Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδος (1868-1923)

"Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα·" (Προς Τιμόθεον Β') 

Ο Κωνσταντίνος ήταν ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά της Ελλάδας Γεωργίου του Α΄ και της βασιλίσσης Όλγας. Γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1868 στην Αθήνα και έλαβε το όνομα του παππού του, μεγάλου δούκα Κωνσταντίνου της Ρωσίας. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στα ανάκτορα, έχοντας μεταξύ άλλων ως δασκάλους το στρατιωτικό Κωνσταντίνο Σαπουντζάκη, τον πολιτικό και μετέπειτα πρωθυπουργό Σπυρίδωνα Λάμπρο, και τον ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο. Συνέχισε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια της Λειψίας και της Χαϊδελβέργης. Έλαβε δε και κατ' οίκον μαθήματα στρατιωτικής τακτικής από Γερμανό αξιωματικό, ενώ υπηρέτησε και σε πρωσικό σύνταγμα για μερικές εβδομάδες. Σπούδασε έπειτα στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού του Πεζικού. Το 1886 αναχώρησε για το Βερολίνο, όπου φοίτησε στη στρατιωτική σχολή της Ακαδημίας Πολέμου της Πρωσίας, από την οποία και αποφοίτησε ύστερα από δύο έτη. Μερίμνησε δε και για τη φοίτηση του Ιωάννη Μεταξά, του Ξενοφώντα Στρατηγού και του Ιπποκράτη Παπαβασιλείου στην ίδια ακαδημία. Στις 15 Οκτωβρίου 1889, ο Κωνσταντίνος νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Σοφία της Πρωσίας, αδελφή του αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμου Β΄και μαζί της απέκτησε έξι παιδιά, τρία από τα οποία βασίλευσαν και αυτά έπειτα την χώρα. 

Το όνομά του είναι στενά συνδεδεμένο με κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας όπως ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897, οι επιτυχείς Βαλκανικοί πόλεμοι του 1912-13, ο Εθνικός Διχασμός του 1915-17, και τέλος η Μικρασιατική Εκστρατεία και η Μικρασιατική Καταστροφή από το 1919 ως το 1922 με το γόητρο και τη φήμη του να βρίσκεται πότε στο απόγειό της και πότε στα τάρταρα. Η σχέση του με τον Βενιζέλο υπήρξε κάτι περισσότερο από περίπλοκη και προβληματική λόγω των μοναρχικών του αντιλήψεων, της αναποφασιστηκότητάς του στις κρίσιμες ώρες ευθύνης αλλά και των συχνών παρεμβάσεων της ίδιας Βασίλισσας και κυρίως υπέρ του αδελφού της. Δύο φορές θα εξοριστεί και τελικά στις 11 Ιανουαρίου του 1923, ο Κωνσταντίνος ο Α΄ πεθαίνει από ανακοπή καρδίας εξόριστος στο Παλέρμο της Σικελίας και ενταφιάζεται λίγες μέρες αργότερα στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι. Το διχαστικό όμως κλίμα που είχε επικρατήσει όλη αυτή την περίοδο συνεχίστηκε και μετά τον θάνατό του για τουλάχιστον άλλη μια δεκαετία.

Ο γιός του αητού

https://www.youtube.com/watch?v=-ylsdF9_8DA
Μουσική: Σπύρος Καίσαρης

Ενδεικτικά της δημοφιλίας του την εποχή αμέσως μετά το τέλος των βαλκανικών πολέμων είναι το προσωνύμιο «Κωνσταντίνος ΙΒ» (για να συσχετίζεται έτσι με τον τελευταίο βασιλιά Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο) αλλά και το «Ο γιός του Αητού». Το παρωνύμιο αυτό έγινε τόσο δημοφιλές από το 1916 και μετά όταν πρωτοεμφανίστηκε στην θεατρική επιθεώρηση, "Ξιφίρ Φαλέρ", ώστε μετατράπηκε σε βασιλικό θούριο, το οποίο τραγούδαγαν με πάθος οι ένθερμοι βασιλόφρονες στις αντιπαραθέσεις τους με τους ένθερμους βενιζελικούς στα χρόνια του Ελληνικού Διχασμού.