2/6/15

Λουκιανός Κηλαηδόνης (1943-2017)

Ο τραγουδοποιός Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε στην Κυψέλη στις 15 Ιουλίου 1943. Σπούδασε στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων και κατόπιν Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, καθώς και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα αυτό. Η καριέρα του ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του '70. Αρχικά συνθέτης και στη συνέχεια στιχουργός και ερμηνευτής (προσωπικοί δίσκοι, συμμετοχές και συνεργασίες, μουσική ή/και στίχους για θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις, για τηλεοπτικές εκπομπές, κ.α.). Έχει κάνει ζωντανές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Το 1999 μαζί με την σύζυγο του, τη ηθοποιό Άννα Βαγενά δημιουργούν τη δική τους μουσική σκηνή, το «Μεταξουργείο». Πολλά από τα τραγούδια του αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν πολύ («Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάουμποϋ», «Μια μέρα μιας Μαίρης», «Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών», "Ένα φιλάκι είναι λίγο", "Αρχίζει ο ματς", "Κάποτε την έχουμε πατήσει". Γιούπι για για" κ.α). Κορυφαίος του δίσκος "Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά".

To beach party μιας γενιάς.. 25-7-1983 [1]

Ιδιαίτερη μνεία απαιτεί η πρώτη μεγάλης κλίμακας συναυλία του, το περίφημο Πάρτυ στη Βουλιαγμένη, που έγινε στις 25 Ιουλίου του 1983 και που συγκέντρωσε πάνω από 70.000 άτομα (άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό στις 100.000!). Στο πάρτυ αυτό εμφανίστηκαν διαδοχικά οι Διονύσης Σαββόπουλος, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Βαγγέλης Γερμανός, Γιώργος Νταλάρας, Αφροδίτη Μάνου και Μαντώ, αποβιβαζόμενοι με ταχύπλοα στην πλωτή εξέδρα. Σε μια εποχή που ο όρος Beach party δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός, αυτό το πάρτυ κατάφερε να δημιουργήσει το αδιαχώρητο σε όλη την παραλιακή λεωφόρο, από τη Βουλιαγμένη μέχρι τη Λεωφόρο Συγγρού. Όχι άδικα, το Πάρτυ στη Βουλιαγμένη θεωρήθηκε το ελληνικό Woodstock και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με αυτήν την εκδήλωση ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που έβγαλε τις συναυλίες από τα γήπεδα και τα θέατρα, σε φυσικούς χώρους. Σύντομα το μουσικό αυτό πάρτυ βρήκε μιμητές.

Πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 2017.

Ο Μικρός Ήρωας
https://www.youtube.com/watch?v=kUdenTeGn9Q
Το 1976 το Ελεύθερο Θέατρο παρουσίασε στο Άλσος Παγκρατίου το σπονδυλωτό έργο «Το τραμ το τελευταίο», όπου τους ρόλους του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνα και του Σπίθα ερμήνευσαν αντίστοιχα ο Ντίνος Λύρας, η Υβόνη Μαλτέζου και ο Γιώργος Σαμπάνης. Στην εκδήλωση εκείνη ακούσθηκε για πρώτη φορά η σύνθεση (σε στίχους και μουσική) του Λουκιανού Κηλαηδόνη.

Ο "Μικρός Ήρως" ήταν εβδομαδιαίο ανάγνωσμα που συνέγραψε ο Στέλιος Ανεμοδουράς και διάνθισε με σκίτσα του ο Βύρων Απτόσογλου, από το 1953 έως το 1968 όταν και διακόπηκε για λόγους που είχαν άμεση σχέση με την επιβολή λογοκρισίας που εφάρμοσε το τότε δικτατορικό καθεστώς. Πρόκειται για τις περιπέτειες τριών ηρωϊκών Ελληνόπουλων (του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του "Σπίθα") κατά τη διάρκεια της κατοχής και του αγώνα τους απέναντι σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες. Ο Στέλιος Ανεμοδουράς (1917 - 2000) ήταν δημοσιογράφος, εκδότης και συγγραφέας του ιστορικού αναγνώσματος Ο Μικρός Ήρως. Με το έντονο αφηγηματικό του ύφος σφράγισε μια μεγάλη περίοδο της Ελληνικής ιστορίας, τα δύσκολα δηλαδή χρόνια που ακολούθησαν τις περιπέτειες του πολέμου, της κατοχής και της εμφύλιας σύρραξης.

Λουκιανός Κηλαηδίνης - Τα χριστιανόπουλα
https://www.youtube.com/watch?v=UFt3Im35jTw

Που βαδίζουμε κύριοι;
https://www.youtube.com/watch?v=Xf0wGMY6cUA
Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Λουκής Κηλαηδόνης

1 σχόλιο:

  1. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ

    Κεντρικοί χαρακτήρες

    Γιώργος Θαλάσσης
    Ο Γιώργος Θαλάσσης είναι ένα έφηβο παιδί, ορφανό από πατέρα και άριστο γνώστη πολεμικών τεχνών, το οποίο αποφασίζει να δώσει τον υπέρ-πάντων αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από το ζυγό των κατακτητών, κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής της χώρας μας, από Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους.

    Πιστοί σύντροφοι στις προσπάθειές του στέκονται η αγαπημένη του Κατερίνα, με την οποία τον συνδέει πλατωνική ερωτική σχέση και το "αιώνια πεινασμένο παιδί", ο ευτραφής, καλοκάγαθος "Σπίθας".

    Κατερίνα
    Η Κατερίνα είναι μια έφηβη κοπέλα η οποία λαμβάνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση του λαού μας, απέναντι στους γερμανούς, ιταλούς και βούλγαρους κατακτητές, στο πλευρό του Γιώργου Θαλάσση και του Σπίθα.

    Η Κατερίνα είναι ένθερμη πατριώτισσα, δυναμική αγωνίστρια και μάλλον πλατωνικά ερωτευμένη με το βασικό πρωταγωνιστή της σειράς. Με την Κατερίνα, ο σεναριογράφος Στ. Ανεμοδουράς, φρόντισε να δημιουργήσει έναν αμόλυντο και αγνό χαρακτήρα, αφού γνώριζε ότι το διήγημά του απευθυνόταν, κυρίως, σε νεαρά παιδιά. Έτσι, περιορίσθηκε στο να αφήνει μόνο κάποια αμυδρά υπονοούμενα για τη μεγάλη συμπάθεια που αναπτύχθηκε Ιμέσα στα κείμενά του) ανάμεσα στο ζεύγος Γιώργου-Κατερίνας, μη θέλοντας να εκτρέψει το έργο του από τη βασική κατεύθυνση (αγώνας για την ελευθερία), μετατρέποντάς το σε αισθηματικό μυθιστόρημα. Φυσιογνωμικά, δοσμένη μέσα από την πένα του Βύρωνα Απτόσογλου, παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με την ηθοποιό Έλλη Φωτίου. Αποτελεί την ελληνική απάντηση στο αντίπαλο δέος, τη γερμανίδα πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών "Φροϊλάιν Χ", που μαζί με τον "Σεϊτάν Αλαμάν", αποτελούν τους κυριότερους εχθρούς της πρωταγωνιστικής τριάδας.

    Σπίθας
    Ο Σπίθας είναι έφηβος με μικρή διανοητική καθυστέρηση και απόλυτα αφοσιωμένος φίλος του Γιώργου Θαλάσση στον αγώνα τους κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εναντίον των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων κατακτητών. Μαζί με την Κατερίνα, συνιστούν μια ακαταμάχητη τριάδα ηρώων.

    Ο Σπίθας είναι παχύσαρκος, με μια χαρακτηριστικά μεγάλη στρογγυλή μύτη, όσο και πλαδαρή εμφάνιση. Η περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων γύρω του, του επιτρέπει να εμφανίζει άγνοια κινδύνου και να υπομένει στωϊκά διάφορες αντιξοότητες, μαρτύρια των βασανιστών του, προκειμένου να κατανικήσει τη μεγάλη πείνα που τον διακατέχει στη σκλαβωμένη Αθήνα των ετών 1941-1944. Το "αιώνια πεινασμένο παιδί" είναι μια αγαθή δύναμη, που η συμπεριφορά του, μέσω των κειμένων του Ανεμοδουρά και των σχεδίων του Απτόσογλου εμπνέουν στο νεαρό αναγνώστη τις αρχές της αυτοθυσίας, του αλτρουισμού, της πίστης στο στόχο και της αλληλεγγύης. Η έκφραση "Μανούλα μου ..." που προηγείται κάθε του φράσης, χρησιμοποιείται εύστοχα για να αποδώσει την έκπληξή του όταν αντιμετωπίζει απρόοπτες καταστάσεις, υποκρύπτοντας μια άδολη, αγνή και αφελή παιδικότητα.

    Ο Σπίθας εντάσσεται στο πλαίσιο των δευτεραγωνιστών που βοηθούν το βασικό ήρωα για την ολοκλήρωση του έργου του, αλλά και χαρίζουν τον απαιτούμενο ανάλαφρο τόνο στην ιστορία, ώστε να επέρχεται ισορροπία με το δραματικό στοιχείο, που συνυπάρχει έντονα

    ΑπάντησηΔιαγραφή