Αιμίλιος Σαββίδης, Σαβαίμ

Ο δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός, λογογράφος και στιχουργός, Αιμίλιος Σαββίδης, γνωστός με τα λογοτεχνικά ονόματα «Σαβαίμ», «N. Δέλτας» και «Bοσπορινός», υπήρξε άνθρωπος με τεράστια επιρροή στον μουσικό χώρο κατά την προπολεμική εποχή καθώς ήταν ένας από τους πιο γνωστούς στιχουργούς του νεοελληνικού τραγουδιού αλλά και ο εισηγητής της ανάγκης για την επιβολή λογοκρισίας από το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου. 

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και μετά την σχολική του εκπαίδευση, η οικογένεια του τον έστειλε στη Βιέννη για να σπουδάσει οδοντίατρος, αυτός όμως σύντομα εγκατέλειψε τις σπουδές του και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος, ενώ έζησε και εργάστηκε για μεγάλα χρονικά διαστήματα και στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα συνεργάστηκε με ορισμένα από τα πολύ μεγάλα ονόματα του ελληνικού Ελαφρού τραγουδιού, όπως ο Νίκος Γούναρης, η Σοφία Βέμπο, ο Φώτης Πολυμέρης. Ο Σαββίδης αν και ήταν φανατικά εναντίον της χρήσεως του μπουζουκιού, μεταπολεμικά προσπάθησε να συμπλεύσει με την ανερχόμενη μουσική τάξη συνεργαζόμενος. 

Κατά την διάρκεια της Κυβέρνης Μεταξά, ο Αιμίλιος Σαββίδης μαζί με τον Χρήστο Ζαλοκώστα και τον μουσικολόγο Ιωάννη Ψαρούδα, πατέρα της Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη, μετέπειτα βουλευτού, υπουργού και προέδρου της Βουλής, ήταν μέλος της ομάδος λογοκρισίας, που λειτούργησε τότε. Ο Σαββίδης, υπήρξε φανατικός πολέμιος του ρεμπέτικου, διώκτης των χασικλήδικων και υποστηρικτής του Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Συνεργάστηκε με συνθέτες όπως τον Μιχάλη Σουγιούλ, τον Κώστα Γιαννίδη και άλλους, αφήνοντας ορισμένα πολύ όμορφα τραγούδια του είδους. Υπήρξε παραγωγικός δημοσιογράφος με συνεχή παρουσία σε περιοδικά και εφημερίδες, όπου δημοσίευσε κείμενα διαφόρων μορφών, στίχους, ποικίλη ύλη, διηγήματα, ευθυμογραφήματα. Διακρίνονταν για την ανιδιοτέλεια του, την ευγένεια, το ήθος και την καλλιέργεια της ψυχής του. Έγραφε στίχους, τους οποίους έδινε για μελοποίηση έναντι ελαχίστου τιμήματος, ενώ τα περισσότερα τραγούδια που υμνούν την Αθήνα είναι προϊόντα της πνευματικής του εργασίας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήρθε αντιμέτωπος με το φάσμα της πείνας, καθώς δεν ήταν μέλος σε επαγγελματικές ενώσεις, συλλόγους ή συνδικαλιστικά σωματεία και παράλληλα στερείτο συντάξεως. 

Λίγο καιρό πριν το θάνατο του αισθάνθηκε αδυναμία στο βάδισμα και θεώρησε ότι έπασχε από φυματίωση. Με την βοήθεια φίλων του εξασφάλισε χαρτί απορίας από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων προκειμένου να νοσηλευθεί στο νοσοκομείο «Σωτηρία». Οι εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε έδειξαν ότι δεν έπασχε από φυματίωση όπως ο ίδιος πίστευε, αλλά από καρκίνο των οστών, ασθένεια που του απέκρυψαν οι θεράποντες γιατροί και η σύζυγος του. 

Πέθανε στις 9 Μαρτίου 1967 στο νοσοκομείο «Σωτηρία» των Αθηνών.

Επιτυχίες: «Ζεχρά», «Κάτι με τραβά κοντά σου», «Είπα να σβήσω τα παλιά», «Με τυλίξανε δύο φίνες», «Κάνε μου το κέφι», «Άντρα θέλω ντερμπεντέρη», «Όμορφη Αθήνα», «Ακρόπολη-Πλάκα», «Καλό σου Ταξίδι», «Πρέζα όταν πιείς» (που διασκευασμένο σε «Ούζο όταν πιείς»)

Είπα να σβήσω τα παλιά
https://www.youtube.com/watch?v=kNJGuChOZLE
Στίχοι: Αιμίλιος Σαββίδης 
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου