Μουσικές βιογραφίες και μικρές αλήθειες τραγουδιστών, καλλιτεχών, μουσικών, στιχουργών, ποιητών και πολλών άλλων ΕΔΩ
▼
5/7/14
Λάκης Χαλκιάς
"Ο Λάκης Χαλκιάς γεννήθηκε στα Γιάννενα. Γιος του κλαρινίστα Τάσου
Χαλκιά. Ανήκει στην Τέταρτη γενιά της οικογένειας των ΧΑΛΚΙΑΔΩΝ, που
είναι η μεγαλύτερη μουσική οικογένεια στη χώρα μας. Ο ίδιος ασχολείται με την
μουσική και το τραγούδι από τα 7 του. Στα 16 του εργάζεται σαν
επαγγελματίας και στα 18 του ηχογραφεί τους πρώτους του δίσκους. Παίζει κιθάρα, μπουζούκι, λαούτο, τζουρά και ούτι. Από το 1960 μέχρι το
1967 εμφανίζεται πλάι στη Σωτηρία Μπέλλου, Στέλιο Καζαντζίδη, Γρηγόρη
Μπιθικώτση, Γιώργo Ζαμπέτα, ενώ συνεργάζεται με τους μεγάλους
ρεμπέτες: Μάρκο Βαμβακάρη, Γιάννη Παπαϊωάννου και Βασίλη Τσιτσάνη. Την
ίδια εποχή, τα καλοκαίρια παίρνει μέρος με το συγκρότημα της οικογένειας
των ΧΑΛΚΙΑΔΩΝ σε πανηγύρια, γάμους και άλλες λαϊκές εκδηλώσεις. Το 1967, φεύγει για τις Η.Π.Α. και τον Καναδά μέχρι το 1971, και
μεταξύ άλλων συνεργάζεται με τον Άντονι Κουήν. Λάκης
Χαλκιάς παρουσιάζει την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΧΑΛΚΙΑΔΩΝ γιορτάζοντας τα «125
ΧΡΟΝΙΑ» συνεχούς προσφοράς της οικογένειας στην Δημοτική Παραδοσιακή μας
μουσική και όχι μόνο. Κορυφαία στιγμή της σταδιοδρομίας του, αποτέλεσε, η παρουσίαση του έργου του "2.500 Χρόνια Ελληνική Μουσική, από τον Ομηρο μέχρι σήμερα", η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ηρώδειο, στις 28 Μαΐου του 2002." lakischalkias.gr
Ο Λαός https://www.youtube.com/watch?v=_ySqtZAstFQ Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος Μουσική: Μάριος Τόκας Πρώτη Εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς Αλμπουμ: "Πικραμμένη μου γενιά " 1981
Η φάμπρικα
https://www.youtube.com/watch?v=LsBDi4jEVV4
Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς
Άλλες ερμηνείες: Σωτηρία Μπέλλου || Άγγελος Διονυσίου || Δημήτρης Μητροπάνος
"Μετανάστευσα και ένοιωσα κάθε λέξη αυτού του τραγουδιού. Αληθινό ,πέρα ως πέρα!
Τόσο παράξενο που επιβιώνουμε στη ξενιτιά αλλά δεν ζούμε! 36 χόονια μετά και ακόμα νοιώθω τη φυλετική διάκριση! Τα έχουμε όλα εκτός από το είναι μας! O Ellinas
Ο ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΚΙΑΔΕΣ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ 1982
Οι Χαλκιάδες κατάγονται από την Ήπειρο. Ο γενάρχης (δάσκαλος το επάγγελμα και παίζοντας μαντολίνο και λαούτο) Αντώνης Κάμψος, ύστερα από μια μάχη με τους Τούρκους, κατέβηκε από την Αλβανία στα Γιάννενα, όπου άλλξε τ' όνομά του καιιιι το έκανε Χαλκιάς, κι έτσι εμφανίζεται η πρώτη γενιά των Χαλκιάδων, ΧΑΛΚΑΙΩΝ). Στην δεύτερη γενιά ανήκουν ο Μήτρος Χαλκιάς που έπαιζε κλαρίνο. Στην τρίτη γενιά ανήκουν ο λαουτιέρης Πολυχρόνης και ο κλαρινίστας Λάμπρος Χαλκιάς (αδέλφια). Στην τέταρτη γενιά ανήκουν ο Μάνθος (κλαρίνο), που δίδαξε πρώτος κλαρίνο τον Τάσο Χαλκιά, που ήταν κατά σειρά: ο Μήτσος, ο Νίκος, ο Φώτης, ο Κυριάκοςκαι ο Τάσος Χαλκιάς. Μέχρις εδώ είναι όλοι τους πρακτικοί μουσικοί, αλλά μαστόροι στο είδος τους με αναγνώριση σ' όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, ειδηκώτερα δε ο Τάσος Χαλκιάς που ο ήχος από το κλαρίνο του, συγκίνησε όχι μόνο τις ψυχές των αδελφών μας ξενητεμένων ελλήνων, αλλά και πολλούς ξένους φίλους και πολύ μεγάλους μουσικούς του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος. Οι Χαλκιάδες ως οι πιο γνήσιοι εκφραστές της ηπειρώτικης λα΄κής μας μουσικής, υπηρέτησαν το ίδιο πιστά και τα άλλα μουσικά είδη άλλων περιοχών της Ελλαδας, όπως και οι νεώτερες γενιές της οικογένειας τα νέα αστικά μουσικά ελληνικά ρεύματα που έδψσαν και μια άλλη διάσταση και μια καινούργια προσέγγιση και εξέλιξη στο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην πέμπτη γενιά ανήκουν ο Μάνθος, ο Λάμπρος, ο Χρόνης, ο Βαγγέλης, ο Νίκος,ο Τάκης, ο Χρήτστος και ο Μιχάλης (Λάκης) Χαλκιάς. Η λαίκή μας μουσική παράδοση, αγαπιτοί φίλοι, που σήμερα βρισκόμαστε εδώ στο κατάμεστο θέατρο του Λυκαβηττού για τρίτη συνεχή μέρα, φανερώνει ότι ακόμα είναι ζωντανή στις ψυχές ολωνς μας και αρνείται να μπη στο Μουσείο. Σε όσους λοιπόν την εκφράζουν ανήκει και το χρέος να την προχωρήσουν και να την φέρουν ακόμα πιο κοντά στα τωρινά προβ΄ληματα του ανθρώπου και τις νέες εποχές που έρχονται σαν μια ασπίδα για την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια των νέων μας, αλλά και την διαφύλαξη και διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ως λαού και ως Έθνους.
Ο ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΚΙΑΔΕΣ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ 1982
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Χαλκιάδες κατάγονται από την Ήπειρο. Ο γενάρχης (δάσκαλος το επάγγελμα και παίζοντας μαντολίνο και λαούτο) Αντώνης Κάμψος, ύστερα από μια μάχη με τους Τούρκους, κατέβηκε από την Αλβανία στα Γιάννενα, όπου άλλξε τ' όνομά του καιιιι το έκανε Χαλκιάς, κι έτσι εμφανίζεται η πρώτη γενιά των Χαλκιάδων, ΧΑΛΚΑΙΩΝ).
Στην δεύτερη γενιά ανήκουν ο Μήτρος Χαλκιάς που έπαιζε κλαρίνο.
Στην τρίτη γενιά ανήκουν ο λαουτιέρης Πολυχρόνης και ο κλαρινίστας Λάμπρος Χαλκιάς (αδέλφια).
Στην τέταρτη γενιά ανήκουν ο Μάνθος (κλαρίνο), που δίδαξε πρώτος κλαρίνο τον Τάσο Χαλκιά, που ήταν κατά σειρά: ο Μήτσος, ο Νίκος, ο Φώτης, ο Κυριάκοςκαι ο Τάσος Χαλκιάς. Μέχρις εδώ είναι όλοι τους πρακτικοί μουσικοί, αλλά μαστόροι στο είδος τους με αναγνώριση σ' όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, ειδηκώτερα δε ο Τάσος Χαλκιάς που ο ήχος από το κλαρίνο του, συγκίνησε όχι μόνο τις ψυχές των αδελφών μας ξενητεμένων ελλήνων, αλλά και πολλούς ξένους φίλους και πολύ μεγάλους μουσικούς του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος.
Οι Χαλκιάδες ως οι πιο γνήσιοι εκφραστές της ηπειρώτικης λα΄κής μας μουσικής, υπηρέτησαν το ίδιο πιστά και τα άλλα μουσικά είδη άλλων περιοχών της Ελλαδας, όπως και οι νεώτερες γενιές της οικογένειας τα νέα αστικά μουσικά ελληνικά ρεύματα που έδψσαν και μια άλλη διάσταση και μια καινούργια προσέγγιση και εξέλιξη στο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην πέμπτη γενιά ανήκουν ο Μάνθος, ο Λάμπρος, ο Χρόνης, ο Βαγγέλης, ο Νίκος,ο Τάκης, ο Χρήτστος και ο Μιχάλης (Λάκης) Χαλκιάς. Η λαίκή μας μουσική παράδοση, αγαπιτοί φίλοι, που σήμερα βρισκόμαστε εδώ στο κατάμεστο θέατρο του Λυκαβηττού για τρίτη συνεχή μέρα, φανερώνει ότι ακόμα είναι ζωντανή στις ψυχές ολωνς μας και αρνείται να μπη στο Μουσείο. Σε όσους λοιπόν την εκφράζουν ανήκει και το χρέος να την προχωρήσουν και να την φέρουν ακόμα πιο κοντά στα τωρινά προβ΄ληματα του ανθρώπου και τις νέες εποχές που έρχονται σαν μια ασπίδα για την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια των νέων μας, αλλά και την διαφύλαξη και διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ως λαού και ως Έθνους.