 |
| (Μαντζουρία 1910 - Ἀθήνα 1975) |
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ "Σιχαίνομαι το ναυτικό που μάζεψε λεφτά, εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε κατουράει" Θεσσαλονίκη ΙΙ
"Ο Νίκος Καββαδίας άφησε πολύ λίγα πίσω του, μόλις τρείς ποιητικές συλλογές [Μαραμπού (1933), Πούσι (1947), Τραβέρσο (1975)] ένα μυθιστόρημα [Βάρδια (1956)] και τρία μικρά πεζά [Λι (1987), Του πολέμου
/Στ' άλογό μου(1987)]. Ταπεινά παρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα, κι η ταπεινότητά του αυτή, μαζί με την μελοποίηση πολλών ποιημάτων του, τον έφερε κοντά στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, κάνοντάς τον έναν από τους πιό δημοφιλείς μας ποιητές, δυστυχώς μετά τον θάνατό του. "
Αρμίδα το πειρατικό του Captain Jimmy
http://www.youtube.com/watch?v=crWsmOyuskc
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας
Από το δίσκο «Σταυρός του Νότου» 1979
Αρμίδα, η : αστεροειδής που ανακαλύφθηκε το 1903 ("ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ" ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΑΠΑΛΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ, 1990)
Ὁ Νίκος Καββαδίας εἶναι ἴσως ὁ μόνος ποὺ ἀξίζει τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ ἀπόλυτα βιωματικοῦ στὴν ποίησή του. Μιλάει πάντα γιὰ τὰ καράβια ποὺ ἔζησε, τοὺς ναυτικοὺς ποὺ γνώρισε, τοὺς ἔρωτες, τοὺς καβγᾶδες καὶ τοὺς θανάτους στὰ λιμάνια, μὲ τὴν γλώσσα τῶν καραβιῶν, ἀλλὰ καὶ κάποιους ἰδιωματισμοὺς τῆς Κεφαλλονιᾶς, νὰ μπλέκονται στὰ γνήσια λαϊκὰ ἑλληνικά του. Ὁ ἔρωτάς του γιὰ τὰ ταξίδια καὶ τὴ θάλασσα, πάθος τρομερό, σχέση ἀγάπης καὶ μίσους, ὁ ἴδιος ἔρωτας ποὺ τὸν ὁδήγησε νὰ μπαρκάρει μικρός, μόλις 19 ἐτῶν, ἀφήνοντας τὴν ἀσφαλῆ δουλειὰ τοῦ ναυτικοῦ γραφείου, εἶναι ὁρατὸς σὲ κάθε στίχο του, καὶ τόσο δυνατὸς ποὺ διαπερνᾶ τὸν ἀναγνώστη, τὸν κάνει νὰ ξεχάσει τὶς ἄγνωστες λέξεις καὶ τοὺς ναυτικοὺς ὅρους, καὶ νὰ συνεπαρθεῖ ἀπόλυτα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ λόγου τοῦ ποιητῆ. Ἀπὸ παιδὶ ἔνιωσε ἀκατανίκητη ἕλξη γιὰ τὴ θάλασσα γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔγινε ναυτικός. Τὰ ποιήματά του ἔχουν ἔχουν πλαίσιο τὴ θάλασσα καὶ θέμα τὴ σκληρὴ ζωὴ τῶν ναυτικῶν. Ὡστόσο γιὰ τὸν Καββαδία, ποὺ εἶναι ἰδανικὸς ἐραστὴς «τῶν μακρυσμένων θαλασσῶν καὶ τῶν γαλάζιων πόντων», ἡ θάλασσα εἶναι ἕνας μαγικὸς κόσμος. Ἀπὸ αὐτὴ ἀντλεῖ δύναμη καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο.
Τὰ κείμενα ἐλήφθησαν ἀπὸ τὸν πάλαι ποτε διαλάμψαντα ἱστοχῶρο
http://www.geocities.com/nikos_kavvadias/
http://www.youtube.com/watch?v=Elh5kvX3agM
Εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας--Από το δίσκο «Σταυρός του Νότου» 1979
"O Κουροσίβο ή Κουροσίο (Kuroshio, στα ιαπωνικά 黒潮 , που σημαίνει «μαύρη παλίρροια») είναι ένα ισχυρό θερμό θαλάσσιο ρεύμα που διαρρέει τον βορειοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό. Αρχίζει έξω από τις ανατολικές ακτές της Ταϊβάν και ρέει προς τα βορειοανατολικά. Νότια της Ιαπωνίας διχάζεται σε δύο βραχίονες, από τους οποίους ο ένας εισέρχεται στη Θάλασσα της Ιαπωνίας και ονομάζεται Ρεύμα Τσουσίμα, ενώ ο άλλος, το κυρίως Κουροσίβο, συνεχίζει προς τα βορειοανατολικά, όπου και ενώνεται με το Ρεύμα του Βόρειου Ειρηνικού. Το Κουροσίο είναι ανάλογο με το Ρεύμα του Κόλπου (Γκολφ Στρημ) του Ατλαντικού Ωκεανού, καθώς μεταφέρει θερμό νερό από τους τροπικούς προς τα βόρεια. Στα αγγλικά είναι επίσης γνωστό ως Black Stream (το Μαύρο Ρεύμα) από μετάφραση της ιαπωνικής του ονομασίας, η οποία προήλθε από το βαθύ μπλε χρώμα των νερών του, αλλά και ως το «Ρεύμα της Ιαπωνίας". nantia11
http://www.youtube.com/watch?v=Jq21ccHJnbM
Ξέμπαρκοι (=Ηλιας Αριώτη & Νότης Χασάπης )
Από το δίσκος "S/S IONION 1934" ( Οκτώβριος 1986 )
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/nikos_kabbadias/
Νεκτάριος ἐλάχιστος® ἐποίει. ©2010
Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 σε μιά μικρή πόλη της Ματζουρίας κοντά στο Χαρμπίν, από γονείς Κεφαλλονίτες. Σ’ αυτή τη μικρή πόλη, γεννιούνται και άλλα δυο παιδιά: η Τζένια (Ευγενία) κι ο Μήκιας (Δημήτρης). Ο πατέρας Χαρίλαος Καββαδίας διατηρούσε γραφείο γενικού εμπορίου διακινώντας μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων με κύριο πελάτη τον τσαρικό στρατό. Το 1914, με την έκρηξη του Πολέμου, η οικογένεια έρχεται στην Ελλάδα κι εγκαθίσταται στο Αργοστόλι, ενώ ο πατέρας επιστρέφει στις επιχειρήσεις του στη Ρωσία, όπου καταστρέφεται οικονομικά. Το 1917, κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, φυλακίζεται. Γυρίζει και πάλι στην Ελλάδα το 1921, τσακισμένος και ανίκανος να προσαρμοσθεί στην ελληνική πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά το Αργοστόλι, η οικογένεια εγκαθίσταται στον Πειραιά (1921) όταν ο Νίκος είναι μόλις 11 ετών. Στον Πειραιά ο ποιητής τελειώνει Δημοτικό και Γυμνάσιο. Μαθητής ακόμη του δημοτικού, γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Διαβάζει Ιούλιο Βερν και διάφορα βιβλία περιπέτειας. Στο Γυμνάσιο γνωρίζεται με το συγγραφέα και ιατρό του Πολεμικού Ναυτικού Παύλο Νιρβάνα. Δεκαοκτώ ετών, αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Συνεχίζει όμως να συνεργάζεται με διάφορα φιλολογικά περιοδικά. Το Νοέμβριο του 1928, ο Καββαδίας βγάζει ναυτικό φυλλάδιο και μπαρκάρει ως "ναυτόπαις" τον επόμενο χρόνο στο φορτηγό "Άγιος Νικόλαος" ενώ την ίδια περίοδο πεθαίνει ο πατέρας του.
Τα καράβια κι η θάλασσα είναι το όνειρό του. Μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό, και για μερικά χρόνια συνεχίζει να φεύγει με τα φορτηγά, γυρίζοντας πίσω μονίμως ταλαιπωρημένος και αδέκαρος...
Το 1934, η οικογένεια μετακομίζει από τον Πειραιά στην Αθήνα. Το σπίτι της γίνεται τόπος συγκέντρωσης λογοτεχνών, ζωγράφων και ποιητών. Ο Καββαδίας την εποχή εκείνη περιγράφεται ως ένας λιγομίλητος απλός άνθρωπος, ατημέλητος, χαριτωμένος, εγκάρδιος, με ανεξάντλητο χιούμορ, αγαπητός στους πάντες. Η ανέχεια τον κάνει ν' αποφασίσει να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή. Στην αρχή σκεφτότανε να γίνει καπετάνιος, μα τα χρόνια είχαν περάσει, τα είχε φάει η λαμαρίνα, και το δίπλωμα του Ασυρματιστή ήταν ο μόνος σύντομος και αξιοπρεπής δρόμος γιά τα καράβια. Το 1938 στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με την ειδικότητα του ημιονηγού, ενώ το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή κατωτέρας τάξεως. Στον πόλεμο του ’40 φεύγει για την Αλβανία, όπου υπηρετεί αρχικά ως ημιονηγός τραυματιοφορέας και αργότερα λόγω της ειδικότητάς που είχε ως ασυρματιστής χρησιμοποιείται στο σταθμό υποκλοπής της Γ’ Μεραρχίας.
Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Καββαδίας περνάει στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης και γίνεται μέλος του ΕΑΜ. Την ίδια ακριβώς περίοδο γίνεται και μέλος του ΚΚΕ. Εντάσσεται, επιπλέον, στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, παρά το γεγονός ότι είχε τυπώσει τότε μόνο ένα βιβλίο, το Μαραμπού, ενώ το όριο ήταν τα τρία βιβλία. Είναι όμως ενεργός λογοτεχνικά, γράφοντας ποιήματα, ορισμένα εξ' αυτών Αντιστασιακά, με πιο χαρακτηριστικό το ποίημα "Στον τάφο του ΕΠΟΝίτη". Στις αρχές του 1945 γίνεται επικεφαλής του ΕΑΜ Λογοτεχνών-Ποιητών, θέση την οποία παραχωρεί στις 6 Οκτώβρη του ίδιου έτους στον Νικηφόρο Βρεττάκο, εξαιτίας της αναχώρησής του από την Ελλάδα με το πλοίο "Κορινθία". Η ασφάλεια του έδωσε άδεια, καθώς θεωρείτο ανενεργός κομμουνιστής.
Από το 1954 μέχρι και το 1974, ταξιδεύει διαρκώς με πολύ μικρά διαλείμματα. Μέσα στη χρονική αυτή περίοδο, τα πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή του ποιητή αφορούν το θάνατο του πιο μικρού του αδερφού, Αργύρη, το 1957, την κυκλοφορία της «Βάρδιας» στα γαλλικά το 1959, την επανέκδοση του «Μαραμπού» και του «Πούσι» το 1961, το θάνατο της μητέρας του το 1965 και τη γέννηση του Φίλιππου το 1966, γιου της ανιψιάς του Έλγκας.
Τρεις μήνες άντεξε μακρυά από τη θάλασσα. Πεθαίνει από εγκεφαλικό επεισόδειο στις 10 Φεβρουαρίου του 1975. Στην κλινική «Άγιοι Απόστολοι», αφήνει την τελευταία του πνοή. Κηδεύτηκε στο Α΄Νεκροταφείο με παρουσία πολλών ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης.
Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, και συγκεκριμένα το 1954, συνέβη το εξής περιστατικό: Ενώ ο ποιητής εργαζόταν σε "ποστάλι" (καράβι μικρών αποστάσεων, επιβατηγό), ταξίδεψε με το καράβι του ο Γιώργος Σεφέρης. Τόσο κατά την τυπική υποδοχή των ταξιδιωτών, όσο και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Σεφέρης δεν μπήκε καν στη διαδικασία να χαιρετίσει τον Καββαδία. Το γεγονός πίκρανε ιδιαίτερα τον Καββαδία, που θεωρούσε ότι η λογοτεχνική γενιά του '30, στην οποία ανήκε και ο ίδιος, τον υποτιμούσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕργογραφία
Ποίηση
· Σινιάλο (1961)
· Το μαχαίρι
· Εσμεράλδα
· Μαραμπού (1933)
· Πούσι (1947)
· Τραβέρσο (1975)
· Το ημερολόγιο ενός τιμονιέρη: Αθησαύριστα πεζογραφήματα και ποιήματα, επιμέλεια Guy (Michel) Saunier. Αθήνα: Άγρα, 2005
Πεζογραφία
· Βάρδια (1954)
· Λι (1987)
· Του πολέμου/Στ' άλογό μου (1987)
Το μικρό πεζό "Λι" γυρίστηκε σε κινηματογραφική ταινία το 1995 με τίτλο "Between the devil and the deep blue sea".Το διήγημα του Νίκου Καββαδία "Του πολέμου", που εξιστορεί την φιλοξενία ενός Έλληνα στρατιώτη από έναν Αρβανίτη κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, γυρίστηκε σε ταινία και σε σκηνοθεσία του Χρήστου Παληγιαννόπουλου
Ο Γιάννης Κούτρας γεννήθηκε το 1955 στην Αιδηψό, εκεί όπου τελείωσε και το Λύκειο. Ήρθε στην Αθήνα το 1974 και άρχισε σπουδές κιθάρας και πιάνου στο Εθνικό Ωδείο και διδάχτηκε θεωρία της Μουσικής, Αντίστιξη και Φούγκα από τους δασκάλους Πατρικίδη, Βώκο, Βασιλειάδη. Ξεκίνησε δισκογραφικά το 1978 με τη «Μουσική Πράξη του Μπρεχτ» του Θάνου Μικρούτσικου και συνέχισε τη συνεργασία μαζί του στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του, τον «Σταυρός του Νότου» σε ποίηση Νίκου Καββαδία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το 1980 και έπειτα συνεργάστηκε με τους Γ. Χατζηνάσιο, Σ. Σπανουδάκη, Μ. Πλέσσα, Γ. Σπανό, όπως επίσης και τους Μ. Ρασούλη, Ν. Ζιώγαλα, Κ. Τουρνά, Σ. Κορκολή, Γ. Ζουγανέλη, Λ. Μαχαιρίτσα, Σ. Μπουλά, Λ. Παπαδόπουλο, Α. Μικρούτσικο, Μ. Γρηγορίου, Α. Τουρκογιώργη, Χ. Κυριαζή, Α. Θωμόπουλο, κ.ά. Έχει κάνει (απ’ το 1978) 22 προσωπικούς δίσκους καθώς επίσης έχει και πολλές φιλικές συμμετοχές σε δίσκους συναδέλφων. Έλαβε μέρος σε συναυλίες των: Μ. Χατζηδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Μ. Λοϊζο, Χ. Λεοντή, Δ. Σαββόπουλο, Γ. Μαρκόπουλο και άλλους.
Επίσης, συμμετείχε σε δουλειές με τους: Γ. Νταλάρα, Μ. Φαραντούρη, Δ. Μούτση, Λ. Κηλαηδόνη, Μ. Μητσιά, Δ. Γαλάνη, Α. Πρωτοψάλτη, Γ. Ζουγανέλη, Π. Πανδή, Μ. Ζορμπαλά, Γλυκερία, καθώς και με πολλούς άλλους.
Έχει παίξει σε 5 θεατρικές παραστάσεις, με βασική αυτή του Ζυλ Ντασέν στο Θέατρο Μπρόντγουεη (1978) για τα 80 χρόνια του Μπ. Μπρέχτ, όπου πρωταγωνιστούσαν ο Μάνος Κατράκης, η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιάννης Φέρτης και η Μπέτυ Βαλάση. Έλαβε ακόμη μέρος στην επανάληψη της παράστασης «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» (1980), σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, σκηνοθεσία Α. Σολωμού και σκηνικά Β. Φωτόπουλου. Είχε τη χαρά να παίξει στο Θέατρο δίπλα στους Μ. Φωτόπουλο, Κ. Βουτσά, Θ. Βέγγο και άλλους πρωταγωνιστές.
30 περίπου χρόνια μετά τον «Σταυρό του Νότου», τον δίσκο θρύλο της ελληνικής δισκογραφίας που καθιέρωσε τη φωνή του στην συνείδηση 3 γενιών, ο Γιάννης Κούτρας επιστρέφει στη δισκογραφία με τον δίσκο “ΧΩΡΙΣ ΒΑΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΠΑΛΤΟ” όπου έγραψαν επτά συνθέτες και επτά στιχουργοί: Γιάννης Κότσιρας, Κώστας Λειβαδάς, Ηλίας Μακρίδης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Θάνος Μικρούτσικος, Μάριος Στρόφαλης, Διονύσης Τσακνής, Βίκυ Γεροθόδωρου, Μάνος Ελευθερίου, Ανδρέας Θωμόπουλος, Οδυσσέας Ιωάννου, Μάνος Ξυδούς, Ισαάκ Σούσσης, Διονύσης Τσακνής.
Πηγή cricos.gr/koutras_bio.htm
Ξέμπαρκοι
ΑπάντησηΔιαγραφήTo 1982 δυο φίλοι ερασιτέχνες μουσικοί από το Ναύπλιο αρχίζουν να μελοποιούν ποιήματα του Νίκου Καββαδία. Πρόκειται για τους «Ξέμπαρκους» Ηλία Αριώτη και Νότη Χασάπη, που μαζί με την βοήθεια της Δήμητρας Γαλάνη τον Οκτώβριο του 1986 κυκλοφόρησαν την δική τους προσέγγιση πάνω στην ποίηση του Νίκου Καββαδία, τον δίσκο «S/S Ionion 1934».
Με λιτές και… μελαγχολικές ενορχηστρώσεις κράτησαν χαμηλούς τόνους αφήνοντας να αναδυθεί ο λόγος του ποιητή... Το ένθετο σημείωμά του δίσκου που υπογράφει η Δήμητρα Γαλάνη είναι χαρακτηριστικό: «Αυτά τα παιδιά δεν παίξαν τους “συνθέτες” εις βάρος της ποίησης. Πήραν δύο κιθάρες και με τις “ακατέργαστες” – αν μπορώ να πω – φωνές τους απάγγειλαν μελωδικά τα ποιήματα του Καββαδία. Έτσι, σαν ν’ ακούς δύο φωνές μέσα από την κουκέτα ενός φορτηγού στ’ ανοιχτά κάποιας μεγάλης θάλασσας».
Η φιλική συμμετοχή της Δήμητρας Γαλάνη στον δίσκο με την ερμηνεία της στο “Γράμμα ενός αρρώστου” ώθησε την αδερφή του ποιητή, Τζένια Καββαδία να γράψει μία επιστολή «Για τη Δήμητρα Γαλάνη» με τις εντυπώσεις της: «Είναι μια αξεπέραστη, μοναδική ερμηνεία, από αυτή τη βαθιά, κρυστάλλινη, ευαίσθητη φωνή σας. Μου δώσατε πολλή χαρά και πολλή συγκίνηση. Σας εύχομαι κάθε καλό, να ’στε γερή, χαρούμενη και ήρεμη. Τη λέξη ευτυχία δεν τη συνηθίζω. Αυτό που ο κόσμος λέει ευτυχία, δεν το θεωρώ απαραίτητο. Αν θελήσετε κάποτε να με βρείτε, θα σας περιμένω με πολλή χαρά. Αφήστε με να σας φιλήσω στοργικά και για λογαριασμό του… Καββαδία» (Από το βιβλίο Δήμητρα Γαλάνη - Άνω Τελεία -Εκδόσεις «Φίλιππος Νάκας» 1992)
Ο δίσκος «S/S Ionion 1934» μπορεί να μη γνώρισε την εμπορική επιτυχία άλλων προσεγγίσεων στον Καββαδία, αλλά η καλλιτεχνική του αξία παραμένει ασχέτως των πωλήσεων και της αποδοχής του. Οι λιτές, σχεδόν υπαινικτικές ενορχηστρώσεις, οι τραχιές φωνές τους και οι απόλυτα συμβατές με τον λόγο του Καββαδία μελωδίες θέτουν τον δίσκο αυτό στη μουσική πρωτοπορία της δεκαετίας του ’80.
Δυστυχώς, το συγκρότημα δεν εξέδωσε άλλο έργο μετέπειτα, ενώ ένας ιδιότυπος ‘κοινός νους’ συνέδεσε τον Καββαδία αποκλειστικά με έναν μόνο συνθέτη, τον Θάνο Μικρούτσικο, παραμερίζοντας το «S/S Ionion 1934» από τη συλλογική μνήμη του ελληνικού τραγουδιού. Ίσως το άστρο των Ξέμπαρκων να υπήρξε παράπλευρη απώλεια άλλων φωτεινών άστρων όπως ο…Σταυρός του Νότου.
Πηγή argolikeseidiseis.blogspot
Ο Μικρούτσικος κατάφερε και στις δύο απόπειρες μελοποίησης του Καββαδία (Σταυρός του Νότου, Γραμμές των Οριζόντων) να βγάλει «τραγουδιστικά» τραγούδια, κάποια σε ρυθμούς καταιγιστικούς, όλα μελωδικά, με εκλεπτυσμένες ερμηνείες (Κούτρα, Παπακωνσταντίνου, Νταλάρα, Κατσιμίχα) και με πολύ προσεγμένες ενορχηστρώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Ξέμπαρκοι κινούνται ρυθμικά σε πολύ πιο χαμηλή ένταση, οι μελωδίες τους δεν είναι όλες ευδιάκριτες, οι ερμηνείες τους είναι μάλλον ακατέργαστες. Και όμως, παρ’ όλ’ αυτά τα επί μέρους χαρακτηριστικά – ή και εξαιτίας αυτών- νομίζω ότι οι κορυφές είναι μοιρασμένες: στη μία, αυτή που γράφει «ολοκληρωμένα και διαχρονικά τραγούδια», κάθεται ο Μικρούτσικος· στην άλλη, αυτή που γράφει «μελοποίηση του Καββαδία» βρίσκονται οι Ξέμπαρκοι.
Όπως και να ’χει, οι προσεγγίσεις του Μικρούτσικου και των Ξέμπαρκων, όπως και άλλες πιο αποσπασματικές ίσως, όπως της Μαρίζας Κωχ και του Γιάννη Σπανού (στο μαγευτικό «Ιδανικός κι ανάξιος εραστής» με τη φωνάρα του Κώστα Καράλη), πρέπει να ακουστούν συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά.
Πηγή argolikeseidiseis.blogspot