Γιώργος Μουφλουζέλης (1912-1991)

Ο Γιώργος Μουφλουζέλης ήταν σπουδαίος ρεμπέτης τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός. Γεννήθηκε το 1912 στη Λέσβο και ήταν το πρώτο από τα 4 παιδιά της οικογένειας. Από το σχολείο τον σταμάτησε ο πατέρας του μετά τη β΄ δημοτικού για να δουλέψει, στην οικοδομή. Ο αγώνας για το μεροκάματο άρχισε πολύ νωρίς για το «Γιωργέλι», ένας αγώνας που θα συνεχιστεί και σε όλη του τη ζωή, είτε ως χτίστης είτε ως μουσικός αφού η λαϊκή μουσική από νωρίς ασκούσε πάνω του μια ισχυρή έλξη. Άρχισε να παίζει μπουζούκι, τζουρά και μπαγλαμά και μάλιστα έκανε και κάποιες περιοδείες εκτός Μυτιλήνης στη Σύρο, Τήνο και Σάμο όπου έπαιζε ο ίδιος μπουζούκι και ένας φίλος του κιθάρα, στα 22 του χρόνια, ήταν μια πρώτη εμπειρία. Μετά τη στρατιωτική θητεία του το 1933 στη Μυτιλήνη, αποφάσισε να καταταγεί στη Χωροφυλακή και τοποθετήθηκε στη Σάμο αλλά απολύθηκε. Στη Μυτιλήνη, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, γνώρισε και την πρώτη του γυναίκα η οποία όμως πέθανε 15 χρόνια μετά το γάμο τους. Ήδη από το 1930 ταξίδεψε αρκετές φορές ως την Αθήνα γνωρίζοντας επαγγελματίες μπουζουξήδες και από το 1958 εγκαταστάθηκε μόνιμα πια στην Αθήνα. Πρώτη του γνωριμία ο Μπάτης, στο καφενείο του οποίου έπιασε δουλειά ψήνοντας καφέδες. Εκεί γνώρισε επίσης τον Βαμβακάρη, τον Δελιά, τον Παπαϊωάννου. Με τον Μπάτη συνδέθηκε με φιλία βαθιά, εκεί έμαθε και διαφορα ταξίμια. Στην Αθήνα, μόνιμα εγκαταστημένος πια από το 1958, ήρθε αντιμέτωπος με τα κυκλώματα των εταιρειών έτσι τραγούδια του πέρασαν στη δισκογραφία με ονόματα άλλων και ο Μουφλουζέλης έπαιρνε ως αντάλλαγμα εκατό, διακόσιες ή τρακόσες δραχμές, ανάλογα με το πώς κοστολογούσαν κάθε φορά την ανάγκη του για επιβίωση. Γνωρίστηκε με τον Απόστολο Καλδάρα, ο οποίος και του στάθηκε στη ζωή του φίλος πραγματικός στις δύσκολες στιγμές, την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, της οποίας η απλότητα, η καλοσύνη, κυρίως όμως το μοναδικό ταλέντο να σκαρώνει στίχους ή να επεμβαίνει αποφασιστικά και πετυχημένα όπου σκάλωνε ο στίχος, τον εντυπωσίασαν πάρα πολύ. Στη ζωή του Γιώργη ήρθε και ένας δεύτερος γάμος, από τον οποίο απέκτησε ένα γιο. Το παιδάκι αυτό έμελλε να το αναθρέψει εντελώς μόνος του, όταν η δεύτερη γυναίκα του και μάνα του παιδιού διάλεξε να φύγει μακριά τους. Για το Γιώργη Μουφλουζέλη ο αγώνας για την επιβίωση γίνεται πιο επιτακτικός και το πιατάκι συνεχιζόταν στις ταβέρνες και στα κουτούκια, τώρα πια μαζί με το παιδί να παίζει δίπλα του κιθάρα.
Μιά πολύ γνωστή ατάκα του Γιώργη από το πάλκο: “Τραγούδια έχουμε να φάνε κι οι κότες. Κότες δεν έχουμε!’’ (μαρτυρία του γιού του, Σταύρου Μουφλουζέλη)

Ο Γιώργος Μουφλουζέλης πέθανε στις 4 Αυγούστου 1991 στο Γαλάτσι. Άφησε σημαντικά τραγούδια, όπως «Ο ψαράς μέσα στη χώρα», «Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο», «Κάηκε μια συνοικία» κ.ά. Ο δίσκος «50 Χρόνια Ρεμπέτικο Τραγούδι» πέτυχε ρεκόρ πωλήσεων και είναι ο πρώτος πλατινένιος δίσκος στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας.

Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο

https://www.youtube.com/watch?v=11XsaKbHRfI
Στίχοι-Εκτέλεση: Γιώργος Μουφλουζέλης

Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης

Κάηκε μια συνοικία
https://www.youtube.com/watch?v=hBZfW8xUftY
Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Γιώργος Μουφλουζέλης

Αρχικοί Στίχοι αφιερωμένοι στην Μικρασσιατική Καταστροφή: 

Σμύρνη, φτωχομάνα Σμύρνη, που είναι η ομορφιά σου εκείνη 

να μας διώξει τα καημένα, μείναμε ορφανά και ξένα 

Κάηκες από θεμέλια, σκεπαστά και μπεζεστένια. 

Κάψανε κι ένα σχολείο, που’ταν ορφανοτροφείο 

Κάηκε κι ένα σχολείο, που’ταν παρθεναγωγείο. 

Κάψανε και μια δασκάλα που’ ταν άσπρη σαν το γάλα. 

Κάηκε και μια δασκάλα, που’ταν άσπρη σαν το γάλα.