Η σόουλ πήρε το όνομά της τη δεκαετία του '60. Έως τότε, ήταν γνωστή ως ένα από τα δημοφιλή είδη της Μαύρης μουσικής, το οποίο είχε τις ρίζες του στo R&B και κατηγοριοποιείτο στη λεγόμενη Race music. Παρ' όλα αυτά, τo κίνημα της σόουλ υποστηριζόταν και από πολλούς λευκούς, οι οποίοι, παρά τα στερεότυπα της εποχής, δε θεωρούσαν την αφρικανική κουλτούρα κακή ή εξευτελιστική, αλλά απλώς διαφορετική, σε αντίθεση με τους περισσότερους, κάτι στο οποίο είχε βοηθήσει και η τζαζ, μαζί με τα κοινωνικά και πολιτικά της επιτεύγματα. Αρχικά, αποτελούσε τη μουσική που άκουγαν οι νέοι μαύροι στις γιορτές και τις συναθροίσεις τους. Όταν, όμως, τα κινήματα υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων, άρχισαν να γιγαντώνονται, η σόουλ έγινε ένα από τα σύμβολα συσπείρωσής τους.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της σόουλ είναι η δυνατή φωνή του τραγουδιστή και τα χάλκινα πνευστά μουσικά όργανα (σαξόφωνο, τρομπέτα), των οποίων τα μεγάλης έντασης ριφ, τής προσδίδουν δυναμισμό και την κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη. Ωστόσο, η άμεση εξάρτησή της από τους ενορχστρωτές και τους παραγωγούς (όπως και στα περισσότερα συγγενή μουσικά είδη της ποπ), τήν έκανε να εξελιχθεί σε ένα είδος, το οποίο βασιζόταν πια στους ήχους των οργάνων και όχι στα φωνητικά. Κατά τη δεκαετία του '70, το φαινόμενο της σόουλ άρχισε να χάνεται, λόγω της ανόδου της φανκ και της εμφάνισης της ντίσκο μουσικής. Παρ' όλα αυτά, την επόμενη δεκαετία ήλθε μια έμμεση αναβίωσή της, με την άνοδο του χιπ χοπ. Λίγα χρόνια μετά, η σόουλ έμοιαζε να αναγεννιέται, όταν το είδος της urban soul έκανε την εμφάνισή του και κυριάρχησε στα μουσικά δρώμενα.
Amy Winehouse - Back To Black
https://www.youtube.com/watch?v=TJAfLE39ZZ8
Έιμι Τζέιντ Γουάινχαουζ (αγγλ:Amy Jade Winehouse, 14 Σεπτεμβρίου 1983 - 23 Ιουλίου 2011[1]) ήταν Βρετανίδα τραγουδίστρια και συνθέτρια, γνωστή για τα δυναμικά της contralto φωνητικά και την εκλεκτική μίξη διάφορων μουσικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων της σόουλ, τζαζ και Rhythm n Blues μουσικής σκηνής. Το ντεμπούτο άλμπουμ της, Frank, απέσπασε θετικές κριτικές στο Ηνωμένο Βασίλειο και προτάθηκε για βραβείο Mercury. To επόμενο άλμπουμ της Back To Black, που κυκλοφόρησε το 2006, προτάθηκε για έξι υποψηφιότητες των βραβείων Γκράμι και κέρδισε πέντε βραβεία, κατακτώντας το ρεκόρ για τις περισσότερες νίκες από γυναίκα καλλιτέχνιδα σε μία βραδιά, και κάνοντας έτσι την Γουάινχαουζ την πρώτη Βρετανίδα καλλιτέχνιδα η οποία κέρδισε πέντε βραβεία Γκράμι, συμπεριλαμβανομένων τριών βραβείων της κατηγορίας ''Μπιγκ Φορ'' (Big Four, μουσικός όρος για τα τέσσερα πιο σημαντικά βραβεία Γκράμι: βραβείο για τον ''Δίσκο Της Χρονιάς'', βραβείο για την ''Ερμηνεία Της Χρονιάς'', βραβείο για τον ''Καλύτερο Πρωτοεμφανιζόμενο Καλλιτέχνη'' και βραβείο για το ''Τραγούδι Της Χρονιάς'').
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 14 Φεβρουαρίου 2007, κέρδισε ένα βραβείο Brit, αυτό της Καλύτερης Βρετανίδας Γυναίκας Καλλιτέχνιδας, ενώ είχε προταθεί επίσης για το βραβείο Καλύτερου Βρετανικού Άλμπουμ. Έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο Ιvor Novello, μία φορά το 2004 για το ''Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι'' (σε μουσική και στίχους) για το τραγούδι Stronger Than Me, μία φορά το 2007 για το ''Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι'' για το τραγούδι Rehab, και μία φορά το 2008 για το ''Καλύτερο Τραγούδι'' (σε στίχους και μουσική) για το τραγούδι Love Is A Losing Game, μεταξύ άλλων σημαντικών διακρίσεων. Το άλμπουμ είναι το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ της δεκαετίας 2000-2009 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Γουάινχαουζ έχει αναγνωριστεί ως επιρροή για την ανάπτυξη της καριέρας πολλών γυναικών καλλιτεχνών της σόουλ μουσικής, καθώς και για την ανανέωση της Βρετανικής μουσικής.
Η Γουάινχαουζ βρέθηκε νεκρή στις 23 Ιουλίου 2011 στο σπίτι της στο Λονδίνο. Αιτία του θανάτου ήταν υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μετά από περίοδο αποτοξίνωσης.[2] Η οικογένεια της Γουάινχαουζ και φίλοι της παρακολούθησαν την κηδεία της στις 26 Ιουλίου 2011. Το 2011, το άλμπουμ της Back To Black έγινε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του 21ου αιώνα σε πωλήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου.