Σαν παιδί, ασχολήθηκε με τη κλασική μουσική (κιθάρα και θεωρία) με τον
καθηγητή Χαράλαμπο Εκμεκτσόγλου. Έπειτα, ως έφηβος στη δεκαετία του '60
και του '70, έπαιζε μπάσο και πλήκτρα σε κάποια συγκροτήματα στην Αθήνα,
στο Παρίσι και τελικώς στο Λονδίνο, όπου έζησε αρκετά χρόνια και
ηχογράφησε τους πρώτους του δίσκους. Είναι μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και παραγωγός, εντούτοις είναι οι λίγες οι δημόσιες εμφανίσεις του.
Ο Σταμάτης Σπανουδάκης άρχισε να ασχολείται με την ποπ μουσική ήταν μέλος του συγκροτήματος "Αχ-Βαχ", όμως επέλεξε να συνεχίσει τις κλασικές σπουδές του στην Ακαδημία του Βίρτσμπουργκ με τον Μπέρτολντ Χούμμελ, και αργότερα στην Αθήνα με τον Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη. Τότε είναι που μπαίνει στην ζωή του η βυζαντινή μουσική.
Έχει κυκλοφορήσει πολλούς προσωπικούς δίσκους και έχει βοηθήσει στο ξεκίνημα τους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Καζούλης και έχει γράψει
τραγούδια που ερμήνευσαν πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες όπως ο Πάριος, η Βιτάλη, η Πρωτοψάλτη και η Αρβανιτάκη. Έγραψε ακόμη μουσική για τον κινηματογράφο και για την τηλεόραση. Από το 1995 ασχολείται με την ορχηστρική μουσική βασίζοντάς την, στην ελληνική ιστορία και την θρησκεία.
Είδος: Instrumental, Religious, Contemporary Classic, Rock
Σταμάτης Σπανουδάκης -Αλέξανδρος
https://www.youtube.com/watch?t=21&v=lIjW3L5u46c (Αλέ Ισκάνταρ II Στίχοι του Αρτέμη Φανουριάκη)
Σταμάτης Σπανουδάκης - Απουσίες https://www.youtube.com/watch?v=kdvRyqI3hGA Waltz of Love
Οι Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή είναι ένα μουσικό ντουέτο αποτελούμενο από δύο Ελληνίδες αδελφές μουσικούς και τραγουδίστριες έθνικ και παγκόσμιας μουσικής.
Οι δύο αδελφές από την Ξάνθη, ξεκίνησαν από πολύ μικρή ηλικία να μελετούν την
παγκόσμια μουσική και να πειραματίζονται με τις δυνατότητες της
ανθρώπινης φωνής, ως εγγενούς μουσικού οργάνου. Σήμερα τραγουδούν σε πάνω από είκοσι γλώσσες και διαλέκτους, τόσο a cappella όσο και με τη συνοδεία πιάνου, κιθάρας και κρουστών
που παίζουν οι ίδιες, σε ένα ρεπερτόριο που κινείται σε ένα ευρύ φάσμα
της έθνικ μουσικής, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής αλλά και μερικές δικές τους συνθέσεις. Έχουν συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες όπως τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς, την Μαρία Φαραντούρη, τους Άβατον, τους Rotting Christ, το Θανάση Γκαϊφύλλια, το Γιώργο Καζαντζή, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Ψαραντώνη, το Βασίλη Λέκκα, το Μιχάλη Τζουγανάκη, τους Χειμερινούς Κολυμβητές, το Γιάννη Σπάθα, το Χρήστο Θηβαίο, τον Ηλία Ανδριόπουλο, την Τατιάνα Λύγαρη, τη Βούλα Σαββίδη, το Μανώλη Μητσιά, τον Έπαυλι Παυλάκη. Έχουν δώσει συναυλίες σε αρκετά ιδιαίτερους χώρους όπως, το ιστορικό Θέατρο Ρωσσικού Δράματος της Οδησσού, ο μεσαιωνικός πύργος Μπαζαίου στη Νάξο , το Μέγαρο Γκύζη στη Σαντορίνη, ο μεσαιωνικός οικισμός Σπήλια στη Χίο, το αρχαίο θέατρο στο Πυθαγόρειο της Σάμου, το μουσείο Sartorio στην Τεργέστη με τους πίνακες του Τιέπολο, το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, αλλά και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Γεννήθηκε το 1805 στο Συρράκο Ιωαννίνων ωστόσο η τυραννία του Αλή πασά και η καταδίωξη του πατέρα του, Χριστόφορου, από τους Τούρκους ανάγκασαν την οικογένεια του να καταφύγει στο Λιβόρνο της Ιταλίας. Εκεί σπούδασε ελληνική και ιταλική φιλολογία και αργότερα νομική, την οποία όμως δεν ολοκλήρωσε καθώς με την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
εγκατέλειψε την Ιταλία και επέστρεψε στην Ελλάδα. Έλαβε μέρος σε
αρκετές μάχες εναντίον των Τούρκων, ενώ πήρε επίσης μέρος στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στον Πύργο Ηλείας,
όπου είχαν καταφύγει η μητέρα και η αδερφή του. Μετά το θάνατο των
γονιών του, τους οποίους έχασε μέσα σε μία ημέρα, κατέφυγε στην Αθήνα. Υπηρέτησε ως αξιωματικός του οικονομικού σώματος του στρατού. Ωστόσο έλαβε μέρος σε μία συνωμοσία εναντίον των Βαυαρών με σκοπό την παραχώρηση συντάγματος με αποτέλεσμα ο Όθωνας να αποτρέψει κάθε πιθανότητα προαγωγής του.
Από το γάμο του το 1840 απέκτησε εννιά παιδιά, από τα οποία επέζησαν μόλις τα δύο, γεγονός που τον συνέτριψε ψυχικά. Πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1858. Το 1962 τοποθετήθηκε στα Ιωάννινα προτομή του. Ο Γεώργιος Ζαλοκώστας χαρακτηρίστηκε θερμός πατριώτης, περήφανος και
αξιοπρεπής. Από πολλούς θεωρείται ο καλύτερος ποιητής της εποχής του.
Κοινή παραδοχή είναι επίσης ότι η ποίηση του σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από
την οικογενειακή του τραγωδία. Ενδεικτικό είναι το σχόλιο του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, που τον χαρακτηρίζει «ποιητή του πατρικού πόνου». Η λογοτεχνική συνεισφορά του Ζαλοκώστα είναι ποικιλόμορφη. Δεχόμενος επιρροές τόσο από την Αθηναϊκή όσο και από την Κερκυραϊκή Σχολή, συνέγραψε ποιήματα τόσο στην καθαρεύουσα όσο και τη δημοτική. Πολλά από τα ποιήματά του είναι πατριωτικά, σε αυτά χρησιμοποίησε κυρίως την καθαρεύουσα και άλλα πάλι λυρικά.
Πολλά από τα μικρά λυρικά του ποιήματα μελοποιήθηκαν. Ενδεικτικά
αναφέρεται «Το φίλημα» (Μια βοσκοπούλα αγάπησα). Άντλησε επίσης τη
θεματολογία του από την τραγική οικογενειακή του κατάσταση. Το 1851
πήρε το πρώτο βραβείο στο Ράλλειο ποιητικό διαγωνισμό για το ποίημα του
«Το Μεσολλόγιον». Αργότερα βραβεύτηκε και για τις ποιητικές συλλογές
του: «Αρματωλοί και κλέφται» και «Ώραι Σχολής». Αξιοποίησε επίσης την καλή γνώση της ιταλικής γλώσσας μεταφράζοντας ποιήματα Ιταλών λογοτεχνών, όπως ο Ούγος Φώσκολος και ο Τορκουάτο Τάσσο. Ασχολήθηκε ακόμη με τη ζωγραφική. Τα Άπαντά του εκδόθηκαν ένα χρόνο μετά το θάνατό του.
Μια βοσκοπούλα αγάπησα
https://www.youtube.com/watch?v=CZlbK-G3uoA
Ποίηση: Γεώργιος Ζαλοκώστας
Εκτέλεση: Μπάμπης Τσέστος
Εις το φεγάριν
https://www.youtube.com/watch?v=RiNhC6YFA_4
Ποίηση: Γεώργιος Ζαλοκώστας
Μουσική-Εκτέλεση: Ανδρέας Αρτέμης
Η Επτανησιακή Mουσική Σχολή είναι η πρώτη "μουσική σχολή" στην Ελλάδα που επηρεάστηκε από τον δυτικό τρόπο μουσικής και ιδιαίτερα από την κλασική μουσική. Ιδρύθηκε από τον Νικόλαο Μάντζαρο και διήρκεσε από τον 19ο αιώνα έως τις αρχές του 20ού. Η μουσική των Επτανησίων φέρεται καθαρά επηρεασμένη από
τα ιταλικά μουσικά πρότυπα, αλλά και από την Ιταλική γλώσσα. Η Επτανησιακή Σχολή μπορεί να χωριστεί σε δύο περιόδους ανάλογα με τις γενιές των συνθετών της:
Η πρώτη Γενιά (1815–1870) Νικόλαος Μάντζαρος, Στέφανος Πογιάγος, Παύλος Καρρέρ, Σπυρίδων Ξύνδας, Δομένικος Παδοβάς, Ιωσήφ Λιβεράλης, Διονύσιος Ροδοθεάτος.
Η δεύτερη Γενιά (1870 – 20ος αιώνας) Σπυρίδων Σαμάρας , Ιωσήφ, Σπυρίδων Καίσαρης, Ναπολέων Λαμπελέτ, Διονύσιος Λαυράγκας, Γεώργιος Λαμπελέτ κ.α
Τα έργα της 1ης Γενιάς, είναι κυρίως μελοδράματα και όπερες, στην αρχή μόνο στα ιταλικά ενώ αργότερα και στα ελληνικά, αλλά και μικρές ιταλικές sinfoniae, πιανιστικά έργα, μελοποιήσεις ποιημάτων της Επτανησιακής ποιητικής σχολής,
καντάδες και άλλα πολλά είδη έργων. Το μουσικό στυλ τους έχει μεγάλη
επιρροή από την Ιταλική μουσική (και ιδιαίτερα την Ναπολιτάνικη σχολή),
αλλά πάντα έχει μια δική του ιδιαιτερότητα. Η 1η γνωστή επτανησιακή σύνθεση είναι το (χαμένο) Gliamanti confusi i του Στέφανου Πογιάγου και παρουσιάστηκε στο Σαν Τζιάκομο της Κέρκυρας το 1791. Αυτό συχνά παρεξηγήθηκε από τους νεώτερους μελετητές και μουσικούς, που κατηγόρησαν την Επτανησιακή σχολή για "ιταλισμό". Σπουδαία έργα της 1ης Γενιάς είναι η μελοποίηση
του Ύμνου προς την Ελευθέρια (1828), η 1η σωζόμενη ελληνική όπερα Don Crepuscolo (1815), το 1ο έργο για φωνή στα ελληνικά Aria Greca (1827) όλα έργα του Μάντζαρου, η 1η όπερα σε ελληνικό λιμπρέτο Ο Υποψήφιος Βουλευτής (1867) του Ξύνδα, η όπερα Μάρκος Μπότσαρης με τη φημισμένη αρία «Ο Γέρο Δήμος πέθανε» (1858-1860) του Καρρέρ και το πρώτο επτανησιακό έργο που βασίζεται σε "ελληνικό θέμα Το Ξύπνημα του Κλέφτη (1847) του Λιβεράλη.
Τα έργα της 2ης Γενιάς έχουν μία μεγαλύτερη ποικιλία σε στυλ, καθ’
ότι ακολουθούν το "επτανησιακό" στυλ (κυρίως) της 1ης Γενιάς συνδυασμένο
και με άλλες μουσικές γλώσσες, όπως η γαλλική. Τα έργα εκείνης της
γενιάς απαρτίζονται και πάλι από πολλές όπερες στα ελληνικά και τα ιταλικά και μελοδράματα, αλλά και
από έργα συμφωνικά, για βιολί, πιανιστικά, τραγούδια, καντάδες αλλά και
εμβατήρια. Χαρακτηριστικά έργα της 2ης Γενιάς είναι το συμφωνικό ποίημα Γιορτή (1907;) του Γ. Λαμπελέτ, η Ελληνική Σουίτα (1903) του Λαυράγκα, η όπερα Ρέα (1908) και ο Ολυμπιακός Ύμνος (1896)του Σαμάρα, το γνωστό βαλς Μη μου άπτου (τέλη 19ου αιώνα) του Ι. Καίσαρη και το εμβατήριο Περνάει ο Στρατός (1935) του Δ. Βισβάρδη.
Η Επτανησιακή Σχολή ολοκληρώνει τον κύκλο της στις αρχές του 20ου αιώνα, με την
επικράτηση της Εθνικής Σχολής (Γερμανική Μουσική) καθώς δέχεται και την υποστήριξη της τότε ανερχόμενης αριστοκρατικής τάξης της πρωτεύουσας. Η διαμάχη αυτή μεταξύ Επτανησιακής και Εθνικής Σχολής συνεχίστηκε μέχρι και την 2η δεκαετία του 20ου αιώνα με νικητές τους δεύτερους. Οι Επτανήσιοι συνθέτες, όμως, συνεχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στο
μουσικό κόσμο της Ελλάδας και μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα.
Συναυλία αφιέρωμα στην Επτανησιακή μουσική (Ε.Ε.Ε.)
https://www.youtube.com/watch?v=wTjiy7eYy_I
N.H.Mantzaros - Partimenti for String Quartet - Book V, Fugue No.1 - Fugue (1851)
https://www.youtube.com/watch?v=gcRe2t8eyqs
The Partimentis for Sting Quartet are actually a composition of the
Italian Fedele Fenaroli. Manzaros which had been in Italy several times,
he found Fenaroli's 6 partimenti books and worked on the two last of
them (V and VI) at 1851. This is Fugue from Fugue No.1 of the 5th book.
Ο γέρο δήμος πέθανε
https://www.youtube.com/watch?v=eYblLIeTeys
Από το γνωστό Δημοτικό Τραγούδι "Ο Δήμος και το καριοφύλι του"
Στίχοι: Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Οι Last Drive εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο κλαμπ "Ροντέο" στις 27 Δεκέμβρη 1983 στην Αθήνα. Το γκρουπ έπαιζε κατά βάση γκαράζ με ροκαμπίλλυ και σερφ
επιρροές αλλά στη δεκαετία του '90
στράφηκαν σε έναν πιο σκληρό ήχο. Μετά την αποχώρηση του Καρανικόλα και μετά από 12 χρόνια συνεχής παρουσίας (1983-1995) το
συγκρότημα διαλύεται έχοντας κάνει φανατικούς φίλους στην Ελλάδα και το
εξωτερικό και
αφήνοντας τις αναμνήσεις των πολυάριθμων ζωντανών τους εμφανίσεων. Όλοι δημιουργούν και εντάσσονται σε καινούριες μπάντες και παίζουν για χρόνια. Τον
Φλεβάρη όμως του 2007 οι Last Drive ανακοίνωσαν την επανασύνδεσή τους.
OI LAST DRIVE ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΤ2
https://www.youtube.com/watch?v=YvalZdNx11M&spfreload=10
"Εποχές του ΠΗΓΑΣΟΥ στα Εχάρχεια. Όποιος το έζησε αυτό το μαγαζί ξέρει. Και μετά ΑΛΛΟΘΙ. Τα νειάτα μας ρεεεεεεεεε ..." ΠΑΥΛΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ
Ο Τζώνυ Βαβούρας εκτός από τους "Vavoura Band" (ένα από τα παλαιότερα ενεργά συγκροτήματα της χώρας) μετέχει και στην μπάντα "Johnny Vavouras & The Cadillacs". Γεννήθηκε στην Αμερική, στο Οχάιο το 1955 και ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1962. Ο πατέρας του ήταν συγγραφέας - δημοσιογράφος και ποιητής, χαρίσματα που κληρονόμησε και ο
Johnny, αναπτύσσοντας τόσο την στιχουργική, όσο και την συνθετική πλευρά
του. Η μουσική ήταν και παραμένει το πάθος του αλλά και η ηθοποιία καθώς έχει παίξει σε πολλές ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές.
Το 1976 ο Τζώνυ Βαβούρας μαζί με τον Γιάννη Δρόλαπα, σχηματίζουν την
Vavoura Band (το παλαιότερο ενεργό συγκρότημα, μετά τους Socrates) και
το 1977 δίνουν την πρώτη συναυλία τους στο Σινέ Ανεμώνη (εκείνη την
εποχή οι περισσότερες συναυλίες γινόντουσαν τα Κυριακάτικα πρωϊνά στα
σινεμά). Η Vavoura Band ξεκίνησε τις εμφανίσεις της τον Ιανουάριο
του 1977, αρχικά στο Bedlam και στην συνέχεια σε γνωστά clubs της
Πλάκας, στο Κύτταρο και σε άπειρα live. Το 1978 ο Johnny πηγαίνει
στην Αγγλία, απ' όπου και προμηθεύεται μηχανήματα και εξοπλισμό
συναυλιών (ενισχυτές, κονσόλες και ηχεία) τα οποία κατορθώνει με κόπο
και ταλαιπωρία να φέρει στην Ελλάδα. Η Vavoura Band ήταν το πρώτο
Ελληνικό συγκρότημα που έπαιζε με τα δικά της μηχανήματα και όργανα.
Το 1979, χωρίς να έχει καν κυκλοφορήσει δίσκο, η Vavoura Band
εμφανίζεται στο Sporting, γεμίζοντας το ασφυκτικά με 3.500 οπαδούς, μετά
από αφισσοκόληση που έκαναν τα ίδια τα μέλη της και με την συμπαράσταση
του Τάσου Κυριαζή, ενός ανθρώπου που βοήθησε σημαντικά την Ελληνική
Rock σκηνή, στηρίζοντας την με τα studios και την ηχητική του υποδομή.
Τον ίδιο χρόνο περιοδεύει σ' όλη την Ελλάδα κι έναν χρόνο αργότερα
εμφανίζεται σαν support στην συναυλία του Tom Robinson στην Αθήνα. Την
ίδια περίοδο το συγκρότημα συνθέτει και μουσική για soundtracks ταινιών
(Σαντορίνη, Αθώος ή ένοχος, Θράκη, Παράπλους). Το 1980 η Vavoura
Band κυκλοφορεί το πρώτο της single, στην εταιρεία του Δημήτρη
Κερασιώτη, Happening, που περιελάμβανε 3 τραγούδια, τα "All alone",
"Vana G. Vanna" και "The junkie". Το 1984 η Vavoura Band ήταν το πρώτο
Ελληνικό rock συγκρότημα που γύρισε video clip για το τραγούδι «Ο χορός
της Αφροδίτης», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αρβανίτη. Το 1996 η Vavoura
Band συνθέτει και εκτελεί την μουσική για δύο ντοκυμαντέρ - οδοιπορικά
στην Β. Ελλάδα, του Δημήτρη Αρβανίτη, για την ΕΤ -- 3, την «Θράκη» και
τον «Παράπλου», τα οποία (μαζί την «Σαντορίνη») αυτή τη στιγμή
επεξεργάζονται και σύντομα θα κυκλοφορήσουν σε βινύλιο -- cd. Σε όλη
την διάρκεια της δεκαετίας του 1980 η Vavoura Band εμφανίστηκε με
μεγάλη επιτυχία σε συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα, είτε μόνη της, είτε
δίπλα στους Π. Σιδηρόπουλο, Δ. Πουλικάκο, Apocalypsis, ενώ στην Αθήνα
ειδικότερα έχει εμφανιστεί στα Tiffany's, Skylab, Λύδρα, Σοφίτα, Ροντέο,
Κύτταρο, Club 22 (πρώην Apollon) κι έχει πάρει μέρος σε πολλές
συναυλίες, beach parties, happenings κλπ που έχουν διοργανώσει όλα τα
πολιτικά κόμματα. Το 2000 η Vavoura Band εμφανίστηκε στο Camel club
με τον Steve Harley και τους Cockney Rebel. www.vavouras.com
Stand By Me
https://www.youtube.com/watch?v=69w8Lno9G34
Johnny Vavouras and the Cadillacs
Δημιουργήθηκαν το 1987 και θυμίζουν παλιό καλό fifties band. Παίζουν rock’n’roll, swing, blues και μπαλάντες, ενώ εμφανίζονται
επί σκηνής με τα χαρακτηριστικά τους λευκά πουκάμισα, γραβάτες και
jeans. Εδώ και 27 χρόνια τιμούν τη δεκαετία του ’50 με ξέφρενα live
shows, ενώ έχουν εμφανιστεί παντού: σε μουσικές σκηνές και φεστιβάλ,
στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής, σε casino, ξενοδοχεία και χιονοδρομικά
σαλέ αλλά και σε ballrooms. Ένα όμως είναι το κοινό χαρακτηριστικό σε
όλες τις παραπάνω περιπτώσεις: ο Johnny Vavouras και οι Cadillacs ξέρουν
πώς να ανεβάζουν την αδρεναλίνη και να παρασύρουν το κοινό σε χορό
μέχρι τελικής πτώσεως! Εκτός από το ότι υπήρξαν opening act των θρύλων
του rock’n’roll Chuck Berry και Jerry Lee Lewis, στις συναυλίες τους
κάποτε στην Αθήνα, έχουν επίσης συμμετάσχει με 2 τραγούδια στην ταινία
του Folger Schedorf, «Ο Ταξιδιώτης», δίπλα στο διάσημο ηθοποιό και
συγγραφέα, Σαμ Σέπαρντ!
Μέλη: Johnny Vavouras - Vocals, Guitars,
Byron Tsourapis - Bass
Thomas Andreou - Drums
Είδος: 50s rock and roll, swing, blues and country
Ο Μιχάλης Εμιρλής γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1980 στην
Θεσσαλονικη. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στο Πάντειο
Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα άρχισε να ασχολείται με τη μουσική. Η πρώτη
δισκογραφική δουλειά του κυκλοφόρησε το Νοεμβριο του 2005,
με τίτλο «Ζω περιμένοντας να ζήσω». Το Νοεμβριο του 2006 συμμετείχε στο Φεστιβάλ
Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Τζερόνιμο», το οποίο και
συμπεριέλαβε στην επόμενη δισκογραφική του δουλειά, τον Μαιο του 2008 με
τίτλο «Μη διστάζεις». Τον Μαρτιο του 2011
κυκλοφόρησε την τρίτη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Φωτιά στα
παραμύθια». Μετά από μια περίοδο αποχής από τη δισκογραφία, τον Ιούνιο του 2015
επιστρέφει με ένα νέο κομμάτι "Στη τρέλα με πηγαίνεις" σε μουσική του
Κωσταντίνου Βελλιάδη και στίχους του Τερπάνδρου. Το συγκεκριμένο
τραγούδι είναι προπομπός για τον 4ο προσωπικό δίσκο του καλλιτέχνη, που
θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο του 2015 με τίτλο "Είπα μια μέρα στην
καρδιά ".
Επιτυχίες: «Να σε ξεχάσω προσπαθώ», «Πίπα της ειρήνης», «Η αιτία του κακού», «Νιώθω το
τέλος να πλησιάζει», «Μη μου
μιλάτε για εκείνη», «Αυτό που σ’αρεσει» κ.α
Είπα μια μέρα στην καρδιά
https://www.youtube.com/watch?v=s5xruV3XDlQ&spfreload=10
Στίχοι: Μιχάλης Εμιρλής - Μαίρη Καντιώτη
Μουσική: Μιχάλης Εμιρλής
Ενορχήστρωση: Κώστας Βελλιάδης
Η Ελένη Πέτα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Τέλειωσε με άριστα
τις σπουδές της στο βιολοντσέλο, στο Κρατικό Ωδείο της Θεσσαλονίκης. Τότε
κάνει τα πρώτα της βήματα ως μουσικός και συνεργάζεται με το Νίκο
Παπάζογλου στην καλοκαιρινή του περιοδεία. Ξεκινάει επαγγελματικά το
τραγούδι το 1989 κάνοντας συγχρόνως μαθήματα φωνητικής στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και μετέπειτα στο Ωδείο Αττικής. Το 1993 κάνει και το ξεκίνημά της στο δισκογραφικό στερέωμα και με τις ερμηνευτικές της δυνατότητες αλλά και τη σκηνική της παρουσία κέρδισε πολλές θετικές κριτικές.
Να μείνει εδώ
https://www.youtube.com/watch?v=vDwlupwNB0k Στίχοι-Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος Εκτέλεση: Ελένη Πέτα
Αυτό που ξέρω ( Video Clip )
https://www.youtube.com/watch?v=FnksuoKLOfw
Στίχοι: Τάσος Βουγιατζής Μουσική: Σόλων Αποστολάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Πέτα
Η Ελένη Ράντου γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1963 στο Αιγάλεω αλλά η καταγωγή της, είναι απο τα Χανιά. Είναι απόφοιτη της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Άρχισε να γίνεται γνωστή μέσα από συμμετοχές της σε τηλεοπτικές σειρές της κρατικής τηλεόρασης τη δεκαετία του '80.
Ευρέως γνωστή έγινε από τηλεοπτικές σειρές των ιδιωτικών καναλιών όπου πρωταγωνίστησε ("Αχ Ελένη", "Κωνσταντίνου και Ελένης", "Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρη", "Σαβατογεννημένη" κ.τ.λ), ενώ σε
ορισμένες περιπτώσεις είχε και τη συγγραφή του σεναρίου. Είναι
παντρεμένη από το 1994 με τον τραγουδιστή Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στη θεατρική της καριέρα ως θιασάρχη του Θεάτρου Διάνα. Τον Ιανουάριο του 2009 προβλήθηκε η πρώτη ταινία της Πεθαίνω για Σένα.
Ο Χάρης Ρώμας γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1960 στον Πειραιά. Είναι γνωστός ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και στιχουργός. Είναι πτυχιούχος της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και απόφοιτος της Σχολής Μωραΐτη. Φοίτησε στις δραματικές σχολές του Θεάτρου Τέχνης και του Πέλου Κατσέλη. Έχει συγγράψει μαζί με την Άννα Χατζησοφιά και πρωταγωνιστήσει σε πολύ πετυχημένες κωμικές τηλεοπτικές σειρές όπως '"Οι Μεν και οι Δε", το "Κωνσταντίνου και Ελένης", "Ο κακός Βεζύρης", το "Καφέ της Χαράς" κ.ά. Έχει βραβευθεί τρεις φορές με το Βραβείο Π. Παπαδούκα, καθώς και με το Θεατρικό Βραβείο Θ. Κωτσόπουλος για τις θεατρικές παραστάσεις. Τραγούδια και στίχους του έχουν ερμηνεύσει η Λένα Αλκαίου, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Γιώργος Λιανός, η Γλυκερία κ.ά.
Ως στιχουργός έχει γράψει τα: Αφετηρία, Ουράνιο τόξο, Τάκης, Ιθάκη, Παλιατζίδικο, Σε μια σχεδία, Καινούρια Σελίδα, Δυο λόγια, Γειά σου λοιπόν, Το πριμ, Φωτογραφία καλοκαιριού, Ολοταχώς, Δυό χείλη κατακόκκινα, Αντίο μαμά, Απολογισμός κ.α
ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ Γεννήθηκε στην Πάφο. Σπούδασε
στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδασε Αγωγή του
Λόγου και τραγούδι. Απαριθμεί εδώ και 30 χρόνια ένα μεγάλο αριθμό
εμφανίσεων στη Κύπρο και στο εξωτερικό, με δικές του συνθέσεις.
Ασχολείται και με τη ποίηση. Μέχρι το 2006 έχουν εκδοθεί 15 βιβλία
ανάμεσα τους ποιητικά ,θεατρικά και άλλα. Εργάστηκε σε διάφορους
Ραδιοφωνικούς σταθμούς ως παραγωγός και παρουσιαστής, αρθρογραφώντας σε
εφημερίδες και περιοδικά με στόχο πάντα την ανάδειξη της Ελληνικής ψυχής
της Κύπρου. Σήμερα εργάζεται στην Πάφο ως δάσκαλος φωνητικών μαθημάτων
και τραγουδιού, όπου ίδρυσε και το Φωνητικό του σύνολο "Hχώ".Eπίσης
εργάζεται και στο Ράδιο COSMOS FM στην Πάφο που διατηρεί εδώ και
δεκαοκτώ χρόνια δική του πολιτιστική καθημερινή πρωινή εκπομπή. Από το 2000 μέχρι το 2014 έχει εκδώσει σε δικές του παραγωγές 16 ψηφιακούς δίσκους.
Δεν θα το πούν
https://www.youtube.com/watch?v=zMMJ8pCSDAo&spfreload=10
Ποίηση: Μαρία Πολυδούρη
Μουσική-Εκτέλεση: Ανδρέας Α. Αρτέμης
Από την εργασία (cd 2001) FONTANA AMOROSA
Από τους καλύτερους ερμηνευτές της γενιάς του. Ο Γιάννης (Αθήνα, 5 Οκτωβρίου 1969) αν και θεωρείται από τους περισσότερους ως "έντεχνος" και "μέτρ της ερωτικής μπαλάντας" ξεκίνησε την μουσική του διαδρομή το 1990 τραγουδώντας ρεμπέτικα και λαϊκά. Το 1996 κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο "Αθώος Ένοχος". Συνολικά από το 1996, έχει κυκλοφορήσει
14 προσωπικούς δίσκους, οι περισσότεροι εκ των οποίων διακρίθηκαν ως
χρυσοί και πλατινένιοι ξεπερνώντας το 1 εκατομμύριο σε πωλήσεις ενώ έχει
πραγματοποιήσει περισσότερες από 1000 συναυλίες στην Ελλάδα και σε όλο
τον κόσμο.Ως πολύ σημαντικές κρίνονται οι δύο επανεκτελέσεις του Άξιον Εστί των Ελύτη-Θεοδωράκη και Ο Δρόμος των Πλέσσα-Παπαδόπουλου. Ανεκτίμητη είναι και η προσφορά του στη διάσωση και την διάδοση των ποιημάτων του Ευαγόρα Παλληκαρίδη ("Και όποιον πάρει", "Για σένα Κύπρο, αθάνατη", "Όλα ζητούν την λευτεριά") και του Βασίλη Μιχαηλίδη ( "Η Σταθερότης") κεντημένα με την θεία φωνή του.
Επιτυχίες: Στο τσιγάρο που κρατώ, Έλα και κόψε με στα δύο, Φύλακας Άγγελος, Έτσι κι αλλιώς, Το σεντόνι, Θα σπάσω εφτά ποτήρια, Η πρώτη μας φορά. Χάντρα θαλασσιά, Πως μπορώ κ.α
"Ο ηρωισμός δεν είναι ανθός που φυτρώνει μόνο
στα πεδία των μαχών. Βλαστάνει και προβάλλει
και μέσα από την Κοινωνία, με τους σκληρούς, με
τους ανένδοτους αγώνες των άξιων τέκνων του
Γένους των ανθρώπων για αρετές, για έργα
ευποιίας και αγάπης προς τον πλησίον"
Γεννήθηκε στην Αθήνα, μα κατάγεται από την Καρδίτσα.
Ο Λεωνίδας Μπαλάφας (12 Μαΐου 1981) είναι μουσικός, τραγουδιστής και συνθέτης. Ξεκίνησε τις ζωντανές εμφανίσεις στην μπουάτ Απανεμία στην Πλάκα το
2003, στην συνέχεια ακολούθησαν εμφανίσεις σε διάφορες μουσικές σκηνές
της Αθήνας. Το 2006 συμμετείχε στο Fame Story 4 από το οποίο βγήκε και
νικήτης. Στην ελληνική δισκογραφία έκανε το ντεμπούτο του με το CD
single με τίτλο Ο Λεωνίδας και οι Πότες το 2007. Στην συνέχεια
ακολουθούν τα CD "Ταξίδι για να σε βρω" 2009, "Ανοιξιάτικη μέρα" το
2010. Το 2012 κυκλοφορεί από την Antart μια ανεξάρτητη δισκογραφική
εταιρία το διπλό CD του με τίτλο "Ας ρίχνει και χαλάζι" ενώ το 2013
επανέρχεται με το επίσης διπλό CD με τίτλο "Απηλιώτης". Κάθε μία από τις
δισκογραφικές του δουλειές έχει και διαφορετικό ύφος, ενώ οι live
εμφανίσεις του έχουν έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού.
Η Ρένα Παγκράτη ήταν Ελληνίδα ηθοποιός που πρωταγωνίστησε σε πολλές βιντεοταινίες της δεκαετίας του '80. Γεννήθηκε το 1949 στη Δάφνη, έχοντας καταγωγή από την Κέρκυρα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Γ. Θεοδοσιάδη. Οι πρώτες της εμφανίσεις σε ταινίες ξεκίνησαν από μικρή ηλικία, όταν ως «παιδί-θαύμα» έπαιξε στις ταινίες του Γιώργου Αρίωνα «Η γέφυρα της ευτυχίας» και «Όταν η ευτυχία προστάζει». Συμμετείχε ακόμα στη ραδιοφωνική εκπομπή «Τα παραμύθια της θείας Λένας», με την Αντιγόνη Μεταξά. Η καριέρα της στην τηλεόραση ξεκίνησε όταν ακόμη έπαιζε με το συγκρότημα «Νοστράδαμος» και την ανακάλυψε ο Γιάννης Δαλιανίδης, που ευθύς της έδωσε το ρόλο χίπισσας Κάθριν, στη σειρά «Λούνα Παρκ». Τον ίδιο καιρό εμφανίστηκε σε αντίστοιχους ρόλους σε κινηματογραφικές ταινίες στο πλευρό του Στάθη Ψάλτη («Βασικά καλησπέρα σας», «Καμικάζι αγάπη μου» κ.ά.) και της Ρένας Βλαχοπούλου. Ασχολήθηκε ακόμη με την επιθεώρηση και τη δισκογραφία.
Πέθανε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου 1998
από φαρμακευτική δηλητηρίαση. Ο θάνατός της ήταν αυτοκτονία, απόρροια
της οικονομικής ανέχειας και της ανεργίας της τα τελευταία χρόνια αλλά και το ότι ο αγαπημένος της είχε χάσει την ζωή του σε αυτοκινητιστικό. Σε
σχετική επιστολή που βρέθηκε η ηθοποιός ανέφερε ότι εκτός από πολύ
λίγους συναδέλφους της, κανένας άλλος δεν θέλησε να την προσλάβει. Η ζωή
της μακριά από το σανίδι ήταν αυτό που την έφερε σε οικονομικό και
προσωπικό αδιέξοδο. Κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.
Ρένα Παγκράτη - Θα νικήσεις
https://www.youtube.com/watch?v=ZJ6MPDW-F38
Ρένα Παγκράτη -Είναι φάση το αγόρι
https://www.youtube.com/watch?v=bMgI6eIo4UI&spfreload=10
Γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας στις 27 Φεβρουαρίου του 1951, όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι τα έντεκα του, όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω. Σπούδασε στη Δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη. Ήταν μόλις 16 χρόνων όταν ξεκίνησε και μέχρι να γίνει γνωστός ηθοποιός
έκανε πολλά επαγγέλματα, μεταξύ άλλων και αυτό του ναυτικού. Έχει
σπουδάσει Ψυχολογία και Παραψυχολογία στο Λονδίνο. Έπαιξε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και στο θέατρο. Έχει παίξει πολλούς ρόλους στην καριέρα του κατά το πλείστον κωμικούς.
Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου στη δεκαετία του 1980 με εμπορικές ταινίες όπως "Καμικάζι αγάπη μου", "Τροχονόμος Βαρβάρα", "Τα καμάκια", "Βασικά καλησπέρα σας", "Και ο πρώτος ματάκιας", "Τρελλός είμαι ό,τι θέλω κάνω", "Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ","Μάντεψε τι κάνω τα βράδια" κ.α. Έχουν μείνει πολλές ατάκες από τις ταινίες του ενώ και ο ίδιος βοήθησε πολλούς νέους ανερχόμενους ηθοποιούς στο ξεκίνημα τους όπως ο Σταμάτης Γαρδέλης, η Σοφία Αλιμπέρη, ο Παύλος Ευαγγελόπουλος, ο Μιχάλης Μουστάκας κ.α. Το 1973 στην τηλεοπτική σειρά Οι έμποροι των εθνών τραγούδησε το «Ήτανε μια φορά» του Σταύρου Ξαρχάκου. Από τότε έχει τραγουδήσει αρκετά τραγούδια σε ταινίες του, σε επιθεωρήσεις αλλά και σε ένα δίσκο του Γιώργου Σαλαμπάση. Παντρεύτηκε στα 17 του, αλλά χώρισε γρήγορα. Από αυτόν τον γάμο έχει μία κόρη. Ακολούθησε ο γάμος του με την Τάρια Μπούρα, και το 2006 παντρεύτηκε την ηθοποιό Χριστίνα Ψάλτη.
Ο αγαπημένος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή στις 21 Απριλίου 2017 και ωρα 14:4 στην ΜΕΘ του
Νοσοκομείου "Άγιος Σάββας" όπου νοσηλευόταν, με καρκίνο στους πνεύμονες.
"Η Μουσική είναι ένα Σύμπαν γεμάτο από αισθήσεις…" Η Ζωή Τηγανούρια γεννήθηκε στην μακρυνή Σαμοθράκη. Kατάγεται από οικογένεια μουσικών. Σπουδάζει Αρμονία και Αντίστιξη στο Ωδείο Σκαλκώτα, δίνει πολλά κομμάτια ως συνθέτις και πραγματοποιεί εκατοντάδες ηχογραφήσεις σαν ακορντεονίστα. Συνεργάζεται και εμφανίζεται ζωντανά με καταξιωμένους Έλληνες καλλιτέχνες. Το 2006, μετά από μια σειρά επιτυχημένων συνεργασιών, η Ζωή δημιουργεί το δικό της μουσικό σχήμα τους “Senso Latino”
και ξεκινά να περιοδεύει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αυτή η χρονιά
αποτελεί μια κρίσιμη καμπή στην καριέρα της, τόσο ως ακορντεονίστα αλλά
και ως συνθέτις, αφού ξεκινά να πειραματίζεται με την Jazz, την Latin
και το Tango. Έχει εννέα προσωπικά άλμπουμ στη
προσωπική της δισκογραφία από το 2006 έως και σήμερα,
διακόσιες-και-πλέον συνθέσεις στην Ελληνική δισκογραφία από το 1999,
εκατοντάδες ηχογραφήσεις και μουσικές επενδύσεις σε τηλεοπτικές σειρές
και ντοκιμαντέρ. Στο εξωτερικό είναι γνωστή ως "Zoe".
Η Βοσκοπούλα (Ορχηστρικό)
https://www.youtube.com/watch?v=wfuvkv5deSs
Η Zoe Tiganouria live στο Half Note την 27-3-2010 για την Ημέρα Θεάτρου!!!!
Ποίηση: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΛΟΚΩΣΤΑΣ
Τα μονοπάτια https://www.youtube.com/watch?v=F_B65tzErQE Στίχοι: Σταμάτης Μεσημέρης Μουσική: Ζωή Τηγανούρια Εκτέλεση: Αρερτή Κετιμέ
"Αν ζούσε σε άλλη εποχή, σίγουρα θα ήταν μία από τις νύμφες της Άρτεμις, καθώς όταν
την ακούς μαγεύεσαι… Με τα κατάμαυρα μαλλιά της θυμίζει λίγο τις
νεράιδες των παραμυθιών. Έχει μισόκλειστα τα μάτια όταν παίζει, κι η
μουσική της περνάει μέσα στο σώμα σου εκτοξεύοντας τις αισθήσεις σου στα
ύψη..."
"Ένας απο τους λίγους αλλά και σπουδαίους Κύπριους συνθέτες. Ο Κοτσώνης συνθέτει με άξονα τις πολιτικές καταστάσεις του νησιού ζώντας στην
Κύπρο και ηχογραφώντας στην Ελλάδα. Μετά την «Αγία Τηλλυρία» σε ποίηση
Σπύρου Παπαγεωργίου το 1973 και την «Κυρά των αμελιών» σε ποίηση Γιάννη
Ρίτσου το 1975 -ίσως τα δημοφιλέστερα μέχρι τότε έργα του- τον
Αύγουστο του 1976 παρουσιάζει τον «Ύμνο και θρήνο για την Κύπρο» σε
ποίηση Γιάννη Ρίτσου και συμπληρώνει το έργο αυτό με τέσσερα τραγούδια
για την τραγωδία του νησιού σε στίχους Κυπρίων ποιητών. Σε στίχους Άνθου
Λυκαύγη τα τραγούδια «Βαράτε του του χάρου» και
«Θαλασσοφίλητη μου γη», σε στίχους Κώστα Μόντη το τραγούδι
«Την άνοιξη ποιός πρόδωσε» και σε στίχους Δώρου Λοΐζου «Το
τραγούδι του Λεύτερου»."
Ο σπουδαίος Κύπριος συνθέτης Γιώργος Κοτσώνης γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1937 στο Παλαιχώρι. Αποφοίτησε από την
Εμπορική Σχολή Σαμουήλ και εντάχθηκε στις τάξεις των αγωνιστών του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ. Καταδικάστηκε ερήμην του εις θάνατον από τους Άγγλους
αποικιοκράτες, συνελήφθη στο Κάιρο της Αιγύπτου (Αγγλική Αποικία) το 1956 και μετά από απόδραση, του δόθηκε
πολιτικό άσυλο από τον πρόεδρο Νάσσερ. Έπειτα διέφυγε στην Αθήνα.
"Ο συνθέτης υπήρξε μαθητής του Μανώλη Καλομοίρη και του Μιχάλη Βούρτση. Ασχολείται με το Νεοκυματικό-εντεχνο τραγούδι στα πρώτα 6 χρόνια του 70
όταν μπαίνει στην Λύρα του Πατσιφά. Στην δισκογραφία των 33 στροφών τον
συνατνάμε το 1970 στο δίσκο Βιολάρης-Δουράκη 1970. Εδώ ενα σκόρπιο
τραγούδι με την Μαρία Δουράκη σε στίχους του Ανθου Λυκαύγη σε έντονο
ΝεοΚυματικό ύφος... Από το 1964 ώς σήμερα εγραζεται στο ραδιοφωνικό
Ιδρυμα Κύπρου. Ο Γιωργος Κοτσώνης εφυγε στις 28 Ιουνίου 2014 σε ηλικια 77 ετων..." tzilivak
Βαράτε του του Χάρου
https://www.youtube.com/watch?v=ZIHc0jkuues
Ποίηση: Άνθος Λυκαύγης Μουσική: Γιώργος Κοτσώνης
Εκτέλεση: Κώστας Καμένος - Αρετή Κασάπη
Δίσκος: Γιάννη Ρίτσου Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο και άλλα 4 τραγούδια του Γιώργου Κοτσώνη
Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου (το όνομα Λαμπέτη το πήρε από τους ήρωες του "Αστραπόγιαννου" στο ομώνυμο ποίημα του
Αριστοτέλη Βαλαωρίτη). Γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής και είχε 6 αδέρφια, εκ των οποίων ένα
δίδυμο αδελφό, που πέθανε από φυματίωση το 1941. Το Φεβρουάριο του '43, λίγους μήνες μετά το πρωταγωνιστικό της
ντεμπούτο στο θέατρο, γνωρίζει τον πρώτο (και μεγαλύτερο καθ΄ ομολογία
της) έρωτα της ζωής της, τον Σγουρδέλη, διπλωμάτη και ποιητή που
ζούσε μόνιμα στη Γαλλία και βρέθηκε στην Ελλάδα λόγω του πολέμου. Η
σχέση τους κράτησε κάτι λιγότερο από 2 χρόνια. Έγραψε για χάρη της μια
ποιητική συλλογή με τίτλο "Ατέρμονη πορεία προς τον ήλιο". Ο
Σγουρδέλης την απομάκρυνε από το θέατρο και προσπάθησε να τη στρέψει στη ζωγραφική, αλλά όταν ξαναγύρισε στο Παρίσι εκείνη δεν τον ακολούθησε. Ο γάμος της με τον Μάριο Πλωρίτη (ο οποίος παρέμεινε αιώνιος φίλος της και στάθηκε δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωής της) το 1950 υπήρξε ατυχής. Χώρισαν το 1953, όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν
και μαζί έγραψαν μία από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του
ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη
ζωή και στη σκηνή. Όμως, δεν παντρεύτηκαν ποτέ και επιπλέον η Λαμπέτη
αναγκάστηκε να κάνει έκτρωση στο παιδί που κυοφορούσε από εκείνον. Από τον Χορν χώρισε το 1959, όταν γνώρισε τον Αμερικανό συγγραφέα Frederic Wakeman, τον οποίο παντρεύτηκε, αλλά χώρισε το 1976. Σχέση είχε και με τον ηθοποιό Κώστα Καρρά με τον οποίο δημιούργησαν το θίασο τους Λαμπέτη-Καρρά
Ο καρκίνος κάνει την εμφάνιση της στη ζωή της ηθοποιού το 1969,
αφού της στέρησε τις αγαπημένες της αδερφές, τις οποίες έχασε όλες
(εκτός από την αδερφή της Αντιγόνη) από καρκίνο του μαστού. Μετά την εγχείρηση (ολική μαστεκτομή) στην οποία υποβλήθηκε στις ΗΠΑ επιστρέφει και προσπαθεί να το ξεπεράσει. Μια προσπάθεια υιοθεσίας από κοινού με τον Γουέικμαν, (της μικρής
Ελίζας), της δημιούργησε πλείστα προβλήματα, όταν δικαστική απόφαση την
υποχρέωσε να επιστρέψει το παιδί, μετά παρέλευση 4 χρόνων, στους
φυσικούς γονείς του. Η περιπέτεια αυτή της δημιούργησε γενική κατάπτωση
και μελαγχολία, που την κράτησε μακριά από το θέατρο. Ο καρκίνος έκανε την επανεμφάνισή του μετά από 11 χρόνια, το 1980.
Οι μεταστάσεις ήταν συνεχείς. Οι χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε
έπληξαν τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει και
τη φωνή της. Η τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε στην Αθήνα
ήταν τα "Παιδιά ενός κατώτερου Θεού" στον ρόλο της κωφής Σάρα. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1983 στις 7.30' το πρωί άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Mount Sinai Hospital των ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί λίγες εβδομάδες πριν. Η τελευταία προσφορά της ήταν η δωρεά των ματιών της. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1983 η σορός της μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου 1983 κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ
https://www.youtube.com/watch?v=kPkowQjun5Q
Η γλυκιά Ίρμα
https://www.youtube.com/watch?v=Z0S8BcFTRwM
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Λαμπέτη
Η Έλλη Λαμπέτη είχε τιμηθεί με το επαμειβόμενο βραβείο Μαρίκας Κοτοπούλη για τη διετία 1949-1951. Μετά τον θάνατό της, ο κινηματογράφος "Γρανάδα", που βρίσκεται στη
λεωφόρο Αλεξάνδρας 106, μετονομάστηκε και λειτουργεί μέχρι σήμερα ως
θέατρο με το όνομα "Λαμπέτη". Την τηλεοπτική περίοδο 2006 - 2007 προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό Alpha τηλεοπτική σειρά 20 επεισοδίων, με τίτλο Έλλη Λαμπέτη: Η τελευταία παράσταση, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της βιογράφου της Λαμπέτη Φρίντας Μπιούμπι. Ο Φρέντυ Γερμανός δεκατρία χρόνια μετά τον θάνατο της έγραψε τη βιογραφία της, που έγινε best-seller (1996).
Μπέρτολτ Μπρέχτ (10 Φεβ. 1898 - 14 Αυγ. 1956), Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του αιώνα που μας πέρασε. Στην πατρίδα του θεωρείται ως ο πατέρας του "επικού θεάτρου" (Episches Theater). Επηρεάστηκε σημαντικά από το κινεζικό και το ρωσικό θέατρο. Ενώ το
"διδακτικό" και "ανθρωπιστικό" θέατρο που για χρόνια υπηρέτησε απηχεί τη μαρξιστική ιδεολογία του. Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της ΛΓΔ το 1951 και με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.
Το έργο του χαρακτηρίζονταν αρχικά από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και
του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται αποφασιστική στροφή
στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη μαρξιστική φιλοσοφία. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929 και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία. Ενώ το 1933, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίζεται μέχρι το έτος 1948. Έζησε πρώτα στη Δανία και τη Φινλανδία και μετά στις ΗΠΑ. Στην Αμερική, όπου έζησε το κύριο μέρος της ζωής του, δέχθηκε έντονες διώξεις από το Μακαρθικό καθεστώς. Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία το 1949, ο Μπρεχτ αφιερώνεται
στην ποίηση και τη σκηνοθεσία των έργων του. Έγραψε εκατοντάδες ποιήματα
που αντανακλούν τη σταδιακή μεταστροφή του προς τη
μαρξιστική-λενινιστική φιλοσοφία. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι: Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε, Εγκώμιο στη μάθηση, Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου, Αυτό θέλω να τους πω, Να καταπολεμάτε το πρωτόγονο, Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ, Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου, Εγκώμιο στον Κομμουνισμό, Εγκώμιο στη Διαλεκτική.
Το πιο γνωστό θεατρικό του έργο: Η Όπερα της Πεντάρας (Die Dreigroschenoper, 1928) σε στίχους του Μπ. Μπρεχτ και μουσική Κουρτ Βάιλ προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στο Βερολίνο και ο αντίκτυπος του επηρέασε την παγκόσμια σκηνή Μιούζικαλ. Στην όπερα αυτή, ο Μπρεχτ στηλίτευε την καθώς πρέπει βερολινέζικη αστική τάξη που πρόσαπτε στο προλεταριάτο έλλειψη ηθικής. Η παγκοσμιότητα του έργου του αναγνωρίστηκε ευρέως μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Τα έργα του κλείνουν μέσα τους μια διάρκεια, καθώς αναδεικνύουν την
ανθρώπινη υπόσταση. Έτσι, όχι μόνο δεν καταλύθηκαν από το χρόνο, αλλά
τώρα προβάλλονται και τιμώνται περισσότερο παρά ποτέ.
Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου
https://www.youtube.com/watch?v=BvzTBhghcqQ
Στίχοι: Μπερτολτ Μπρεχτ / Απόδοση στα Ελληνικά: Μάριος Πλωρίτης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Δίσκος: "Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ" (1978)
Απεργία (Μπρέχτ) & Στη Διαδήλωση (Μάνος Λοΐζος) https://www.youtube.com/watch?v=ar6-7f7GhGc
Στίχοι: Φώντας Λάδης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη Εκτέλεση: Μπάμπης Αντωνίου
"Και τα δύο τραγούδια στο 45άρι που κυκλοφόρησε το 1981 με ερμηνευτή τον
Μπάμπη Αντωνίου ("Άνεργος/Στη διαδήλωση") ήταν να συμπεριληφθούν στον
κύκλο τραγουδιών "Τα τραγούδια μας" του 1976 με τον Νταλάρα αφού η
θεματολογία είναι η πάλη της εργατικής τάξης, όμως ηχογραφήθηκαν το
1981. Το τραγούδι "Στη διαδήλωση" είναι το τελευταίο τραγούδι του Μάνου
τον Απρίλιο του 1981." alain 21-05-2010 23:12
