Μαρία Συγκλητική (6/10/1570)

"Κατά τη άλωση της Κύπρου από τους Οθωμανούς το 1570, θρυλική ήταν η θυσία της Μαρίας Συγκλητικής. Η Μαρία Συγκλητική περιλαμβανόταν μεταξύ των ωραιοτέρων νενανίδων και νέων που «επελέγησαν» για να σταλούν στον ίδιο τον Σουλτάνο. Όταν οι αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν στο Τουρκικό καράβι που θα τους μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, η Μαρία Συγκλητική αποφάσισε να μην δεχτεί την ταπείνωση. Κατόρθωσε να πλησιάσει την πυριτιδαποθήκη του καραβιού που θα τους οδηγούσε στον εξευτελισμό και να βάλει φωτιά τινάζοντας το στον αέρα. Το καράβι δεν είχε ακόμα αποπλεύσει αλλά βρισκόταν στον κόλπο της Αμμοχώστου. Δύο ακόμα καράβια που ήταν αραγμένα κοντά, κι αυτά φορτωμένα με αιχμαλώτους, κάηκαν και καταστράφηκαν επίσης. Ήταν ήδη 6η Οκτωβρίου του 1570. Με τον τρόπο αυτό η Μαρία Συγκλητική έθεσε περήφανο τέρμα στη ζωή της και στη ζωή πολλών αιχμαλώτων που βρίσκονταν μαζί της. Εκδικήθηκε ταυτόχρονα τους εισβολείς, αφού σκοτώθηκαν και πολλοί απ' αυτούς. Αναφέρεται ότι από τους αιχμαλώτους των τριών καραβιών σώθηκαν μόλις τέσσερις.

"Η γενναία αυτή πράξη της, πέρασε σε ιστορικές αναφορές, στην τέχνη και στη λογοτεχνία με πολλά ονόματα: Μαρία Συγκλητική, Αρνάλδα Ρουχιά, Ρενάλδα, Βελεσάνδρα ―όποιο όμως κι αν είναι το ακριβές όνομά της, η ουσία και ο συμβολισμός της πράξης της παραμένουν ίδιοι. Στην ηρωίδα αναφέρθηκαν πολλοί χρονικογράφοι (Μπιζάρο, Καλέπιο, Σερένο, Γάττο. Σωζόμενος, Μπρενζόνιο, Φολιέτα, Γκρατιάνι), ο Αρχιμανδρίτης Κυπριανός στην Ιστορία χρονολογική της νήσου Κύπρου… (Βενετία 1788) και ο άγγλος Claude Delaval Cobham (Arnalda sive captiva victrix, Λονδίνο 1910). Απασχόλησε επίσης τη νεοελληνική λογοτεχνία ―μεταξύ άλλων, τον Βασίλη Μιχαηλίδη και τον Επτανήσιο Αντώνιο Μάτεση (1864-1952) οι οποίοι έγραψαν ποιήματα εξυμνώντας την."

Πηγές:

[1] [2]

Μαρία η Συγκλητική
https://www.youtube.com/watch?v=1nW-ikf3Uyg
Ποίηση: Ανδρέας Ορφανίδης
Μουσική: Σώζος Χαραλαμπίδης
Εκτέλεση: Κώστας Χριστοδούλου
Από το δίσκο "Νησί του Έρωτα" (Λαϊκό Ορατόριο)