"Tελείωσα το B’ Γυμνάσιο, μπήκα στο Πανεπιστήμιο (Nομική Aθηνών), αλλά το παράτησα στο τρίτο έτος, γιατί μπλέχτηκα με τη δημοσιογραφία. Aπό το 1959 εργάζομαι στα Nέα: ρεπόρτερ, υπεύθυνος ύλης, υπεύθυνος ελεύθερου ρεπορτάζ, βοηθός αρχισυντάκτη, αρχισυντάκτης. Tα τελευταία τριάντα χρόνια είμαι ο χρονογράφος της εφημερίδας. Tο 1963 καταπιάστηκα με το τραγούδι. Έγραψα τους στίχους 1.200 τραγουδιών ως τώρα. Συνεργάτες μου, μουσικοί, οι καλύτεροι: Έγραψα, επίσης, τρία θεατρικά έργα (Δρόμος, Eν βρασμώ ψυχής, O γολγοθάς μιας ορφανής ανύπαντρης μητέρας – σάτιρα) και δεκάδες τραγουδιών για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Tέλος, δούλεψα πολύ και στην τηλεόραση, με δικές μου εκπομπές. Φυσικά, πολλά από τα κείμενά μου πήραν και το δρόμο του τυπογραφείου."
Μεγάλες Επιτυχίες: Βρέχει φωτιά στην στράτα μου (Διονυσίου), Απόψε θέλω να πιώ, Τί σου κανά και πίνεις (Πάνου), Δεν θα ξανα αγαπήσω (Καζαντζίδης) Έχω ένα καφενέ (Νταλάρας), Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου, Μην του μιλάτε του παιδιού, Όλα δικά σου μάτια μου, Το Άγαλμα (Πουλόπουλος), όλες του κόσμου οι Κυριακές, Τι γλυκό να σ΄αγαπούν (Αλεξίου), Ο Δρόμος κ.αΣτην Αλάνα
https://www.youtube.com/watch?v=waoLvMLGLvc
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
"Το τραγούδι γράφτηκε για τον Αριστείδη Παγκρατίδη, τον υποτιθέμενο δράκο του Σέιχ Σου που τελικά τον σκοτώσανε άδικα."
https://www.youtube.com/watch?v=RDi8PNwFbKo
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Ο Αριστείδης Παγκρατίδης (1940 - 16 Φεβρουαρίου 1968) ήταν Έλληνας θανατοποινίτης, ο οποίος θεωρήθηκε ότι ήταν ο «Δράκος του Σέιχ Σου» και εκτελέστηκε το 1968. Ως την τελευταία στιγμή υποστήριζε ότι ήταν αθώος και η υπόθεσή του προβλημάτισε πολλούς, με μερικούς να κάνουν λόγο για δικαστική πλάνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταγόταν από φτωχή οικογένεια από τα Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης, με τον στρατιωτικό πατέρα του να εκτελείται από άντρες του ΕΛΑΣ μπροστά στα μάτια της οικογένειάς του. Σύντομα έγινε περιθωριακός τύπος, μη έχοντας μόρφωση. Κατά τα εφηβικά του χρόνια κλείστηκε σε αναμορφωτήριο στην Κέρκυρα μετά τη σύλληψή του για κλοπή ποδηλάτου. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, από την οικοδομή ως και το γύρο του θανάτου. Κατηγορήθηκε επίσης για την ομοφυλοφιλία του (στο παρελθόν εκδιδόταν για να εξασφαλίσει ένα πιάτο φασολάδα)[2]. και θεωρήθηκε διεστραμμένο και επικίνδυνο άτομο.
Η υπόθεση του Δράκου
Η κοινωνική απομόνωση και η φτώχεια του, σε συνδυασμό με το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα της εποχής, μπορούν κατά πολλούς να εξηγήσουν γιατί κατηγορήθηκε ότι ήταν εκείνος ο «Δράκος του Σέιχ Σου», τον οποίο ο τύπος του 1963 (Ελληνικός Βορράς) τον αποκαλούσε «νεαρό ανώμαλο».
Το 1959, στο περιαστικό δάσος του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονίκη διαπράχθηκαν σειρά εγκλημάτων (βιασμοί και φόνοι) με στόχο κυρίως νεαρά ζευγάρια, για τα οποία θεωρήθηκε ύποπτος ο Παγκρατίδης. Ο τελευταίος συνελήφθη εν μέθη όταν αποπειράθηκε να μπει στο ορφανοτροφείο Μέγας Αλέξανδρος και κατηγορήθηκε ότι ασέλγησε σε βάρος νεαρής τροφίμου. Η δίκη του έγινε με συνοπτικές διαδικασίες και ο Παγκρατίδης ομολόγησε την ενοχή του κατόπιν πιέσεων. Τον Οκτώβριο του 1964 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 9 χρόνων.
Το 1966 καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο από το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης. Το Φεβρουάριο του 1968 οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η εκτέλεσή του έγινε στο μέρος που ήταν συνδεδεμένο με το όνομά του, το Δάσος του Σέιχ Σου. Οι τελευταίες λέξεις που ψέλλισε ήταν «Μανούλα μου, είμαι αθώος»[3].
Επίλογος
Μέχρι σήμερα δεν έχει εξιχνιαστεί ούτε έχει διαταχθεί αναψηλάφηση της δίκης Παγκρατίδη για να εξακριβωθεί αν ήταν όντως ο «Δράκος του Σέιχ Σου». Η ιστορία του Παγκρατίδη έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο και έχει γίνει βιβλίο και θεατρικό έργο.