Πάφος, η πόλη της θεάς Αφροδίτης

Ο Παυσανίας και ο Όμηρος αναφέρουν σαν ιδρυτή της Πάφου και της Παλαίπαφου τον Αγαπήνορα, Αρκάδα Βασιλιά της Τεγέας που μετά την επιστροφή του από τον Τρωικό πόλεμο ίδρυσε την Παλαίπαφο, τα σημερινά Κούκλια. Ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος αναφέρει τον Κινύρα ως ιδρυτή της Πάφου. Ο δε Λουτάτιος, θεωρεί τον Πάφο, γιο του Κινύρα, ως θεμελιωτή της πόλης. Η πόλης κατά την αρχαιότητα ήταν διάσημη κέντρο λατρείας της θεάς Αφροδίτης και σύμφωνα με τον ομηρικό μύθο η θεά της ομορφίας γεννήθηκε σε μια ακτή της Πάφου εξού και Κύπριδα ή Πάφια.

Η Πάφος χωρίζεται σε δύο επίπεδα: Στην Πάφο, γνωστή και ως Κτήμα που είναι το εμπορικό κέντρο της πόλης και την Κάτω Πάφο πού βρίσκεται χαμηλότερα και παραλιακά και είναι ο κατ' εξοχήν τουριστικός προορισμός του νησιού. Η πόλη μπορεί να θεωρηθεί πως γνωρίζει ακμή μετά το 1974, όπου αρκετοί πρόσφυγες είχαν μετακινηθεί εδώ λόγω της Τούρκικής εισβολής. Όλος ο αρχαιολογικός χώρος της Πάφου βρίσκεται υπό την προστασία της UNESCO από το 1980 (Το κάστρο, αρχαία θέατρα, ψηφιδωτά, Τάφοι των Βασιλέων, κατακόμβες, εκκλησίες, τοιχογραφίες). 

Το 45 μ.Χ. έφθασαν στην Πάφο οι απόστολοι Βαρνάβας, Παύλος και Μάρκος, κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολικής περιοδείας στην Κύπρο. Παρά το ότι η παράδοση λέγει ότι στην Πάφο ο απόστολος Παύλος εισέπραξε "σαράντα παρά μίαν" (δηλαδή 39) μαστιγώσεις, ωστόσο μαρτυρείται, αντίθετα, ότι εκεί είχε κηρύξει το Χριστιανισμό και ενώπιον αυτού τούτου του Ρωμαίου κυβερνήτη, του Σεργίου Παύλου, ο οποίος και αποδέχθηκε τη νέα θρησκεία. Έτσι, η Κύπρος έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που κυβερνήθηκε από έναν Χριστιανό.

Η Πάφος έχει εκλεγεί ως η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2017.

Η Βρύση των Πεγειώτισσων
https://www.youtube.com/watch?v=tc9WsE1_kpc
Παραδοσιακό. ερωτικό, ιστορικό, Κύπρου

Η Βρύση των Πεγειώτισσων είναι ένα αξιοθέατο που αποτελεί σημείο αναφοράς της Πέγειας. Η εν λόγω Βρύση κτίστηκε το 1907, προφανώς στη θέση μιας παλαιότερης, από τον εργολάβο Αχιλλέα Κωνσταντίνου. Τότε, η λειτουργία της υπήρξε πολυσήμαντη καθώς μέχρι το 1956 ήταν η κύρια πηγή πόσιμου νερού της κοινότητας. Η πηγή ήταν ζείδωρο νάμα για το χωριό καθώς βασανιζόταν από την ανελέητη ξηρασία. Έτσι λοιπόν, ο οικισμός δημιουργήθηκε και μεγάλωσε γύρω από τη ζωογόνο Βρύση. Καθημερινά οι κοπελιές μαζεύονταν στη Βρύση για να προμηθευτούν νερό αλλά και για να συναντήσουν κρυφά τους αγαπημένους τους. Το γνωστό άλλωστε τραγούδι "Η Βρύση των Πεγειώτισσων" είναι δημιούργημα ενός μεγάλου έρωτα, μελοποιήθηκε από τον πρωτοψάλτη Θεόδουλο Καλλίνικο