Λορέντζος Μαβίλης (1860-1912)

6 Σεπτεμβρίου 1860 - 28 Νοεμβρίου 1912

Ο Λορέντζος Μαβίλης, ήταν Επτανήσιος λυρικός ποιητής, δημοτικιστής, συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων, ο οποίος θυσιάστηκε για την Ελλάδα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους στην μάχη του Δρίσκου. Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε το 1860 στην Ιθάκη έχοντας όμως Ισπανική καταγωγή. Ο παππούς του, ήταν πρόξενος της Ισπανίας στην Κέρκυρα, όπου η οικογένειά του είχε εγκατασταθεί. Μάλιστα εκεί πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Εξωτερικά ο Λορέντζος Μαβίλης ήταν μεγαλόσωμος με γαλανά μάτια και ξανθά μαλλιά. Το 1880 αποφάσισε να πάει στην Γερμανία για να σπουδάσει φιλολογία και φιλοσοφία. Οι σπουδές του συνεχίστηκαν επί δεκατέσσερα χρόνια και μάλιστα επηρεάστηκε από τις θεωρίες του Νίτσε, την "Κριτική του Καθαρού Λόγου" του ορθολογικού Ιμμάνουελ Καντ και από την "Βουλησιαρχία" του απαισιόδοξου Αρθούρου Σοπενχάουερ. Ακόμα ασχολήθηκε με τα σανσκριτικά φιλοσοφικά κείμενα και μετέφρασε αποσπάσματα από το ινδικό έπος "Μαχαμπαράτα". Κατά την παραμονή του στη Γερμανία ασχολήθηκε με την σύνθεση λυρικών ποιημάτων (κυρίως σονέτων), και σκακιστικών προβλημάτων που δημοσιεύτηκαν σε γερμανικά έντυπα. Το 1886 έγινε ο ιδρυτής του Σκακιστικού Συλλόγου του Πανεπιστημίου στο Μόναχο. Το 1887 συμμετείχε στο σκακιστικό τουρνουά της Φραγκφούρτης και δύο χρόνια αργότερα έλαβε μέρος στο σκακιστικό τουρνουά της πρωτεύουσας της νότιας Σιλεσίας, Βρότσλαβ.

Το 1896 συμμετείχε στην επανάσταση της Κρήτης, πολεμώντας μαζί με τους αντάρτες στα κρητικά βουνά. Και το 1897 κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο συγκέντρωσε εβδομήντα Κερκυραίους εθελοντές και πήγαν να πολεμήσουν στην Ήπειρο, όπου και τραυματίστηκε στο χέρι. Τα έξοδα της εκστρατείας των εθελοντών τα κάλυπτε ο ίδιος. Το 1909 γίνεται ο ενθουσιώδης κήρυκας του ξεσηκωμού και το 1910 εκλέγεται ως βουλευτής της Κέρκυρας. Το 1911 υπερασπίζοντας τη δημοτική γλώσσα ως αντιπρόσωπος και μέλος της Αναθεωρητικής Συνέλευσης της Κέρκυρας μέσα στην Ελληνική Βουλή είπε απευθυνόμενος στους καθαρευουσιάνους: "Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν". ("Εφημερίς των συζητήσεων της Βουλής", Β' Αναθεωρητική Βουλή, 1911, σελ. 689, συνεδρίασις 36). Στις 28 Νοεμβρίου του 1912 γίνεται επικεφαλής του λόχου των εθελοντών Γαριβαλδινών και σκοτώνεται στη Μάχη του Όρους Δρίσκου κοντά στα Ιωάννινα κατά τον Α' Βαλκανικό πόλεμο. Λέγεται ότι διατηρούσε ερωτικό δεσμό με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα - κατά κόσμον Θεώνη Δρακοπούλου - (1885-1968), η οποία υπηρέτησε την ερωτική ποίηση και το ποίημά της "Τι άλλο καλέ μου" (1925) είναι αφιερωμένο στη μνήμη του.

Πατρίδα, σὰν τὸν ἥλιο σου ἥλιος ἀλλοῦ δὲ λάμπει.

Και τραγουδάνε τα βουνά οι  θάλασσες κι κάμποι

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΔΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=dhaiTtZ_mQc&list=PLDF4925496F715DC9

"Πατρίδα! Βεργούλα πελαγόπετρη στου Γιαραμπή το χέρι!"
https://www.youtube.com/watch?v=RB4UolfQk_g

 "Ο Λορέντζος Μαβίλης είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές των γραμμάτων μας και όχι μόνο. Υπήρξε αγαπημένος ποιητής πολλών. Ολιγογράφος αλλά ιδιαίτερα καλαίσθητος ποιητής σονέτων! Αγωνίστηκε για τη δημοτική γλώσσα.Σταθμό στην ιστορία του γλωσσικού ζητήματος, αποτέλεσε ο λόγος του μέσα στη Βουλή, όπου ο δημοτικιστής Μαβίλης υπερασπίζεται την ευγένεια της δημοτικής , λέγοντας το περίφημο «χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει, υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι».
O Λορέντζος Μαβίλης ανήκει στους ποιητές της Επτανησιακής σχολής."

Λήθη
https://www.youtube.com/watch?v=myEKdWq3bhY
Σονέτο του Λορέντζου Μαβίλη

Τα σονέτα του Μαβίλη είχαν άρτια μορφή και εξαίρετο περιεχόμενο, το οποίο πάντως χαρακτηρίζεται από ολοφάνερη απαισιοδοξία. Τα σονέτα του, με ενδεκασύλλαβους στίχους, είναι πολύ πιο επεξεργασμένα και περίτεχνα από των συγχρόνων του, και εισάγει νέα στοιχεία.