Νίκος Αναστασιάδης
7ος Πρόεδρος της Κ.Δ., πρώην πρόεδρος ΔΗΣΥ
Χωρίς Παρωπίδες - Χωρίς Αναισθητικό
Ο Νίκος Αναστασιάδης γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1946 στο χωριό Πέρα Πεδί και μεγάλωσε στη Λεμεσού. Ο πατέρας του ήταν αστυνομικός και η μητέρα του οικοκυρά. Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει ένα δίδυμο αδερφό (βλπ φωτό), και μία μεγαλύτερη αδερφή. Σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο ναυτικό δίκαιο στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο Λονδίνου. Μετά την αποπεράτωση των σπουδών του επέστρεψε στην Κύπρο και άνοιξε δικηγορικό γραφείο στη Λεμεσό. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Δημοκρατικού Συναγερμού (1976), καθώς και της Νεολαίας του κόμματος (ΝΕΔΗΣΥ). Την περίοδο 1976-1985 διετέλεσε Επαρχιακός Γραμματέας της ΝΕΔΗΣΥ Λεμεσού. Ακολούθως διετέλεσε αντιπρόεδρος (1985-1987) και πρόεδρος της ΝΕΔΗΣΥ (1987-1990). Στη συνέχεια υπηρέτησε τον ΔΗΣΥ από τις θέσεις του Α΄ Αντιπροέδρου (1990-1995) και του Αναπληρωτή Προέδρου (1995-1997). Στις 8 Ιουνίου 1997 εξελέγη Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού λαμβάνοντας ποσοστό 70% έναντι 30% του ανθυποψηφίου του Δημήτρη Συλλούρη. Το 1999 επανεξελέγη χωρίς ανθυποψήφιο. Στις 25 Μαΐου 2003 ανθυποψήφιος του ήταν ο Ιωάννης Κασουλίδης. Ο Αναστασιάδης αναδείχθηκε πρόεδρος του κόμματος με ποσοστό 55% έναντι 45% του ανθυποψηφίου του. Επανεκλέχθηκε το 2009. Όταν εκλέχτηκε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2013 παραιτήθηκε από Πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν επικεφαλής του ΔΗΣΥ σε τρεις βουλευτικές εκλογές. Ως επικεφαλής του ΔΗΣΥ οδήγησε το κόμμα σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας. Στις προεδρικές εκλογές του 1998 ο ΔΗΣΥ υποστήριξε τον τότε πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη, ιδρυτή του ΔΗΣΥ, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές. Στις προεδρικές εκλογές του 2003 ο ΔΗΣΥ υποστήριξε και πάλι τον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος δεν εξελέγη. Στις προεδρικές εκλογές του 2013 διεκδίκησε και τελικά κέρδισε την εκλογή του στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς υποστηριζόταν από τον ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ και το ΕΥΡΩΚΟ. Στον Α΄ γύρο συγκέντρωσε το 45,46% ενώ τον Β΄ γύρο συγκέντρωσε το 57,48%, έναντι 42,52% του ανθυποψηφίου του Σταύρου Μαλά. Στις προεδρικές εκλογές του 2018 επανεκλέγηκε. Στον Α΄ γύρο συγκέντρωσε το 35,51% και στον Β΄ γύρο συγκέντρωσε το 55,99%, έναντι 44,01% του ανθυποψηφίου του Σταύρου Μαλά..
