Ορφεύς "ο πατέρας των τραγουδιών"

Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ορφέας ήταν ο κύριος εκπρόσωπος της τραγουδιστικής τέχνης και ο άνθρωπος που λέγεται ότι έφτιαξε ή τελειοποίησε τη λύρα. Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του πολιτισμού, θεωρείται πως δίδαξε στην ανθρωπότητα τις τέχνες της φαρμακευτικής, της γραφής και της γεωργίας. Ήταν οιωνοσκόπος και μάντης. Εξασκούσε μαγικές τέχνες, ιδιαίτερα την αστρολογία, Ακόμη το όνομα του συνδέθηκε και με μυστηριακές λατρευτικές τελετές που εμφανίστηκε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. Το όνομά του όμως δεν συναντάται ούτε στον Όμηρο ούτε στον Ησίοδο αλλά συνδέεται με την Αργοναυτική εκστρατεία. Η φήμη του Ορφέα ήταν τεράστια αφού με τη δύναμη της μουσικής του και του τραγουδιού του μπορούσε να γοητεύσει ακόμη και τα άγρια ζώα, να διεγείρει τα δέντρα και τους βράχους σε χορό, ακόμα και να σταματήσει τη ροή των ποταμών.  Γι΄  αυτό και ο Κένταυρος Χείρων προειδοποίησε τον Ιάσωνα ότι μόνο με τη μουσική του Ορφέα θα μπορούσαν να περάσουν άθικτοι από τις Σειρήνες. Οι Σειρήνες κατοικούσαν σε τρία μικρά, βραχώδη νησιά και με το γλυκό τραγούδι τους παρέσερναν τους ναυτικούς προς το μέρος τους για να τους καταβροχθίσουν. Έτσι όταν ο Ιάσων και οι Αργοναύτες άκουσαν τις φωνές τους, ο Ορφέας πήρε τη λύρα του και έπαιξε μια ομορφότερη μουσική, πνίγοντας τη δικιά τους. Η πιο διάσημη όμως ιστορία, στην οποία πρωταγωνιστεί, είναι αυτή της συζύγου του, της νύμφης Ευρυδίκης (Αγριόπης). Η Ευρυδίκη πέθανε όταν δαγκώθηκε από ένα φίδι. Αλλόφρων, ο Ορφέας έπαιξε τόσο λυπητερά τραγούδια και τραγούδησε τόσο θρηνητικά, ώστε όλοι οι θεοί και οι νύμφες δάκρυσαν και τον συμβούλευσαν να κατέβει στον Κάτω κόσμο. Ο Ορφέας κατέβηκε στον κάτω κόσμο και με τη μουσική του απάλυνε την καρδιά του Άδη και της Περσεφόνης οι οποίοι συμφώνησαν να επιτρέψουν στην Ευρυδίκη να επιστρέψει μαζί του στη γη. Αλλά η συμφωνία που συνόδευε την απόφαση ήταν πως έπρεπε να περπατά μπροστά από αυτή και να μην κοιτάξει πίσω μέχρι να φτάσει στον πάνω κόσμο. Μέσα στην αγωνία του αθέτησε την υπόσχεση και η Ευρυδίκη εξαφανίστηκε πάλι από τη θέασή του. Ο Ορφέας στο τέλος της ζωής του περιφρόνησε την λατρεία όλων των θεών εκτός από του ήλιου γι΄ αυτό και φονεύθηκε από τις Πιερίδες Μούσες στον Ελικώνα ποταμό βορειοδυτικά του Ολύμπου, στο σημείο όπου αυτός χάνεται στα έγκατα της γης, λίγα χιλιόμετρα από την γενέτειρά του τα Λείβηθρα. Μάλιστα, ευθύς αμέσως μετανιωμένες οι Μούσες για το άγριο έγκλημα που διέπραξαν, θέλησαν να εξαγνιστούν στον ίδιο ποταμό, αλλά ο Ελικών απέστρεψε το πρόσωπό του από αυτές, χάθηκε στη γη, και ξαναβγήκε στο Δίον, με το όνομα Βαφύρας. Βαμμένος δηλαδή, από το αθώο αίμα του Ορφέα. Το κεφάλι και η λύρα του, ακόμα τραγουδώντας θρηνητικά τραγούδια, επέπλευσαν από τον Έβρο ως την Μεσογειακή ακτή. Εκεί, οι άνεμοι και τα κύματα τα μετέφεραν στη Λεσβιακή ακτή, όπου οι κάτοικοι έθαψαν το κεφάλι του και ένας ναός κατασκευάστηκε προς τιμήν του. Αυτός ο ναός-μαντείο εντοπίστηκε πρόσφατα σε σπήλαιο κοντά στο σημερινό χωριό της Άντισσας. Η λύρα μεταφέρθηκε στον ουρανό από τις Μούσες και τοποθετήθηκε ανάμεσα στα αστέρια. Οι Μούσες συνέλεξαν και τα κομμάτια του κορμιού του και τα έθαψαν κάτω από τον Όλυμπο, όπου τα αηδόνια κελαηδούσαν πάνω από τον τάφο του. Η ψυχή του επέστρεψε στον κάτω κόσμο, όπου επανενώθηκε τελικά με την αγαπημένη του Ευρυδίκη. Όσο για την λύρα του, έγινε αστερισμός στον ουράνιο θόλο.

Ορφισμός καλείται γενικά η μυστηριακή λατρεία που εμφανίστηκε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ.. Οι λάτρεις πίστευαν ότι τη διαμόρφωσε ο Ορφέας, προβαίνοντας σε μία ριζική αναμόρφωση των μυστηρίων του θεού Διόνυσου, δίνοντάς τους μία καθαρά πνευματική προοπτική. Το τελετουργικό του ορφισμού περιελάμβανε νηστείες, καθαρμούς, καθαρότητα βίου, αποχή από βρώση κρέατος και πολλούς εξορκισμούς. Το ζητούμενο μέσα απ' όλα αυτά ήταν η τελική απαλλαγή από τον κύκλο των διαρκών μετενσαρκώσεων, μετέχοντας σε μία διαρκή μυστηριακή ζωή αποτέλεσμα της οποίας ήταν ο τέλειος εξαγνισμός και η αποκατάσταση της ψυχής στην πρότερη μακαρία κατάστασή της μέσα στην θεία πληρότητα-αθανασία. Ο ορφισμός, όπως και άλλες μυστηριακές λατρείες, Γενικά ένας μεγάλος αριθμός ελληνικών θρησκευτικών ποιημάτων σε δακτυλικό εξάμετρο αποδόθηκαν στον Ορφέα. Από αυτή την τεράστια λογοτεχνία μόνο δύο παραδείγματα επιζούν ολόκληρα: μία ομάδα ύμνων συντεθειμένων κάπου γύρω στον 2ο ή 3ο αιώνα π.Χ., και μια Ορφική Αργοναυτική συντεθειμένη κάπου ανάμεσα στον 4ο και τον 6ο αιώνα π.Χ. Πρωιμότερη ορφική λογοτεχνία, που μπορεί να χρονολογηθεί μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ., επιζεί μόνο σε σπαράγματα παπύρου ή σε παραπομπές από μεταγενέστερους συγγραφείς.

Επιπρόσθετα με την λειτουργία της ως αποθήκη μυθολογικών δεδομένων, η ορφική ποίηση απαγγελλόταν σε μυστηριακά τελετουργικά και εξαγνιστικές ιεροτελεστίες. Όσοι ήταν ιδιαίτερα αφοσιωμένοι σ’ αυτά τα τελετουργικά και ποιήματα συχνά ήταν χορτοφάγοι, απείχαν από το σεξ και απέφευγαν να τρώνε αυγά, πρακτική που έμεινε γνωστή ως ορφικός βίος.

ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ 

Το αρχαίο κείμενο και η μετάφραση του

http://esperos-library.ucoz.com/_ld/0/99____---.pdf

Κουρήτες Κορύβαντες  https://www.youtube.com/watch?v=aObPvXUUcng

ΥΜΝΟΣ ΚΟΥΡΗΤΩΝ-ΚΟΡΥΒΑΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ" ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΚΟΥΡΗΤΩΝ  (ΥΜΝΟΣ ΑΡ. ΛΑ΄ - 31) https://www.youtube.com/watch?v=tKUVsQu1llM

Μουσική - Ερμηνεία: «Δαιμονία Νύμφη» - Αλκίνοος Ιωαννίδης

 

Οι Ορφικοί Ύμνοι είναι από τα αρχαιότερα, ωραιότερα, και πολυτιμότερα λειτουργικά κείμενα της Ελληνικής Θρησκείας διαπερνώνται από μιαν Απολλώνια έμπνευση, καθώς ο Ορφεύς "ένθεος γενόμενος εποίησεν τους Ύμνους", και η ακτινοβολία τους διαπερνά τους αιώνες.
Οι 88 Ιεροί Ύμνοι του Ορφέως (όσοι και οι Αστερισμοί της συμπαντικής Όρφνης - Νυκτός) συγκροτούν μιαν άμεση, φυσική και αβίαστη εισαγωγή στα μυστήρια της Ψυχής και του Κόσμου είναι ένας ανεκτίμητος Θησαυρός της Ελληνικής Παραδόσεως ένας μυσταγωγικός πλοηγός προς τα Ολύμπια Πεδία, που τόσο ποθούν και προς τα οποία αγωνίζονται να ανέλθουν οι εξελισσόμενες ψυχές του Πλανήτη Γη, οι ψυχές της παλλόμενης Γαίας...

Οι "Ορφικοί Ύμνοι" τραγουδούνταν ή απαγγέλονταν κατά την διάρκεια των Ορφικών Μυστηρίων των αρχαίων Ελλήνων. Η λατρεία τους ήταν γνωστή μόνο στους Mυημένους σ' αυτά. Πολύ λίγα σώζονται μέχρι τι μέρες για να ξέρουμε τι ακριβώς τελετές γινόνταν στα μυστήρια. Αποσπασματικά μόνο σώζονται μερικοί ύμνοι καθώς και εικονικές παραστάσεις από τα μυστήρια ή σποραδικές αναφορές και σχόλια. Χαρακτηριστικό των Ορφικών Υμνων είναι η μυστικιστική λατρεία και η απόκρυψη από τα μάτια των αμύητων σ' αυτά.