Η νεαρή τραγουδίστρια Αντιγόνη Buxton είναι κόρη της διάσημης αγγλοκύπριας μαγείρισσα Tonia Buxton, που με τις συνταγές της έμαθε στους Βρετανούς την ελληνική και κυπριακή κουζίνα. Η μεγάλη της κόρη η Αντιγόνη γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1996 στο Λονδίνο και είναι τραγουδίστρια ενώ εμφανίστηκε πρόσφατα στην τηλεόραση, πιο συγκεκριμένα στο γνωστό reality show στο Η.Β. “Love Island”. Η Αντιγόνη αν και γεννηθηκε και μεγάλωσε στην Αγγλία μιλά αρκετά καλά και τα ελληνικά.
Born and raised in North London, Antigoni is a Singer & Songwriter with Greek Cypriot roots, making brilliant waves across the world with her unique voice & captivating approach to creating music. Named after her Grandmother, Antigoni signed a publishing deal at age 14, & has since been developing a powerfully original sound that incorporates her cultural roots with her city based surroundings. It’s not uncommon for listeners to note the contrasting influence of Hip-Hop, Pop and Bouzouki music all in a single track of hers. This mix of genres and combining of Antigoni’s worlds, results in a unique new sound but with a universally familiar tone; representing her heritage with a palpable sense of pride over modern soundscapes. Combining this with her incredibly strong voice and evocative lyrics, Antigoni has been routinely touted as a key musician to watch in 2022. This has been further amplified by a string of incredible performances across Europe & a TV appearance on Love Island, UK.
Μέλη: Halil Mustafa -σάζι,ούτι,τζιουμπούς,φυσαρμόνικα,φωνή Δημήτρης Μπρέντας -καβάλι,κλαρίνο,γκάϊντα Özkan Ruşen -ηλ. μπάσο, κιθάρα Αλέξανδρος Πισκιούλης -κιθάρα,φωνή Veysel Ahmet -καχόν,μπεντίρ,τουμπερλέκι,ντράμς Δημήτρης Σαρλάνης -ηλ. κιθάρα Mehmet Mustafa -βιολί İsmail Ahmet -στάμνα,μπεντίρ, φωνή
Είδος: Ethnic Δράση: 1995-2001 Περιοχή: Κομμοτηνή
Οι Balkanatolia είναι ελληνικό μουσικό συγκρότημα που ιδρύθηκε το 1995 στην Κομοτηνή. Η ονομασία του συγκροτήματος περιγράφει την περιοχή όπου έχει έδρα αλλά και το είδος μουσικής που παίζει. Η σύνθεση του συγκροτήματος απαρτίζεται κυρίως από Έλληνες και μουσουλμάνος τουρκόφωνους μουσικούς από την περιοχή της Ροδόπης. Αρχικά, αποτελούνταν από τρία μέλη και είχε το όνομα Deishim.Από το 1996 μέχρι το 2001 συνεργάστηκαν με τον Θανάση Γκαϊφύλλια δίνοντας συναυλίες στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Κατά την διάρκεια της συνεργασίας με τον Γκαϊφύλλια κυκλοφόρησαν το δίγλωσσο (ελληνικά-τουρκικά) CD single Το τραγούδι της Τιμής.
Adrian Smith -κιθάρα, πλήκτρα, φωνητικά (1980-90, 1999-)
Bruce Dickinson -φωνή, πιάνο (1981-93, 1999-)
Nicko McBrain -ντραμς, κρουστά (1982-)
Janick Gers -κιθάρα (1990-)
Είδος: Heavy Metal
Έτος Ίδρυσης: 1975
Περιοχή: Αγγλία
Οι Iron Maiden δημιουργήθηκαν τα Χριστούγεννα του 1975 από τον μπασίστα Στιβ Χάρις. Πήραν τ' όνομά τους από το ομώνυμο μεσαιωνικό όργανο βασανιστηρίων iron maiden ("Σιδηρά Παρθένος" ή "Σιδηρά Κόρη").
IRON MAIDEN -Alexander the Great https://www.youtube.com/watch?v=iy_6S4rL4sQ
"Γιε μου, ψάξε για τον εαυτό σου ένα άλλο βασίλειο
γιατί αυτό που αφήνω είναι πολύ μικρό για εσένα"
(βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας - 339 π.Χ.)
Κοντά στην Ανατολή, σ' ένα μέρος της Αρχαίας Ελλάδας
Σε μια αρχαία γη ονομαζόμενη Μακεδονία
Γεννήθηκε ένας γιος στον Φίλιππο το Μακεδόνα
Ο Θρύλος, το όνομα του οποίου ήταν Αλέξανδρος
Στην ηλικία των δεκαεννιά
Έγινε ο Μακεδόνας βασιλιάς
Και ορκίστηκε να ελευθερώσει όλη τη Μικρά Ασία
Δίπλα στο Αιγαίο πέλαγος, το 334 π.Χ.
Νίκησε ολοκληρωτικά τους στρατούς της Περσίας
Αλέξανδρος ο Μέγας
Το όνομά του έκρουε το φόβο στις καρδιές των ανδρών Αλέξανδρος ο Μέγας
Έγινε Θρύλος ανάμεσα στους θνητούς
Ο βασιλιάς Δαρείος Γ', ηττημένος, έφυγε απ΄ την Περσία
Οι Σκύθες έπεσαν δίπλα στον ποταμό Ιαξάρτη
Τότε και η Αίγυπτος έπεσε στον Μακεδόνα βασιλιά
Κι αυτός ίδρυσε την πόλη, που ονομάστηκε Αλεξάνδρεια
Δίπλα στον Τίγρη ποταμό συνάντησε ξανά τον Δαρείο
Και τον συνέτριψε και πάλι στη μάχη στα Άρβυλα
Μπαίνοντας σε Βαβυλώνα και Σούσα, θησαυρούς βρήκε
Πήρε την Περσέπολη, την πρωτεύουσα της Περσίας
Αλέξανδρος ο Μέγας
Το όνομά του έκρουε το φόβο στις καρδιές των ανδρών
Αλέξανδρος ο Μέγας
Έγινε ένας Θεός ανάμεσα σε θνητούς
Ένας Φρύγας βασιλιάς είχε δέσει ένα ζυγό άμαξας
Και ο Αλέξανδρος έκοψε το Γόρδιο δεσμό
Και ο Θρύλος έλεγε ότι όποιος έλυνε το δεσμό
Θα γινόταν ο Κύριος της Περσίας
Τον Ελληνισμό διέδωσε σε μήκος και σε πλάτος
Το μακεδονικά μαθημένο μυαλό
Η κουλτούρα τους ήταν ένας δυτικός τρόπος ζωής
Έστρωσε το δρόμο για το Χριστιανισμό
Προχωρώντας, προχωρώντας
Η μάχη κουραστική, προχωρώντας δίπλα δίπλα
Του Αλέξανδρου ο στρατός, γραμμή με γραμμή
Δεν ήθελαν να τον ακολουθήσουν στην Ινδία
Κουρασμένοι από τη μάχη, τον πόνο και τη δόξα
Αλέξανδρος ο Μέγας
Το όνομά του έκρουε το φόβο στις καρδιές των ανδρών
ΟΜΗΡΟΣ ΜΠΕΚΕΣ: Λογοτέχνης, πεζογράφος, ποιητής και μεταφραστής.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου τέλειωσε τη Γαλλική Σχολή Faure και το ελληνικό λύκειο. Εργάστηκε ως καθηγητής γαλλικών σε σχολεία της Πόλης και της Καβάλας και πήρε μέρος στο δημοτικιστικό κίνημα κυρίως μέσω του περιοδικού "Ο Λόγος", που κυκλοφόρησε από το 1918 ως το 1922 και διηύθυνε ο ίδιος από κοινού με τον Γιάννη Χαλκούση. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε επίσημα το 1914 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής Ρίμες και ρυθμοί, είχε ωστόσο δημοσιεύσει νωρίτερα στίχους σε λογοτεχνικά περιοδικά της Κωνσταντινούπολης και στον αθηναϊκό "Νουμά". Η ποίηση του Μπεκέ κινείται στο χώρο της παλαμικής παράδοσης. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση. Πέθανε στην Αθήνα.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΙΩΓΑΣ: Ποιητής, μυθιστοριογράφος και επί σαράντα πέντε συναπτά έτη θεατρικός συγγραφέας.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1937. Είχε καταγωγή από το Συρράκκο Ιωαννίνων, αλλά μεγάλωσε και έμεινε στην Αθήνα. Το 1956 έφυγε για την Αυστρία (με υποτροφία της πόλης Λιντς, για ζωγραφική, αλλά σπούδασε κινηματογράφο και θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης στη Φιλοσοφική Σχολή, όπου συμμετείχε και στο λογοτεχνικό κίνημα του λετρισμού.
Το πρώτο του θεατρικό έργο το έγραψε στα μαθητικά ακόμα χρόνια, όταν φοιτούσε στο Αμερικανικό Κολέγιο του Ψυχικού, δεκατεσσάρων ετών ("Η ψευδόμενη στάφυλος" 1949). Ξεκινά με την ποιητική συλλογή "21 σπουδές για μικρό στίχο", όμως στη συνέχεια αφοσιώνεται σχεδόν, στο θεατρικό έργο. Την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο θέατρο, κάνει με το έργο "Το προξενιό της Αντιγόνης", το 1960, το οποίο ανέβηκε από τη Δωδέκατη Αυλαία. Το ίδιο έργο ανέβηκε από θέατρα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη αλλά και την τηλεόραση (ΕΙΡ). Στα χρόνια της διαμονής του στο Παρίσι, γράφει πολλά θεατρικά έργα, τα οποία παρουσιάζονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1972 συνεργάζεται με τον θεατρικό οργανισμό La Mamma στη Νέα Υόρκη. Από το 1979 εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, ενώ μετέφρασε και έργα θεατρικών συγγραφέων, όπως ο Σάμιουελ Μπέκετ και ο Ευγένιος Ιονέσκο.
Παρά το γεγονός ότι είναι από τους πιο παραγωγικούς νεοέλληνες συγγραφείς και τα έργα του συνάντησαν θετική αποδοχή σε πολλές ευρωπαϊκές σκηνές (αποδοχή σπάνια για τη μεταπολεμική μας δραματουργία) παρουσιάζεται ελάχιστα από τις ελληνικές σκηνές.
Με την πιανίστα Ελένη Σαράντη, απέκτησε δυο κόρες την Ελένη, γνωστή ηθοποιό και στιχουργό και τη Μάρθα, χορεύτρια και τραγουδίστρια. Από το 1985 μέχρι το 2001 ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια Παυλίνα Παμπούδη.
Ο ποιητής Κώστας Ριτσώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή στη Θεσσαλονίκη. Άρχισε να γράφει από το 1969 και ήταν αποκλειστικός συνεργάτης του περιοδικού Διαγώνιος του Ντίνου Χριστιανόπουλου μέχρι το 1984. Από το 1987 εκδίδει το χειρόγραφο περιοδικό "Ποιήματα των φίλων" και από το 1996 επιμελείται τις ομώνυμες τυπωμένες εκδόσεις. Το 2006 μαζί με τον πεζογράφο Γιάννη Μπασκόζο εξέδωσαν το περιοδικό "Οι φίλοι". Άλλες μεγάλες του αγάπες είναι η ζωγραφική, το ρεμπέτικο τραγούδι και οι μεταφράσεις κυρίως Γάλλων ποιητών. Πολλές από αυτές τις παρουσίασε στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Ποιείν". Συνεργάστηκε σε έντυπα περιοδικά και σε ηλεκτρονικά περιοδικά στο διαδίκτυο. Πολλά ποιήματά του βρίσκονται σε ιστολόγια φίλων του και στις ετήσιες ανθολογίες του Τάσου Κόρφη "Φωνές" και του Γιάννη Κορίδη "Ποιητικό Ημερολόγιο". Έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Γιάννη Γκούμα και στα πολωνέζικα από το Janusz Strasburger.
Ποιήματά του έχει μελοποιήσει ο Σταύρος Κουγιουμτζής, αλλά και ο ίδιος έχει εκδώσει βιβλίο με ρεμπέτικους στίχους για τα τραγούδια του παιγμένα στα μακάμ της λαϊκής μας μουσικής.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΥΜΑΣ: Ποιητής, συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας), μεταφραστής, μουσικός (στιχουργός, συνθέτης του Νέου Κύματος, τραγουδοποιός, τραγουδιστής) και ηθοποιός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Οκτωβρίου 1935 ή το 1940. Σε μικρή ηλικία, ο πατέρας του τον πήρε στην Αγγλία όπου έζησε για τα επόμενα 20 χρόνια. Από το 1946–1949 σπούδασε στο Hove College, από το 1949–1953 στο Seaford College και από το 1953–1954 στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον (School of Navigation). Στην Αγγλία εργάστηκε ως δόκιμος σε εμπορικά πλοία και στη συνέχεια υπάλληλος σε εφοπλιστική εταιρεία στο Λονδίνο. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, διετέλεσε αντιπρόεδρος της οικογενειακής ναυτιλιακής εταιρείας (J.G. Goumas Shipping Co. SA) στον Πειραιά για αρκετά χρόνια. Το 1994 εγκατέλειψε οριστικά τη θέση αυτή, για να αφοσιωθεί στην καριέρα του ηθοποιού.
Ο Γιάννης Γκούμας — γνωστός εκτός Ελλάδας ως Yannis Goumas —, έγραψε οκτώ ποιητικές συλλογές στα αγγλικά, οι οποίες έχουν κυκλοφορήσει από βρετανικούς εκδοτικούς οίκους (όπως τους Oasis Books, Sceptre Press, Hermes Publications, Green Horse Publications κ.ά.). Η πλειοψηφία του ποιητικού έργου του που έχει εκδοθεί στην ελληνική γλώσσα είναι σε μεταφράσεις άλλων. Μέχρι το 2013 είχε μεταφράσει 226 Έλληνες και Ελληνοκύπριους ποιητές στα αγγλικά, συμβάλλοντας σημαντικά στην εικόνα της ελληνικής ποίησης στο αγγλόφωνο αναγνωστικό κοινό του εξωτερικού. Έγραψε επίσης μουσική για το Νέο Κύμακαι για τοΈντεχνο Τραγούδι. Συνεργάστηκε με τους στιχουργούς Δημήτρη Χριστοδούλου,Άκο ΔασκαλόπουλοκαιΓιάννη Κακουλίδης.
Ο συγγραφέας, σεναριογράφος, στιχουργός και ποιητής Μπάμπης Τσικληρόπουλος γεννήθηκε στονΠύργοτο 1939. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο εγκαταστάθηκε στηνΑθήνα. Το 1966 εξέδωσε την ποιητική συλλογή με τίτλο «Επίσκεψη». Έγραψε μυθιστορήματα (Ο Βαρώνος, Η Οδύσσεια του Μήτσου, Μην ξεχάσω και δε γυρίσω, Αποδέσμευση, Επίσκεψη, Τα απομνημονεύματα ενός εμβρύου, Ερασιτέχνης άνθρωπος, Η δευτέρα παρουσία σε απευθείας μετάδοση) και θεατρικά έργα (Η έκπληξη, Οι κερατάδες, Λέγε Μήτσο, Η πρόσκληση, Ο κύριος, Σάλτο Μορτάλε, Οι γίγαντες, Ούρσουλα, Κραυγές κυριών, Ο Παρασκευάς, Ο κήπος με τα χελιδόνια, Είμαστε όλοι θεατές, Το υπόγειο, Ωχ τα νεφρά μου) ενώ ασχολήθηκε και με το παιδικό βιβλίο (Το νησί της χελώνας Καρέτα-Καρέτα, Στο νησί της φώκιας Μονάχους-Μονάχους, Στο νησί των γλάρων, Τα Χριστούγεννα ενός χαμένου σκύλου, Ο αετός που δάκρυζε).
Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Έγραψε σενάρια για τηλεοπτικές σειρές (Ερασιτέχνης άνθρωπος, Ζητώ γνωριμία, Η επιστροφή, Η παιδική μας πόλη, Κρουσταλλένια, Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα, Το πάθος) και κινηματογραφικές ταινίες (The flight of the swan, Ηλεκτρικός άγγελος, Ο βαρώνος, Σουβλίστε τους! Έτσι θα πάρουμε το κουραδόκαστρο, Τα βαποράκια) καθώς και στίχους για τραγούδια, με ποιο γνωστά το «Ελένη» και το «Γράμμα», που μελοποιήθηκαν από τοΘάνο Μικρούτσικο.
Πέθανε στις 30 Μαρτίου 2011 σε ηλικία 72 ετών και τάφηκε στην γενέτειρά του.
Το γράμμα https://www.youtube.com/watch?v=MsHmEAxp48Q
Οι 100 σημαντικότεροι σύγχρονοι Φιλόλογοι και Ιστορικοί
Φιλολογία είναι η επιστήμη που μελετά σε πανεπιστημιακό επίπεδο τη λογοτεχνία, τη γλώσσα, τα γραπτά μνημεία παλαιότερων εποχών αλλά και τα σημαντικά από τα σύγχρονα, που έχουν ξεχωρίσει.
Με τον όρο Ιστορίαεννοείται η συστηματική μελέτη του παρελθόντος εστιασμένη κυρίως στην ανθρώπινη, δραστηριότητα έως την παρούσα εποχή. Η μελέτη των γεγονότων περιλαμβάνει την καταγραφή τους, αλλά και τα αίτια που οδήγησαν σε αυτά, όπως και τους γενικούς νόμους της ιστορικής εξέλιξης.
Ξένοι Κλασσικοί Φιλόλογοι
Καρλ Κρουμπάχερ (Karl Krumbacher, 1856 - 1909) Γερμανός ακαδημαϊκός, βυζαντινολόγος και φιλόλογος. Ήταν βαθύς γνώστης του βυζαντινού πολιτισμού και θεμελιωτής της βυζαντινής φιλολογίας ως αυτόνομου επιστημονικού κλάδου.
Ούλριχ Μέλεντορφ Βιλαμόβιτς (Ulrich von Wilamowitz-Mðllendorff, 1848-1931) Γερμανός φιλόλογος, κορυφαίος ερμηνευτής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του «ιστορικού θετικισμού».
Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Βασίλιεφ (Alexander Alexandrovich Vasiliev, 1867 - 1953) θεωρούνταν η υπέρτατη αυθεντία σχετικά με τηνβυζαντινή ιστορίακαι τον πολιτισμό στα μέσα του 20ού αιώνα. Το έργο τουΙστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας(History of the Byzantine Empire, 2τόμοι, 1928) παραμένει μία από τους λίγες συνόψεις ολόκληρης της βυζαντινής ιστορίας, στο ίδιο επίπεδο με αυτές τουΈντουαρντ Γκίμπονκαι Fyodor Uspensky.
Άλμπιν Λέσκυ (Albin Lesky, 1896 - 1981) Αυστριακός κλασικός φιλόλογος και ελληνιστής από τους κορυφαίους του προηγούμενου αιώνα.
Γεώργιος Οστρογκόρσκι (Georgiy Aleksandrovich Ostrogorskiy, 1902–1976) Ρώσοςβυζαντινολόγος. Θεωρείται ως ένας από τους γνωστότερους βυζαντινολόγους τους 20ού αιώνα και ο τελευταίος εκπρόσωπος της σειράς των Ρώσων βυζαντινολόγων του 19ου-20ού αιώνα.
Καρλ Ότφριντ Μύλλερ (Karl Otfried Müller, 1797 – 1840) ή εκλατινισμένα ως Κάρολους Μύλλερ, ο Σιλέσιος (Carolus Müller Silecius),Γερμανός λόγιος και κλασικιστής, ο οποίος εισήγαγε τη σύγχρονη μελέτη της ελληνικής μυθολογίας.
Μάικλ Βέντρις (Michael Ventris, 1922 - 1956) Άγγλος ερασιτέχνης γλωσσολόγος, επαγγελματίας αρχιτέκτονας και ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε τη Γραμμική Β γραφή
Τζον Τσάντγουικ (John Chadwick,1920 –1998) Άγγλος καθηγητής κλασσικής φιλολογίας και συνεργάτης του Μάικλ Βέντρις στην αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β.
Χένρι Τζορτζ Λίντελ (Henry George Liddell, 1811 – 1898) Βρετανόςφιλόλογος, ο οποίος διατέλεσε αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, πρύτανης του Κολλεγίου Christ Church και διευθυντής της σχολής Westminster School. Είναι ο συγγραφέας του «Ιστορία της Ρώμης» (A History of Rome), αλλά είναι πιο γνωστός ως ένας από τους δύο συγγραφείς (σ. σ. Ρόμπερτ Σκοτ) του «Ελληνο-Αγγλικού Λεξικού» (A Greek-English Lexicon γνωστό κι ως Liddell & Scott, Liddell-Scott-Jones, ή LSJ, ενώ στα Ελληνικά είναι γνωστό και ως Μεγάλο Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας) για την Αρχαία Ελληνική γλώσσα.
Γιόχαν Ντρόυζεν (Johann Gustav Droysen, 1808 – 1884) Γερμανόςιστορικός.
Ρόμπερτ Σκοτ (Robert Scott, 1811 – 1887) Βρετανός ακαδημαϊκός φιλόλογος και ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Είναι περισσότερο γνωστός για τη συν-συγγραφή του ελληνοαγγλικού λεξικού, κοινώς γνωστό ως Liddell-Scott, το οποίο χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. Ο Σκοτ ήταν επίσης καθηγητής Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για περισσότερα από τριάντα χρόνια.
Ουίλλιαμ Σμιθ (William Smith, 1813-1893) υπήρξε διακεκριμένος Άγγλος κλασικός φιλόλογος και λεξικογράφος.
Κλοντ Σαρλ Φοριέλ, (Claude Charles Fauriel, 1772 –1844) Γάλλος ακαδημαϊκός φιλόλογος, ιστορικός και κριτικός που η ακμή του συμπίπτει με την Γαλλική Επανάσταση και τους Ναπολεόντειους πολέμους. Στην Ελλάδα είναι γνωστός κυρίως για τη σημαντική συλλογή δημοτικών τραγουδιών (μεταξύ των οποίων και κλέφτικα) που συγκέντρωσε και μετέφρασε.
Αιμίλιος Λεγκράν ή Εμίλ Λεγκράν (Émile Legrand, 1841 - 1903) Γάλλος ακαδημαϊκός, φιλόλογος και συγγραφέας. Θεωρείται σημαντικός ελληνιστής και φιλέλληνας. Είναι γνωστός για τα έργα του της Ελληνικής Βιβλιογραφίας στο οποίο καταγράφει την ελληνική λογοτεχνία και λαογραφία από τον 15ο αι. μέχρι το τέλος του 19ου αι.
Ζακλίν ντε Ρομιγί (Jacqueline Worms de Romilly, 1913 - 2010) Γαλλίδα κλασική φιλόλογος και ελληνίστρια. Από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητες στο χώρο των αρχαιοελληνικών σπουδών του εικοστού αιώνα, ήταν η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στο Κολέζ ντε Φρανς (Collège de France) και η δεύτερη γυναίκα που ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Είναι διάσημη για τις μελέτες της στην αρχαιοελληνική γραμματεία της κλασικής εποχής και ειδικά στον Θουκυδίδη, καθώς και για το εκτεταμένο έργο της σχετικά με την ιστορία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας.
Φιλίπ-Ερνέστ Λεγκράν (Philippe-Ernest Legrand, 1866 – 1953) Γάλλος ελληνιστής - ιστορικός, φιλόλογος, επιγραφολόγος και αρχαιολόγος. Το μεγάλο έργο του υπήρξε η μετάφραση και επιμέλεια των Ιστοριών του Ηροδότου, που παραμένει έργο αναφοράς.
Καρόλος Ντηλ (Charles Diehl, 1859 - 1944) Γάλλος ιστορικός, γεννημένος στο Στρασβούργο. Ήταν αυθεντία στην Βυζαντινή τέχνη και ιστορία.
Ρόντρικ Μακλίοντ Μπίτον (Roderick Macleod Beaton, 1951-) Άγγλοςπανεπιστημιακός. Διετέλεσε καθηγητής Νεοελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας της έδρας «Κοραής» (Koraes), στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου (King's College London) από το 1988 έως το 2018.
Ρόμπιν Όσμπορν (Robin Osborne,1957-), Άγγλος Ιστορικός της κλασικής αρχαιότητας, ο οποίος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την Αρχαία Ελλάδα.
Σύγχρονοι Έλληνες Κλασικοί Φιλόλογοι, Λατινιστές, Βυζαντινολόγοι, Ιστορικοί, Λαογράφοι, Κριτικοί Λογοτεχνίας και Γλωσσολόγοι
Ρένος Αποστολίδης (1924-2004) συγγραφέας, φιλόλογος και κριτικός της λογοτεχνίας της μεταπολεμικής γενιάς.
Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ (1926-), βυζαντινολόγος, ιστορικός. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης το 1967 και η πρώτη γυναίκα πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην 700 χρόνων ιστορία του, το 1976.
Γιάννης Βλαχογιάννης (Γιάννης Βλάχος, 1867-1945) ιστοριοδίφης και συγγραφέας.
Σπυρίδων Βρυώνης (1928-2019) Ελληνοαμερικανός βυζαντινολόγος και ιστορικός.
Σκαρλάτος Βυζάντιος (1797 ή 1798 - 1878) ήτανλόγιος του 19ου αιώνα και λεξικογράφος.
Μανουήλ Γεδεών (1851-1943) λόγιος, συγγραφέας και ιστοριοδίφης, καθώς και μέγας χαρτοφύλακας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, από τους μεγαλύτερους μελετητές του Νεότερου Ελληνισμού. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την περίοδο του Μεσαίωνα, και μάλιστα προτιμούσε να λέγεται Μεσαιωνολόγος. Η συγγραφική του δραστηριότητα εκτείνεται σε περισσότερα από 70 χρόνια. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ιστοριοδίφες και έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο «τελευταίος γνήσιος Φαναριώτης».
Κώστας Γεωργουσόπουλος (1937-), κριτικός θεάτρου και ποιητής
Δημήτρης Γληνός (1882-1943)εκπαιδευτικός, συγγραφέας και πολιτικός. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης «γλωσσοεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης». Εξορίστηκε στην Ανάφη από το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Σόλων Γρηγοριάδης (1912-1994) δημοσιογράφος, πολιτικός και συγγραφέας.
Ιωάννης Γρυπάρης (1870-1942), μεταφραστής, λογοτέχνης και εκπαιδευτικός, ενώ διετέλεσε επίσης στέλεχος του Υπουργείου Παιδείας και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.
Γιάννης Δάλλας (1924-2020), ποιητής, νεοελληνιστήςσυγγραφέας, δοκιμιογράφος, πανεπιστημιακός δάσκαλος και μεταφραστής έργων της αρχαίας γραμματείας.
Γρηγόριος Δαφνής(1909-1977) δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Αλέξανδρος Δελμούζος (1880-1956) παιδαγωγός και κύριος εκπρόσωπος του εκπαιδευτικού δημοτικισμού.
Κωνσταντίνος Δημαράς (1904-1992), φιλόλογος, κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Πολυχρόνης Ενεπεκίδης (1917-2014), ιστορικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Σπυρίδων Ζαμπέλιος (1815-1881), ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας, φιλόλογος και λογοτέχνης. Χαρακτηρίστηκε ο πρώτος θεωρητικός της ιστορικής ενότητας αρχαίου, μεσαιωνικού και νεότερου Ελληνισμού και μαζί με τον Κ. Παπαρρηγόπουλο αποτελούν τους "Διόσκουρους" της ελληνικής ιστοριογραφίας του 19ου αιώνα οι οποίοι αντιμετώπισαν με επιστημονικά επιχειρήματα τη θεωρία περί φυλετικής ασυνέχειας των νεοελλήνων, που διατύπωσε το 1830 ο Αυστριακός ιστορικός Fallmerayer, μυθιστοριογράφος και λογοτέχνης.
Εμμανουήλ Θεοτόκης (1777-1837) φιλόλογος, ιστορικός συγγραφέας και πολιτικός.
Ιωάννης Κακριδής (1901-1992), κλασικός φιλόλογος
Δημήτριος Καμπούρογλου (1852-1942) ιστοριοδίφης, λογοτέχνης, ακαδημαϊκός, δικηγόρος, ποιητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Σαράντος Καργάκος (1937-2019), φιλόλογος, δοκιμιογράφος, ιστορικός και συγγραφέας. Συνέγραψε σειρά βιβλίων ιστορικού και γλωσσολογικού περιεχομένου και πληθώρα άρθρων σε διάφορα περιοδικά.
Παύλος Καρολίδης (1849-1930) ιστορικός, πολιτικός και καθηγητής πανεπιστημίου.
Στυλιανός Καψωμένος (1907-1978), φιλόλογος, παπυρολόγος και ιστορικός.
Αδαμάντιος Κοραής (1748-1833) από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νεοελληνικού διαφωτισμού και μνημονεύεται, ανάμεσα σε άλλα, ως πρωτοπόρος στην έκδοση έργων αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αλλά και για τις γλωσσικές του απόψεις στην υποστήριξη της καθαρεύουσας, σε μια μετριοπαθή όμως μορφή της, με σκοπό την εκκαθάριση των πλείστων ξένων λέξεων που υπήρχαν στη γλώσσα του λαού.
Στέφανος Κουμανούδης (1818-1899) κλασικός φιλόλογος και αρχαιολόγος του 19ου αιώνα και καθηγητής της λατινικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Διαμαντής Κούτουλας (1962-), κλασικός φιλόλογος, εκπαιδευτικός και συγγραφέας.
Εμμανουήλ Κριαράς (1906-2014), φιλόλογος, καθηγητής και αργότερα ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Στίλπων Κυριακίδης (1887-1964),ιστορικός-λαογράφος, ο εισηγητής της "ιστορικής μεθόδου" στην Ελληνική Λαογραφία
Σπυρίδων Λάμπρος (1851-1919) πολιτικός και ιστορικός, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας
Δημήτρης Λιαντίνης (1942-1998) πανεπιστημιακός, φιλόσοφος, ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής.
Δημήτριος Λουκάτος ( 1908-2003 ) λαογράφος και πανεπιστημιακός. Στο έργο του έχει καταγράψει μεγάλο μέρος του νεοελληνικού λαϊκού παροιμιακού λόγου.
Γιώργος Μαργαρίτης (1954-)καθηγητής σύγχρονης Ιστορίας και συγγραφέας.
Σπύρος Μαρκεζίνης (1909-2000) νομομαθής, πολιτικός και ιστορικός.
Δημήτρης Μαρωνίτης (1929-2016), καθηγητής πανεπιστημίου, κλασικός φιλόλογος, κριτικός της νέας ελληνικής λογοτεχνίας, μεταφραστής αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και δοκιμιογράφος.
Γιώργος Μαυρογορδάτος (1945-) πανεπιστημιακός, πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός.
Σίμος Μενάρδος (1871-1933), πανεπιστημιακός, συγγραφέας, ποιητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Γεώργιος Μιστριώτης (1840-1916) κλασσικός φιλόλογος και υπέρμαχος της καθαρεύ
Γεώργιος Μπαμπινιώτης (1939-) διακεκριμένος φιλόλογος, γλωσσολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου και λεξικογράφος, καθώς επίσης, παρουσιαστής και πρώην πολιτικός.
Μιχάλης Οικονόμου (1896-1984), φιλόλογος και εκπαιδευτικός.
Κωστής Παλαμάς (1859-1943) ποιητής, πεζογράφος, θεατρικόςσυγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας.
Αλέξανδρος Πάλλης (1851-1935), λογοτέχνης, μεταφραστής, πρωταγωνιστής στον αγώνα για την επικράτηση της δημοτικής
Αθανάσιος Παπαδόπουλος Κεραμεύς (1856-1912) εκ των κορυφαίων Ελλήνων λογίων των τελών του 19ου αιώνος, ο οποίος έδρασε αποδοτικά μέχρι και την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνος. Βυζαντινολόγος και πανεπιστημιακός, υφηγητής της μεσαιωνικής και νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρουπόλεως.
Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1815-1891), ιστορικός που χαρακτηρίζεται από τους σύγχρονους ιστορικούς ως ο «πατέρας» της ελληνικής ιστοριογραφίας. Είναι ο θεμελιωτής της αντίληψης της ιστορικής συνέχειας της Ελλάδας από την αρχαιότητα έως σήμερα, αφού καθιέρωσε στην διδασκαλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την τριμερή διαίρεση της ελληνικής ιστορίας (αρχαία, μεσαιωνική και νέα) και επιδίωξε να αναιρέσει τις κυρίαρχες εκείνη την εποχή απόψεις ότι η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν περίοδος παρακμής και εκφυλισμού που δεν αναγνωριζόταν ως τμήμα της ελληνικής ιστορίας.
Ηλίας Πετρόπουλος (1928-2003), ερευνητής, μελετητής του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας, δημοσιογράφος, σκιτσογράφος, φωτογράφος και συλλέκτης.
Λίνος Πολίτης (1906-1982) φιλόλογος νεοελληνιστής, καθηγητής. πανεπιστημίου και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών
Ιάκωβος Πολυλάς (1825-1896) Επτανήσιος συγγραφέας και κριτικός, διάσημος μαθητής και εκδότης του έργου του Σολωμού. .
Βασίλης Ρώτας (1889-1977) συγγραφέας, κριτικός και μεταφραστής
Γιώργος Σαββίδης (1929-1995), μελετητής και καθηγητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας
Ιωάννης Συκουτρής (1901-1937) διακεκριμένος Έλληνας φιλόλογος. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για το εξαιρετικής ποιότητας έργο του, στο οποίο δεσπόζουν οι εκδόσεις και οι εισαγωγές στην Ποιητική του Αριστοτέλη και το Συμπόσιο του Πλάτωνα, αλλά και για την αυτοκτονία του σε νεαρή ηλικία
Γεώργιος Σωτηριάδης (1852-1942), φιλόλογος, αρχαιολόγος και πανεπιστημιακός
Ηλίας Τανταλίδης (1818-1876), ποιητής, φιλόλογος και καθηγητής του 19ου αιώνα.
Αχιλλέας Τζάρτζανος (1873-1946), φιλόλογος και γλωσσολόγος.
Μανόλης Τριανταφυλλίδης (1883-1959) γλωσσολόγος και ένας εκ των ιδρυτών του Εκπαιδευτικού Ομίλου, οργάνου του εκπαιδευτικού δημοτικισμού με μεγάλη συμβολή στα εκπαιδευτικά προγράμματα των κυβερνήσεων υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το 1939, κατά τη διάρκεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, του ανατέθηκε η έκδοση γραμματικής για τη δημοτική γλώσσα, η «Νεοελληνική Γραμματική».
Σπυρίδων Τρικούπης (1788-1873) πατέρας του Χαρίλαου Τρικούπη. Υπήρξε ο πρώτος Πρωθυπουργός τουνέου ελληνικού κράτους,Υπουργός των Εξωτερικώνκαθώς και πρέσβυς του Ελληνικού Βασιλείου στην σημαντικότερη ίσως διπλωματική θέση της εποχής, τηνπρεσβεία της Ελλάδος στο Λονδίνο, συνδιαμορφωτής του πρώτουΕλληνικού Συντάγματος. Ασχολήθηκε επίσης με την ιστοριογραφία, συντάσσοντας την "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", βιβλίο αναφοράς για την περίοδο του 1821.
Χρίστος Τσολάκης(1935-2012)από τους κορυφαίους φιλόλογους και παιδαγωγούς.
Γεώργιος Χατζιδάκις (1848-1941) υπήρξε ο θεμελιωτής της επιστήμης της γλωσσολογίας στην Ελλάδα και πρώτος καθηγητής της Γλωσσολογίας και της Ινδικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το 1890 έως το 1923. Ανήκε στα ιδρυτικά μέλη της Ακαδημίας Αθηνών το 1926, και ένα χρόνο αργότερα διετέλεσε πρόεδρός της
Ιωάννης Χατζηφώτης (1944-2006) ερευνητής φιλόλογος, συγγραφέας, ιστοριοδίφης, κριτικός της λογοτεχνίας, επιμελητής εγκυκλοπαιδειών, ποιητής και δημοσιογράφος.
Γιάννης Ψυχάρης (1854-1929), γλωσσολόγος και λογοτέχνης, καθηγητής της ελληνικής γλώσσας στο Παρίσι, γνωστός για τον ρόλο του στο κίνημα του δημοτικισμού και τον αγώνα του για την καθιέρωση της δημοτικής σε επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους. Σημαντικότατο έργο του το πεζογράφημα Το ταξίδι μου, γραμμένο με ιδιαίτερη προσοχή με τους μέχρι τότε αδημοσίευτους κανόνες της δημοτικής γλώσσας, το οποίο έλαβε ευρύτατη δημοσιότητα, αλλά και αρνητική κριτική από τους υποστηρικτές της καθαρεύουσας.
Οι 10 επιφανείς Κύπριοι Φιλόλογοι / Ιστορικοί
1) Κωνσταντίνος Σπυριδάκις (1903-1976) εκπαιδευτικός, λόγιος και συγγραφέας. Διετέλεσε Γυμνασιάρχης του Παγκύπριου Γυμνασίου και πρώτος Υπουργός Παιδείας της Κύπρου.
2) Γεώργιος Χατζηκωστής (1936-),φιλόλογος, εκπαιδευτικός και συγγραφέας.