Κι όμως ο Νίκος Αναστασιάδης για ένα διάστημα θεωρήθηκε από πολλούς ως πολιτικά "τελειωμένος" λόγω του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος του Απριλίου του 2004 και την συντριπτική απόρριψη του Σχεδίου του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν του οποίου υπήρξε και κύριος υποστηρικτής του προκαλώντας σοβαρές εσωκομματικές τριβές, με πρωτοκλασάτα στελέχη να στηρίζουν την καταψήφιση του σχεδίου, να ακολουθούν διαγραφές και αποχωρήσεις βουλευτών από το κόμμα και πολλών άλλων αξιόλογων στελεχών πρώτης γραμμής. Ο Αναστασιάδης μη παραδεχόμενος ακόμη την ετυμηγορία του λαού έσπευσε σε μία πρωτοφανή κίνηση για τα πολιτκά θέσμια να καταγγείλει ο ίδιος στην ΕΕ την ίδια τη χώρα του, την Κ.Δ. και τον αείμνηστο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο για το αποτέλσμα των εκλογών. Ακόμη δύο περίπου μήνες μετά το δημοψήφισμα και την αποχώρηση στελεχών του ΔΗΣΥ βλέπει τους διαφωνούντες του ΔΗΣΥ να κατεβαίνουν στις εκλογές με δικό τους συνδυασμό (Για την Ευρώπη) λαμβάνοντας ποσοστό 10,80%, εκλέγοντας ως ευρωβουλευτή τον πρώην πρόεδρο του ΔΗΣΥ Γιαννάκη Μάτση. Έπειτα οι διαγραφέντες θα δημιουργήσουν νέο κόμμα, το ΕΥΡΩΚΟ. Εντούτοις ο Αναστασιάδης θα κατορθώσει όχι απλά να επιβιώσει πολιτικά αλλά και να εδραιώσει τη θέση του λόγω ακριβώς της αποχώρησης των άλλων ισχυρών στελεχών του ΔΗΥΣ. Συγκεκριμένα, η "εκκαθάριση" που έκανε στο ΔΗΣΥ μετά το Σχέδιο Ανάν τον βοήθησε τα μέγιαστα στην ενίσχυση και εμπέδωση του ως του μοναδικού ισχυρού πολιτικού στο κόμμα της κυπριακής Δεξιάς. Αναμφλιβολα όμως εκείνο όμως που απογείωσε και έφερε σε πλεονεκτική θέση έναντι όλων των άλλων πολιτικών του ήταν η κάκιστη και συνάμα τραγική από κάθε άποψη πενταετία Χριστόφια με αποκορύφωμα την έκρηξη στη Ναυτική Βάση στο Μαρί και την μεγάλη οικονομική κρίση που χτύπησε τον τόπο.
Ο Αναστασιάδη λοιπόν ανέλαβε την εξουσία σε μία κρίσιμη για τόπο στιγμή και με κύριο πολιτικό σύνθημα "Η κρίση θέλει ηγέτη". Η κατάσταση ασφαλώς ήταν τέτοια που η Κύπρος δεν απέφυγε τελικά ούτε το κούρεμα καταθέσεων, ούτε το κλείσιμο τραπεζών και εταιρειών, την αύξηση της ανεργίας, αλλά ούτε οδηγήθηκαν οι πραγματικοί υπαίτιοι της κρίσης στη φυλακή. Γενικά η πρώτη του πενταετία, ήταν μεγάλη απογοήτευση, γεμάτη από αστοχίες, λανθασμένες αποφάσεις και ικανοποίηση χατιριών και προβολής της οικογένειάς του και παρόλο που το περιβόητο "Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα" ήταν εκείνο που εν πολλοίς ανέστησε την κυπριακή οικονομία έδωσε λαβή σε πολλούς Ευρωπαίους να κατηγορούν την νήσο των αγίων. Στα θετικά ήταν η δημιουργία του ΓΕΣΥ και η μείωση της στρατιωτικής θητείας. Ο κόσμος του έδωσε τελικά το πράσινο φως για ακόμη μία πενταετία, αφού έκρινε ότι δεν ήταν ο μοναδικός υπεύθυνος για την οικονομική δυσπραγία του ενώ ούτε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης φάνηκαν ικανά να μπορούν να λύσουν τα συσσωρευμένα προβλήματα το τόπου καθώς στερούνται πραγματικού σχεδίου και ικανού αντικαταστάτη. Η δεύτερη λοιπόν πενταετία, ξεκίνησε όπως και η πρώτη με νέα σκάνδαλα, στοιχεία διαφθοράς και συγκρούσεις θεσμικών παραγόντων. Τα τρία όμως μεγαλύτερα στοιχήματα για τον Πρόεδρο ήταν, η διαχείρηση της πανδημίας που ένεσκηψε σε όλο τον πλανήτη, η αντιμετώπιση των τουρκικών επιθετικών ενεργειών και της προσπάθειας δημιουργίας νέων απαράδεκτων τετελεσμένων αλλά και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
7ος Πρόεδρος της Κ.Δ., πρώην πρόεδρος ΔΗΣΥ
Χωρίς Παρωπίδες - Χωρίς Αναισθητικό
Ο Νίκος Αναστασιάδης γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1946 στο χωριό Πέρα Πεδί και μεγάλωσε στη Λεμεσού. Ο πατέρας του ήταν αστυνομικός και η μητέρα του οικοκυρά. Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει ένα δίδυμο αδερφό (βλπ φωτό), και μία μεγαλύτερη αδερφή. Σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο ναυτικό δίκαιο στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο Λονδίνου. Μετά την αποπεράτωση των σπουδών του επέστρεψε στην Κύπρο και άνοιξε δικηγορικό γραφείο στη Λεμεσό. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Δημοκρατικού Συναγερμού (1976), καθώς και της Νεολαίας του κόμματος (ΝΕΔΗΣΥ). Την περίοδο 1976-1985 διετέλεσε Επαρχιακός Γραμματέας της ΝΕΔΗΣΥ Λεμεσού. Ακολούθως διετέλεσε αντιπρόεδρος (1985-1987) και πρόεδρος της ΝΕΔΗΣΥ (1987-1990). Στη συνέχεια υπηρέτησε τον ΔΗΣΥ από τις θέσεις του Α΄ Αντιπροέδρου (1990-1995) και του Αναπληρωτή Προέδρου (1995-1997). Στις 8 Ιουνίου 1997 εξελέγη Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού λαμβάνοντας ποσοστό 70% έναντι 30% του ανθυποψηφίου του Δημήτρη Συλλούρη. Το 1999 επανεξελέγη χωρίς ανθυποψήφιο. Στις 25 Μαΐου 2003 ανθυποψήφιος του ήταν ο Ιωάννης Κασουλίδης. Ο Αναστασιάδης αναδείχθηκε πρόεδρος του κόμματος με ποσοστό 55% έναντι 45% του ανθυποψηφίου του. Επανεκλέχθηκε το 2009. Όταν εκλέχτηκε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2013 παραιτήθηκε από Πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν επικεφαλής του ΔΗΣΥ σε τρεις βουλευτικές εκλογές. Ως επικεφαλής του ΔΗΣΥ οδήγησε το κόμμα σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας. Στις προεδρικές εκλογές του 1998 ο ΔΗΣΥ υποστήριξε τον τότε πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη, ιδρυτή του ΔΗΣΥ, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές. Στις προεδρικές εκλογές του 2003 ο ΔΗΣΥ υποστήριξε και πάλι τον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος δεν εξελέγη. Στις προεδρικές εκλογές του 2013 διεκδίκησε και τελικά κέρδισε την εκλογή του στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς υποστηριζόταν από τον ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ και το ΕΥΡΩΚΟ. Στον Α΄ γύρο συγκέντρωσε το 45,46% ενώ τον Β΄ γύρο συγκέντρωσε το 57,48%, έναντι 42,52% του ανθυποψηφίου του Σταύρου Μαλά. Στις προεδρικές εκλογές του 2018 επανεκλέγηκε. Στον Α΄ γύρο συγκέντρωσε το 35,51% και στον Β΄ γύρο συγκέντρωσε το 55,99%, έναντι 44,01% του ανθυποψηφίου του Σταύρου Μαλά..
Κι όμως ο Νίκος Αναστασιάδης για ένα διάστημα θεωρήθηκε από πολλούς ως πολιτικά "τελειωμένος" λόγω του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος του Απριλίου του 2004 και την συντριπτική απόρριψη του Σχεδίου του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν του οποίου υπήρξε και κύριος υποστηρικτής του προκαλώντας σοβαρές εσωκομματικές τριβές, με πρωτοκλασάτα στελέχη να στηρίζουν την καταψήφιση του σχεδίου, να ακολουθούν διαγραφές και αποχωρήσεις βουλευτών από το κόμμα και πολλών άλλων αξιόλογων στελεχών πρώτης γραμμής. Ο Αναστασιάδης μη παραδεχόμενος ακόμη την ετυμηγορία του λαού έσπευσε σε μία πρωτοφανή κίνηση για τα πολιτκά θέσμια να καταγγείλει ο ίδιος στην ΕΕ την ίδια τη χώρα του, την Κ.Δ. και τον αείμνηστο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο για το αποτέλσμα των εκλογών. Ακόμη δύο περίπου μήνες μετά το δημοψήφισμα και την αποχώρηση στελεχών του ΔΗΣΥ βλέπει τους διαφωνούντες του ΔΗΣΥ να κατεβαίνουν στις εκλογές με δικό τους συνδυασμό (Για την Ευρώπη) λαμβάνοντας ποσοστό 10,80%, εκλέγοντας ως ευρωβουλευτή τον πρώην πρόεδρο του ΔΗΣΥ Γιαννάκη Μάτση. Έπειτα οι διαγραφέντες θα δημιουργήσουν νέο κόμμα, το ΕΥΡΩΚΟ. Εντούτοις ο Αναστασιάδης θα κατορθώσει όχι απλά να επιβιώσει πολιτικά αλλά και να εδραιώσει τη θέση του λόγω ακριβώς της αποχώρησης των άλλων ισχυρών στελεχών του ΔΗΥΣ. Συγκεκριμένα, η "εκκαθάριση" που έκανε στο ΔΗΣΥ μετά το Σχέδιο Ανάν τον βοήθησε τα μέγιαστα στην ενίσχυση και εμπέδωση του ως του μοναδικού ισχυρού πολιτικού στο κόμμα της κυπριακής Δεξιάς. Αναμφλιβολα όμως εκείνο όμως που απογείωσε και έφερε σε πλεονεκτική θέση έναντι όλων των άλλων πολιτικών του ήταν η κάκιστη και συνάμα τραγική από κάθε άποψη πενταετία Χριστόφια με αποκορύφωμα την έκρηξη στη Ναυτική Βάση στο Μαρί και την μεγάλη οικονομική κρίση που χτύπησε τον τόπο.
Ο Αναστασιάδη λοιπόν ανέλαβε την εξουσία σε μία κρίσιμη για τόπο στιγμή και με κύριο πολιτικό σύνθημα "Η κρίση θέλει ηγέτη". Η κατάσταση ασφαλώς ήταν τέτοια που η Κύπρος δεν απέφυγε τελικά ούτε το κούρεμα καταθέσεων, ούτε το κλείσιμο τραπεζών και εταιρειών, την αύξηση της ανεργίας, αλλά ούτε οδηγήθηκαν οι πραγματικοί υπαίτιοι της κρίσης στη φυλακή. Γενικά η πρώτη του πενταετία, ήταν μεγάλη απογοήτευση, γεμάτη από αστοχίες, λανθασμένες αποφάσεις και ικανοποίηση χατιριών και προβολής της οικογένειάς του και παρόλο που το περιβόητο "Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα" ήταν εκείνο που εν πολλοίς ανέστησε την κυπριακή οικονομία έδωσε λαβή σε πολλούς Ευρωπαίους να κατηγορούν την νήσο των αγίων. Στα θετικά ήταν η δημιουργία του ΓΕΣΥ και η μείωση της στρατιωτικής θητείας. Ο κόσμος του έδωσε τελικά το πράσινο φως για ακόμη μία πενταετία, αφού έκρινε ότι δεν ήταν ο μοναδικός υπεύθυνος για την οικονομική δυσπραγία του ενώ ούτε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης φάνηκαν ικανά να μπορούν να λύσουν τα συσσωρευμένα προβλήματα το τόπου καθώς στερούνται πραγματικού σχεδίου και ικανού αντικαταστάτη. Η δεύτερη λοιπόν πενταετία, ξεκίνησε όπως και η πρώτη με νέα σκάνδαλα, στοιχεία διαφθοράς και συγκρούσεις θεσμικών παραγόντων. Τα τρία όμως μεγαλύτερα στοιχήματα για τον Πρόεδρο ήταν, η διαχείρηση της πανδημίας που ένεσκηψε σε όλο τον πλανήτη, η αντιμετώπιση των τουρκικών επιθετικών ενεργειών και της προσπάθειας δημιουργίας νέων απαράδεκτων τετελεσμένων αλλά και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ένα ακόμη πολύ στενάχωρο γεγονός στην θητεία του ήταν ότι οι τρεις καλύτεροι και πιο αγαπητοί υπουργοί του έφυγαν πρόωρα από τη η ζωή.
Εκεί όμως που ο Αναστασιάδης κυριολεκτικά θριάμβευσε ήταν στο ότι οι υποψήφιοι στη μετά Αναστασιάδη εποχή θα είναι σίγουρα ένας εκ των συνεργατών του.
Ο Νίκος Αναστασιάδης τραγουδάει Στράτο Διονυσίου
https://www.youtube.com/watch?v=CFB4v2pZSTw
Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος (Στίχοι: Σπύρος Γιατράς, Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης)
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου (Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική: Μίμης Πλέσσας)
Ο Νίκος Αναστασιάδης τραγουδάει Κώστα Χατζή
https://www.youtube.com/watch?v=BfhAbMlAlEk
Απ΄το αεροπλάνου (Στίχοι: Σώτια Τσώτου, Μουσική: Κώστας Χατζής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου