2/12/14

Το τέλος της Μαρίας Κάλλας (1923-1977)

 
"Η μεγαλύτερη σοπράνο του 20ού αιώνα, που με το μοναδικό τρόπο ερμηνείας της, άλλαξε την ιστορία της όπερας. Η τραγουδίστρια που η φωνή της χαρακτηρίστηκε θεϊκή και οι ερμηνείες της έγιναν συνώνυμο της τελειότητας. Της γυναίκας που, σαν την αγαπημένη της ηρωίδα Νόρμα, αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην τέχνη της, δόθηκε με πάθος στον έρωτα και είχε ένα τέλος τραγικό."

Η Μαρία Κάλλας πέρασε στην αιωνιότητα στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο Παρίσι. Η κηδεία της έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου και, αφού το σώμα της αποτεφρώθηκε όπως επιθυμούσε, την άνοιξη του 1979 η τέφρα της σκορπίστηκε στο Αιγαίο.

Τo 2010, νέο φως στο μυστήριο που περιβάλλει το θάνατο της Μαρίας Κάλλας έρχεται να ρίξει ιταλική έρευνα, η οποία ανατρέπει την άποψη ότι η δημοφιλής σοπράνο πέθανε από υψηλή δόση βαρβιτουρικών (διότι της είχε στοιχίσει η επώδυνη σχέση της με τον Αριστοτέλη Ωνάση).

Σύμφωνα με τους Ιταλούς φωνίατρους Φράνκο Φούσι και Νίκο Παολίλο, που παρουσίασαν τα αποτελέσματα της μελέτης τους στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, η τραγουδίστρια υπέφερε από δερματομυοσίτιδα, μία εκφυλιστική νόσο που φθείρει τους μυς και τους ιστούς, συμπεριλαμβανομένου του λάρυγγα. Σύμφωνα με την επίσημη ιατρική έκθεση, ο θάνατος της Κάλλας στις οφειλόταν σε καρδιακή ανακοπή. Όπως εξηγούν οι δύο Ιταλοί επιστήμονες, η θεραπεία για τη δερματομυοσίτιδα βασίζεται σε κορτιζονούχα και ανοσοκατασταλτικά σκευάσματα, τα οποία είναι πιθανό να επιφέρουν σταδιακά καρδιακή ανεπάρκεια. Επομένως, ο Φούσι και ο Παολίλο συμφωνούν με την επίσημη ιατρική έκθεση, μόνο που διευκρινίζουν ότι η ανακοπή δεν ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά το αποτέλεσμα της εκφυλιστικής μυασθένειας. Αφετηρία για τις ιταλικές έρευνες αποτέλεσαν οι ηχογραφήσεις της διάσημης σοπράνο, τόσο από το στούντιο όσο και από ζωντανές εμφανίσεις της. Με τη μέθοδο της φασματογραφικής ανάλυσης οι επιστήμονες εξέτασαν τις ηχογραφήσεις ίδιων κομματιών από διαφορετικές χρονικές περιόδους και διαπίστωσαν τις αλλοιώσεις στη φωνή της καλλιτέχνιδας, η οποία έφτασε τα τέλη της δεκαετίας του ’70 να γίνει μέτζο σοπράνο. Οι δύο φωνίατροι ανέλυσαν επίσης και τα τελευταία βίντεο της Κάλλας, στα οποία ήταν εμφανής και η μυϊκή χαλάρωση που είχε υποστεί, αφού ο θώρακας της δεν διατεινόταν κατά τη διάρκεια των αναπνοών. Η μελέτη αυτή έρχεται να ρίξει νέο και πιθανότατα καθοριστικό φως στη διάγνωση της δερματομυοσίτιδας, που είχε σχηματίσει ο ιατρός Μάριο Τζακοβάτσο, ο οποίος είχε επισκεφτεί την τραγουδίστρια το 1975, αλλά είχε κρατήσει κρυφή τη διάγνωση του μέχρι το 2002.

Maria Callas - Ave Maria
https://www.youtube.com/watch?v=l5cF5GGqVWo



Maria CALLAS sings Carmen HABANERA in covent garden
https://www.youtube.com/watch?v=6fZRssq7UlM

 

1 σχόλιο:

  1. Μαρία Κάλλας (Μαρία Άννα Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου) (Νέα Υόρκη, 2 Δεκεμβρίου 1923 - Παρίσι 16 Σεπτεμβρίου 1977) υπήρξε κορυφαία υψίφωνος και η πλέον γνωστή παγκοσμίως ντίβα της όπερας.

    Πριμαντόνα και ντίβα είναι δύο όροι που προέρχονται από τον κόσμο της όπερας και περιγράφουν τη διάσημη τραγουδίστρια. Αμφότεροι προέρχονται από τα ιταλικά και χρησιμοποιούνται αμετάφραστοι - στην κυριολεξία prima donna είναι η πρώτη κυρία και diva σημαίνει θεά.

    Στις απαρχές της όπερας η πριμαντόνα ήταν τεχνικός όρος και αναφερόταν στο γυναικείο πρωταγωνιστικό ρόλο μιας παράστασης - αντίστοιχα για τον ανδρικό πρώτο ρόλο ο όρος ήταν primo uomo, δηλ. πρώτος άνδρας. Σύντομα όμως άρχισε να αποδίδεται από το κοινό ως τίτλος θαυμασμού στις πιο χαρισματικές ερμηνεύτριες και καθιερώθηκε ως τέτοιος στην καθομιλουμένη. Από τεχνική άποψη οι πριμαντόνες είναι συνήθως σοπράνο (π.χ. Μαρία Κάλλας, Μονσεράτ Καμπαγιέ), αφού για τέτοιο ύψος φωνής έχουν γραφτεί οι σπουδαιότεροι ρόλοι. Πάντως αυτό δεν είναι απόλυτο, καθώς σπουδαίες μέτζο, όπως η Τσετσίλια Μπάρτολι ή η Αγνή Μπάλτσα, χαρακτηρίζονται επίσης ως πριμαντόνες ή ντίβες από το κοινό και τον τύπο.

    Στις μέρες μας η λέξη πριμαντόνα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με ειρωνική σημασία, για να χαρακτηρίσει ανθρώπους που η διασημότητα τους έκανε ματαιόδοξους, εγωπαθείς ή εθισμένους στην πολυτέλεια - αυτό οφείλεται στο γεγονός πως πολλές πραγματικές πριμαντόνες έχουν περάσει στη συλλογική μνήμη ως τέτοιες προσωπικότητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή