 |
| 11 Μαΐου 1868 - Ιούλιος 1920 |
Ο Χατζόπουλος εμφανίζεται για πρώτη φορά στα Ν.Ε γράμματα το 1884, δημοσιεύοντας το ποίημά του "Έλα Ξανθή" στην εφ. "Εβδομάς" του Δημ. Καμπούρογλου. Ο Χατζόπουλος τότε, ήταν φοιτητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ήταν η δεύτερη φορά που θα συναντήσει τον Κωστή Παλαμά (είχαν ήδη γνωριστεί παλιά στο Μεσολόγγι). Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία και επέστρεψε πίσω στο Αγρίνιο σαν δικηγόρος. Το 1897 πήρε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο. Το 1898 με το ψευδώνυμο "Πέτρος Βασιλικός" εκδίδει τις δύο πρώτες του ποιητικές συλλογές επιχειρώντας μια σύζευξη της Ελληνικής παράδοσης με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής τέχνης . Την ίδια περίοδο συνεργάζεται με τον Γ. Καμπύση και βγάζουν το περ. "Τέχνη". Το 1900 ο Χατζόπουλος αναχώρησε για τη Γερμανία. Σπούδασε στο Μόναχο, στη Δρέσδη και στη Λειψία και εντρύφησε στη φιλολογία και την ποίηση των βόρειων λαών, που επηρέασαν το έργο του. Εκεί θα γνωρίσει και την σύζυγο του, μια Φινλανδή φοιτήτρια των Καλών Τεχνών. Μαζί θα ταξιδέψουν πότε στην Ελλάδα και πότε στην Γερμανία. Ο Χατζόπουλος ήταν ο πρώτος μεταφραστής στα ελληνικά του Κομμουνιστικού Μανιφέστου το 1908. Επίσης, ίδρυσε στο Μόναχο τη "Σοσιαλιστική Δημοκρατική Ένωση", ενώ ίδρυσε την "Αδελφάτα της Δημοτικής", όπου συγκεντρώνονταν Έλληνες και Γερμανοί διανοούμενοι που ενδιαφέρονταν για το ελληνικό γλωσσικό ζήτημα. Το 1914, με την έκρηξη του Α' Παγκόσμιου Πόλεμου επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να δημοσιεύει τα διηγήματα και μυθιστορήματα που είχε γράψει κατά καιρούς στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Λίγο πριν πεθάνει εξέδωσε άλλες δύο ποιητικές συλλογές. Μια διάχυτη μελαγχολία ξεχωρίζει μέσα από τους στίχους του. Το θέμα έχει σχεδόν χαθεί, εκφράζοντας μόνο ψυχικές διαθέσεις σε ολιγοσύλλαβους στίχους.
Το 1920, και ενώ ταξίδευε με καράβι προς την Ιταλία, πέθανε εν πλω και θάφτηκε στο κοιμητήριο του Μπρίντεζι. Η γενέτειρα πόλη του, το Αγρίνιο, σε ένδειξη τιμής έδωσε το όνομά του σε κεντρική πλατεία της πόλης όπου βρίσκεται και ο ανδριάντας του. Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε και ο αδελφός του Δημήτρης Χατζόπουλος, γνωστός με το ψευδώνυμο Μποέμ, εκδότης του περιοδικού "ο Διόνυσος".
Θα σε περιμένω
https://www.youtube.com/watch?v=OVOlVwLhcFE
Ποίηση: Κώστας Χατζόπουλος Μελοποίηση: Μιχάλης Τερζής
Απόδοση: Σοφία Μιχαηλίδου
Από το δίσκος "Τα κορίτσια της Κυριακής" (1988)
Φθινώπορο
https://www.youtube.com/watch?v=v9oRFC9piW4
Ποίηση: Κώστας Χατζόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής και Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου
Δίσκος: "Δες τι Λαμπρό Φεγγάρι" (2005)
Ομίχλη
https://www.youtube.com/watch?v=DrxjTIT5174
Ποίηση: Κώστας Χατζόπουλος
Μουσική: Κώστας Μιχαηλίδης
Ενορχήστρωση-Εκτέλεση: Σάτυροι
"Το ποίημα ανήκει στην τελευταία συλλογή του ποιητή "Βραδινοί
Θρύλοι" του 1920 με τίτλο "Ο θρύλος της ομίχλης". Η σειρά των στίχων
έχει αλλαχτεί σε κάποια σημεία ώστε να προσαρμόζεται στις ανάγκες της
σύνθεσης.
Κωνσταντῖνος Χατζόπουλος - Ποιήματα
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/kwnstantinos_xatzopoylos_poems.htm
Το έργο που άφησε ο Κώστας Χατζόπουλος είναι πλουσιότατο. Περιλαμβάνει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιητικές συλλογές: "Τραγούδια της ερημιάς" και "Ελεγεία και Ειδύλλια" (1898), "Απλοί τρόποι" και "Βραδινοί θρύλοι" (1920), που ανήκουν στη σχολή του συμβολισμού.
Πεζογραφία: "Το φθινόπωρο" (1917), "Αγάπη στo χωριό" (1910), "O πύργος του Aκροποτάμου" (1915), "Τάσω, Στό σκοτάδι και άλλα διηγήματα" (1916), "Aννιώ" και άλλα διηγήματα (μεταθανάτια έκδοση, 1923), "Υπεράνθρωπος" (1915) Στα έργα του αυτά ακολούθησε τις αρχές του ρεαλισμού και του νατουραλισμού, εκτός από το Φθινόπωρο που είναι γραμμένο με την τεχνική του συμβολισμού. Σε όλα διαφαίνεται ο κοινωνικός προβληματισμός, κυρίως για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.
Κριτικό έργο: μελέτες για τους Παλαμά, Κρυστάλλη, Καμπύση κα. και γενικότερες μελέτες για τον συμβολισμό ("Η ψυχολογία του συμβολισμού") και τον σοσιαλισμό ("Σοσιαλισμός και Τέχνη", "Σοσιαλισμός και γλώσσα"). Είναι αξιοσημείωτο ότι με αρκετές μελέτες επιχείρησε να ανατρέψει καθιερωμένες απόψεις ακόμα και για λογοτέχνες όπως οι Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Κωστής Παλαμάς, επισημαίνοντας αρνητικά στοιχεία του έργου τους.
Μεταφράσεις: μετέφρασε κάποια από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά θεατρικά έργα. Κάποιες από τις σπουδαιότερες μεταφράσεις του είναι:
Δωδέκατη Νύχτα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Ιφιγένεια στην Ταυρίδα και Φάουστ του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε
Πέερ Γκυντ του Ίψεν
Ηλέκτρα του Χόφμανστάλ
Το μεταφραστικό του έργο στον τομέα του θεάτρου στόχευε στην καθιέρωση της δημοτικής, στην ανανέωση του θεατρικού ρεπερτορίου, στο οποίο κυριαρχούσαν κακής ποιότητας γαλλικά έργα και στην διεύρυνση των οριζόντων του θεατρικού κοινού.