Antoine de Saint-Exupéry [Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ (1900-1944)]

Λυών, 29 Ιουνίου 1900 - 31 Ιουλίου 1944 χάθηκε από πτώση αεροσκάφους

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, σημαντικός Γάλλος συγγραφέας και στοχαστής, ο οποίος αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην κατάκτηση των αιθέρων.

Ήταν απόγογονος παλαιάς Γαλλικής αριστοκρατικής οικογένειας. Γεννήθηκε στην Λυών την ίδια εποχή που γεννιόταν και το αεροπλάνο, τότε που τα κατορθώματα του ατρόμητου αεροπόρου Λουί Μπλεριό έκαναν τον κόσμο να θαυμάζει -ο Μπλεριό ήταν ο άνθρωπος που διέσχισε με δικό του αεροσκάφος τη Μάγχη το 1909-, και ο μικρός Αντουάν έφτιαξε ο ίδιος τότε φτερά από χαρτόνι και τα κόλλησε στο ποδήλατό του, στριφογυρίζοντας αδιάκοπα στον κήπο του σπιτιού του και μιμούμενος το βούισμα εκείνου του θαύματος των αιθέρων. Η σημαδιακή όμως στιγμή για εκείνον ήρθε στα 12 του, όταν κατά τη διάρκεια κάποιων διακοπών παρακολουθούσε μία μικρή ομάδα μηχανικών να συναρμολογούν ένα αεροπλάνο μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του. Όταν το αεροπλάνο ολοκληρώθηκε, οι μηχανικοί τον προσκάλεσαν να πετάξει μαζί τους. Ο ενθουσιασμός από την αίσθηση της πτήσης ήταν φυσικό να αιχμαλωτίσουν για πάντα τη φαντασία του μικρού Αντουάν. Το 1921 ήρθε η ώρα να υπηρετήσει τη θητεία του στις Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις και η οικογένειά του τον συμβούλευσε να επιλέξει το ναυτικό, που θεωρείτο πιο αριστοκρατικό σώμα, αλλά μετά από την αποτυχία του στις εξετάσεις, υπέβαλε την αίτησή του στην αεροπορία, όπου και έγινε τελικά δεκτός με την ειδικότητα του μηχανικού ενώ παράλληλα λάμβανε και μαθήματα πιλότου με ιδιωτικό εκπαιδευτή. Θα πάρει το πρώτο του πτυχίο και στη συνέχεια θα εκπαιδευτεί και στα στρατιωτικά αεροσκάφη. Τον Οκτώβριο του 1922, λαμβάνει τον βαθμό του Ανθυποσμηναγού και παράλληλα το πτυχίο του πιλότου μαχητικών. Τραυματήστηκε όμως βαριά στην βάση Λε Μπουρζέ των Παρισίων και εξαναγκάστηκε από τον θείο του να αλλάξει επάγγελμα. Ο Εξυπερύ μετά από μια περίοδο αφόρητης ανίας και απογοητεύσεων, ενώ εν τω μεταξύ τον εγκατέλειψε και η αρραβωνιαστικιά του με τη Λουίζ Βιλλερμπάν, θα πιάσει για πρώτη φορά την πένα βρίσκοντας εκεί μια υπέροχη διέξοδο. Τα κείμενά του αυτά οδήγησαν το 1926 στην έκδοση του πρώτου βιβλίου του «Ο Αεροπόρος» και στην απόφαση να αναζητήσει για πάντα την καριέρα του στην πολιτική αεροπορία.

Αναζήτησε εργασία σε μια πρωτοποριακή εμπορική γαλλική εταιρεία που εκτελούσε ταχυδρομικές πτήσεις και εκεί θα γνωρίσει ως συναδέλφους τους μετέπειτα πρωτοπόρους των πρώτων διηπειρωτικών πτήσεων Ζαν Μερμόζ και ο Ζωρζ Γκυγιωμέ, με τους οποίους θα γίνονταν αχώριστοι φίλοι. Οι συνθήκες της αεροπλοΐας εκείνη την εποχή ήταν κάτι περισσότερο από μια περιπέτεια στο άγνωστο: πιλότοι χάνονταν από απλές βλάβες των εμβρυακών ακόμα τότε αεροπλάνων, άλλοι έπεφταν θύματα των άγριων νομαδικών φυλών ενώ ο κακός καιρός αρκούσε για να προκαλέσει την οριστική απώλεια αεροπλάνου και πιλότου. Ο Εξυπερύ απαθανάτισε εκείνες τις μοναδικές στιγμές στο βιβλίο του, το «Ταχυδρομείο του Νότου» και οι στιγμές που περιγράφει είναι γεμάτες από τα συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα στο πιλοτήριο κατά την διάρκεια εκείνων των μακρινών και επικίνδυνων πτήσεων. Η αγάπη, η αδελφοσύνη και κυρίως ο κοινός αγώνας τους δημιουργούσαν συγκινητικές στιγμές που θα αποτύπωνε για πάντα και στα μετέπειτα έργα του. Ο Εξυπερύ δεν ήταν όμως ένας απλός διηγηματογράφος, αλλά ένας βαθύς φιλόσοφος που αποτύπωνε τη ζωή κι ανέλυε τον προορισμό της. Τιμίθηκε με τον Σταυρό των Ιπποτών της Λεγεώνας της Τιμής και πήρε βραβείο από τη Γαλλική Ακαδημία.

Ο Εξυπερύ χάθηκε σε μια αναγνωριστική πτήση στην παραλία Γένοβας-Αντζιο, το 1944 και επί κάπου 50 και περισσότερα χρόνια οι έρευνες για να βρεθεί το αεροπλάνο εκείνο δεν καρποφόρησαν και δημιούργησαν μεγάλο θόρυβο γύρω από την εξαφάνιση εκείνη. Τελικά το μπρασελέ του Εξυπερύ που του είχε χαρίσει η γυναίκα του Κονσουέλο ανακαλύφθηκε από ένα ψαρά δυτικά της Τουλόν τον οποίο αρχικά δεν πίστεψε κανείς, μιας και βρέθηκε πολύ πιο μακριά από την θέση που προέβλεπε η διαδρομή της τελευταίας αποστολής του Εξυπερύ. Αλλά το αεροπλάνο αυτή τη φορά εντοπίστηκε και αναγνωρίστηκε από τον αριθμό του (228233) από τον δύτη-αρχαιολόγο Luc Vanrell.

Η Γαλλία και οι γαλλόφωνες χώρες τιμούν με το όνομά του σωρεία δρόμων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Το διεθνές αεροδρόμιο της Λυών ονομάζεται Σαιντ-Εξυπερύ. Τα βιβλία του και η ζωή του έχουν γίνει θέματα περίπου 10 ταινιών.

Μικρός Πρίγκιπας
https://www.youtube.com/watch?v=cWmag1kxQfo
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Μάριος Φραγκούλης
Από το cd : "Ο κήπος των ευχών" (2003)

Είναι ένα συμβολικό παραμύθι που γράφτηκε στην Αμερική, όπου είχε καταφύγει ο συγγραφέας μετά την υποταγή της Γαλλίας στη Γερμανία. Το περιεχόμενό του είναι ένα μήνυμα στη δοκιμαζόμενη πατρίδα του μακριά απ' την οποία νιώθει εξόριστος, χαμένος, όπως ο μικρός πρίγκιπας μακριά απ' τον πλανήτη του. Είναι λοιπόν βιβλίο αντιπολεμικό και μιλά για την αγάπη και τη φιλία, οι οποίες για να αναπτυχθούν πρέπει να υπάρχει ειρήνη.