ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ (1926-1992): Υπήρξε ένας εκ των σημαντικότερων μεταπολεμικών συγγραφέων ενώ για το έργο του "Φανταστική Περιπέτεια" είχε τιμηθεί με το Α' Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος το 1987. "Ό Αλέξανδρος Κοτζιάς την θεματολογία των έργων του, την αντλούσε κατεξοχήν από κοινωνικά θέματα. Στο έργο του Αλέξανδρου Κοτζιά κυριαρχεί ο πολιτικός και κοινωνικός προβληματισμός γύρω από τη νεώτερη ελληνική ιστορία, από τη γερμανική κατοχή και τον Εμφύλιο, ως την πτώση της απριλιανής δικτατορίας και τις μέρες μας."
Ο Κ. Κοτζιάς κανε την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία με το θεατρικό έργο "Το ξύπνημα" (1946). Στη συνέχεια συνεργάστηκε με την Ομάδα των Νέων Λογοτεχνών στην έκδοση του περ. Θεμέλιο. Ο ίδιος ο Κοτζιάς συνίδρυσε το «Ρεαλιστικό Θέατρο» (1949) μαζί με τον Γιώργο Γιαννίδη και εργάστηκε επίσης ως σκηνοθέτης του. Το 1957 κυκλοφόρησε τον Καπνισμένο Ουρανό, που απέσπασε το πρώτο βραβείο πεζογραφίας από τον Δήμο Αθηναίων. Ό Κοτζιας το 1946 συνεργάστηκε με το περιοδικό του Δημήτρη Φωτιάδη Ελεύθερα Γράμματα. Ανέλαβε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στις εφημερίδες Δημοκρατική και Δημοκρατικός. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία: έγραφε κριτική θεάτρου, και μετά το 1974 και την μεταπολίτευση ήταν ανταποκριτής του Ριζοσπάστη στη Μόσχα. Επίσης συνεργάστηκε και με τις εφημερίδες Ανεξάρτητος Τύπος και Αυγή, Ό Κοτζιάς συνεργάστηκε και με το περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης. Η πρώτη εμφάνιση του Κ. Κοτζιά στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποιήθηκε το 1957 με τη δημοσίευση του μυθιστορήματος Ο καπνισμένος ουρανός. Συνολικά η πεζογραφική του παραγωγή αποτελείται από πέντε μυθιστορήματα, τα δύο ("Επί εσχάτη προδοσία" και "Αίγιστος") με θέμα εμπνευσμένο από την υπόθεση Πλουμπίδη. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση, τις διασκευές λογοτεχνικών έργων για το θέατρο, ενώ έγραψε και δοκίμια. Επίσης ό Κοτζιάς μετέφρασε και διάφορα ρωσικά και κυρίως ισπανικά λογοτεχνικά έργα. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, σουηδικά, τσέχικα, ρωσικά, ουγγρικά και βουλγάρικα. Αρκετά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Εκτός από θεατρικά έργα και μυθιστορήματα, δημοσίευσε πολλά άρθρα, δοκίμια, μελέτες και διασκευές έργων του Καζαντζάκη και του Ντοστογιέφσκι.
Ο Α. Κοτζιάς εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά γράμματα με την δημοσίευση του διηγήματος "Πολιορκία το 1953 στα Μαθητικά Γράμματα με θέμα τα τελευταία γεγονότα της κατοχικής περιόδου και εν συνεχεία δημοσίευσε πληθώρα μεταφράσεων και μυθιστορημάτων. Παράλληλα ασχολήθηκε επαγγελματικά με την δημοσιογραφία και την λογοτεχνική κριτική(1956 - 1982) συνεργαζόμενος με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά όπως η Μεσημβρινή, Το Βήμα, η Φιλολογική Καθημερινή, την επιμέλεια της οποίας είχε αναλάβει κατά την περίοδο 1975 - 1982. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των Συνταγματάρχων διώχθηκε για την αντιδικτατορική δράση του αφού συμμετείχε σε διάφορες αντιστασιακές οργανώσεις, ενώ συμμετείχε στην έκδοση των "Δεκαοχτώ Κειμένων" και υπήρξε ένας εκ των υπευθύνων της έκδοσης προκειμένου να αποφευχθεί πιθανή δίωξη στην εκδότρια των εκδόσεων Κέδρος, Νανά Καλλιανέση. Αργότερα συμμετείχε στην έκδοση "Νέα Κείμενα Ι" και "Νέα Κείμενα ΙΙ". Διετέλεσε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, της οποίας χρημάτισε σύμβουλος το 1986 και αντιπρόεδρος (1982-1984) της.
https://www.youtube.com/watch?v=fzUk4Zl4vXk
Ο Κ. Κοτζιάς υπήρξε μέλος του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ κατά την περίοδο της Κατοχής και της αντίστασης και ιδρυτικό Μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών (1943) και αργότερα ενεργό μέλος της αριστεράς. Έπειτα από την κατάληψη της εξουσίας από τη χούντα των συνταγματαρχών του Γεωργιου Παπαδόπουλου το 1967 ο Κοτζιάς έφυγε στη Ρωσία Εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου έγραφε και ανέπτυξε και πολύ πλούσια πολιτική και αντιδικτατορική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί μέχρι την μεταπολίτευση και την πτώση της η ελληνική ιθαγένεια. Μετά το 1974 η ζωή του μοιράστηκε ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία. Πέθανε εκεί, από γαστρορραγία ή διάτρηση στομάχου, τον Νοέμβριο του 1979.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Α. Κοτζιάς κατά τη διάρκεια του εμφυλίου προσβλήθηκε από φυματίωση και το πατρικό του σπίτι λεηλατήθηκε και πυρπολήθηκε. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1948-1952) επισκέφτηκε πολλά μέρη της Ελλάδας. Υπήρξε διευθυντής του γραφείου Τύπου της ελληνικής πρεσβείας του Λονδίνου από το 1974 μέχρι και το 1976 καθώς και διευθυντής υπηρεσιών εσωτερικού και ειδικός σύμβουλος της Γενικής Γραμματείας Τύπου και Πληροφοριών. Πέθανε στην Τζιά το 1992.