Δημήτρης Ποταμίτης (1945-2003)

Ο Κύπριος ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και ποιητής Δημήτρης Ποταμίτης  γεννήθηκε στη Λεμεσό τον Μάρτιο του 1945. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αμμοχώστου και ήρθε στην Ελλάδα το 1962. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συγχρόνως στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με δασκάλους τον Άγγελο Τερζάκη και την Κατίνα Παξινού. Την πρώτη του θεατρική εμφάνιση την έκανε με το Εθνικό στην Επίδαυρο, ως «Εύμηλος» στην «Αλκηστη» του Ευριπίδη δίπλα στην Παξινού και τον Κωτσόπουλο. Αμέσως μετά συνεργάστηκε με το Μάνο Κατράκη και την Έλσα Βεργή και έπειτα άρχισε μια πεντάχρονη συνεργασία του με το "Προσκήνιο" του Αλέξη Σολομού. Από πολύ νωρίς άρχισε να ασχολείται με την ποίηση όπως και άλλα δοκίμια και μελέτες οι οποίες είχαν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά και ιταλικά. Το 1971 έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο με τίτλο "Πώς φαγώθηκε η Κοκκινοσκουφίτσα" που παίχτηκε στο θέατρο Άλφα και ήταν το πρώτο από μια σειρά θεατρικών έργων που έγραφε σ´όλη τη διάρκεια της θεατρικής του ζωής. Αργότερα με το κλείσιμο του "Προσκηνίου", ο Ποταμίτης αποφάσισε το 1972 να δημιουργήσει δικό του θέατρο, το «Θέατρο Έρευνας». Το «Θέατρο Έρευνας» εγκαινιάστηκε με το έργο του Πάβελ Κόχουτ «Αύγουστε-Αύγουστε» για να ακολουθήσουν πολλές πρωτοποριακές παραστάσεις, όπου σκηνοθετούσε, πρωταγωνιστούσε, συχνά έκανε και την επιμέλεια του φωτισμού, των κοστουμιών, των σκηνικών και όλα τα άλλα ο ίδιος ο Ποταμίτης. Κάθε χρόνο ο Ποταμίτης ταξίδευε στο Λονδίνο σε αναζήτηση σύγχρονων πρωτοποριακών έργων ενώ κατά καιρούς ανέτρεχε σε ανατρεπτικές διασκευές κλασικών. Επί τριάντα ολόκληρα χρόνια γίνονταν παραστάσεις χωρίς σχεδόν καθόλου συμβιβασμούς στο θέμα της ποιότητας, με σταθμούς το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ", τον "Άνθρωπο Ελέφαντα". Εξ ίσου όμως σημαντικές ήταν και οι παραστάσεις της Παιδικής Σκηνής με μόνιμο όμως παράπονό του, το ότι το επίσημο κράτος τον αγνοούσε ή και τον υποτιμούσε την ώρα των επιχορηγήσεων. Ως σκηνοθέτης ο Ποταμίτης συνεργάσθηκε και με άλλους θιάσους. Τον Νοέμβριο του 2002 το θέατρο, τελικά, έκλεισε, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, όπως ανέφερε ο ίδιος αλλά και για αισθητικούς και ηθικούς λόγους. Κουρασμένος, απογοητευμένος, χωρίς επιχορήγηση και άρρωστος ο Ποταμίτης ανέστειλε τη λειτουργία του θεάτρου κυκλοφορώντας ένα "μανιφέστο" όπου έγραφε ότι "δεν μπορεί να αντισταθεί στον κουλτουριάρικο χαβαλέ και την κουλτουριάρικη τσόντα". Ο Δημήτρης Ποταμίτης πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου του 2003 στο Νοσοκομείο «Μεταξά» στον Πειραιά. Το θέατρο περιήλθε τότε στην ιδιοκτησία του Δήμου Ζωγράφου και μετονομάστηκε «Θέατρο Δημήτρη Ποταμίτη».

Ο ΙΔΕΟΠΟΙΟΣ: ντοκιμαντέρ για το Δημήτρη Ποταμίτη (2002)
https://www.youtube.com/watch?v=Tccon8nSdOc