"Είσαι
το 1,2,3,4.Η σειρήνα ουρλιάζει. Σε 2 φωνάζουν. Τρέχεις ασταμάτητα.
Αναβαίνεις τη σκάλα. Φοράς το κράνος. Η καρδιά σου αρχίζει να χτυπάει
σαν τρελή. Κλείνεις τον ουρανό. Χαϊδεύεις την φωτογραφία που εχεις πάντα
μαζί σου. Χαμογελάς. Φεύγεις. Νιώθεις την πίεση της ταχύτητας. Και
ξαφνικά έισαι εκεί ψηλά. Εσύ και ο ουρανός. Εσύ και ο θεός. Εσύ και τα
χρώματα. Αχ, αυτά τα χρώματα!!Σε
συνεπαίρνουν. Τα ερωτεύεσαι. Ψάχνεις τον ορίζοντα. Το χέρι σταθερό.
Βοήθα Παναγιά μου. Να γυρίσω σπίτι. Να αγκαλιάσω τη γυναίκα μου. Να
φιλήσω το παιδί μου. Να δώ τη μάνα μου. Τα μάτια παντού. Όμορφη θάλασσα
κάτω. Πλανεύτρα. Αν είναι να φύγω ας φύγω όπως εκείνοι. Με θάνατο
αντριωμένο περήφανο. Εσύ χαμογελάς Δεν σε φοβάμαι Xάρε..."
"Έρχεται ο μαύρος. Είναι μακριά σου. Αλλά βλέπω στο φτερό του την ημισέλινο.
Υπολογίζεις. Γυρνάς. Δευτερόλεπτα σε πήρε στα ψαλίδια. Βοήθα Παναγιά
μου. Σηκώνεσαι ψηλά, κατεβαίνεις και ξαφνικά το έχεις στο Lock. Ακούς τον
ήχο, είναι KILL τον ειδοποιείς. Σε νιώθει κολλημένο πάνω του. φεύγει,
εξαφανίζεται στο γλυκό ορίζοντα. Χαλαρώνεις κοιτάς τριγύρω. Εσύ και ο ουρανός." [1]
Εμπρός! Όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας.
Ε.Ο.Κ.Α.
Ο
ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ
«Ανέλαβον τον Αγώνα εναντίον των παλαιών φίλων και συμμάχων μου, δια να
υπεραμυνθώ των ιδίων ακριβώς ιδεωδών, δια τα οποία είχομεν συμπολεμήσει
μετ' αυτών εις τα πεδία του πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ο
αγώνας της Κύπρου ουδέν αντιβρετανικόν ελατήριον υπέκρυπτεν. Υπηγορεύθη
από αδήριτον ανάγκην και κατέστη αναγκαίος μετά την διάψευσιν των
ελπίδων και των προσδοκιών του Ελληνικού και ιδιαιτέρως του Κυπριακού
λαού».
«Διηύθυνα τον αγώνα μόνος άνευ επιτελείου. Ήμην ο αόρατος αρχηγός, εις
τον οποίον άπαντες επειθάρχουν με εμπιστοούνην, αλλά και πάντοτε
ησθάνοντο την σκιάν μου. Είναι ίσως μοναδικόν παράδειγμα εις την
Ιστορίαν επιβολής ενός αρχηγού προς ένα λαόν και πειθαρχία ενός λαού
προς αόρατον αρχηγόν».
"Ο Γρίβας είναι εξαιρετικός οργανωτής και ειδικός αρχηγός ανταρτών. Είναι θαρραλέος και ανήρ μεγάλης επιμονής και αντοχής. Είναι αυστρώς πειθαρχικός και τραχύς εις τας συνηθείας του. Φέρεται αμειλίκτως τόσον προς τους υποστηρικτάς του όσον και προς τον ίδιον τον εαυτόν του. Με το όνομα "ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ" ο Γρίβας κατέστη μία θρυλική μορφή διά τους Κυπρίους. Με τον Γρίβαν ελεύθερον να δρά εις την Κύπρο, η ΕΟΚΑ η τρομοκρατική οργάνωσις την οποία ο ίδιος εδημιούργησε, θα διατηρήσει δύναμιν ανασυντάξεως και κατά συνέπειαν προκλήσεως αναταραχής ανεξαρτήτως των σοβαρών απωλειών που έχει υποστεί εις το πεδίο της μάχης" («Daily Telegraph» Χάρτινγκ Ιανουάριος 1958).
Ο διεθνής τύπος έγραφε και τα ακόλουθα: "Η ΕΟΚΑ στρατηγικώς είναι αήττητος" (Στρατάρχης Μοντγκόμερυ).«Η ΕΟΚΑ δεν αποτελείται απλώς από ένα σκληρό πυρήνα στα βουνά και ένα δύο άνδρες σε κρυψώνες στις πόλεις. Η ΕΟΚΑ είναι η κορυφή του παγόβουνου η οποία φαίνεται πάνω από το νερό, ο δε υπόλοιπος ελληνικός πληθυσμός αποτελεί την υπόγεια μάζα του αντιστασιακού κινήματος.»(Πήτερ Μπένενσον). «Η
ΕΟΚΑ είναι αδύνατο να ηττηθεί» («Ομπσέρβερ», «Ντέιλι Χέραλντ»). «Ένας
στρατάρχης, τρεις στρατηγοί και 40.000 Βρετανοί στρατιώται δεν
απεδείχθησαν ικανοί να νικήσουν της ΕΟΚΑ («Ημερήσιος Κήρυκας»). «Ο
Διγενής μεταξύ των μεγαλυτέρων ανταρτών ηγετών όλων των εποχών» («Ντέλι
Μέιλ»).«Οι πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές της Κύπρου παραδέχονται
τώρα ότι η ΕΟΚΑ είναι αδύνατον να συντριβεί» («Ομπσέρβερ»). «Ο Χάρντιγκ απέρχεται ηττημένος» (Σκότσμαν). «Στρατηγέ,
ο αγώνας σας με γοήτευσε και αποτέλεσε παράδειγμα για την απελευθέρωση
της Πατρίδας μου. Συγχαρητήρια, Εύχομαι η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη να
βασιλεύσουν επιτέλους στον κόσμο"» (Φιντέλ Κάστρο, 1959).«Εφήρμοσα
κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μου, τα αντάρτικα σχέδια που
είχε χρησημοποιήσει ο στρατηός Γρίβας στον αγώνα της ΕΟΚΑ» (Φιντέλ Κάστρο, 1974) «Ο Διγενής ήταν για μας μυθική μορφή. Ο αγώνας του μάς ενέπνεε. Ήταν
μεγάλος ηγέτης»(Σάιμους Μέρφι). «Είμαι συγκλονισμένος από την
προσωπικότητα του ασύλληπτου Διγενή» (Σιόν Μακστίφεν).
Ακόμη και μετά το τέλος του Αγώνος η Βασιλική Ακαδημία Αθηνών απονείμει προς τον γενναίο στρατηγό το Χρυσό Μετάλλιο, την ύψιστη δηλαδή τιμή απ' όσες διαθέτει, κατά την πανηγυρική της συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1959. Η Ελληνική Βουλή τον ανακηρύσσει ως "Αξιον της πατρίδος", ενώ του απονέμεται και το χρυσό περιδέραιο του Απ. Βαρνάβα από τον Αρχ. Μακάριο τον Γ΄.
"Η Βουλή των Ελλήνων τιμώσα τον γενναίον στρατιωτώτην και άπαντας τους λοιπούς υπό την ηγεσία του αγωνισθέντας διά την ελευθερίαν της Κύπρου, αποτίει φόρον τιμής προς τους ηρωϊκούς νεκρούς και τα θύματα του ένδοξου αγώνος, εκφράζει δε την βαθείαν ευγνωμοσύνην του Έθνους προς πάντας τους γενναίους μαχητάς. Κηρύσσει τον ένδοξο και ηρωϊκόν αξιωματικόν του Ελληνικού Στρατού Γεώργιον Γρίβα -Διγενή άξιον της Πατρίδος"
Γεια και χαρά σας αδελφοί https://www.youtube.com/watch?v=FzWQ4GSWsHs
Ο τομεάρχης της Σολέας, υπασπιστής του στρατηγού και αγωνιστής Γρηγόρης Γρηγοράς λέει σχετικά για τον Στρατηγό: "Συναντήθηκα και συνεργάσθηκα μαζί του. Ήταν τρομερά αποφασιστικός, πολύ αυστηρός στις διαταγές αλλά και δίκαιος στις αποφάσείς του. Ποτέ δεν έπερνε αποφάσεις εν βρασμώ ψυχής. Με την ικανότητα, την αγωνιστικότητα και το πείσμα του κατόρθωσε τους απειροπόλεμος Κυπρίους να τους μετατρέψει σε σύντομο χρονικό διάστημα σε καλούς και έξυπνους αντάρτες. Είχε τρομερή αντοχή στο περπάτημα. Στις πορείες δεν τον φτάναμε εμείς οι νέοι. Ας σημειωθεί ότι τρεφόταν κυρίως με φρούτα. Μα πάνω απ΄όλα ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής, ο θρυλικός πια αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α., ήταν ένας αγνός πατριώτης, ένας πραγματικός Έλληνας. Καμμίαν άλλην φιλοδοξία δεν είχε. Στόχος του: η Ένωση με την μητέρα Ελλάδα." Από το βιβλίο "Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 του Γεώργιου Γιάγκου Ασσιώτη σελ 35, εκδόσεις Κ. Επιφανίου
Πρώτη τ΄ Απρίλη https://www.youtube.com/watch?v=q1JPETRcUW0
Ο Διγενής
πέθανε στο κρησφύγετό του στις 27 Ιανουαρίου 1974 στη Λεμεσό και τάφηκε
στην αυλή του σπιτιού εκείνου. Λίγες μέρες αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου και η Κυπριακή Βουλή
τον ανακήρυξε "Άξιον τέκνον της Κύπρου, διά τας εξαιρέτους υπηρεσίας τας οποίας προσέφερε πρις την ιδιαιτέρα του πατρίδα", ο δε Μακάριος κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος. Όλα
του τα υπάρχοντα, τα δώρησε στο ίδρυμα που είχε δημιουργήσει. Ο
Γεώργιος Γρίβας κατά τη διάρκεια της ζωής του έκδωσε τα βιβλία:
"Πολιτικαί προβλέψεις", "Τα απομνημονεύματα του αγώνος της ΕΟΚΑ" και "Η
τακτική του ανταρτοπολέμου".
Η Λευτεριά κερδίζεται με το σπαθί του σκλάβου https://www.youtube.com/watch?v=02mTauF_KCo Στίχοι-Μουσική: Αντρέας Αντρέου Ερμηνεία: Κώστας Σμοκοβίτης Από το νέο Cd 'Ο Κώστας Σμοκοβίτης Δεν Ξεχνά και Τραγουδά Κύπρος 1974'
Κέρβερος (Σπύρος Παπαγεωργίου) Εφ. «Πατρίς» 28/1/1974 "Έπεσεν ο βαθύσκιος δρυς υπό
την σκιάν του οποίου το Έθνος των Ελλήνων εγνώρισε ημέρας μεγαλείου και
ανατάσεως. Ο μυθικός Διγενής υπέκυψε χθες εις τα μαρμαρένια αλώνια,
αφού εκτυπήθη γενναίως με τον Χάροντα. Ο ακατάβλητος κατεβλήθη από την κοινήν μοίραν των ανθρώπων.Και
διήλθε την Αχερουσίαν, όπου ο ψυχοπομπός περιδεής τον ωδήγησε δια να
συναντήση τους συντρόφους και τα παλληκάρια του μετά των οποίων ηγωνίσθη
αγώνας ωραίους και μεγάλους υπέρ τον ήμισι αιώνα. Να συναντήσει
εκείνους που άφησαν τα οστά των να λευκαίνωνται εις τον Σαγγάριον,
εκείνους που εις την κατάλευκον απεραντοσύνη της Πίνδου έγραψαν επάνω
εις το χιόνι καταπόρφυρον τον Ύμνος εις την Ελευθερίαν, εκείνους οι
οποίοι έστησαν τείχος απόρθητον τα ηρωικά στήθη των εις το Θησείο και
εις το Παγκράτι και αλλαχού της Ελλάδος, εκείνους τους αλησμόνητους
έφηβους της ΕΟΚΑ τους οποίους μετέτρψε με τη θερμουργόν πνοήν του εις
ημίθεους και ήρωας!"
"Κι
έτσι θα μείνουμε τώρα με δύο Διγενίδης. Έναν του θρύλου που μαρτυρείται
αιώνια από την βράχινη παλάμη του Πενταδακτύλου, κι έναν της
πραγματικότητας που ζήσαμε. Και γίνεται τούτο το πρωτοφανές: Για πρώτη
φορά κινδυνεύει ένας μυθικός ήρωας, μια και βρέθηκε ένας πραγματικός να
του δώση νέες απίθανες διαστάσεις!"
Εμβατήριο, ονομάζεται ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής με χαρακτηριστικό ρυθμό. Ο λατινικός όρος marcare, σημαίνει το σφυριλατικό βηματισμό. Σκοπός του εμβατηρίου είναι ο συντονισμός του βηματισμού πολυάριθμου πλήθους και κυρίως χρησημοποιείται στο στρατό, αστυνομία κτλ. Παράλληα έχουν δημιουργηθεί και νέα εμβατήρια όπως εκκλησιαστικά, γαμήλια, πένθιμα, γυμναστικά, κλασσικής μουσικής κτλ.
Ιστορική Εξέλιξη:Τα εμβατήρια έχουν αρχαία παράδοση καιείναι θούριοι ύμνοι, είναι πολεμικά τραγούδια, τα οποία ήδοντο όταν έμπαιναν οι πολεμιστές στην μάχη εξού και εμβατήριο- εν βαίνω. Μια από τις αρχαιότερες μορφές που συναντάμε στο αρχαίο ελληνικό θέατρο, είναι τη στιγμή που ο χορός εμφανίζεται στην σκηνή με αργό βηματισμό ή για συγχρονισμό των κωπηλατών. Ο παιάνας ήταν περισσότερο θρησκευτικό τραγούδι, υμνητικό. Ο παιάνας πήρε το όνομα του, είτε από την αρχαία φράση «ίε παί» (= κτύπα νέε), αντίστοιχο με το σύγχρονο παράγγελμα «ρίχτου» ή «πυρ», είτε από την φράση «Ιήε Παιάν». Από την εποχή του μεσαίωνα
συναντάμε τύμπανα, τρομπέτες και φλογέρες και από τον 16ο αιώνα οι
φεουδάρχες κάνουν την εμφάνισή τους ή την περιοδεία τους στην πόλη ή
όταν ξεκινούσαν για την μάχη. Εμβατήρια έχουμε επίσης στις λιτανείες
και στις περιφορές των εκκλησιαστικών λαβάρων. Οι Σταυροφόροι π.χ.
χρησιμοποιούσαν μουσική στις Σταυροφορίες. Στις δυτικές χώρες συναντάμε
τοπικά χαρακτηριστικές μουσικές μορφές εμβατηρίων π.χ Τα βρετανικά εμβατήρια έχουν χαρακτηριστικό εντυπωσιακό ρυθμό που κυμαίνεται στους περίπου 112-120 χτύπους ανά λεπτό. Τα
εμβατήρια της Γαλλίας διακρίνονται για τα κρουστά και τα χάλκινα
όργανα, ιδιαίτερα τις σάλπιγγες. Τα Ολλανδικά έχουν χαρακτηριστικά
εισαγωγικά, που συνήθως παίζουν τα τρομπόνια, κρουστά και τούμπες.
Ακολουθούν τα άλλα χάλκινα με γοερό και εντυπωσιακό στόμφο κτλ. Τα συνθήματα και τα εμβατήρια χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στον στρατό.
Στην νεώτερη, την σύγχρονηκαι την πρόσφατη ελληνική ιστορίαεντοπίζουμε πάρα πολλά εμβατήρια αλλά και διάφορα πατριωτικά άσματα.Πρόκειταιγια μελοποιημένη εθνική ποίηση και στίχους ποιητών.Ενώ μεγάλο ενδιαφέρον έχει το είδος των επικών δημοτικών τραγουδιών (τα κλέφτικά και ιστορικά). Τα
θέματά και τα μοτίβα είναι κατά κανόνα ιστορικοπολιτικά και
πολιτικοκοινωνικά και όχι ταξικά. Τόσο τα ιστορικά γεγονότα όσο και οι καθαρά ψυχολογικές δομές αποτελούν τους βασικούς πυλώνεςστην ατομική και τη συλλογική λειτουργία, μορφές ιστορικές, μορφές υπαρκτές που
ακριβώς λόγω της προσφοράς και των κατορθωμάτων τους αγγίζουν την σφαίρα
του μύθου. Δεν έχουν "κομματικό χαρακτήρα" όσο
εθνικό έτσι δεν απευθύνονται σε ένα μικρό ελιτίστικο ή συντεχνιακό
κομμάτι του λαού
μας άλλα στο σύνολο του. Τα πατριωτικά τραγούδια εκφράζουν κυρίως την
χαρά, την αγάπη, την προσφορά προς την πατρίδα, τονίζοντάς μας τόσο το
εθνικό μας χρέος για λευτεριά και προκοπή αλλά και συνεχή και διαρκή αγώνα γιανα μην
χαθεί η μαγιά, να μην ξεχάσουμε ποτέ το
χρέος μας προς όλους αυτούς τους γνωστούς και άγνωστους Έλληνες που έπεσαν στα
πεδία των μαχών, για να μείνουμε ελεύθεροι, ηθικά έτοιμοι και
προετοιμασμένοι για το αύριο που μας ξημερώνει. Πηγή έμπνευσης το 1821, ο
Μακεδονικός Αγώνας, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, το 1940, η μάχη της Κρήτης, το ΄55-59 και το 1974. 'Ενα από τα σπουδαιότερα που έχουν γραφτεί ποτέ είναι το "Πηδάει η φωτιά".
"Το
αίσθημα της Πατρίδας πρέπει να είναι λιγομίλητο και συγκρατημένο,
χωρίς κούνημα των χεριών και χωρίς το ξεπέταγμα μπροστά απ' όλους. Το
αίσθημα της Πατρίδας είναι μια Μεγάλη Ζεστή Σιωπή" Ρόζανοφ Β.
Ο Γέρος του Μοριά https://www.youtube.com/watch?v=kYsC8R8r-nA
"Όποιον πάρει" https://www.youtube.com/watch?v=I3kfCCO6gfo&spfreload=10 Στίχοι: Ευαγόρας Παλληκαρίδης Μουσική: Σωτήρης Καραγιώργης Εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας Τους στίχους αυτούς τους τραγουδούν ως σύνθημα οι Κύπριοι Ευέλπιδες την 1η Οκτωβρίου.
«Ύμνος της Εθνικής Φρουράς», Κύπρος (1964)
https://www.youtube.com/watch?v=8DK6BSK9xCI
Στίχοι: Άντης Περνάρης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Greek Marchies 28 Οκτ 2011: Οι Ευέλπιδες αρνούνται να φύγουν από την παρέλαση κι η γης τρομάζει (Μακεδονία Ξακουστή)
http://www.youtube.com/watch?v=lR0DzwHl5Jo
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι από τους καλύτερους ροκ ερμηνευτές. Γεννήθηκες στις 21 Ιουνίου 1950 στο χωριό Βάστας της Αρκαδίας. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε εκεί (έως τα 7 του). Στα 12 του, πήρες την πρώτη του κιθάρα. Νεαρός μαθητής ακόμη μετέχει σε διάφορα συγκροτήματα της εποχής. Το πρώτο του συγκρότημα, με το οποίο τραγουδούσε σε
Ιταλικό στίχο σε διάφορα κλαμπ, το ονόμασε CROSSWORDS. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 θα δισκογραφήσειτραγούδια του Μάνου Λοΐζου και του Μίκη Θεοδωράκη. Ακολουθεί η συνεργασία με τον Άσιμο, και τον Μικρούτσικο και τον Μεσημέρη. Από εκείνη την εποχή, λίγο πριν το
πέρασμα στη δεκαετία του ΄80, αρχίζεις να εκδηλώνεις τις επιρροές του από
τη διεθνή ροκ μουσική σκηνή. Τραγούδησε σε απεργίες, σε συγκεντρώσεις, κομματικές συγκεντρώσεις και συναυλίες αλληλεγγύης κατά
του ρατσισμού και του φασισμού. Ερμηνεύει τραγούδια με ήχο σαφώς πιο ηλεκτρικό και στίχο πιο αιχμηρό και πιο παρεμβατικό. Το ΄90 είχε ήδη γίνει ένας μύθος. Είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Ελένη Ράντου.
Μεγάλες Επιτυχίες: Ένα καράβι, Πες του να πάει να νανα, Μαύρος γάτος, Να κοιμηθούμε αγκαλιά, Οδός Ελλήνων, Οι ψυχές και οι αγάπες, Όταν γυρίσω, Δεν πάει άλλο, Σφεντόνα, Στέλλα, Ο Στρατιώτης, Πριν το τέλος κ.α
Θάνος Μικρούτσικους για τον Παπακωνσταντίνου
https://www.youtube.com/watch?v=L7qxN_mI8nk
Να δείς τι σου 'χω για μετά ( Video clip ) https://www.youtube.com/watch?v=dO_Ps8yp4ww
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Έρωτας http://www.youtube.com/watch?v=q1K64o3SIK4 Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος Μουσική: Γιάννης Ιωάννου Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Δισκος: "Πές μου ένα ψέμα να αποκομηθώ" 1997
Ευτυχώς που η Πατρίς δικαιώνεται σε ταβέρνες πλατείες κι αλάνες Ευτυχώς που δεν χάθηκε ο έρωτας ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες
Το τραγούδι σύμβολο των εφηβικών μας χρόνων και όλων των μαθητικών μας εκδρομών.
Είδος: Χριστιανικό Ροκ Το χωριό Τρίκορφο Φωκίδος (321κατοίκων) έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα απο τους παπαροκάδες, ένα συγκρότημα αποτελούμενο από τους μοναχούςτηςμονής των Αγίων
Αυγουστίνου και Σεραφείμ Σαρώφ. Κτήτωρας και ηγούμενος της Μονής και αρχηγός του group ήταν ο γέροντας
Νεκτάριος Μουλατσιώτης. Στο τραγούδι ο Πατέρας Παντελεήμονας Ιωάννης (ο κατα κόσμον Γιάννης Παπανικολάου) και ο Πατέρας Χριστόφορος. Υπήρχαν όμως και άλλα μέλη στην μπάντα τα οποία έπαιζαν την μουσική.
Oι "EΛEYΘEPOI" κυκλοφόρησαν το πρώτο τους
άλμπουμ. Ο
ψηφιακός δίσκος είχε τεράστια επιτυχία αφού σε λιγότερο από ένα χρόνο
έγινε πλατινένιος. Το
ομώνυμο τραγούδι έχει ακουστεί και τραγουδηθεί κυριολεκτικά σε όλο τον
κόσμο.
Το δεύτερο CD πλέον γίνεται πραγματικότητα από
τους "Ελεύθερους". Νέα ακούσματα θα πλημμυρίσουν τ' αυτιά σας και θα σας
ενθουσιάσουν. Oι "Ελεύθεροι" εκπέμπουν το δικό τους σήμα στον κόσμο
S.O.S., S.O.S.πριν σωπάσουν οι φωνές.
Οι «Ελεύθεροι» είναι και πάλι «κοντά σας» με
ένα νέο μουσικό άλμπουμ γεμάτο εκπλήξεις! Συνθέσεις απίστευτες, με
μελωδία και ρυθμό που θα ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς.
Δυνατοί στίχοι και καταπληκτικές ενορχηστρώσεις του Aκη Γκολφίδη, σ' ένα
δρόμο κόντρα στο ρεύμα της ισοπέδωσης και του αυταρχικού περιορισμού. Το νέο αυτό CD, θα ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους και περιέχει πολλά
είδη μουσικής όπως, μοντέρνα, έντεχνη, ροκ, έθνικ, ρέγκε, ποπ,
ηλεκτρονική, παραδοσιακή, λαϊκή, προκλασσική και κλασσική.
Ακούγοντας τα 14 κομμάτια (συμπεριλαμβάνονται και δύο bonus track για
ράδιο και club) του δίσκου δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεις το κομμάτι
που θα σε ικανοποιήσει σίγουρα. Κι αυτό γιατί η μουσική ποικίλη και δεν
λιμνάζει σε ένα είδος. Κύριο χαρακτηριστικό των «Ελεύθερων» να
χρησιμοποιούν ανάλογα με το στίχο και την μουσική. Οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη ξεκινώντας από παραδοσιακή
μουσική και φθάνοντας στο πιο σύγχρονο άκουσμα σε ρυθμό ραπ, ό,τι πιο
«in» υπάρχει. Για την εκφώνηση του κομματιού με φωνητικά ραπ βοήθησε και
ο καλλιτέχνης Κώστας Μολτσίδης.
Πηγή: freemonks.gr (Από το site του Πατέρα Νεκτάριου)
Έμαθα ελεύθερος να ζώ ( Video clip)
http://www.youtube.com/watch?v=stuFRRkRhg4
Από το τραγούδιαυτόπροέκυψε και το όνομα του συγκροτήματος.
Το τσιπάκι ( Video clip )
http://www.youtube.com/watch?v=qszy_viUn94
Από το cd "S.O.S" - ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Οι Όναρ, αποτελούμενοι από τον Λευτέρη Πλιάτσικα και την Πένυ Ραμαντάνη, εμφανίστηκαν στη μουσική δισκογραφία την άνοιξη του 1999 με τον δίσκο «Το έργο που παίζουν τα μάτια σου»σε παραγωγή του Φίλιππου Πλιάτσικα (αδέλφια). Ακολούθησαν σπουδαία albums μεγάλες επιτυχίες και πολλές συναυλίες όταν το 2006 σταματούν...για λίγο όμως.... επαναδραστηριποιήθηκαν και συνέχισαν απτόητοι. Ο ήχος τους είναι ηλεκτρικός αν και πολλές φορές έχουν πειραματιστεί και με κλασικά και παραδοσιακά όργανα. Όλα αυτά τα χρόνια, οι όναρ, έχουν συνεργαστεί είτε δισκογραφικά, είτε συναυλιακά με ορισμένους απ’ τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της ελληνικής και ξένης μουσικής σκηνής και κατάφεραν να γίνουν ιδιαίτερα αγαπητοί για τις μελωδίες και τους στίχους τους..
Με τρομάζεις ( Video clip ) http://www.youtube.com/watch?v=uQBBMjGIxsE Στίχοι-Μουσική: Λευτέρης Πλιάτσικας
“All changes, even the most longed for, have their melancholy; for what we leave behind us is a part of ourselves; we must die to one life before we can enter another…” Anatole France
Ξέρω ένα μέρος που δεν μοιάζει με κανένα http://www.youtube.com/watch?v=SvtRqdDZd-8 Στίχοι: Πένυ ΡαμαντάνηΜουσική: Λευτέρη Πλιάτσικα
Ο Λευτέρης Πλιάτσικας στο Music Corner (15/4/2013) Συνέντευξη στη Μάριελ Μπόμπα
“Με την κυκλοφορία του καινούριου τραγουδιού «Η αγάπη είναι παντού και είναι τώρα», αποφασίσαμε από κοινού με την Πένυ να χωρίσουν οι δρόμοι μας καλλιτεχνικά, για αυτό και όπως θα δείτε, ερμηνευτικά είμαι μόνος μου σε αυτή τη δουλειά. Εγώ είχα την ανάγκη να συνεχίσω και να δημιουργήσω μέσα στο συγκρότημα, ενώ η Πένυ είχε αντίστοιχα την ανάγκη να ακολουθήσει μια διαφορετική μουσική πορεία, ενώ ασχολείται και με άλλα πράγματα, όπως η συγγραφή. Θεωρώ ότι, όπως κάθε αλλαγή έτσι και αυτή θα είναι αναζωογονητική και για τους δύο.”
Η νέα πλεόν σύνθεση του group είναι:οι Λευτέρης Πλιάτσικας-φωνή Νίκος Παγώνης-τύμπανα, Διονύσης Κωνσταντινίδης-ηλ.κιθάρα, Κική Κριμιζά-μπάσο και στα πλήκτρα ο Θοδωρής Ξενάκης
"Γεννήθηκα σταΤρίκαλα της Θεσσαλίας, ο πατέρας μου ήταν Ηπερώτης απ΄ τα Γιάννενα καθώς και η μάνα μου, την λέγαν Βικτωρία απ΄τα Ζαγόρια το γένος Λάζου." Στην Αθήνα ήρθα περί τα τέλη του 1936, βέβαια δεν ήρθα για να γίνω καλλιτέχνης, να γράφω τραγούδια και να τα γραμμοφωνώ, το όνειρο μου ήταν να γίνω δικηγόρος όμως τίποτα απ΄ αυτά δεν έγινα και γραφτώ ήταν να σκεφτώ επαγγελματικά με το λαϊκό τραγούδι που με γοήτευε"
"Τίποτα
δεν αγνόησα στα τραγούδι μου, η φαντασία μου φτερούγησε παντού, έγραψα
τραγούδια για την Ελλάδα, για την λευτεριά, για τη φτώχεια, για τον πόνο, για την αδικία, για την ελπίδα. Έγραψα και πόσα τραγούδια δεν
έγραψα για τη γυναίκα, για την ξενιτιά, για την εργατιά, για τη μάνα,
για το ανικανοποίητο. Μουσική και λόγια βγαλμένα απ΄ την καρδιά μου και
παιγμένα απ΄ τα χέρια μου και μιλημένα από μένα τον ίδιο 40 χρόνια τώρα
στο σανίδι του πάλκου." [2] Κορυφαίος συνθέτης, στιχουργός, δεξιοτέχνης μπουζουξής και τραγουδιστής, ο Βασίλης Τσιτσάνης υπήρξε μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού μας. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου 1915. Οι γονείς του ήταν Ηπειρώτες κι εκτός από τον Βασίλη είχαν άλλα τέσσερα παιδιά. Ο πατέρας του, τσαρουχάς στο επάγγελμα, είχε ένα μαντολίνο με το οποίο έπαιζε κλέφτικα τραγούδια. Αυτά ήταν τα πρώτα ακούσματα του μικρού Βασίλη, μαζί με τις βυζαντινές ψαλμωδίες που άκουγε στην εκκλησία. Παρότι τον συνέπαιρνε η μουσική, πρωτόπιασε το όργανο στα χέρια του μετά το θάνατο του πατέρα του το 1926 και το μετέτρεψε σε μπουζούκι. Το φθινόπωρο του 1936 κατέβηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει Νομική και προκειμένου να συμπληρώσει το εισόδημά του έπιασε δουλειά στο νυχτερινό κέντρο «Μπιζέλια». Τον επόμενο χρόνο γνώρισε τον τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο, ο οποίος τον πήγε στην Odeon, όπου ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι «Σ' έναν τεκέ μπουκάρανε» 1937. Τα τραγούδια του Τσιτσάνη δεν επιτρέπεται τότε να επεκταθούν πολύ. Η εποχή επιβάλλει εμβατήρια, ενώ η δικτατορία Μεταξά απαγορεύει τόσο τα προϋπάρχοντα τραγούδια του ρεμπέτικου περιθωρίου, όσο και τις εμφανείς ανατολίτικες μελωδίες. Ο ίδιος, που έχει ήδη αρχίσει να χαρακτηρίζεται, υπηρετεί στο στρατό, στο Τάγμα Τηλεγραφητών, στη Θεσσαλονίκη. Τα χρόνια της κατοχής τα περνά στη Θεσσαλονίκη, όπου ανοίγει ένα δικό του κουτούκι, το «Ουζερί Τσιτσάνη». Παράλληλα, γράφει ορισμένες από τις μεγάλες επιτυχίες του(«Αχάριστη», «Κάνε λιγάκι υπομονή, «Μπαξέ τσιφλίκι», «Τα πέριξ», «Νύχτες μαγικές», «Ντερμπεντέρισσα», «Συννεφιασμένη Κυριακή»), που θα ηχογραφήσει μετά τον πόλεμο, όταν θα ανοίξουν και πάλι τα εργοστάσια δίσκων.
"Το 1946 εγκαθίσταται ξανά στην Αθήνα. Η εποχή του εμφυλίου αποτελεί άλλη μια πηγή έμπνευσης για τον Τσιτσάνη. Τα τραγούδια του, όμως, λογοκρίνονται και πάλι. Ορισμένα καταφέρνει και τα εκδίδει, επινοώντας διάφορα τεχνάσματα, πολλά κυκλοφόρησαν αρκετά χρόνια μετά, ενώ κάποια δεν εκδόθηκαν ποτέ. Ο Βασίλης Τσιτσάνης άφησε την τελευταία του πνοή ανήμερα των 69ων γενεθλίων του, στις 18 Ιανουαρίου του 1984, στο νοσοκομείοBrompton του Λονδίνου, έπειτα από επιπλοκές μιας εγχείρησης στους πνεύμονες. Μέχρι και 24 μέρες πριν εμφανιζόταν κανονικά στο «Χάραμα» και δούλευε καινούργια τραγούδια. Δύο προσωνύμια του είχαν κολλήσει οι φίλοι του τότε το "Τσίλιας" και το "Βλάχος" "sansimera.gr
O Τσιτσάνης, «έβγαλε το λαϊκό τραγούδιαπό τα όρια του περιθωρίου, όπου το είχαν τάξει τα αντικοινωνικά και ανατολίτικα στοιχεία του, για να το εντάξει στην καινούργια κοινωνική πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ελλάδος. Καθιέρωσε νέο ύφος παιξίματος και τραγουδιού με τον εξευρωπαϊσμό-συγκερασμό των κλιμάκων, αρμονίες με δεύτερες και τρίτες φωνές, εμπλουτισμένη ενορχήστρωση και καινοτομίες στην ποιητική δομή, όπου για πρώτη φορά το λαϊκό τραγούδι απoμακρύνθηκε από τις παραδοσιακές φόρμες του δίστιχου επισημοποιώντας το ρόλο του ρεφρέν»Λάμπρος Λιάβας, Το Ελληνικό τραγούδι από το 1821 έως τη δεκαετία του 1950, σελ. 12
Η Ήβη Αδάμου γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1993 στην Αγία Νάπα.
Έχει δυο αδερφές, μια μεγαλύτερη και μια μικρότερη. Ξεκίνησε απο πολύ
μικρή ηλικία να ασχολείται με τη μουσική κάνοντας μαθήματα θεωρίας,
τραγουδιού και πιάνου. Στα 9 της χρόνια συμμετείχε σε εναν διαγωνισμό
τραγουδιύ και κέρδισε την 1η θέση ερμηνεύοντας την επιτυχία "Κακά Παιδιά" της Άννα Βίσση. Στα 16 της χρόνια πέρασε απο auditions για τη δεύτερη σαιζόν της εκπομπής "The X - Factor", καταφέρνοντας να περάσει στα live shows. Το καλοκαίρι του 2009 η Ήβη δήλωσε συμμετοχή στο δεύτερο κύκλο του X -
Factor. Τελικά η Ήβη πέρασε στα live shows μέσα από την ομάδα που είχε ο
Γιώργος Θεοφάνους. Ξεκινά μια πολύ πετυχημένη συνεργασία με τον Μιχάλη Κουϊνέλη και τους Stavento. Σεπτέμβριο 2011 η Ήβη ξεκίνησε τις σπουδές της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα της Κοινωνιολογίας. To 2011 εκπροσώπησε την Κύπρο στον μουσικό διαγωνισμό της Eurovision λαμβάνοντας την 15η θέση.
Σαν έρθει η μέρα ( Video clip )
https://www.youtube.com/watch?v=BCIwlQKkpvU
Stavento ft Ivi Adamou
The X - Factor Greece 2009 Live Show 3 -Because of you
https://www.youtube.com/watch?v=1nzytYENI-U
Writer(s): Kelly Clarkson, Ben Moody, David Hodges
Η Ελευθερία Ελευθερίου γεννήθηκε στις 12 Μαΐου του 1989 στο Παραλίμνικαι μεγάλωσε στο χωριό Φρέναρος της Ελέυθερης Περιοχής Αμμοχώστου. Σε ηλικία 9 ετών ξεκίνησε μαθήματα θεωρίας μουσικής και πιάνου. Σε ηλικία 15 ετών παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής. Έπειτα από κάποιες εμφανίσεις σε μουσικά συγκροτήματα αλλά και ως σολίστας στην λαϊκή ορχήστρα του ΡΙΚ, ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά με το τραγουδιού. Κατά την διάρκεια των σπουδών της στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ (University of Surrey) της νότιας Αγγλίας στην Μουσική και στην Μουσική Εκτέλεση (Music and Performance) εργάστηκε σε μαγαζιά. Έγινε γνωστή από τοελληνικό X Factor όπου έφυγε στο 5ο Live. Η Ελευθερία προσπάθησε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision το 2010,
αλλά το τραγούδι της διέρρευσε στο διαδίκτυο λίγο
πριν την επίσημη παρουσίαση των τραγουδιών και, εντέλει, αποκλείστηκε.
Το 2012 με τηλεοπτική ψηφοφορία, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Eurovision με το "Aphrodisiac". Τα τελευταία χρόνια με την βοήθεια του Ανδρέα Γεωργίου κάνει τα πρώτα της βήματα σαν ηθοποιός.
Special thanks to Britneakifan -University of Surrey
Ελευθερία Ελευθερίου - Μισιρλού -Pump it
http://www.youtube.com/watch?v=Ol3fzfVuihQ Στίχοι-Μουσική: Νίκος Ρουμπάνης*
"Ξεκίνησε ως "Μουσουρλού" στα χείλη του Μιχάλη Πατρινού το 1927. Γρήγορα έγινε Μισιρλού και συντρόφευσε τη Ρόζα
Εσκενάζυ, την Δανάη, την Σοφία Βέμπο, σε ρεμπέτικα στέκια και σε κοσμικά
σαλόνια. Λαθρεπιβάτις, χωρίς χαρτιά και πασσαπόρτι, πέρασε τον Ωκεανό
κι έγινε Misirlou, αλλά και Miserlou στη σύγχρονη γη της Επαγγελίας. Λικνίστηκε
σε ρυθμούς οριεντάλ, αλλά και τζαζ. Χόρεψε σε εβραϊκούς γάμους. Έγινε η
αγαπημένη των απανταχού surfer. Συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες.
Έκλεισε την αυλαία των ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Και στα στερνά της, τότε που οι άλλοι γίνονται χούφταλα, εκείνη γίνεται raper και gamer. Κατά βάθος όμως παραμένει πάντα η ίδια, η Μισιρλού, η μαγική, ξωτική, ομορφιά..."
Στην Κύπρο διενεργήθηκαν όχι ένα αλλά τρία Ενωτικά δημοψηφίσματα. Το πρώτο έγινε στις 25 Μαρτίου 1921 και διενεργήθηκε με αφομή τα 100 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Το δεύτερο έγινε και πάλι στις 25 Μαρτίου 1930 και διενεργήθηκε με αφορμή τα 100 χρόνια από την ελληνική ανεξαρτησία. Στα πρώτα δύο αυτά δημοψηφίσματα υπέγραψαν μόνο οι μουχτάρηδες, οι αζάδες, οι δασκάλοι και οι ιερείς.
Στο τρίτο όμως δημοψήφισμα του Ιανουρίου του 1950 συμμετείχε ολόκληρος ο λαός μαζικά. Ο ελληνικός πληθυσμός της νήσου -εκτός από μίαν ασήμαντη μειονότητα δημοσίων υπαλλήλων, στους οποίους η αποικιακή κυβέρνηση επέβαλε να απόσχουν- ψήφισε υπέρ της Ενώσεως με ποσοστό 95,7%. Συνολικά 215.108 δικαιούμενοι ψήφου Έλληνες Κύπριοι διετράνωσαν με εθνική έξαρση αλλά και πολιτική ωριμότητα τον ενωτικό τους πόθο,κατατέθοντας την ψυχή τους στις δέλτους αυτές, αξιώνοντας περίτρανα "ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ" "ΈΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΩΣΗ". Το δημοψήφισμαδιενεργήθηκε σε δύο συνεχόμενες Κυριακές, στις 15 και 22 Ιανουαρίου, κάτω από τους θόλους των εκκλησιών και μέσα σε ατμόσφαιρα ιερής μυσταγωγίας. Οι δέλτοι συγκολλήθηκαν και τοποθετήθηκαν σε 4 μεγάλους τόμους και με καράβια πήραν τον δρόμο τους για Ελλάδα, Αγγλία και ΟΗΕ. Μία αξίωση των κατοίκων του νησιού που την υπέγραψαν στη συνέχεια και με το αίμα τους κατά τον επικό αγώνα του 1955-1959, απαντώντας και πάλι στο κυνικό «ουδέποτε» του υφυπουργού Αποικιών Χόπκινσον, μ' ένα αντρίκειο ελληνικό «Τώρα».
«Αγαπητέ μου φίλε. Πήρα το γράμμα σου το γραμμένο με την θέρμη της καρδιάς σου σε στιγμές έξαλλου ενθουσιασμού, στιγμές ή καλύτερα μέρες που τις έζησα κι εγώ με την ίδια θέρμη, με το ίδιο πύρωμα της καρδιάς.Την Λευτεριά μας, το ιδανικό των ιδανικών μας, την υπόγραψα κι εγώ, όχι μόνο σε χαρτί, μα φορώντας την τιμημένη στολή του Έλληνα φαντάρου και θα την υπογράψω οποιαδήποτε στιγμή το ζητήσει η Κύπρος μας και με το αίμα μου, όπως και κάθε Κύπριος. Δεν είναι θαύμα η εξύψωσις των ταπεινών, των χωρίς ιδανικά ανθρώπων, σε αγωνιστάς. Αυτός είναι ο Έλληνας.»Από την επιστολή του Γρηγόρη Αυξεντίου προς τον Σ. Έλληνα για το Ενωτικό Δημοψήφισματο από το βιβλίο "Κυπριακή Θύελλα" του Σπ. Παπαγεωργίου σελ. 185.
Ήταν η εποχή που ο Κυπριακός Ελληνισμός γνώριζε τι έχασε, τι έχει, τι του πρέπει και το κυριότερο γνώριζε πώς να το αποκτήσει, αντλώντας δύναμη και θερμουργό πνοή από τη βαθιά εθνική και θρησκευτική του συνείδηση. Ήταν η εποχή των οραματισμών και του πυρώματος της καρδιάς, των ιδανικών και του αταλάντευτου προσανατολισμού προς την Ελλάδα.
Η Κύπρος μας που στέναζε τόσους αιώνες σκλάβα (Ύμνος της Κύπρου)
https://www.youtube.com/watch?v=ig6TLLaLcGA
Στίχοι: Ιωάννης Περδίος
Μουσική: Θεόδουλος Καλλίνικος
"Το 1950, όταν διηνεργείτο το Ενωτικό Δημοψήφισμα της Κύπρου ο Θεόδουλος Καλλίνικος τονώνει το ηθικό των Κυπρίων με την μουσική. Ακριβώς τότε ο δάσκαλος θα μετεγράψει σε νότες Βυζαντινής Μουσικής τον Ύμνο της Κύπρου το γνωστό "Η Κύπρος μαςπου στενάζε τόσους αιώνες σκλάβα" του Ιωάννη Περδίου και το διδάσκει στους μαθητές του σωστά. Έτσι την ημέρα που διεξαγώταν το δημοψήφισμα το τραγουδούσαμε ασταμάτητα εις το προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη αξιώνοντας την Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα."
Η Κύπρος μας που στέναζε τόσους αιώνες σκλάβα
Και μάτωναν τα χέρια της τόσα δεσμά βαριά
Απ΄την ψυχή της έχυσε την όμορφή της λάβα
Κι άνοιξε δρόμο φωτεινό
Να ιδεί τη λευτεριά (τρις)
Σε κάθε πόλη και χωριό τη φλόγα της απλώνει
σκλαβιάς να λειώσουν σίδερα και να ξεσκλαβωθεί
και στους ανέμους που φυσούν η φλόγα της φουντώνει
και φλέγεται στης μάνας της
τους κόρφους να ριχτεί (τρις)
Ας έλθουν όσοι λέγανε την Κύπρο μας τσιγγάνα
και στην πλαστογραφούσανε χωρίς καμμιά ντροπή
Να ιδούν κι αυτοί πώς φλέγεται για την γλυκιά της μάνα
