Ο μαθητής ήρωας Πετράκης Γιάλλουρος (1938-1956)

Ο Πετράκης Γιάλλουρος γεννήθηκε στο χωριό Ριζοκάρπασο, της επαρχίας Αμμοχώστου στις 29 Αυγούστου 1938. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Ριζοκαρπάσου και ακολούθως στο Ελληνικό Γυμνασίου Αμμοχώστου. Πάντα πρώτος στα μαθήματά του και ο σημαιοφόρος στις εκδηλώσεις του σχολείου του. Ψηλός, λεπτός, με σγουρά μαλλιά και γαλανά μάτια.

« Λόγος του και κουβέντα του », αφηγείται η μάνα του,  « ήταν πάντα η Ελλάδα. Καημός του και πόθος, όνειρο και τραγούδι του, η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, - Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας».

Ήταν ο υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου, στον αγώνα της ΕΟΚΑ με καθήκοντά την οργάνωση των μαθητών του σχολείου του, την γραφή και διδασκαλία τραγουδιών αγωνιστικού περιεχομένου, την διανομή φυλλαδίων, την απόκρυψη και διακίνηση οπλισμού καθώς και την οργάνωση μαχητικών μαθητικών διαδηλώσεων. Για τις δραστηριότητές του αυτές, είχε επισημανθεί από τους κατακτητές, οι οποίοι και τον κυνηγούσαν. Στις 20 Αυγ. 1955 με μαθητές από την Λάπηθο, Πόλη Χρυσοχούς και Πάφο, μαζί τους κι ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης  πήγαν εκδρομή – προσκύνημα στην μητέρα Ελλάδα. Με την στολή και το πηλήκιο του Γυμνασίου, ο σημαιοφόρος με την Γαλανόλευκη Πετράκης, κατάθεσε στεφάνι στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου.

 
Έγραφε τότε ο Γιάλλουρος στον πατέρα του: «Μόλις πάτησα το Άγιο χώμα της Ελλάδος, μια βαθειά συγκίνησις με κατακυρίευσε και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, αφ’ ενός λόγω του ότι πατούσα στην Ελεύθερη Πατρίδα, αφ’ ετέρου διότι σκέφτηκα ότι η ιδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος έμενε υπόδουλη κάτω από τον βαρύ ζυγό των άγγλων,ενώ έπρεπε να είναι κι αυτή ένα κομμάτι της Ελεύθερης Ελλάδος»

Λίγους μήνες μετά την έναρξη του αγώνα, απευθυνόμενος πάλι προς τον πατέρα του, αποκάλυπτε το ολοκληρωτικό και ενσυνείδητο δόσιμό του στον αγώνα υπέρ της Ελευθερίας της ιδιαιτέρας του πατρίδας. «Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια».

Στις 7 Φεβρουαρίου 1956 κατά τη διάρκεια μιας μαχητικής μαθητικής διαδήλωσης ενάντια στην απόφαση κλεισίμαστος του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου οι Άγγλοι αποικιοκράτες χρησιμοποίησαν πραγματικά πυρά και ένα βόλι κτύπησε θανάσιμα τον Πετράκη Γιάλλουρο στο μέρος της καρδιάς.  Ο Πετράκης προχώρησε δέκα βήματα περίπου, κραύγασε “ ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΗ ” και έπεσε. Ήταν ο πρωτος μαθητής που το αίμα του πότισε τη γή της Ελληνικής Κύπρου.

Παναγιώτα Ψιλλίτα-Ιωάννου, "Οι ηρωομάρτυρες της ΕΟΚΑ", 
Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959 

Δόξα στους Αθανάτους

https://www.youtube.com/watch?v=4RJArWRx4uc
Προσκλητήριο των ηρώων του μουσικού έργου "ΑΓΙΑ ΚΥΠΡΟΣ 204 ΠΝΟΕΣ"
Μουσική-Ερμηνεία: Γιάννης Δημητράς - Στίχος: Βασιλική-Μαρία Δημητρά-- Εκφωνητές: Γιάννης Παπαϊωάννου και Μαρία Δημητρακοπούλου
Συμμετέχει η χορωδία Φωνητικό Σύνολο Τεχνοτροπία υπό τη διεύθυνση του Άγγελου Βελεγράκη.

Διακόσιοι τέσσερις οι Ήρωες και τα Θύματα του Αγώνα

Πετράκης Γιάλλουρος

https://www.youtube.com/watch?v=Vwx6XTTsu3M
Στίχος: Γιάννης Δημητράς, Νίκος Παπακλεοβούλου

Μουσική: Γιάννης Δημητράς

Εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας