"Μάντρα του Αττίκ" 1931--1944

Η Μάντρα του Αττίκ, ήταν ένας καλλιτεχνικός όμιλος που περιελάμβανε τραγουδιστές και άλλους αυτοσχέδιους παρουσιαστές, μίμους με διάφορες και πολλές δημόσιες εμφανίσεις και εκδηλώσεις στην Αθήνα, του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση είχε ο Κλέων Τριανταφύλλου γνωστότερος ως Αττίκ, ο οποίος εκτελούσε και χρέη κομπέρ (δηλ. το κύριο πρόσωπο θεατρικής επιθεώρησης που συμμετέχει σ` όλες τις σκηνές της). Την πρωτοβουλία της ίδρυσης αυτής της καλλιτεχνικής ομάδας με τον τίτλο Μάνδρα είχε ο Αττίκ το καλοκαίρι του 1931 σε συνεργασία με τους Δ. Ευαγγελίδη, τον Βώττη και τον Παντελή Χορν οπότε και πρωτοπαρουσιάσθηκε αυτή σε υπαίθριο θέατρο, της οδού Μηθύμνης στην τότε Πλατεία Αγάμων (σημερινή πλατεία Αμερικής). Από τότε η Μάντρα του Αττίκ κάθε καλοκαίρι εμφανίζονταν στην Αθήνα και το χειμώνα περιόδευε στις επαρχίες μέχρι το 1938 οπότε και εγκαταστάθηκε μόνιμα σε μια αθηναϊκή ταβέρνα, την Μονμάρτη, η λειτουργία της οποίας εξακολούθησε μέχρι την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Επί σειρά ετών, τα καλοκαίρια, το πρόγραμμα παρουσιαζόταν στο υπαίθριο θέατρο Δελφοί. Πολλοί καλλιτέχνες όφειλαν την ανάδειξή τους στον Αττίκ. Μεταξύ αυτών: οι τραγουδίστριες Λουίζα Ποζέλι, Ζωή Νάχη, Καλή Καλό, Δανάη, Κάκια Μένδρη, Καίτη Οικονόμου, Λέλα Μιτσούκο,  ο ντιζέρ Τώνης Ράις, ο Κ. Μπέζος, ο πολυθρύλητος και πανύψηλος μίμος Ανδρέας Ζουλάς, που ο Αττίκ τον παρουσίασε με το ονομα Ζαζάς, ο Σπαθόπουλος, και οι πρώτοι κομφερασιέ (παρουσιαστές) Ορέστης Λάσκος, Χρήστος Πύρπασος, Μίμης Τραϊφόρος, Φίλωνας Αρίας και πολλοί άλλοι.

Η Μάντρα του Αττίκ διαλύθηκε μετά τον θάνατο του Αττίκ το 1944. Πολλοί καλλιτέχνες προσπάθησαν ανεπιτυχώς να δημιουργήσουν παρόμοια συγκροτήματα. Στη δεκαετία όμως του 1950 άρχισαν να δημιουργούνται αναψυκτήρια με έντονο το ύφος της συνέχειας αυτού του είδους καλλιτεχνικής παρουσίας, κυριότεροι δημιουργοί των οποίων ήταν ως παρουσιαστές οι Γιώργος Οικονομίδης, ο Όμηρος Αθηναίος, ο Ζαχαρίας Τσίχλας κ.ά.

Ζητάτε να σας πω - Τάνια Τσανακλίδου
https://www.youtube.com/watch?v=L7Ct93XftOg&spfreload=10

Tango του 1930 σε μουσική και στίχους Αττίκ. 

Πρώτη Εκτέλεση: Δανάη Στρατηγοπούλου, 1930
Άλλες Εκτελέσεις: Στέλλα Γκρέκα, Τάνια Τσανακλίδου

Η παρτιτούρα γράφει: "Εις την θείαν μου Πέλειαν Ισαϊλώφ μετ' αγάπης". Ο θρύλος λέει ότι Αττίκ (γνωστός για την αυτοσχεδιαστική του ικανότητα) σκάρωσε αυτό το τραγούδι σε 10 μόνο λεπτά όταν κάποιο βράδυ η Φιλιππίδου (ο μεγάλος έρωτας της ζωής του Αττικ) με τον νέο σύζυγό της, τον ίλαρχο Σταμάτη Μερκούρη, εμφανίστηκε στη Μάντρα και το κοινό, περιπαιχτικά, άρχισε να ζητά το Είδα Μάτια, που ήταν γραμμένο για εκείνην. Ο Αττίκ αποσύρθηκε πικραμένος, και μετά από 10 λεπτά, αφού αυτοσχεδίασε, επέστρεψε και έπαιξε το Ζητάτε να σας πω ως απάντηση. Η Δανάη Στρατηγοπούλου δεν συμμερίζεται αυτή την θέση. [1]

Ο Αττίκ, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Κλέων Τριανταφύλλου (19 Μαρτίου 1885 - 29 Αυγούστου 1944), ήταν Έλληνας μουσικοσυνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής των τραγουδιών του. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού στις αρχές του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αίγυπτο, όπου παρακολούθησε μαθήματα μουσικής. Από το 1907 έζησε στο Παρίσι, όπου συνεργάστηκε ως ηθοποιός με διάφορους θιάσους και συμμετείχε σε περιοδείες σε διάφορες χώρες ως το 1930, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δημιούργησε την περίφημη "Μάντρα του Αττίκ". Λίγο πριν από το θάνατό του πρωταγωνίστησε στην ταινία Χειροκροτήματα του Γιώργου Τζαβέλλα που είχε κάποια σχεδόν αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στην ταινία αυτή ο Αττίκ, κουρασμένος από τις κακουχίες της κατοχής και υπερβολικά μελοδραματικός σε λίγα θύμιζε τη γεμάτη δυναμισμό και ευφυΐα προσωπικότητα του δημιουργού της Μάντρας.  Λίγους μήνες μετά αυτοκτόνησε παίρνοντας υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Ένα επεισόδιο με ένα Γερμανό στρατιώτη που τον χτύπησε καθώς οδηγούσε το ποδήλατό του, φαίνεται πως στάθηκε όχι η αιτία αλλά η αφορμή μάλλον για μια προαναγγελθείσα αυτοκτονία, απότέλεσμα κατάθλιψης στην οποία είχε περιπέσει

Το επίγραμμα που ο Αττίκ ζήτησε να γραφτεί στον τάφο του : «Έκλαψα για να γράψω, έγραψα για να τραγουδήσω και τραγούδησα για να ζήσω.»