Στο πλουσιότατο μουσικό του έργο, ο Μίκης Θεοδωράκης καταπιάστηκε με όλα τα είδη της μουσικής: όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα, χορωδιακή εκκλησιαστική μουσική, μουσική για αρχαίο δράμα, για θέατρο, για κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι, λαϊκά ορατόρια, μετασυμφωνικά έργα. Ωστόσο, το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η μελοποιημένη ποίηση, δηλαδή η σύνθεση λαϊκής μουσικής, χρησιμοποιώντας ως στίχους ποιήματα μεγάλων ποιητών Ελλήνων και ξένων, όπως ο Καμπανέλλης, ο Σεφέρης, ο Νερούδα, ο Ελύτης, ο Γκάτσος, ο Ρίτσος, ο Λειβαδίτης και τόσοι άλλοι. Χάρη στην μελοποιημένη ποίηση του Μ. Θεοδωράκη, η Ελλάδα αποτελεί ίσως τη μοναδική χώρα στον κόσμο, στην οποία μεγάλο ποσοστό ανθρώπων συνήθιζε να ακούει μελοποιημένη ποίηση, κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων τους. Ο Θεοδωράκης ανοίγει έναν καινούργιο δρόμο για το ελληνικό τραγούδι, όχι μόνο γιατί σηματοδοτεί μία ουσιαστική αλλαγή στη μουσική φόρμα, αλλά γιατί παντρεύει τη σύγχρονη λαϊκή μουσική με τη σύγχρονη ελληνική ποίηση.
Παράλληλα ο Θεοδωράκης είναι και ένας βαθύτατα πολιτικοποιημένος άνδρας με ευαισθησίες και ανησυχίες καθώς τα γεγονότα που συνέβαιναν στην χώρα (εμφύλιος, δικτατορία, μεταπολίτευση) δεν μπορούν να τον αφήσουν ανεπηρέαστο έτσι μαζί με την μελοποιημένη ποίηση θα προκύψει και ένα νέο μουσικό υποείδος το πολιτικό τραγούδι του οποίου και πάλι ο Μίκης θα καταστεί πρωτοπόρος. αφού Για τον Θεοδωράκη μουσική δημιουργία και πολιτική πράξη είναι έννοιες αλληλοσυμπλεκόμενς, στενά συνυφασμένες και σχεδόν αδιαχώριστες. Ο Θεοδωράκης πολέμησε για τα πιστεύω και πολεμήθηκε για τις ιδέες του αλλά τελικά νίκησε γιατί η μουσική του αποτέλεσε κτήμα ες αεί για όλους τους Έλληνες αλλά και τους ξένους.
Ποιός δεν μιλά για τη Λαμπρή (Ορχηστρικό)
https://www.youtube.com/watch?v=PV2n1MFhehs
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Μίκης Θεοδωράκης, Χάθηκα (Ορχηστρικό)
https://www.youtube.com/watch?v=PV2n1MFhehs
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
https://www.youtube.com/watch?v=EdUEv166y2M&spfreload=10
Από τον σπεσιαλίστα βιολιστή Γιώργο Κόρο
https://www.youtube.com/watch?v=VCW00amLDnU&spfreload=10
Στίχοι-Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Μαρία Ζώη
Το σφαγείο είναι τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη. Είναι επίσης γνωστό ως το "Μεσημέρι". Είναι μέρος του έργου του "Τα τραγούδια του Ανδρέα", έργο αφιερωμένο στον αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα Ανδρέα Λεντάκη. Αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα και κυρίως στα βασανιστήρια που υποβάλλονταν τόσο ο μουσικοσυνθέτης, τον είχαν τοποθετήσει σε κελί κοντά σε χώρους βασανισμού, όσο και τα βασανιστήρια που είχε υποστεί ο ίδιος ο Ανδρέας Λεντάκης, στο κτήριο της Ασφάλειας της Μπουμπουλίνας. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα του αγώνα ενάντια στην Χούντα των Συνταγματαρχών το οποίο συμπεριλαμβάνει με τη σειρά τα τραγούδια: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΞΑΝΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ, ΣΟΥ ΕΙΠΑΝ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑ, ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ.
"Από το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Η Γειτονιά των Αγγέλων» που έγραψε το 1963 με φόντο την αυλή μιάς ταβέρνας στη Δραπετσώνα, όπου μπροστά στη Μυρτιά ξετυλίγονται τα πάθη και οι έρωτες των απλών ανθρώπων του μόχθου και της προσφυγιάς, αλλά και των ευνοημένων, εκείνων που ανήκουν στον καλό κόσμο, αυτό το υπέροχο μουσικό απόσπασμα." Κωνσταντίνος Μπρέστας
Παιδική Ηλικία
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας όπως στη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλλονιά, Πύργο Ηλείας, Πάτρα και κυρίως στην Τρίπολη Αρκαδίας, λόγω των συχνών μεταθέσεων του δημοσίου υπαλλήλου πατέρα του.
Από τότε φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη μουσική και σε αγώνες για ανθρωπιστικές αξίες. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στον ΕΛΑΣ και αγωνίζεται σαν διμοιρίτης τής 'Μεταξωτής΄ διμοιρίας της 1ου τάγματος της Νέας Σμύρνης κατά τα Δεκεμβριανά.[1] Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη.
Εμφύλιος Πόλεμος
Μετά την απελευθέρωση ξεσπά ο Εμφύλιος. Ο Θεοδωράκης λόγω των προοδευτικών του ιδεών και της συμμετοχής του στις μάχες των Αθηνών τον Δεκέμβρη του 1944 στο πλευρό του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Τελικά συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία και στη συνέχεια στο επονομαζόμενο στρατόπεδο θανάτου, τη Μακρόνησο. Τελικά αποφοιτά από το Ωδείο το 1950 με δίπλωμα στην αρμονία
Παρίσι
Το 1954 πηγαίνει με υποτροφία στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και σπουδάζει για σύντομο χρονικό διάστημα [2] μουσική ανάλυση με τον Ολιβιέ Μεσιάν καθώς επίσης και διεύθυνση ορχήστρας με τον Eugène Bigot. Η περίοδος 1954-1960 είναι μια εποχή έντονης δραστηριότητας για τον Θεοδωράκη στο χώρο της Ευρωπαϊκής μουσικής. Συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Ludmila Tcherina, το Κόβεντ Γκάρντεν, το Μπαλέτο της Στουτγκάρδης και επίσης για τον κινηματογράφο. Το 1957 του απονέμεται το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ της Μόσχας από τον Σοστακόβιτς για το έργο του Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα. Συγχρόνως συνθέτει πολλά έργα συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου.
Επιστροφή στην Ελλάδα
Το 1960, ο Μίκης Θεοδωράκης επιστρέφει στην Ελλάδα. Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ηχογραφείται για πρώτη φορά ο Επιτάφιος, που ανοίγει έναν καινούργιο δρόμο για το ελληνικό τραγούδι, όχι μόνο γιατί σηματοδοτεί μία ουσιαστική αλλαγή στη μουσική φόρμα, αλλά γιατί παντρεύει τη σύγχρονη λαϊκή μουσική με τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Η πρώτη εκδοχή του Επιτάφιου του Γιάννη Ρίτσου (γράφτηκε το 1958) ηχογραφήθηκε από τη Νάνα Μούσχουρη σε ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας Μάνου Χατζιδάκι. Την ίδια χρονιά ο Μίκης Θεοδωράκης αρχίζει και, σχεδόν, τελειώνει το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη. "Εν τούτοις δεν βιάστηκα να το παρουσιάσω, όπως λέει και ο ίδιος στο βιβλίο του "Μουσική για τις μάζες", γιατί διαισθανόμουνα ότι το ελληνικό κοινό δεν ήταν ακόμη ώριμο για να το δεχτεί. Η πρώτη εκτέλεσή του έγινε στα τέλη του 1964". Το 1960, επίσης, ο Μίκης Θεοδωράκης γράφει τη μουσική για τα Επιφάνεια, σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη, και συνθέτει δεκάδες κύκλους τραγουδιών που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση μέσα στον ελληνικό λαό[3]. Ιδρύει την Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής.
Το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.
Το 1964 ο Μίκης Θεοδωράκης αποκτά διεθνή αναγνώριση με τη σύνθεση της μουσικής για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, Αλέξης Ζορμπάς (Zorba the Greek).
Τον Μάιο του 1967 ιδρύει μαζί με άλλους την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται πρόεδρός του. Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Ακολουθεί η φυλάκισή του στην οδό Μπουμπουλίνας, η απομόνωση, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, το νοσοκομείο, η αποφυλάκιση και ο κατ' οίκον περιορισμός, η εκτόπιση με την οικογένειά του στη Ζάτουνα Αρκαδίας, και τέλος το στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς. Πολλά από τα καινούργια έργα του κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως οι Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Άρθουρ Μίλερ, Λώρενς Ολίβιε, Υβ Μοντάν και άλλοι, δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970. Στο εξωτερικό αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σε όλο τον κόσμο με συναυλίες, συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και προσωπικότητες, συνεντεύξεις, δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Μεταπολίτευση
Το 1974 με την πτώση της Δικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. Συνθέτει πάντα μουσική. Δίνει πολλές συναυλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό μαζί με τη Φαραντούρη . Παράλληλα συμμετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής (τις περιόδους 1981-86 και 1989-92) είτε ως υπουργός Επικρατείας (1990-92), θέσεις από τις οποίες τελικά παραιτείται.
Το 1976 ιδρύει το Κίνημα «Πολιτισμός της Ειρήνης» και δίνει διαλέξεις και συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα. Το 1983 του απονέμεται το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.
Το 1986 γίνεται πραγματικότητα κάτι που από το 1970 ακόμα έχει υποστηρίξει σε συνεντεύξεις του: η δημιουργία επιτροπών ελληνοτουρκικής φιλίας στην Ελλάδα με πρόεδρο τον ίδιο και στην Τουρκία με τη συμμετοχή γνωστών πνευματικών ανθρώπων όπως ο Αζίζ Νεσίν, ο Γιασάρ Κεμάλ και ο Ζυλφύ Λιβανελί. Επίσης το 1986 (μετά την καταστροφή στο Τσερνομπίλ) πραγματοποιεί μεγάλη περιοδεία με συναυλίες σ' όλη την Ευρώπη κατά της ατομικής ενέργειας.
Το 1988 διοργανώνονται με δική του πρωτοβουλία δύο συνέδρια για την ειρήνη στο Τύμπιγκεν και την Κολωνία. Συμμετέχουν πολιτικοί όπως ο Όσκαρ Λαφοντέν και ο Γιοχάνες Ράου, φιλόσοφοι όπως ο Φρίντριχ Ντίρενματ, συγγραφείς, πολιτειολόγοι και καλλιτέχνες. Εκεί έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τη θεωρία του για τον ελεύθερο χρόνο και τη σημασία του στη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπων.
Το 1990 δίνει 36 συναυλίες σ' όλη την Ευρώπη υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστίας. Συνεχίζει δίνοντας συναυλίες για την ηλιακή ενέργεια (υπό την αιγίδα της Εurosolar), κατά του αναλφαβητισμού, κατά των ναρκωτικών κτλ.
Ως πρόεδρος Διεθνούς Επιτροπής στο Παρίσι καταβάλλει προσπάθειες για την απελευθέρωση των Τούρκων ηγετών της αντιπολίτευσης Κουτλού και Σαργκίν, κάτι που τελικά πετυχαίνεται.
Προτείνει τη διοργάνωση Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ειρήνης στους Δελφούς και υποβάλλει στην κυβέρνηση σχέδιο για μια «Ολυμπιάδα του Πνεύματος». Ιδρύει επιτροπή συμπαράστασης και βοήθειας προς τον κουρδικό λαό.
Το 1993 αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, όμως παραιτείται τον επόμενο χρόνο.
Σε περιοδεία του στην Αμερική και τον Καναδά το 1994 για την ενίσχυση Πολιτιστικού Κέντρου των ομογενών Ελλήνων, η Εθνοσυνέλευση του Κεμπέκ τον υποδέχεται με ομόφωνο ψήφισμά της, με το οποίο τον τιμά για την προσφορά του στον πολιτισμό και τους αγώνες του για τον Άνθρωπο.
Τα επόμενα χρόνια παρουσιάζονται οι όπερές του Ηλέκτρα (1995) και Αντιγόνη (1999), ενώ παράλληλα αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα στο εξωτερικό (Ευρώπη, Νότια Αφρική, Αμερική) παίρνει δυναμικά θέση σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής (ελληνοτουρκική φιλία, σεισμοί, βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία, Υπόθεση Οτσαλάν, πόλεμος στο Αφγανιστάν, πόλεμος στο Ιράκ). Το 2002 παρουσιάζεται η όπερά του Λυσιστράτη, ένας αληθινός ύμνος στην Ειρήνη.
Πολιτική Δραστηριότητα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μίκης Θεοδωράκης το 1974 κατέβηκε υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της Ενωμένης Αριστεράς, όμως δεν κατάφερε να εκλεγεί. Το 1978 μετά από πρόταση που δέχτηκε αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος δήμαρχος Αθηνών, όμως πάλι δεν κατάφερε να εκλεγεί. Το 1981 καταφέρνει να εκλεγεί βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια της Βʹ Πειραιά με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, το ίδιο επανέλαβε και το 1985. Το 1990 με τη διάσπαση του ΚΚΕ και λόγω της διαφωνίας που είχε με αυτή την κατάσταση, αποφασίζει να εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και διατελεί υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και Επικρατείας. Την 1η Δεκεμβρίου 2010 ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών με την ονομασία «Σπίθα». Το Σεπτέμβριο του 2013 αποφάσισε με επιστολή του να αποστρατευτεί από τη «Σπίθα»
Κυριότερα έργα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύκλοι τραγουδιών: Τα παιδικά, Επιτάφιος, Επιφάνεια, Πολιτεία Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄, Λιποτάκτες, Μικρές Κυκλάδες, Χρυσοπράσινο Φύλλο, Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν + Κύκλος Φαραντούρη, Ρωμιοσύνη, Romancero Gitano, Θαλασσινά φεγγάρια, Ο ήλιος και ο χρόνος, Δώδεκα λαϊκά, Νύχτα θανάτου, Αρκαδίες, Τα τραγούδια του Αγώνα, Τα τραγούδια του Ανδρέα, Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας, Μπαλάντες (σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστάκη), Στην Ανατολή, Τα λυρικά (σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη), Χαιρετισμοί, Επιβάτης, Ραντάρ, Διόνυσος, Φαίδρα, Καρυωτάκης, Τα πρόσωπα του ήλιου, Μνήμη της πέτρας, Ως αρχαίος άνεμος, Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα;, Μια θάλασσα γεμάτη μουσική, Η Βεατρίκη στην οδό Μηδέν, Ασίκικο Πουλάκη, Λυρικώτερα, Λυρικώτατα, Σερενάτες, Τα Πικροσάββατα.
Μουσική για θέατρο: Όμορφη πόλη, Το τραγούδι του νεκρού αδελφού, Μαγική πόλη, Ένας όμηρος, Εχθρός Λαός, Προδομένος Λαός, Καποδίστριας, Χριστόφορος Κολόμβος, Περικλής, Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή, Το θεριό του Ταύρου, Μάκβεθ.
Μουσική για αρχαίο δράμα: Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες), Αντιγόνη, Ιππής, Λυσιστράτη, Προμηθεύς Δεσμώτης, Οιδίπους Τύραννος, Εκάβη, Ικέτιδες, Τρωάδες, Φοίνισσες, Αίας.
Μουσική για κινηματογράφο: Συνοικία το όνειρο, Ζορμπάς, Ζ, Σέρπικο, Ιφιγένεια, Ηλέκτρα, Το μπλόκο, Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά, Σουτιέσκα (Τίτο), Μπιριμπί, Φαίδρα, Κατάσταση πολιορκίας, Actas de Marusia.
Ορατόρια: Άξιον εστί, Μαργαρίτα, Επιφάνεια Αβέρωφ, Κατάσταση πολιορκίας, Πνευματικό εμβατήριο, Requiem, Canto General, Θεία Λειτουργία, Λειτουργία για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο.
Συμφωνικά έργα και Μουσική Δωματίου: 1η, 2η, 3η 4η, 7η Συμφωνία, Κατά Σαδδουκαίων, Canto Olympico, Τρίο, Σεξτέτο, Το Πανηγύρι της Αση-Γωνιάς, Ελληνική Αποκριά, Κύκλος, Σονατίνα για πιάνο, Σουίτα αρ. 1, 2 και 3, Σονατίνα αρ. 1 και αρ. 2 για βιολί και πιάνο, Οιδίπους Τύραννος, Κοντσέρτο για πιάνο, Ραψωδία για τσέλο και ορχήστρα, Sinfonietta, Adagio.
Μπαλέτα: Οι Εραστές του Τερουέλ, Αντιγόνη, Ζορμπάς. άξιον εστί.canto general.
Όπερες: Καρυωτάκης (Οι μεταμορφώσεις του Διονύσου), Μήδεια, Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Λυσιστράτη.
Λογοτεχνικό έργο
Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει γράψει αρκετά βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.
Θεοδωράκης Μίκης, Ανατομία της μουσικής, εκδ. Αλφειός, 1990
Θεοδωράκης Μίκης, Μάνου Χατζιδάκι εγκώμιον, εκδ. Ιανός, 2004
Θεοδωράκης Μίκης, Σπίθα. Για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή, εκδ. Ιανός, 2011
Η Ελληνίδα μεσόφωνος Μαρία Ζώη γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, όπου έλαβε και τα πρώτα μαθήματα μουσικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε τις σπουδές της στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας (πιάνο και ανώτερα θεωρητικά), ενώ για αρκετά χρόνια υπήρξε μέλος της Παιδικής Χορωδίας του Ωδείου.
Από πολύ νωρίς οι δάσκαλοί της διέγνωσαν το έμφυτο ταλέντο της στο τραγούδι και σε ηλικία 13 ετών συμμετείχε στον «3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Παιδικού Τραγουδιού» όπου κέρδισε το 1ο βραβείο ερμηνεύοντας ένα τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη. Ακολούθησε ένα ακόμα 1ο βραβείο στους Πανελλήνιους Μουσικούς Αγώνες του Υπουργείου Παιδείας (1999) επ' ευκαιρία του οποίου τραγούδησε για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Στα 15 της χρόνια μόλις χρόνια, την ανακάλυψε ο Μίκης Θεοδωράκης και με δική του παρότρυνση, κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός της δίσκος με τραγούδια του μεγάλου Έλληνα συνθέτη, υπό τον τίτλο «Δρόμοι παλιοί» (LEGEND), αποσπώντας τις πιο ενθαρρυντικές κριτικές από το κοινό και τους κριτικούς εντύπων («Τα Νέα», «Δίφωνο» κ.α.).
Ένα χρόνο αργότερα, οι Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Κουρουπός και Μίλτος Λογιάδης, την επέλεξαν για να συμμετάσχει στη συναυλία «Ένας αιώνας Ελληνικό Τραγούδι», με την Ορχήστρα των Χρωμάτων στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
Παρά την κλασική της παιδεία, η ελληνική παραδοσιακή μουσική αποτελεί μεγάλη της αγάπη και μέρος των παιδικών της βιωμάτων. Το 2005 βραβεύτηκε με το βραβείο «Αρίων»(Mega TV), για τη συμμετοχή της στο δίσκο «Δώδεκα + μία ματιές στα Δωδεκάνησα» (LYRA), δίπλα στους δημοφιλέστερους Έλληνες ερμηνευτές (Γ. Πάριος, Γλυκερία κ.α).
Κατά τα έτη 2007-08 υπήρξε μόνιμη ερμηνεύτρια στη «Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης», ύστερα από πρόσκληση του ίδιου του συνθέτη. Στο διάστημα αυτό έδωσε πλήθος συναυλιών ερμηνεύοντας με επιτυχία το έργο του Μίκη Θεοδωράκη στα μεγαλύτερα θέατρα και στάδια της χώρας (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Ηρώδειο, Επίδαυρος, Palais des Sports, Θέατρο Γης), καθώς και στο Αρχαίο Θέατρο της Εφέσου.
Το 2008 συνεργάστηκε επίσης με τη Μαρία Φαραντούρη σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, ανάμεσά τους και στην παράσταση «Μύθοι Γυναικών» με τη Λυδία Κονιόρδου(Παλλάς, Πάτρα).
Το κλασικό τραγούδι – “ένας νέος κύκλος στην καλλιτεχνική της πορεία” :
Παράλληλα, η Μαρία Ζώη σπούδαζε Κλασικό Τραγούδι και Μελοδραματική με καθηγητή τον διεθνούς φήμης Έλληνα τενόρο Ζάχο Τερζάκη, στο Ωδείο-Κέντρο Τεχνών «Ακρόπολις» στην Αθήνα. Τον Ιούνιο του 2009 πήρε το Δίπλωμα Μονωδίας & Μελοδραματικής με «άριστα παμψηφεί», Πρώτο Βραβείο και Χρυσό Μετάλλιο, με επιτροπή τους Κική Μορφωνιού, Τζένη Δριβάλα, Βύρωνα Φιδετζή, Δημήτρη Καβράκο και Ζάχο Τερζάκη.
Το 2008 παρακολούθησε τη «Θερινή Ακαδημία Όπερας» του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης (Άφυτος).
Συμμετείχε επίσης, ως ενεργό μέλος, σε masterclasses με τη Sheryl Studer και τη Δάφνη Ευαγγελάτου και έχει λάβει μέρος σε αρκετές συναυλίες και γκαλά όπερας, δίπλα σε καταξιωμένους λυρικούς καλλιτέχνες.
Τέλος αξίζει να σημειωθέι ότι συμμετείχε στους βασικούς ερμηνευτές τις φιλανθωπικης προσπάθειας υπερ των πυροπληκτων του 2008-2009 σε συνεργασία με την Λαική ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης σε συνεργασία με άλλους καταξιωμένους ερμηνευτές.
Το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει τους περισσότερους ρόλους για λυρική μεσόφωνο όπως : Rosina, Cherubino, Dorabella, Sesto, Charlotte, Nicklausse, Carmen, Orlofsky κ.α.
Είναι απόφοιτος του τμήματος Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος για ένα μικρό διάστημα στο Κανάλι της Βουλής, αγαπά πολύ το γράψιμο και κατά καιρούς έχει αρθρογραφήσει σε εφημερίδες (Βήμα, Ελευθεροτυπία), πάνω σε θέματα της επικαιρότητας.
Περισσότερα στο http://www.mariazoi.com
Πηγές: www.mariazoi.com, www.mikistheodorakisorchestra.gr