Το όνομά του είναι στενά συνδεδεμένο με κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας όπως ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897, οι επιτυχείς Βαλκανικοί πόλεμοι του 1912-13, ο Εθνικός Διχασμός του 1915-17, και τέλος η Μικρασιατική Εκστρατεία και η Μικρασιατική Καταστροφή από το 1919 ως το 1922 με το γόητρο και τη φήμη του να βρίσκεται πότε στο απόγειό της και πότε στα τάρταρα. Η σχέση του με τον Βενιζέλο υπήρξε κάτι περισσότερο από περίπλοκη και προβληματική λόγω των μοναρχικών του αντιλήψεων, της αναποφασιστηκότητάς του στις κρίσιμες ώρες ευθύνης αλλά και των συχνών παρεμβάσεων της ίδιας Βασίλισσας και κυρίως υπέρ του αδελφού της. Δύο φορές θα εξοριστεί και τελικά στις 11 Ιανουαρίου του 1923, ο Κωνσταντίνος ο Α΄ πεθαίνει από ανακοπή καρδίας εξόριστος στο Παλέρμο της Σικελίας και ενταφιάζεται λίγες μέρες αργότερα στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι. Το διχαστικό όμως κλίμα που είχε επικρατήσει όλη αυτή την περίοδο συνεχίστηκε και μετά τον θάνατό του για τουλάχιστον άλλη μια δεκαετία.
Ο γιός του αητού
https://www.youtube.com/watch?v=-ylsdF9_8DA
Μουσική: Σπύρος Καίσαρης
Μουσική: Σπύρος Καίσαρης
Ενδεικτικά της δημοφιλίας του την εποχή αμέσως μετά το τέλος των βαλκανικών πολέμων είναι το προσωνύμιο «Κωνσταντίνος ΙΒ» (για να συσχετίζεται έτσι με τον τελευταίο βασιλιά Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο) αλλά και το «Ο γιός του Αητού». Το παρωνύμιο αυτό έγινε τόσο δημοφιλές από το 1916 και μετά όταν πρωτοεμφανίστηκε στην θεατρική επιθεώρηση, "Ξιφίρ Φαλέρ", ώστε μετατράπηκε σε βασιλικό θούριο, το οποίο τραγούδαγαν με πάθος οι ένθερμοι βασιλόφρονες στις αντιπαραθέσεις τους με τους ένθερμους βενιζελικούς στα χρόνια του Ελληνικού Διχασμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου