Γιάννης Γκούρας (1791-1826)

Ο Γκούρας ήταν αγωνιστής του 1821, οπλαρχηγός της Στερεάς Ελλάδας και Φρούραρχος της Ακρόπολης των Αθηνών. Γεννήθηκε το 1791 στη Ντρεμίσσα και ήταν εξάδελφος του οπλαρχηγού Πανουργιά και από παιδί εξασκήθηκε στα όπλα. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Πανουργιά και με την έναρξη της επανάστασης στρατολογεί πολλούς αγωνιστές. Λίγα χρόνια πριν από την Επανάσταση υπηρέτησε δίπλα στον οπλαρχηγό της Λιβαδειάς Οδυσσέα Ανδρούτσο. Απόκτησε την εκτίμηση του και έγινε πρωτοπαλίκαρο του, λίγους μήνες πριν από την έκρηξη της Επανάστασης. Συμμετείχε στο πλάι του Αντρούτσου στη Μάχη της Γραβιάς (8 Μαΐου 1821), όπου διακρίθηκε για την τόλμη του. Μετά την πολιορκία της Λιβαδειάς από τον Αλή Πασά κατέφυγε στον ξάδερφό του, τον Πανουργιά, στον οποίο οι Τούρκοι είχαν παραχωρήσει το αρματολίκι της Άμφισσας. Με τετρακόσιους περίπου άνδρες, που είχε συγκεντρώσει στα περίχωρα της Άμφισσας όρμησε το πρωί της 27ης Μαρτίου 1821 κατά της πόλης. Μαζί του κινήθηκαν και ο Πανουργιάς και οι οπλαρχηγοί Παπανδριάς και Μανίκας. Κυκλώνουν την πόλη και καταφέρνουν να κλείσουν τους Τούρκους στην ακρόπολη της πόλης και μετά από πολιορκία δέκα ημερών οι Τούρκοι παραδίδονται. Ο Γκούρας συμμετείχε και στη μάχη των Βασιλικών (25 και 26 Αυγούστου 1821) και παρ’ ότι το δικό του σχέδιο δεν έγινε δεκτό, εν τούτοις επέδειξε μέγιστη μαχητικότητα στο πεδίο της μάχης, αναλαμβάνοντας το κρισιμότερο έργο της αναχαίτισης του κύριου κορμού των τουρκικών δυνάμεων. Το 1822 ο Γκούρας διορίζεται φρούραρχος της Αθήνας και το 1825 γενικός οπλαρχηγός της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας. Ως φρούραρχος ήταν ιδιαίτερα σκληρός κάνοντας μάλιστα και πολλές  αυθαιρεσίες. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εισέβαλε στην Πελοπόννησο και συγκρούστηκε με τους προκρίτους της Κορινθίας, της Αρκαδίας και της Ηλείας. Στις 7 Απριλίου του 1825 συλλαμβάνει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον φυλακίζει στην Ακρόπολη. Λέγεται μάλιστα ότι ο Γιάννης του Γκούρα, ο Ιωάννης Μαμούρης, δέχτηκε εντολή από τον Γιάννη Γκούρα για τη δολοφονία του Ανδρούτσο πριν αυτός δικαστεί, Έτσι τα μεσσάνυχτα της 5η Ιουνίου 1825, ο Μαμούρης προχώρησε μαζί με τους Μήτρο Τριανταφυλλίνα και Παπακώστα Τζαµάλα στη δολοφονία του αιχμάλωτου στην Ακρόπολη, Οδυσσέα Ανδρούτσου, τον οποίο στραγγάλισαν στο κελί του και έπειτα πέταξαν το πτώμα από τον πύργο του Γουλά ώστε να φανεί πως ο θάνατος του θύματος προήλθε στην προσπάθειά του να αποδράσει. Στον λαό διαδόθηκε τότε ότι ο Ανδρούσος πήγε να δραπετεύσει, αλλά το σχοινί που χρησιμοποίησε κόπηκε και έτσι έπεσε από την Ακρόπολη και τσακίστηκε. Υπεύθυνος για τον θάνατό του ήταν το άλλοτε πρωτοπαλίκαρό του, ο Γκούρας. Ο Γκούρας σκοτώθηκε τελικά κατά την πολιορκία της Ακροπόλεως από τον Κιουταχή την 1 Οκτωβρίου 1826. Προηγουυμένως στις 21 Δεκεμβρίου 1925 ο Μακρυγιάννης παντρεύεται την αρχοντοπούλα Κατίγκω (Αικατερίνη) Σκουζέτο με κουμπάρο τον Γιάννη Γκούρα. 

Ο θάνατος του Γκούρα

https://www.youtube.com/watch?v=nm-YKeTMwpo

Κλέφτικο ιστορικό δημοτικό τραγούδι, με στοιχεία μοιρολογιού, για τον θάνατο του Ιω.Γκούρα, φρούραρχου των Αθηνών κατά την πολιορκία της Ακροπόλεως από τον Κιουταχή το 1826. Τραγουδά ο Αντώνης Διαμαντίδης ή Νταλγκάς, σε σπάνια ηχογράφηση του 1930.

Ο  τάφος του Γκούρα βρίσκεται μέσα στον χώρο της αυλής της Ιεράς Μονής Φανερωμένης Σαλαμίνος και  πλάκα που βρίσκεται επάνω στον τάφο λέει: 

ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ ΤΑ ΟΣΤΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΚΟΥΡΑ

ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΥ ΕΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΙ ΠΕΣΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣ

ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1826

ΜΕΤΕΝΕΧΘΕΝΤΑ ΥΠΟ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥ.