Σπύρος Περεσιάδης (1854-1918)

Ο λογοτέχνης και συγγραφέας κωμειδυλλίων και πατριωτικών δραμάτων, σκηνοθέτης, ποιητής και εκδότης εφημερίδος Σπυρίδων Περεσιάδης γεννήθηκε στο Μεσορρούγι Αχαΐας το 1854. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και μετά στο Ελληνικό Σχολείο Ακράτας. Υπηρέτησε ως γραμματέας του Δήμου Νωνάκριδος και ως γραμματοδιδάσκαλος στο Δημοτικό σχολείο της γειτονικής Περιστέρας. Στα παιδικά του χρόνια δέχτηκε το πρώτο χτύπημα της μοίρας αφού σ' ένα παιδικό παιχνίδι ένα μυτερό ξύλο τον τραυμάτισε στο μάτι με αποτέλεσμα την μερική απώλεια όρασης στο ένα μάτι. Πολύ αργότερα, το 1879, σε μια ερασιτεχνική παράσταση στην Ακράτα, όπου μετείχε και ο ίδιος, ένα θραύσμα καψυλίου, από εκπυρσοκρότηση όπλου που χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες μιας δραματικής σκηνής, σφηνώθηκε στο γερό του μάτι και ολοκλήρωσε την τραγωδία. Μετατέθηκε στην τότε στην Αθήνα και υποβλήθηκε σε συστηματική θεραπεία, αλλά ούτε η επιστήμη της πρωτεύουσας κατάφερε να αναστείλει την εξέλιξη του τραυματικού καταρράκτη, που θα επιφέρει με βραδύ ρυθμό την ολική τύφλωση. Μετά το θάνατο της μητέρας του το 1887, εγκαταστάθηκε ξανά στην Ακράτα για μια δεκαετία, η οποία αποτελεί τα χρόνια της συγγραφής των κορυφαίων θεατρικών του έργων, ανάμεσα στα οποία και το περίφημο βουκολικό δράμα "Γκόλφω" (1893) που το 1914 έγινε η πρώτη γνωστή μεγάλου μήκους -βουβή- ταινία του ελληνικού κινηματογράφου και η οποία 40 χρόνια αργότερα έγινε και πάλι ταινία. Τελικά ο Σπύρος Περεσιάδης πέθανε το 1918 στην Αθήνα. στην οποία είχε μετακινηθεί ήδη από το 1897.

Το συγγραφικό του έργο κινείται στο χώρο του δραματικού ειδυλλίου και κωμειδυλλίου ενώ ο αισθηματικός και έντονα μελοδραματικός τόνος των έργων του τον κατέστησαν δημοφιλή στο λαϊκό κοινό της εποχής. Έγραψε 14 δράματα, οκτώ απ' αυτά είναι έμμετρα σε δεκαπεντασύλλαβο και με λαϊκή γλώσσα και εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Καινούριες δάφνες ήτοι ποιήματα του βαλκανικού πολέμου 1912-1913» το 1914, που είναι εμπνευσμένη από τις ελληνικές νίκες αυτή την περίοδο.

Γιώργος Παπασιδέρης -Που ΄σουνα Γκόλφω 

https://www.youtube.com/watch?v=7_JM6cAthAw

Η "Γκόλφω" είναι μια εύστοχη δραματοποίηση ενός παλαιού θρύλου της περιοχής του Χελμού, όπου και τοποθετείται η σκηνή του δράματος. Η φτωχή και ορφανή Γκόλφω, μια όμορφη νεαρή βοσκοπούλα που ξενοδουλεύει υπηρετώντας τον τσέλιγκα Ζήση, γνωρίζει τον έρωτα στα μάτια ενός παλικαριού της περιοχής, του βοσκού Τάσου. Κι ενώ την πολιορκεί το αρχοντόπουλο της περιοχής, ο Κίτσος, εκείνη αρνείται τις προτάσεις του και παραμένει πιστή στους όρκους αγάπης που έχει ανταλλάξει με τον Τάσο. Οι δύο νέοι αρραβωνιάζονται και ετοιμάζονται να παντρευτούν, όταν ο Τάσος δέχεται πιεστικά προξενιά για την εξαδέλφη του Κίτσου και κόρη του τσέλιγκα, Σταυρούλα. Παρά την αρχική του άμεση άρνηση, ο Τάσος τελικά δελεάζεται από τη μεγάλη προίκα της Σταυρούλας και διώχνει την Γκόλφω. Η νεαρή κοπέλα απελπίζεται, χάνει τα λογικά της και καταριέται τον Τάσο. Λίγο πριν τον γάμο τους, η παραλοϊσμένη πια Γκόλφω σηκώνει την κατάρα και τους εύχεται κάθε ευτυχία. Ο Τάσος κλονίζεται από το μεγαλείο του έρωτά της, αλλάζει γνώμη και τρέχει στο κατόπι της, είναι όμως αργά: Η Γκόλφω έχει φαρμακωθεί και ξεψυχά στα χέρια του. Ο Τάσος αυτοκτονεί στο πλευρό της.