Βέρα Κορφιώτη

Η Βέρα Παναγιωτίδου Κορφιώτη γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1940 στη Μόρφου. Ήταν πνευματικό παιδί του Παπασταύρου Παπαγαθαγγέλου και από τα μαθητικά της χρόνια εντάχθηκε στον αγώνα για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού. Τελείωσε το Παγκύπριο Γυμνάσιο και φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών και τη Δημοσιογραφική Σχολή Αθηνών ενώ έλαβε και σύντομες υποτροφίες στην Αγγλία και Αμερική για θέματα που αφορούν μαθησιακές δυσκολίες. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης της Κύπρου και αφυπηρέτησε ως διευθύντρια. Η πρώτη της εμφάνιση στα λογοτεχνικά γράμματα έγινε το 1971. Έγραψε ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, θεατρικά, μελέτες, δοκίμια και βιβλία. Τιμήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου δύο φορές, το 1978 και το 1985.

«Η ποίηση της Βέρας Κορφιώτη χαρακτηρίζεται από μια πνευματική θεώρηση του φαινομένου της ζωής. Στην έκφραση υπάρχει λιτότητα κι επιγραμματικότητα. Το έργο της αποτελεί μια ουσιαστική παρουσία». Σκεπτικό Επαίνου Υπ. Παιδείας 1978 

«Η στοχαστική ποίηση της Β. Κορφιώτη κατορθώνει να μετουσιώσει λυρικά κι ανάλαφρα σκέψεις από την αρχαία και νεώτερη φιλοσοφία». Σκεπτικό Επαίνου Υπ. Παιδείας 1985

Τέλος τεράστιο είναι και το ερευνητικό φιλοσοφικό της έργο: ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ! ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ Ο ΣΑΜΙΟΣ και ΙΕΡΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ & MAGNA GRECIA

"Η παιδούλα της Ε.Ο.ΚΑ." - "Τα εφηβικά μας χρόνια"
https://www.youtube.com/watch?v=qcZJFvBcoFQ
Τα ποιήματα απαγγέλει η ίδια η ποιήτρια

"Κύπρος" - "Η θυσία τους"

https://www.youtube.com/watch?v=Dc3L_YkWG28

Τα ποιήματα απαγγέλει η ίδια η ποιήτρια 

Σε μία παλιά συνέντευξή της στον Γιάννη Σπανό και για λογαριασμό του ΣΙΜΑΕ για τον Αγώνα της ΕΟΚΑ και το αν αυτός πράγματι "δημιούργησε πρότυπα ανθρώπων και πρότυπα Ελλήνων;"  απάντησε λέγοντας αρχικά "ότι και δημιούργησε αλλά υπήρξαν και συγκυρίες ανθρώπων με ποιότητα που δημιούργησαν τον Αγώνα, δηλαδή υπήρξε η συγκυρία της ύπαρξης προσώπων και ατόμων που συνέβαλαν στο να δημιουργηθεί αυτός ο Αγώνας" και αναπολώντας μετά τα χρόνια εκείνα αναφέρει σε πρώτο ενικό "ότι, όσο μικρή κι αν ήμουν, παρακολουθώντας τον Αγώνα από μέσα, έβλεπα ότι διεξήγαμε δύο αγώνες, ένα εναντίον των Άγγλων και ένα μέσα στην ΕΟΚΑ, δηλαδή οι ανταγωνισμοί που υπήρχαν, οι τριβές... Και πολύ αργότερα όταν μεγάλωσα είδα και κατάλαβα αυτό που λένε οι Άγγλοι ότι "μία επανάσταση τρώει τα παιδιά της".... Και όταν μιλώ για την αγνότητα του Αγώνα δεν παραβλέπω καθόλου μα καθόλου τις αδυναμίες του ίδιου του Αγώνα και των συναγωνιστών μου και των αγωνιστών. Αυτή είναι η γοητεία της αγνότητας του Αγώνα μας ότι βγήκε μέσα από αδύναμους ατελείς ανθρώπους."