Ο ήλιος ο πράσινος (Ο επίσημος Ύμνος του ΠΑΣΟΚ)
https://www.youtube.com/watch?v=ZQ3YtfIMPWM
Στίχοι-Μουσική: Μιχάλης Μαρκόπουλος
Εκτέλεση: Γιάννης Θωμόπουλος
ΓΑΛΑΖΙΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ 3
https://www.youtube.com/watch?v=hX3QxgypEzg
Τραγούδια της ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του 1980.
Με την έννοια "πολιτικό κόμμα" μπορούμε να ορίσουμε κάθε συλλογικότητα η οποία σε μια δημοκρατία οργανώνει τους πολίτες και επιδιώκει να συμμετάσχει στην εκλογή αντιπροσώπων στο κοινοβούλιο προτείνοντας ένα συγκροτημένο πλαίσιο προτάσεων ή εκφράζοντας ιδεολογικές προτιμήσεις με αναφορά στο "γενικό καλό".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε βάση τον πολιτικό χαρακτήρα των προγραμμάτων τους τα πολιτικά κόμματα διακρίνονται σε συντηρητικά, φιλελεύθερα, προοδευτικά, ριζοσπαστικά, σοσιαλιστικά, κομμουνιστικά, ή επί συγκεκριμένου χώρου π.χ. εργατικά, θρησκευτικά, οικολόγων κ.λπ. Επίσης ως προς την υφιστάμενη Κυβέρνηση διακρίνονται σε φιλοκυβερνητικά ή συμπολιτευόμενα και σε αντιπολιτευόμενα.
Παλιότερα και ειδικά στην Ελλάδα του 19ου αιώνα είχαμε και κόμματα που αυτοονομάζονταν "Γαλλικό", "Ρώσικο" και "Αγγλικό" διότι τα συμφέροντα των εγχώριων κοινωνικών ομάδων που αντιπροσώπευαν, συνδέονταν με τα συμφέροντα της αντίστοιχης χώρας.
Πιο ακριβής ορισμός της έννοιας του κόμματος δεν μπορεί να υπάρξει, μιας και αρκετοί κοινωνιολόγοι, συνταγματολόγοι και άλλοι πολιτικοί ερευνητές που εξετάζουν το θέμα από διαφορετικές απόψεις αδυνατούν να δώσουν έναν κοινό ορισμό για όλες τις μορφές ύπαρξης ενός πολιτικού κόμματος.
Εμβλήματα και χρώματα
Ανά τον κόσμο τα πολιτικά κόμματα χρησιμοποιούν εμβλήματα και χρώματα για την αναγνώρισή τους. Συνήθως τα συντηρητικά κόμματα ως κύριο χρώμα έχουν το μπλε ή το μαύρο, ενώ τα αριστερά κόμματα (κυρίως κομμουνιστικά, σοσιαλδημοκρατικά και οικολογικά) χρησιμοποιούν το κόκκινο ή το πράσινο χρώμα.
Τα εμβλήματα ποικίλουν ανάλογα με την ιδεολογία του κάθε πολιτικού κόμματος. Για παράδειγμα ένα θεοκρατικό κόμμα μπορεί να έχει ως έμβλημα τον χριστιανικό σταυρό, ενώ τα λενινιστικά ή μαοϊκά κόμματα ανά τον κόσμο συνήθως έχουν ως έμβλημα το σφυροδρέπανο ή μια γροθιά που κρατάει ένα τριαντάφυλλο ή σφυρί.
Η ομάδα πίεσης ή Λόμπι είναι μια ομάδα προσώπων που προσπαθεί να επηρεάσει τα όργανα της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας, επιδιώκοντας την πιο συμφέρουσα για τα μέλη της, ή και για το κοινωνικό σύνολο, απόφαση ή λύση. Ως ομάδα πίεσης κατά τον Σβάρτσενμπεργκ ορίζεται: «μια οργάνωση που δημιουργήθηκε με σκοπό την υπεράσπιση συμφερόντων και που ασκεί πίεση στις δημόσιες αρχές για να τους αποσπάσει αποφάσεις σύμφωνες με συγκεκριμένα συμφέροντα»[1]. Οι ομάδες πίεσης είναι συνήθως εργατικά συνδικάτα, κινήματα νέων, φεμινιστικά κινήματα, ενώσεις γονέων κ.τ.λ. καθώς και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, σε τοπικό ή διεθνές επίπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνημερώνουν και στηρίζουν τα μέλη τους, ενώ όταν οι καταστάσεις το απαιτούν, συγκρούονται με κρατικούς φορείς η ανταγωνιστικές ομάδες, επιστρατεύοντας κυρίως νόμιμα μέσα για την επίτευξη των στόχων τους όπως πορείες, διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις ή επισκέψεις σε πολιτικά πρόσωπα.
Η προέλευση της έννοιας/λέξης δεν είναι επιβεβαιωμένη. Κατά το BBC βρίσκεται σε βουλευτές που περίμεναν στους διαδρόμους (lobbies) του βρετανικού κοινοβουλίου. 'Άλλη άποψη λέει ότι επινοήθηκε από τον Οδυσσέα Γκραντ (18ος πρόεδρος των ΗΠΑ) για τους διαφόρους που τον περίμεναν στα λόμπυ του ξενοδοχείου που διέμενε στην Ουάσιγκτον.
Λόμπι ονομάζονται στερεότυπα κάποιες ομάδες (εβραϊκό λόμπι, ελληνικό) πίεσης και με εθνικές προεκτάσεις, κυρίως όμως ανάλογα με την περίπτωση. Ενώ επισήμως δεν αναγνωρίζεται η δύναμή του ποτέ ουσιαστικά, στην πραγματικότητα όσες ομάδες λειτουργούν παρασκηνιακά επηρεάζοντας πρόσωπα και καταστάσεις έχουν αρκετά υπολογίσιμη δύναμη, με αποτέλεσμα να έχει μελετηθεί από πολλούς επιστήμονες σε πολλές μελέτες και διαστάσεις.
Το λόμπι αποτελεί μια σύγχρονη ανάγκη, δεδομένου ότι οι νομοθετικές ομάδες είναι θεμιτό να μαθαίνουν από τους ενδιαφερόμενους (όσους επηρεάζονται οικονομικά ή με άλλο τρόπο) για το αποτέλεσμα των ενεργειών ή των παραλείψεών τους. Ταυτόχρονα όμως, το λόμπι κάποιες φορές καταλήγει να είναι ένας μηχανισμός αθέμιτου επηρεασμού των αποφάσεων των πολιτικών, καθώς και διαφθοράς τους σε ορισμένες περιπτώσεις, παραμένοντας όμως η πιο σημαντική ομάδα πίεσης στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων.
"Τώρα τι κάνω" Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης - Μουσική: Χάρις Αλεξίου. Ακούγεται μέρος από το τραγούδι "Καλημέρα ήλιε" του Μάνου Λοΐζου. Δίσκος: Η Τρίπλα. Δεκέμβριος 2012.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι τον μεθύσαμε τον ήλιο Μάνο
τώρα τι γίνεται,
τώρα τι γίνεται, τι λες, τι κάνω
Δώσε μια απάντηση
Δώσε μια απάντηση
φίλε αν μπορείς, μια καλημέρα
εσύ τουλάχιστον
έφυγες νωρίς από 'δω πέρα
Ναι τον μεθύσαμε τον ήλιο Μάνο
τώρα τι γίνεται
Τώρα ξεμέθυσε ο Ήλιος Μάνο
Φόβος επέστρεψε
φόβος επέστρεψε κι εσύ εκεί πάνω
σ' ένα παράδεισο
σ' ένα Παράδεισο
μ' άγιο κρασί, για καλημέρα
κι εμείς στην άβυσσο
και στην Κόλαση πάλι εδώ πέρα
Ναι τον μεθύσαμε τον ήλιο Μάνο
τώρα τι γίνεται