25/7/14

Παύλος Λιασίδης (1901-1985)

Ο Παύλος Λιασίδης ήταν λαϊκός ποιητής από την Κύπρο. Γεννήθηκε στο χωριό Λύση στις 23 Μαρτίου 1901. Οι γραμματικές του γνώσεις ήταν της Ε' τάξης του Δημοτικού. Άσκησε κατά καιρούς διάφορα επαγγέλματα, όπως του βοσκού, του εποχιακού εργάτη και του περιβολάρη. Το 1924 παντρεύτηκε την Ελένη Κ. Σκάρπαρη με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Στην ποίηση άρχισε σαν ποιητάρης την περίοδο 1921-22. Αργότερα βγήκε από την ομαδική τεχνοτροπία των ποιητάρηδων, ανέπτυξε ένα δικό του προσωπικό στιλ και εξελίχτηκε σε έναν ιδιόρρυθμο τεχνίτη του στίχου και του λόγου και σε σημαντικό εκπρόσωπο της Κυπριακής λαϊκής ιδιωματικής ποίησης. Βραβεύτηκε από την Μορφωτική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας το 1975 με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Ελληνική Κυπριακή Λογοτεχνία. Στρατευμένος στο ΑΚΕΛ. Πέθανε το 1985 στον συνοικισμό Τσιακκιλερή στην Λάρνακα.
Χαρακτηριστικό δίστιχο: «Έχω κορμίν πολλά παλιόν, μα νουν του νέου κόσμου,
στες τρεις σιηλιάες τζι αν πλαστείς, είσαι σανότζιαιρός μου!»
Αγαπημένο μου ποίημα του Παύλου Λιασίδη ΞΥΠΝΑΤΕ
Ο Καφκάς του Αντρονίκου
https://www.youtube.com/watch?v=cgKwQnJHRKQ&spfreload=10 
Στίχοι: Παύλος Λιασίδης  
Μουσική: Κώστας Κωστέας
Εκτέλεση: Συγκρότημα Καλλιτεχνών Λύσης ΣΥ. ΚΑ. ΛΥ  

 
Κλαίω γρουσή μου
https://www.youtube.com/watch?v=gWuPcU5isek&spfreload=10
Στίχοι: Παύλος Λιασίδης
Μουσική: Κώστας Κωστέας
Εκτέλεση: Συγκρότημα Καλλιτεχνών Λύσης ΣΥ. ΚΑ. ΛΥ

3 σχόλια:

  1. ΣΥ.ΚΑ.ΛΥ.

    Το Συγκρότημα Καλλιτεχνών Λύσης, ΣΥ.ΚΑ.ΛΥ., ιδρύθηκε στη Λύση το 1961 με πρωτεργάτη τον Κωστή Κυριάκου Κωστέα. Ήταν η φυσιολογική προέκταση μιας πλούσιας πολιτιστικής παράδοσης που υπήρχε στη κωμόπολη της Λύσης, από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Φορείς της πολιτιστικής αυτής παράδοσης ήταν αρχικά ψάλτες, λαϊκοί τραγουδιστές και οργανοπαίκτες, και στη συνέχεια οι διάφοροι μορφωτικοί σύλλογοι που επικέντρωναν τη δραστηριότητα τους τόσο στο ανέβασμα θεατρικών έργων, όσο και στη διοργάνωση χορωδιακών εκδηλώσεων.
    Αξίζει να σημειωθεί ότι στη Λύση λειτούργησε το 1917 ύστερα από πρωτοβουλία του Πρωτοψάλτη Γιάγκου Σουρουλλά,  η πρώτη στη Κύπρο εκκλησιαστική χορωδία, που υφίσταται ως σήμερα φέροντας το όνομά του.

    Απλοί άνθρωποι από το πλατύ αυτό πολιτιστικό φάσμα, αποτέλεσαν το 1961, τον πρώτο πυρήνα του λαϊκού, μουσικοχορευτικού συγκροτήματος, ΣΥ.ΚΑ.ΛΥ., που είχε θέσει σαν κύριο άξονα των δραστηριοτήτων του την διατήρηση, διάδοση και προβολή του λαϊκού πολιτισμού της Κύπρου. Στόχος και επιδίωξη του ΣΥ.ΚΑ.ΛΥ. δεν ήταν απλά η μουσειακή παρουσίαση κυπριακών χορών, αλλά η δημιουργία πιο σύνθετων και δραματοποιημένων μορφών παρουσίασης του κυπριακού λαϊκού πολιτισμού σ’  όλες του τις πτυχές,  στο χορό, στο τραγούδι, τη μουσική τους θρύλους και παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα της καθημερινής ζωής.

    Το ΣΥ.ΚΑ.ΛΥ. παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κυπριακό κοινό στη Λύση, το  Νοέμβρη του 1961, με μια δραματοποιημένη, σκηνική αναπαράσταση των εθίμων του κυπριακού γάμου, την ηθογραφική, μουσικοχορευτική παντομίμα « Ειδύλλιο και Γάμος ». Ήταν μια αναπαράσταση που χρησιμοποιήθηκε αργότερα και από άλλες χορευτικές ομάδες.

    Πηγή:
    Αντώνης Παπασταύρου Α’4
    Σχολικη χρονια 2013-2014

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποιητικές συλλογές

    Τραγούδια του νησιού μου (1928), Τα φκιόρα της καρκιάς μου (1933), Η παραλλαή του τζαιρού (1937), Χάραμαν φου (1944), Γέννημαν νήλιου (1946), Μπρόεμαν (1947), Εντεκάμισι η ώρα (1950), Δώδεκα παρά δέκα (1960), Να πεθάνει ο χάρος (1966), Η Τζύπρος δίχως πούτρα (1972), Η σταυρωμένη Τζύπρος μας (1976), Με το χέρι του Παύλου Λιασίδη (1987), Ποιητική αλληλογραφία (με Χαράλαμπο Δημοσθένους) (1989).

    Όλες οι ποιητικές συλλογές έχουν συμπεριληφθεί και σε δίτομη έκδοση του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών με τίτλο "Παύλου Λιασίδη Άπαντα" (2003).

    Θεατρικά έργα

    Αλαβροστοισιώτης (Α' Βραβείο ΡΙΚ), Ο μονογιός (1982), Αϊ Βασίλης (παιδικό), Δκυο ττεμπέληες (παιδικό) (1946), Το δράμα της ζωής μου, Ο σουξουλιάρης, Η αγάπη νικητής (1935), Το θάμμαν (Β' Βραβείο ΡΙΚ) (1968).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΞΥΠΝΑΤΕ -ΠΑΥΛΟΣ ΛΙΑΣΙΔΗΣ ΠΟΙΗΣΗ

    Στενταρισμένοι της χαράς και της ζωής τα θύματα,
    που σας εξέρασε η γη γομάρι παραπάνω,
    χωσμέμοι πάντα στους καμούς στες προσβολές στα φτύμματα,
    σικκιρτισμένοι της δουλειάς πάντα στα ίσια πάνω,
    και νηστιτζή μερόνυχτα που ζοβολά το στόμα σας,
    που εν αγνωρίσετε ποττέ με γλέντη με ευκολία,
    ζωγράφος στες μουτσούνες σας εν τακτικά το δρώμα σας,
    που γιόντες μάσκες φκάλλει σας με άσπρη κιμωλία.
    Με τούτα ούλλα τα κακά τα τόσα ρεζιλέματα,
    έμενεν ύπνος πάνω σας ακόμα τζαι τζοιμάστε;
    Σιέρκα δημμένα την Λαμπρή μεν καρτεράτε ψέματα
    ξυπνάτε κακορίζιτζοι τζαι κούσπους φτζιάρκα πιάστε
    να ρίψετε ψηλά βουνά θάλασσες να μολώσετε
    τα μπόιστρα που φέρνουσι της φτώσιας την κομμάρα
    Αν της λογής Αδύνατον που τάχα να γλυτώσετε
    τζαι εννά σιετε πάντα πελά τ΄ Αδάμου την κατάρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή