγα μαζί του. Το χωριό μου, την Ακανθού, πάντοτε το αγαπούσα κι όποτε μιλάω για αυτό βουρκώνουν τα μάτια μου. Μετά την εισβολή, είχα αποφασίσει να αλλάξω το επώνυμο μου, ήθελα να λέγομαι «Ακαθιώτης». Το πραγματικό μου επίθετο είναι Ευαγγέλου. Άλλωστε, έχω γράψει κι ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2010, με τίτλο «Της Ακανθούς καμός τζιαι της καρκιάς Τραούδκια», που αφιέρωσα στο χωριό που μεγάλωσα και περιλαμβάνει μια μεγάλη ιστορία, τόσο για τη ζωή μου, όσο και για την ιστορία αυτού του τόπου. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι, λίγο πριν φύγω για τα ξένα, πήγα με το θείο μου στη θάλασσα για μπάνιο. Ως αυθόρμητο και ενθουσιασμένο παιδί που ήμουν, πήρα την πρωτοβουλία να βουτήξω από ένα ψηλό βράχο, με αποτέλεσμα να κινδυνέψω να πνιγώ και να μείνω για ώρες αναίσθητος. Όταν το ανακοίνωσαν στη μάνα μου, κόντεψε να πεθάνει από το κακό της. Για να καταλάβεις, νόμιζαν πώς είχα πεθάνει και αποφάσισαν να κάνουν την κηδεία μου. Όταν κάποια στιγμή συνήλθα και σηκώθηκα πάνω, όλοι πάγωσαν μόλις με είδαν. Ύστερα από αυτό το περιστατικό, αισθάνομαι πολύ διαφορετικά. Ήταν σαν να μου έλεγε κάποιος πώς τώρα αρχίζω να ζω. Όλη αυτή την ενέργεια που έχω μέχρι και σήμερα, στα 77 μου, νομίζω πώς την οφείλω σε αυτό το περιστατικό. Νιώθω πως μου δόθηκε η ευκαιρία για ακόμα μια ζωή, που ξεκίνησε από τα δώδεκα μου χρόνια.
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ
Το 1951 πήγα με τον πατέρα μου στην Αγγλία, όπου στην αρχή εργάστηκα σε διάφορα κουρεία ως υπάλληλος. Κάποια στιγμή, αποφάσισα πώς δεν ήθελα να κουρεύω μόνο άνδρες. Έτσι πήγα να μάθω από κομμωτική, για να μπορώ να ασχολούμαι και με γυναίκες. Πάντα μου άρεσαν οι ωραίες γυναίκες. Όταν ήμουν δεκατεσσάρων, είχα σχέση με μια γυναίκα που είχε την ηλικία της μάνας μου. Στη συνέχεια, άνοιξα το δικό μου κομμωτήριο με το όνομα «Tony’s Hair Fashion», με υπαλλήλους που δούλευαν για μένα. Οπότε, αντιλαμβάνεσαι, στο κομμωτήριο έμπαινα μόνο όταν υπήρχε μεγάλη ανάγκη για να βοηθήσω. Η επιχείρηση μεγάλωνε, το ένα έφερνε το άλλο και τελικά, κατέληξα με τρία κομμωτήρια σε διαφορετικές τοποθεσίες του Λονδίνου και παράλληλα μια σχολή κομμωτικής. Στο μεταξύ, είχα γνωρίσει και τη γυναίκα μου…
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ
«Θυμάμαι, ήταν γύρω στο 1965, όταν ο θίασος της Αλίκης Βουγιουκλάκη επισκέφτηκε το Λονδίνο για μερικές παραστάσεις. Περιττό να σου πω, πως από τη στιγμή που ανακοινώθηκε κάτι τέτοιο γινόταν πανικός για να καταφέρουν να τη δουν στο Θέατρο. Έτσι, αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να πάμε να τη δούμε από κοντά. Μετά το τέλος της παράστασης, ήθελα πολύ να πάω να της μιλήσω και να πάρω ένα αυτόγραφο. Μόλις την είδα, την άρπαξα στα χέρια μου και την ανέβασα ψηλά. Θαύμαζα τόσο πολύ την ομορφιά της, τα μάτια της. Δεν έχω ξαναδεί τόσο όμορφα μάτια στη ζωή μου. Η Αλίκη είχε κάτι πολύ μοναδικό. Έβγαλα μια κάρτα μου από τη τσέπη, την έδωσα στον μάνατζερ της που ήταν εκεί και του είπα να τη φέρει στο κομμωτήριο να την περιποιηθώ. Έτσι κι έγινε. Αν δεν κάνω λάθος, ήρθε δυο φορές και της έφτιαξα τα μαλλιά.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 1973, αφού πούλησα τα πάντα στην Αγγλία, επέστρεψα στην Κύπρο. Είχα ανάγκη να δω τον τόπο μου. Πού να ήξερα, όμως, ότι αμέσως μετά θα γινόταν η εισβολή. Τα χάσαμε όλα. Όταν πέρασαν τα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς, αποφάσισα να ανοίξω κομμωτήριο στη Λευκωσία, πάλι με το όνομα «Tony’s». Είχαμε την καλύτερη πελατεία της πρωτεύουσας. Έκλεισε πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Στο μεταξύ, τις περισσότερες φορές έφευγα από εκεί. Είχα αποφασίσει πώς δεν ήθελα να ασχολούμαι με τρίχες για μια ζωή, γι’ αυτό άφηνα το κομμωτήριο και πήγαινα στο ραδιόφωνο. Άρχισα να κάνω εκπομπές στον Άστρα, το Ράδιο επιστροφή και το Ράδιο Αμμόχωστος. Από τότε, λοιπόν, αφού έκλεισε το κομμωτήριο στη Λευκωσία, αφιέρωσα τη ζωή μου στα τσιαττιστά και στην αγαπημένη μου ενασχόληση, που δεν είναι άλλη από το αγρόκτημά μου. Βρίσκεται κοντά στον Κόρνο, λίγο έξω από την Λευκωσία. Το αγαπώ αυτό το μέρος, μου αρέσει να βγαίνω στο χωράφι, να βλέπω τα δέντρα μου και να ηρεμώ. Βέβαια, δεν μπορεί με τίποτα να μου απαλύνει τον πόνο που έχω ακόμα για την Ακαθού. Δεν έχω, όμως, παράπονο. Φυσικά και έβγαλα χρήματα στη ζωή μου, αλλά καμιά τράπεζα δεν κατάφερε να με κουρέψει, ούτε τα έχω φυλαγμένα. Ήξερα πάντα να περνάω καλά, να ζω όπως θέλω και να μη στερούμαι, ούτε εγώ ούτε η οικογένεια μου.
Η ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ TV
Η τηλεόραση δεν είναι κάτι που μπήκε τώρα στη ζωή μου, γι’ αυτό και δεν δυσκολεύτηκα να τη συνηθίσω. Η πρώτη μου επαφή με το χώρο ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν έκανα ραδιόφωνο στο Τρίτο Πρόγραμμα του ΡΙΚ. Ήμουν ιδιαίτερα γνωστός στον κόσμο και τότε ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Όλοι άκουγαν το Τρίτο και περίμεναν να ακούσουν τσιαττιστά από μένα. Έτσι, το ένα έφερε το άλλο και στη συνέχεια βρέθηκα και στη τηλεόραση. Μετά και τη συμμετοχή μου στην εκπομπή «Αnonymous», δημιουργήσαμε μια πολύ καλή σχέση με το κανάλι και τον διευθυντή του Mega, έτσι μου πρότειναν να συμμετέχω στο «Πού σου νέφκω», μάζι με την Όλγα Ποταμίτου και τον Βαγγέλη Ευαγγέλου. Ο κόσμος όταν με συναντά στον δρόμο, με αποκαλεί «Ο πού σου νέφκω». Αυτό σημαίνει πώς προσφέρω κάτι διαφορετικό σε αυτή την εκπομπή, που ευχαριστεί τον κόσμο.
ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ
Από μικρό παιδί, ο πατέρας μου με έβαζε να του τραγουδώ και να του λέω τσιαττιστά. Αισθάνομαι πως αυτό το χάρισμα το έφερα μαζί μου από τη στιγμή που γεννήθηκα, τα τσιαττιστά που λέω βγαίνουν από την καρδιά μου. Στη ζωή μου έχω πάει σε αμέτρητους διαγωνισμούς και κάθε φορά ήθελα να αντιμετωπίζω άτομα ισάξια με εμένα. Στο σπίτι έχω γεμίσει τους τοίχους με αναμνηστικά έπαθλα και πλακέτες και δεν ξέρω πού αλλού να τα βάλω. Αφού, καμιά φορά, σκέφτομαι να τα ρίξω στο τζάκι για καυσόξυλα! Κάποτε παρακαλούσα τον Θεό να με αξιώσει να σταθώ δίπλα από καταξιωμένους του είδους και να διαγωνιστώ μαζί τους στα τσιαττιστά, μέχρι που τα κατάφερα. Ένας από αυτούς ήταν ο Πιερής Πιερέτης, τον οποίο θαύμαζα πολύ. Βέβαια, υπήρξαν και καλύτεροι που δεν γνώρισα ποτέ. Από μουσική δεν κατέχω σχεδόν τίποτα. Άλλωστε, η συμμετοχή μου στο Dansing με δυσκολεύει πάρα πολύ, σε σημείο που αισθάνομαι άσχετος. Είναι εύκολο να μαθαίνω τα λόγια, αλλά με δυσκολεύει ο ρυθμός. Ευτυχώς, η Γιώτα Καρά είναι σωστή επαγγελματίας και με βοηθά πολύ. Στο δρόμο συναντώ ακόμα και άγνωστους που μου λένε ότι με ψηφίζουν. Μπορεί να με γνώρισαν καλύτερα, μέσα από το «Πού σου νέφκω», αλλά τώρα μου απέδειξαν έμπρακτα την αγάπη τους.
Του Παντελή Παναγιώτου
See more at: http://like.philenews.com/el-gr/people-sunantisis/1478/16363/i-agnosti-zoi-tou-kai-i-gnorimia-tou-me-tin-aliki-vougiouklaki#sthash.kHkwsOgF.dpuf