Ο Δαυίδ, υπήρξε ο ενδοξότερος και αγαπητότερος μεταξύ όλων των επιφανών φυσιογνωμιών της Παλαιάς Διαθήκης. Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά μετά τον Σαούλ Βασιλιάς της Ιουδαϊκής δυναστείας στην Ιερουσαλήμ που βασίλευσε για 40 χρόνια. Υπήρξε ποιμένας, μουσικός, υμνωδός, στρατιωτικός διοικητής και προφήτης. Εκείνο που πρέπει ιδιαίτερα να επισημάνουμε για τον εκλεκτό αυτό άνδρα της Π. Διαθήκης είναι η βαθιά θρησκευτικότητα του σ΄ όλη του τη ζωή. Είναι ο άνθρωπος της ταπεινώσεως και της βαθιάς μετανοίας. Είναι ο αγωνιστής κατά της αμαρτίας και ο άνθρωπος των πολλών δακρύων. Σπουδαία υπήρξε και η προσωπική συμβολή του στην υμνωδία, στην οποία προσέφερε τους καρπούς του ποιητικού του ταλάντου.
Έγραψε 86 ψαλμούς, οι οποίοι ακόμα και σήμερα είναι μέρος της λατρείας
του λαού του Θεού, δίνοντας χαρά, ειρήνη, ανακούφιση, ενθάρρυνση και
ευλογίες στις καρδίες των ανθρώπων. Οι ψαλμοί του Δαβίδ
είναι: 2-40, 42, 50-71, 85,
90, 92-98, 100, 102-103, 107-109, 136-144 και ο 151, ο οποίος αποτελεί προσθήκη. Απ' αυτούς σπουδαιότεροι είναι οι Ψαλμοί 3, 6, 18,
22, 23, 41, 50, 62, 103, 142 και 145. Τα θρησκευτικά ποιήματά του, που
είναι γνωστά ως "Ψαλμοί Δαβίδ" είναι αθάνατα μνημεία βαθιάς πίστης και
έξοχης ποίησης. Πολλά από αυτά στάθηκαν αιώνια πρότυπα ποιητικής έκφρασης
και ως σήμερα εμπνέουν ποιητές και καλλιτέχνες. Κάθε ψαλμός του Δαβίδ είναι
και μια αστείρευτη βρύση, που πηγάζει από τα βάθη του ενθουσιασμού και του
πόνου. Ο Μέγας Αθανάσιος ονομάζει τους ψαλμούς "Παράδεισο" και ο Μέγας
Βασίλειος τους θεωρεί σαν θησαυρό κάθε αρετής.
Ως βασιλιάς ο Δαβίδ υπήρξε προφητικός τύπος Χριστού, Του οποίου
υπήρξε και πρόγονος. Γι' αυτό και ο Ιησούς Χριστός καλείται και "Υιός Δαβίδ"
(Ματθαίος 9,27. 12,23. 15,22. 21,9. Μάρκος 10,47-48. 12,35. Λουκάς 18,38.
20,41). Ο άγγελος Γαβριήλ είπε στην Θεοτόκο Μαρία σχετικά με το ένδοξο παιδί
που κυοφορούσε: "Aυτός θα είναι μεγάλος, και Γιος του Yψίστου θα ονομαστεί.
Kαι θα του δώσει ο Kύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του προπάτορά του"
(Λουκάς 1,32). Ο απόστολος Παύλος αναφέρει ότι ο Ιησούς Χριστός "παίρνοντας
ανθρώπινη φύση, ήρθε στον κόσμο από το γένος του Δαβίδ" (Ρωμαίους 1,3), ενώ
περιγράφεται από τον Ιωάννη: "Eγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, το
αστέρι το λαμπρό, το πρωινό" (Αποκάλυψη 22,16). Η ιστορία του Δαβίδ
περιγράφεται στα βιβλία Α' Βασιλειών (κεφ. 16-30), Β' Βασιλειών (κεφ. 1-24),
Γ' Βασιλειών (κεφ. 1-2,12) και Α' Παραλειπομένων (κεφ. 11-29).
Η Εκκλησία εορτάζει
τη μνήμη του στις 26 Δεκεμβρίου ή την πρώτη Κυριακή μετά τις 26 Δεκεμβρίου
μαζί με τον Ιωσήφ τον Μνήστωρα της Θεοτόκου Μαρίας και τον Ιάκωβο τον
Αδελφόθεο. Ακόμη η μνήμη του τιμάται και στις 18 Δεκεμβρίου την Κυριακή προ
του Χριστού Γεννήσεως.
Από το δίσκο "Ίνα τι" (1992)
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Ψαλ. 125,5 -125, 6
Οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι. Πορευόμενοι ἐπορεύοντο καὶ ἔκλαιον βάλλοντες τὰ σπέρματα αὐτῶν· ἐρχόμενοι δὲ ἥξουσιν ἐν ἀγαλλιάσει αἴροντες τὰ δράγματα αὐτῶν.
Από το δίσκο "Ίνα τι" (1992)
https://www.youtube.com/watch?v=jKpr4q0pP4I
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
Από τους Ψαλμoύς του Δαυίδ
Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά
καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε
Από τον δίσκο «Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων» (1998)
https://www.youtube.com/watch?v=yeqRP8l5Y1s
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας, Αιμιλία Κουγιουμτζή & χορωδία Fons musicalis
Από τους Ψαλμoύς του Δαυίδ
Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς
καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον
Τὴν Ἀνάστασίν σου Χριστὲ Σωτήρ, Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς,
καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσο ν καθαρᾷ καρδίᾳ σὲ δοξάζειν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου