Γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1838 στην Αθήνα. Έγινε γνωστός κυρίως για το μεταφραστικό και φιλολογικό του έργο. Έχει συγγράψει πληθώρα θεατρικών έργων και αποτέλεσε τον πατέρα της «κωμωδίας μετ' ασμάτων» με το έργο του «Η κόρη του παντοπώλου». Διατέλεσε πρεσβευτής στο Βερολίνο (1887-1890), νομάρχης Κέρκυρας, βουλευτής Αττικοβοιωτίας, υπουργός Παιδείας (1895) και διευθυντής του Βασιλικού Θεάτρου (1900 και 1906-1908). Ο Βλάχος είναι γνωστός και για τη φιλολογική διαμάχη του με τον Εμμανουήλ Ροΐδης μετά από ομιλία του δεύτερου στον "Παρνασσό" το 1877*. .Απεβίωσε στις 19 Ιουλίου 1920. Γιος του ήταν ο δημοσιογράφος και ιδρυτής της εφ. Καθημερινή Γεώργιος Βλάχος (1886-1951).
Γνωστά του ποιήματα: Τὸ ἀηδονάκι, Τὸ ἐκκλησάκι, Ἡ γῆ τῆς Ἑλλάδος, Φύσα ἀγεράκι, Ηγάπησα;, Ο έρωτας σου
Το αηδονάκι
https://www.youtube.com/watch?v=2ZU7Bh0EK7Q
Ποίηση: Άγγελος Βλάχος
Μελοποίηση: Μιχάλης Κουμπιός
Απόδοση: Παναγιώτης Λαλέζος
https://www.youtube.com/watch?v=JGDb_UQR9qc
Ποίηση: Άγγελος Βλάχος
Μελοποίηση: Μίκης Θεοδωράκης
Παιδική Χορωδία Δημοτικού Ωδείου Λάρισας
* Η διαμάχη του Άγγελου Βλάχου με τον Εμμανουήλ Ροΐδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 1877 ο Ροΐδης ήταν εισηγητής της κριτικής επιτροπής στον δραματικό διαγωνισμό του συλλόγου «Παρνασσός». Στην ομιλία του απέρριψε την ποιητική αξία όχι μόνο των υποβληθέντων στον διαγωνισμό έργων αλλά και εν γένει της ελληνικής ποιητικής παραγωγής της εποχής. Τη χαμηλή ποιότητα της ποίησης την απέδιδε στην απουσία κατάλληλης «περιρρέουσας ατμόσφαιρας». Οι απόψεις του απηχούν τη διδασκαλία του Taine, σύμφωνα με τον οποίον η τέχνη, ως κοινωνική εκδήλωση, εξαρτάται απόλυτα από το περιβάλλον και τις συνθήκες στις οποίες γεννάται. Δεδομένης λοιπόν της κατάστασης στην Ελλάδα ο Ροΐδης θεωρούσε λογική την χαμηλή ποιότητα της ποιητικής παραγωγής.
Ένα μήνα μετά απάντησε στην ομιλία του Ροΐδη ο Άγγελος Βλάχος με την ομιλία «Περί νεωτέρας ελληνικής ποιήσεως και ιδίως περί Γεωργίου Ζαλοκώστα», στην οποία αντέκρουσε τις απόψεις περί της δημιουργίας του ποιητή υπό την επίδραση του κοινωνικού και πνευματικού περιβάλλοντος, υποστηρίζοντας ότι οι ποιητές με ταλέντο γεννιούνται και ότι το έργο είναι αποτέλεσμα ποιητικής ευφυίας και όχι επίδρασης της κοινωνίας. Ο Γεώργιος Ζαλοκώστας ήταν το παράδειγμά του για την αξία της ποιητικής παραγωγής της εποχής. Ο Ροΐδης απάντησε με άλλες δύο μελέτες «Περί συγχρόνου Ελληνικής κριτικής» και «Περί συγχρόνου Ελληνικής ποιήσεως», στις οποίες επαίνεσε το έργο των «Προδρόμων» (Ιωάννης Βηλαράς, Αθανάσιος Χριστόπουλος), την Επτανησιακή Σχολή και από σύγχρονους ποιητές μόνο τον Βαλαωρίτη και τον Αχ. Παράσχο. Ο Άγγελος Βλάχος ανταπάντησε με το έργο «Ο Νέος Κριτικός» και ο Ροΐδης με το έργο «Τα Κείμενα» και έτσι έληξε η διαμάχη.