▼

15/6/14

Παιδικά Νανουρίσματα

Αν και πολλοί δεν το γωνρίζουν, η παιδική μουσική είναι σοβαρή υπόθεση. Και πολύ περισσότερο, το νανούρισμα. Αυτές οι γλυκιές μελωδίες που ηρεμούν το μωρό και το συντροφεύουν στον ύπνο και τα όνειρά του είναι πολύτιμες για τη συναισθηματική και νοητική του ανάπτυξη. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που ακόμη και οι πιο μεγάλοι συνθέτες όπως ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις και ο Λοΐζος επέλεξαν να γράψουν νανουρίσματα. Νανουρίσματα έχουν τραγουδήσει μεταξύ άλλων η Νανά Μούσχουρη, η Μελίνα Μερκούρη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η Μαρία Δημητριάδη. etsfamily.gr/

Υπάρχουν επίσης και πολλά παραδοσιακά νανουουρίσματα όπως το "'Υπνε που παίρνεις τα παιδιά" και το "Αγιά Μαρίνα και κυρά"

Κοιμήσου Αγγελούδι μου
https://www.youtube.com/watch?v=K5pdrtt8DEA
Στίχοι: Κώστας Βίρβος Μουσική: Μίκης ΘεοδωράκηςΕ
Εκτέλεση: Σαβίνα Γιαννάτου
 
 
Νανούρισμα – Ελεωνόρα Ζουγανέλη
https://www.youtube.com/watch?v=vFCmpcWTOSk
Στίχοι: Ισιδώρα Σιδέρη
Μουσική: Μιλτιάδης Σελιτσανιώτης



Το παπάκι 
https://www.youtube.com/watch?v=vOUxsZL89zk
Στίχοι-Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Εκτέλεση: Αλεξίου - Άσιμος 

στις

2 σχόλια:

  1. Thrasys17 Μαΐου 2015 στις 9:25 π.μ.

    Και ένα μάθημα προς τους γονείς

    Τα παιδιά δεν είναι δικά σας παιδιά.
    Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής
    για τον εαυτό της.
    Έρχονται στον κόσμο μέσα από σας
    αλλά δεν προέρχονται από εσάς
    και παρότι είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.
    Mπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας
    όχι όμως τις σκέψεις σας
    Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.
    Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους
    όχι όμως την ψυχή τους.
    Γιατί η ψυχή τους ζει στο σπίτι του αύριο
    που εσείς δεν μπορείτε να το επισκεφτείτε
    ούτε καν στα όνειρά σας.
    Μπορείτε να πασχίσετε να τους μοιάσετε
    μην προσπαθείτε όμως να τα κάνετε να σας μοιάσουν.
    Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει πίσω
    ούτε μένει στο χτες.
    Eίστε τα τόξα απ’ τα οποία τινάζονται
    σαν ζωντανές σαϊτες τα παιδιά σας.
    Ο τοξότης βλέπει στόχο στη γραμμή του Απείρου
    και σας λυγίζει με τη δύναμή Του ώστε οι σαϊτες Του
    να φύγουν γοργά και να φτάσουν μακριά.
    Δεχτείτε το λύγισμά σας στα χέρια Του με χαρά.
    γιατί αυτός, όπως αγαπά τη σαϊτα που εκτοξεύεται
    αγαπά και τόξο που είναι σταθερό».

    Χαλίλ Γκιμπράν, Ο προφήτης, εκδ. Printa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Thrasys17 Μαΐου 2015 στις 9:30 π.μ.

    Τα παιδιά σου δεν ειναι παιδιά σου
    ειναι οι γιοι και οι κορες
    της λαχτάρας της Ζωης
    Δημιουργούνται διαμέσου εσένα,
    αλλα όχι από εσένα
    Και αν και βρίσκονται μαζί σου, δεν σου ανήκουν.
    Μπορείς να τους δωσεις την αγάπη σου,
    αλλα όχι τις σκέψεις σου.
    Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
    Μπορείς να προσπαθησεις
    να τους μοιάσεις αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα.
    Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
    που εσύ δεν προκειται να επισκεφτείς ούτε στα όνειρα σου.
    Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω
    ούτε ακολουθεί
    στο δρόμο του το χθές.
    Μπορεις να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους,
    αλλά όχι και στις ψυχές τους.
    Είσαι το τόξο από το οποίο
    τα παιδιά σου ωσαν ζωντανά βέλη
    ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
    Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς
    προς το άπειρο
    και κομπάζει ότι με την δύναμή του
    τα βέλη μπορούν να πάνε γρήγορα
    και μακρυά.
    Ας χαροποιεί τον τοξότη
    ο κομπασμός του.
    Αφού ακόμα και αν αγαπάει το βέλος που πετάει
    έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.

    Χαλίλ Γκιμπράν - Ο Κήπος του Προφήτη - Για τα παιδιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή