DE FACTO

Ιδρύθηκε: 1991

Μέλη: 

Πέτρος Παρασκευάς -Κιθάρα, Φωνή

Πέτρος Μίσκος -Μπάσο, Φωνιτικά

Δημήτρης Πουλιάκης -Τύμπανα
Αλέξανδρος Αποστολάκης -Τύμπανα, Φωνητικά

	Οι DE FACTO είναι ένα συγκρότημα που μετράει συνολικά περισσότερα από 20 χρόνια ζωής και 13 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας στην ελληνική ποπ/ροκ σκηνή, που συνεχίζει να συνθέτει, να ηχογραφεί και να δίνει συναυλίες σε όλη τη χώρα.  Στα τέλη της δεκαετίας του '80, στην Έδεσσα, οι τέσσερις παιδικοί φίλοι και συμμαθητές Πέτρος Παρασκευάς , Δημήτρης Πουλιάκης, Χρήστος Τρεσίντσης (πιάνο/πλήκτρα/φωνητικά) και Πέτρος Μίσκος, με όχημα το γυμνασιακό αγγλόφωνο συγκρότημα “JAILBREAK” και με καύσιμο την αγάπη τους για την καλή ποπ/ροκ μουσική, ξεκινούν να παίζουν ζωντανά στην Έδεσσα και στις γύρω πόλεις, ως επί το πλείστον διασκευές, αλλά και δικές τους συνθέσεις. Η επόμενη δεκαετία, βρίσκει τους τέσσερις φίλους στη Θεσσαλονίκη, όπου και αποφασίζουν τη στροφή στον ελληνικό στίχο, με σκοπό την ουσιαστικότερη έκφραση και αμεσότερη επικοινωνία με το κοινό. Ταυτόχρονα, αλλάζουν το όνομα του συγκροτήματος σε DE FACTO σηματοδοτώντας μία ουσιαστική αλλαγή της μουσικής τους πορείας και δηλώνοντας την πρόθεσή τους για πιο ευρεία προσέγγιση των μουσικών και στιχουργικών τους θεμάτων.
Δεν είναι έτσι η αγάπη https://www.youtube.com/watch?v=iOzeMOElfG4 Στίχοι-Μουσική: Πέτρος Παρασκευάς

29 Μαΐου 1453 Η συγκλονιστικότερη ημέρα του νεώτερου Ελληνισμού

Θρῆνοι τῆς Ἁλώσεως (29 Μαΐου 1453)
 

29η Μαΐου 1453: Η συγκλονιστικότερη ημέρα του νεώτερου Ελληνισμού. Η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων έπεσε στα χέρια των εχθρών. Τέτοια η θλίψη του Ελληνισμού, που απ' άκρον εις άκρον της Αυτοκρατορίας όλοι θρήνησαν. Σαν έπεσε τελειωτικά η Πόλη στα χέρια των Τούρκων, ο πόνος κι ο καημός ήταν μεγάλος. Κι έγινε τραγούδι ο πόνος και θρήνος ο καημός. Κι αν η άλωση ήταν γεγονός, η ελπίδα πως κάποια μέρα θα γυρίσουμε δεν έχει σβήσει. Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο..."

"Μεταξύ των πολυαρίθμων θρήνων επί τη αλώσει της Κωνσταντινουπόλεως, οίτινες συνετάχθησαν ευθύς μετά την καταστροφήν, διακρίνονται τα δημοτικά άσματα, διότι μόνα ταύτα εκφράζουν με βαθείαν απλότητα συναίσθημα εγκαρτερήσεως προς τα μεγάλα εθνικά δεινά και βεβαίαν την ελπίδα του δουλωθέντος γένους περί ελευθερίας και ανορθώσεως. Είναι δ' αληθώς άξιον θαυμασμού ότι ταύτα εγεννήθησαν καθ' ον χρόνον το έθνος εφαίνετο απολέσαν τα πάντα, πεσούσης της Κωνσταντινουπόλεως, και ουδαμόθεν υπέφωσκέ τις ακτίς ελπίδος. Αλλ' η μεγάλη συμφορά του έθνους ευρίσκεται ακριβώς εις το μεταίχμιον του φόβου και των ελπίδων, της απογνώσεως και της αναθαρρήσεως. Διότι προ ταύτης μεν τα περί του μέλλοντος μαντεύματα ήσαν απαίσια, και προανήγγελλον όλεθρον και καταστροφάς, μετά δε την άλωσιν αντίθετα όλως διεδίδοντο, μαρτυρούντα μεταβολήν του φρονήματος του έθνους. Από πολλού μεν χρόνου προ της αλώσεως της πρωτευούσης του κράτους εφέροντο χρησμοί περί της επικείμενης καταστροφής, ευθύς δ’ όμως μετά την άλωσιν εγεννήθησαν αίσιαι περί της μελλούσης τύχης του έθνους ελπίδες, και ερριζώθη η πεποίθησις παρά τω ελληνικώ λαώ, ότι αφεύκτως διά της σπάθης θ’ ανάκτηση την διά της σπάθης αρπασθείσαν υπό των εχθρών πατρικήν κληρονομίαν."  http://www.myriobiblos.gr 

Όντεν εθεμελιώνασι οι άγγελοι την Πόλη

https://www.youtube.com/watch?v=WqLOwCnZvUg

Πολλά τραγούδια έχουν γραφτεί για την Κωνσταντινούπολη και την Αγια Σοφιά. H παράδοση θέλει να συμμετέχουν στο χτίσιμο τους άγγελοι, πουλιά, αλλά και αυτός ο ίδιος ο Κωσταντής (που άλλοτε είναι ο περίφημος ακρίτης, άλλοτε ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος) όπως φαίνεται από το παρακάτω Ριζίτικο της Κρήτης

Η Ρωμανία πάρθεν (Χορός Διπάτ)

https://www.youtube.com/watch?v=9Z1rVI6yYSs

Απόσπασμα από την παράσταση "Και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως" που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 1994 σε σκηνοθεσία Κώστα Γαβρά.Η Λυδία Κονιόρδου αναγνώσκει το πρώτο κείμενο, ενώ ο Νταλάρας ερμηνεύει - ίσως συγκλονιστηκά- το δεύτερο  
"Πάρθεν" | Ποίημα του Κ.Π. Καβάφη | Αφήγηση: Λυδία Κονιόρδου
"Η Ρωμανία Επάρθεν" | Ποντιακός θρήνος για την άλωση της Πόλης | Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας

Δώδεκα Ευζωνάκια

https://www.youtube.com/watch?v=wFumYvXheBU

Συρτὸ Θράκης καὶ Μακεδονίας.

 

 Η Δέσποινα ταράχτηκε, κ' εδάκρυσαν οι εικόνες.
Σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μη πολυδακρύζης,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι

Τρομοκρατία στην Ελλάδα: Τὰ πάντα ῥεῖ, τὰ πάντα ῥεῖ

Καταρχήν με τον όρο "τρομοκρατία" αναφερόμαστε στη συστηματική χρήση βίας για την καλλιέργεια κλίματος φόβου σε ένα πληθυσμό, με σκοπό την προώθηση ενός πολιτικού στόχου. Τρομοκρατία στην Ελλάδα ασκήθηκε, κυρίως μετά την μεταπολίτευση, από διάφορες οργανώσεις στα πρότυπα των αντίστοιχων γερμανικών ομάδων (Φράξια, Κόκκινος Στρατός) ή των ιταλικών Ερυθρών Ταξιαρχιών της δεκαετίας του '70 -και σε αντίθεση με αρκετές άλλες ευρωπαϊκές διακρίνεται και για τη μακροβιότητά του. Στην Ελλάδα, σπουδαιότερες υπήρξαν η Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη (1974-2002), ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας (που έδρασε την περίοδο 1975-1995 και έθεσε τέλος στη δράση του έπειτα απ’τη λήψη απ’τα μέλη της σαφούς πολιτικής απόφασης και όχι εξαιτίας της εξάρθρωσης της οργάνωσης) και ο Επαναστατικός Αγώνας (2003-2009). Άλλες σημαντικές, ως προς τη δράση τους οργανώσεις, ήταν η Αντικρατική Πάλη, καθώς και οι πρόσφατα εμφανισθείσες Σέχτα Επαναστατών και  Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς.

Ενέργειες κατά τως εκάστοτε κυβερνώντων στην Ελλάδα έχουν γίνει άπειρες, από τους αρχαίους τυραννοκτόνους Αρμόδιο και Αριστογείτονα του 5ου αι. π.Χ, τον Ιωάννη Τσιμισκή στα βυζαντινά χρόνια, μέχρι και τα σχετικά σύγχρονα, όπως η απόπειρα του Αλέκου Παναγούλη. Η ειδοποιός διαφορά των "σημερινών τρομοκρατικών" ενεργειών από τις παλαιότερες, συνκεφαλαιώνεται στο εξής ένα σημείο: τότε υπήρχε έντονο το προσωπικό στοιχείο στη μέση ενώ σήμερα παρατηρούμε τυφλά χτυπήματα μίσους, κομματικού χαρακτήρα και σκοπού και όχι πολιτικού, δηλαδή χτυπήματα άνευ ουσίας και σημασίας που αντί να αποδυναμώσουν τα κέντρα εξουσίας τα ενισχύουν.

Ε. Ο. 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Η επαναστατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» δημιούργησε έναν αληθινό μύθο, με πολλούς δράκους, δρώντας και παραμένοντας ασύλληπτη και ανεξιχνίαστη για 27 ολόκληρα χρόνια (1975-2002).

Η οργάνωση λειτούρησε σαν αντάρτικο πόλης και ο ιδεολογικός της μανδύας μαρξιστικός. Η δράση της περιελάμβανε δολοφονίες, βομβιστικές επιθέσεις, αρπαγές οπλισμού και σημαντικό αριθμό ληστειών και προκάλεσε το θάνατο 23 Ελλήνων και ξένων πολιτικών, στρατιωτικών, αστυνομικών, διπλωματών, οικονομικών παραγόντων και πολιτών. Η οργάνωση πήρε το όνομα της, από την ημέρα που γιορτάζεται στην Ελλάδα η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η δράση της ξεκίνησε την νύχτα της 23 Δεκεμβρίου 1975 με τη δολοφονία του «σταθμάρχη» της CIA στην Αθήνα, Pίτσαρντ Γουέλς, έξω από το σπίτι του στο Ψυχικό. Οι προκηρύξεις της είχαν έντονο αντιαμερικανικό χαρακτήρα. Τα κείμενα συνήθως τα έστελνε προς δημοσίευση στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" ή στην εφημερίδα "Το ποντίκι". Η δράση της σταμάτησε τυχαία το 2002, όταν συνελήφθη βαριά τραυματισμένος ο Σάββας Ξηρός, έπειτα από πρόωρη έκρηξη του αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού που τοποθετούσε στα εκδοτήρια ακτοπλοϊκής εταιρίας στον Πειραιά. Η Ελληνική Αστυνομία κατάφερε να ανακαλύψει το οπλοστάσιο και να συλλάβει τα περισσότερα από τα μέλη της οργάνωσης. Με βάση τον νόμο "για την προστασία του πολίτη από αξιόποινες πράξεις εγκληματικών οργανώσεων" (N.2928/2001), 14 κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν ως μέλη της οργάνωσης σε ποινές που κυμάνθηκαν από ισόβια μέχρι 8 χρόνια. 

Ελένη Λεγάκη -Τα πάντα ρεί
https://www.youtube.com/watch?v=l_4vvMaNqas

Το βίντεο κλιπ του τραγουδιού της Ελένης Λεγάκη "Τα πάντα ρει" μέσα από τον ομώνυμο δίσκο του 1993 σε μουσική Πέτρου Βαγιόπουλου και στίχους Μανώλη Ρασούλη. Στο κλιπάκι συμμετέχει και ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΞΗΡΟΣ!

ΞΗΡΟΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΓΛΕΝΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΥΡΗΝΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

https://www.youtube.com/watch?v=_aYImIvSIPk

Φώτης Ακαθιώτης "Ο άρχοντας των τσιαττιστών"

Ο Φώτης Ακαθιώτης γεννήθηκε στο χωριό Ακανθού της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 16 Δεκεμβρίου 1937 και το πραγματικό του επώνυμο είναι Ευαγγέλου. Το "Ακαθιώτης" το επέλεξε συνειδητά μετά το ΄74 λόγω της μεγάλης του αγάπης για το χωριό του αλλά και το ότι σήμερα είναι κατεχόμενο. Μάλιστα το 2010 έγραψε και ένα βιβλίο με τίτλο «Της Ακανθούς καμός τζιαι της καρκιάς τραούδκια». Μέχρι τα δώδεκα του χρόνια ζούσε με την μητέρα του στο χωριό ενώ ο πατέρας του ζούσε και εργαζόταν στην Αγγλία. Το 1951 πηγαίνει και αυτός στο Λονδίνο να γίνει κομμωτής αρχικά ως υπάλληλος και μετά να έχει δικό του κομμωτήριο, το «Tony’s Hair Fashion» και ακόμη δύο υποκαταστήματα. Το 1973 αφού πούλησε τα πάντα επέστρεψε στην Κύπρο. Μετά την εισβολή και την προσφυγιά διαμένει προσωρινά στην Λευκωσία και ξανανοίγει κομμωτήριο μαζεύοντας την καλύτερη πελατεία, την αφρόκρεμα της πρωτεύουσας. Επειδή όμως βαρέθηκε να ασχολείτε με τρίχες πριν περίπου 12 χρόνια θα κλείσει το κομμωήριο και θα γίνει ραδιοφωνικός παραγωγός. Ξύπνησε όμως μέσα του και πάλι η αγάπη του για το τσιάττισμα έτσι θα του δοθεί ψυχή τα και σώματι. Από καιρόν εις καιρόν τον χαιρόμαστε σε τηλεοπτικές εκπομπές όπως το "Που σου νεύκω" ή και παλαιότερα στο "Κοπιάστε".  

Συνέντευξη του Φώτη Ακαθιώτη στην Χριστιάνα Αριστοτέλους στο "Για σένα" 

http://www.livenews.com.cy/cgibin/hweb?-A=27402&-V=politismos

Τσιαττίσματα του Παλιώματος

https://www.youtube.com/watch?v=vl8sUJxSz_o

Μεγάλο γλέντη στην ταβέρνα του Γιάννη στην Λεμεσό. Τραγουδούν Αρτέμης Κκαϊλης και Φώτης Ακαθιώτης. Στο βιολί Δημήτρης Ποταμός.

Τραούθκια του παλιωματού

https://www.youtube.com/watch?v=wB2DEbiB1ng

Κατακλυσμος Πρωταρα 2013 Φωτης Ακαθκιωτης - Κωστας Ξενη στο 1ο γυρο

 

Μυλλομένα Τσαττιστά  από τον Φώτη Ακαθιώτη και τον Αρτέμη Κκαϊλη

https://www.youtube.com/watch?v=vXVLNiIDqA8

Άννα Βίσση (Η αλλαγή στην καριέρα της)

Από τη δεκαετία του '80, η Βίσση ξεκίνησε μια αποκλειστική συνεργασία με το μουσικοσυνθέτη και στιχουργό ΝΙΚΟ ΚΑΡΒΕΛΑ. Στα χρόνια που ακολούθησαν, παγιώθηκαν ως καλλιτεχνικό ζευγάρι και ως ένα από τα πιο επιτυχημένα στην ελληνική δισκογραφία. Ο γάμος τους δεν θα αργήσει και μάλιστα κουμπάρος του ζεύγους ήταν ο τότε πρόεδρος της Κ.Δ. Σπύρος Κυπριανού. (Για τον οποίο γράφτηκε και το λαϊκό άσμα "Είναι γάτα, είναι γάτα ο κοντός με την γραβάτα").  

Η  επιτυχία που θα γνωρίσει η Αννούλα (τις επόμενες τρεις δεκαετίες) θα υπερβεί κατά πολύ κάθε ελπίδα και προσδοκία της. Ο Καρβέλας είναι άνθρωπος, ο οποίος θα εξελίξει την πορεία της, δίνοντάς της τραγούδια πιο μοντέρνα και σε πολύ πιο ποπ ρυθμούς, με αποτέλεσμα να αλλάξει εντελώς το εώς τότε έντεχνο ύφος της και παρά τις όποιες υποκειμενικές ενστάσεις για την καλλιτεχνική αυτή στροφή της, ένα είναι το βέβαιο: πως η Άννα χωρίς τον Καρβέλα δεν θα γινόταν ποτέ αυτό που είναι σήμερα.

Eίδος: Έντεχνο, Σύγχρονο λαϊκό, Λαϊκό, Pop, Pop-rock, dance κ.α 

Επιρροές: Τζάνις Τζόπλιν, Beatles, Rolling Stones, Supertramp

Διαχρονικες Επιτυχίες: Δώδεκα, Τραύμα, Μαρτύριο,Τρένο 

Μαύρα Γυαλιά ( Video Clip )
https://www.youtube.com/watch?v=LG8k7-Dyu0k
Στίχοι-Μουσική: Νίκος Καρβέλας
Εκτέλεση: Άννα Βίσση

 "Η Επιτομή της Γυναικείας ψυχολογίας" 

Boom Boom Boom ( Video Clip )
https://www.youtube.com/watch?v=Ky9P8K9thaw
Στίχοι-Μουσιή: Νίκος Καρβέλας
Εκτέλεση: Άννα Βίσση - Νίκος Καρβέλας

"roger waters - janis joplin  φάτε την σκόνη της αννούλας και του νικόλα!!!" legez kanpoko

Το κορίτσι μας γεννήθηκε στη Λάρνακα στις 20 Δεκεμβρίου του 1957 και είναι η δεύτερη από τις τρεις κόρες της οικογένειας Βίσση. Σε ηλικία έξι ετών ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα χορού και πιάνου στο Εθνικό Ωδείο Κύπρου μαζί με την μεγαλύτερη αδερφή της ΛΙΑ ΒΙΣΣΗ, που έπαιζε πιάνο. Το 1970, σε ηλικία 13 χρόνων συμμετέχει σε ένα μουσικό διαγωνισμό και κερδίζει τη πρώτη θέση. Η παραπάνω διάκριση έπεισαν τους γονείς της, για το ταλέντο της. Έτσι το 1973 με πρωτοβουλία της μητέρας της Σοφίας, ο πατέρας της, Νέστορας, πουλά το μικρό μαγαζί που είχε στη Λάρνακα και ολόκληρη η οικογένεια μετακομίζει στην Αθήνα. Από την γαλάζια εκείνη περίοδο της Βίσση που κράτησε περίπου μια οκταετία πάνω-κάτω τραγουδά για την "Αγία Τηλλυρία", Ρίτσο, Παλαμά, Μάνο Ελευθερίου, Κουγιουμτζή, Θεοδωράκη και Νταλάρα ενώ κερδίζει και το 1ο βραβείο στο Διαγωνισμό Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. 

https://www.youtube.com/watch?v=VTNMcBb8vuU

Αγαπημένες Κυπριακές Σειρές και τα κορυφαία theme songs

ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΕΙΡΕΣ-ΥΜΝΟΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ

Ελένη της νύχτας 
https://www.youtube.com/watch?v=CTdZx-9zJAc
Στίχοι: Αννίτα Νικολάου 
Μουσική: Σταύρος Σταύρου & John Koudounis
Εκτέλεση: Πωλίνα Χριστοδούλου

Η τηλεοπτική μεταφορά της συγκλονιστικής αληθινής ιστορίας της Ελένης της πόρνης όπως την έγραψε η Αννίτα Νικολάου και διαβάστηκε από δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες .

Ένα τολμηρό τηλεοπτικό εγχείρημα, μια ιστορία με στοιχεία αρχαίου δράματος, μια τραγική ηρωίδα που από τα 15 της χρόνια βουλιάζει στο βούρκο της πορνείας. 
(Δυστυσχώς η σειρά προβλήθηκε μόνο μία φορά αφού υπήρξε αντιδικία ανάμεσα στην συγγραφέα και την πραγματική γυναίκα για την οποία γράφτηκε η σειρά).

Παίζουν: Εμανουέλλα Χαραλάμπους Engel, Μάξιμος Μουμούρης, Νεοκλής Νεοκλέους, Νέδη Αντωνιάδη, Αγγελική Φιλιππίδου, Μαρία Φιλίππου, Σώτος Σταυράκης, Τέρψη Ψωμά, Στάλω Στυλιανού, Μαριέλλα Σαββίδου, Όλγα Ποταμίτου, Βαρβάρα Λάρμου, Πατρίτσια Πεττεμερίδου, Ειρήνη Κωνσταντίνου, Μάριαμ Βενιζέλου, Λουκία Μιχαήλ, Μαρία Ιωάννου, Βασιλική Πλακίτη, Ρεβέκκα Αποστολοπούλου, Ντίνος Λύρας, Χριστίνα Μαρούχου, Θοδωρής Μιχαηλίδης, Βασίλης Μιχαήλ, Κώστας Καζάκας, Έλενα Χριστοφή 

Σκηνοθεσία: Βάσος Βάσου

Σενάριο: Αννίτα Νικολάου

Στο Παρα πέντε

https://www.youtube.com/watch?v=PqSAEnM2eIU

Στίχοι: Ζήνωνας Ζηντίλης
Μουσική-Εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης



Η μακροβιότερη Κυπριακή σειρά στην ιδιωτική τηλεόραση. Σειρά αυτοτελών επεισοδίων που ασχολούνταν και με την Κυπριακή επικαιρότητα (προεδρικές, βουλευτικές, ποδόσφαιρο κλπ)
του Κωνσταντίνου Οδυσσέως. Το τραγούδι τίτλων ήταν ερμηνευμένο από τον νεαρό τότε Μιχάλη Χατζηγιάννη που αργότερα αντικαταστάθηκε από ένα άλλο του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου.

Παίζουν: Κώστας Δημητρίου, Ηρακλής Γιωργαλλής, Ανδρέας Μουσουλιώτης, Κώστας Καζάκας, Σοφοκλής Κασκαούνιας, Έλενα Χριστοφή, 'Ελενα Σάββα, Μόνικα Βασιλείου 

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τοκαρής, Μίλτος Χατζούλλης

Σενάριο: Κωνσταντίνου Οδυσσέως 

Παραγωγή: 1998-2004

Κύκλοι επεισοδίων:7

Η ακτή ονείρων

https://www.youtube.com/watch?v=uSF6MK4DXuE

Στίχοι: Ζήνωνας Ζηντίλης

Μουσική: Κώστας Κακογιάννης

Εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης

Εξαιρετική δραματική σειρά με μοναδικό ίσως μειονέκτημα το ότι τα επεισόδια της ήταν πάρα πολύ μικρά. Περίπου 20 με 25 λεπτά το μάξιμουμ.

Παίζουν: Ευτύχιος Πουλλαϊδης, Γρηγόρης Τουμασάτος, Σπύρος Σταυρινίδης, Μόνικα Μελέκκη, Γιάννης Βόγλης, Ανδρέας Μελέκκης, Θέα Χριστοδουλίδου, Ρένος Παφίτης κ.α.. 

Παραγωγή: 1998

Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Νικολαΐδης

Άλλες πετυχημένες σειρές ήταν: "Οι ιστορίες του χωρκού", "Το καφενείο", "Τα μικροαστικά", "Μανώλης και Κατίνα", "Αυλατζιά", "Οι Διπλάρες", "Οι Τάκκοι", "Τα ψάρκα", "Χωραΐτες", "Μαπ Κεμπάπ", "Επικίνδυνη ζώνη", "Την Πάτησα", "Φόντο Κόκκινο", "Βήματα στην Άμμο", "Βασιλική", "Αίγια φούξια", "Παίζουμε Κυπριακά" "Το δαχτυλίδι της Φωτιάς", "Μπρούσκο", "Δίδυμα Φεγγάρια".

Παλιές Αγαπημένες Κυπριακές Σειρές

http://mousikovlog.blogspot.com.cy/2015/12/blog-post_2.html

Οι καλύτερες κυπριακές ταινίες

"ΝΙΟΒΗ" ΝΕΑ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΣΕΙΡΑ

Δείτε τις αγαπημένες Ελληνικές Σειρές

Δείτε τις αγαπημένες ξένες Εφηβικές Σειρές

Δείτε τα αγαπημένα Κινούμενα Σχέδια

Θεοδοσία Τσάτσου

Η Θεοδοσία Τσάτσου είναι γνωστή τόσο για τις επιτυχίες της με το συγκρότημα Μπλέ όσο και για τη σόλο καριέρα της. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μελβούρνη. Σπούδασε μουσική, χορό και θέατρο. Κατόπιν, συνέχισε τις σπουδές της στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ενώ παράλληλα σπούδασε και Αγγλική Φιλολογία. Στη Θεσσαλονίκη γνωρίστηκε με τον Γιώργο Παπαποστόλου, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Μπλε, και αυτή η γνωριμία κατέληξε σε συνεργασία. Το 1996 κυκλοφόρησε από τους Μπλε ο δίσκος "Ενοχές", στον οποίο η Τσάτσου ανέλαβε τα φωνητικά. Ο δίσκος γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία, με κομμάτια όπως το "Νιώθω Ένοχές", "Φοβάμαι" και "Εσύ δεν ζεις πουθενά" κ.α. Το συγκρότημα παρουσίασε υλικό που κινείται στους χώρους της ποπ-ροκ με έντονα μπλουζ/funk στοιχεία, ταυτότητα δηλαδή που ταιριάζει στην ερμηνεία και το στυλ της Θεοδοσίας Τσάτσου. Ωστόσο, η Θεοδοσία αποχώρησε από το συγκρότημα μόλις τον επόμενο χρόνο και ακολούθησε solo καριέρα, ξεκινώντας την προσπάθειά της το με τον δίσκο "Ύποπτος Κόσμος".

Στο διάστημα των επόμενων δύο χρόνων συμμετέχει στην δισκογραφία των Πυξ Λαξ, ερμηνεύοντας μαζί τους τα τραγούδια "Μόνο για κείνη μη μου λες" και "Στο αίμα μου αλλάζει ο καιρός" ενώ παράλληλα αναζητά το υλικό του επόμενου δίσκου της. Έρχεται σε επαφή με διάφορους καλλιτέχνες και μουσικούς όπως ο Γιάννης Νάστας (Xaxakes), Κλέων Αντωνίου (Mode Plagal), Γιώργος Μίχας. Αποτέλεσμα όλης αυτής της αναζήτησης ήταν ο νέος της δίσκος "Κόκκινο" που κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2002, όπου η ίδια εκτός από την ερμηνεία, σε μερικά κομμάτια γράφει στίχους και μουσική. Αυτός ο δίσκος είναι ο πιο ποικιλόμορφος της σταδιοδρομίας της, με τραγούδια που κυμαίνονται από στοχαστικούς ρυθμούς όπως το "Let the music", ή το "Που να’σαι τώρα", μέχρι και τα γλυκά χτυπήματα θερινής αύρας όπως το "Στη Θάλασσα". Με το δίσκο αυτό, η Τσάτσου κατάφερε να κερδίσει μια υψηλή θέση ανάμεσα στη μοντέρνα Ελληνική μουσική σκηνή. Τον χειμώνα του 2006 κυκλοφόρησε η νέα δισκογραφική της δουλειά με το όνομα "Στη Λεωφόρο της Εύας". Η σημαντική διαφορά με το προηγούμενο album είναι ότι κινείται σε τελείως διαφορετικό ήχο, ύφος καθώς ραπάρει μέσα από τον «Ορίωνα», τη «Λεωφόρο της Εύας» και το «Κάτω από τη ζώνη». Την μουσική συνυπογράφουν η Θεοδοσία και ο Πωλ Στεφανίδης, ενώ τους στίχους αποκλειστικά η ίδια, με εξαίρεση την συμμετοχή της Γιώτας Δαβλάρα στο εισαγωγικό "Ποιος είσαι εσύ που με κοιτάς". Οι πειραματισμοί είναι εμφανείς σε όλο το μήκος των δέκα συνθέσεων. Η τελευταία δισκογραφική της δουλειά πήρε το όνομα "Α-ΓΑΠΗΣΟΥ". Στίχοι με πολλές "μπηχτές" και έξυπνες ατάκες κι όποτε χρειάζεται με τον απαραίτητο ερωτισμό. Ο δίσκος ξεκινάει με ροκ πενιές, με τον Μανώλη Καραντίνη στο μπουζούκι και τη Θεοδοσία να ροκάρει και είναι φανερό πως απολαμβάνει και η ίδια να πατάει πάνω στον πρωτότυπο ήχο της φορώντας τη μάσκα της ηρωίδας που έπλασε, της Babalou!

Μπαμπαλού
https://www.youtube.com/watch?v=PdJf_wIwssI

Νοιώθω Ενοχές -Μπλε 
https://www.youtube.com/watch?v=KoGXRj2mDRg
Στίχοι: Γιώργος Παρώδη
Μουσική: Γιώργος Παπαποστόλου

Βασίλης Μιχαηλίδης (1849-1917)

"Πάσχων προ πολλού απέθανε πτωχός και λησμονημένος σχεδόν εν τῳ Πτωχοκομείῳ ο μόνος Κύπριος ποιητής Βασίλειος Μιχαηλίδης, ούτινος αι πατριωτικαί στροφαί και τα δηκτικά σατυρικά βέλη είχον άλλοτε τοσάκις συγκινήσει την πόλιν.

Προορισθείς υπό του αοιδίμου θείου του Κιτίου Κυπριανού να γείνῃ ζωγράφος, είχεν αποσταλῄ νεώτατος εις Ιταλίαν, αλλά ταχέως η ψυχή του Ποιητού εξεδήλωσε την αληθινήν της κλίσιν. Δυστυχώς ο Μιχαηλίδης, ελλείψει πνευματικής μορφώσεως, δεν ηδυνήθη και ως ποιητής να εκδηλώσῃ όλην την δύναμιν της ποιητικής του εμπνεύσεως και έτσι αποτυχών ως ζωγράφος, και μη δυνάμενος να ζῃ ως ποιητής, κατήντησε να γείνῃ νοσοκόμος. Αλλά και ούτω, ο Μιχαηλίδης έμεινε πάντοτε ποιητής και η γνησία κυπριακή του Μούσα έφθασε πολλάκις και μέχρι των συνόρων της αληθινής τέχνης.

Τα ποιήματά του εξεδόθησαν εις δύο τομίδια, αλλά πολλά, τα περισσότερα ίσως, μένουσιν ακόμη ανέκδοτα. Επί τινά δε χρόνον εξέδιδε και σατυρικήν ευφυεστάτην εφημερίδα, τον "Διάβολον".

Η κηδεία του εγένετο δημοσίᾳ δαπάνῃ μετ᾽ αρκετής μεγαλοπρεπείας, το δε φέρετρόν του εκαλύπτετο από κλώνους δάφνης και φοινίκων. Τον νεκρόν του Ποιητού απεχαιρέτισαν ευγλώττως οι κ.κ. Νικ. Κλ. Λανίτης, Αρ. Κ. Πηλαβάκης και Γιάγκος Ηλιάδης. Του τελευταίου η ποιητική προσφώνησις έχει ως εξής: «Ήσυχα· ήσυχα και μέσα στην παντοτινή ποιητική φτώχια κι αφάνεια ξεψύχησε ο μοναδικός ίσως Κυπριώτης ποιητής, ο Βασίλης Μιχαηλίδης [...]».

Πίσκοπε, 'γιω την γνώμην μου ποττέ δεν την αλλάσσω,

τζι όσα τζι αν πης μεν θαρευτής πως εν να σου πιστέψω.

Εχω στον νουν μου, πίσκοπε, να σφάξω, να κρεμμάσω,

τζι αν ημπορώ που τους Ρωμιούς την Τζιύπρον να παστρέψω,

τζι ακόμα αν ημπόρεια τον κόσμον να γυρίσω,

έθεν να σφάξω τους Ρωμιούς, ψυσιήν να μεν αφήσω.

Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,

κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη,

κανένας, γιατί σιέπει την που τα 'ψη ο Θεός μου.

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει! 

Σφάξε μας ούλους τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιν,

κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,

αμμά ξέρε πως ύλαντρον όντας κοπεί καβάτζιν

τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.

Το 'νιν αντάν να τρώ' την γην, τρώει την γην θαρκέται

μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται.

Β. Μιχαηλίδης, «Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία Κύπρου» 18-19
Πηγή:

Η Σταθερότης
https://www.youtube.com/watch?v=hNtN4IpxKOI
Ποίηση: Βασίλης Μιχαηλίδης
Μελοποίηση: Λάρκος Λάρκου
Απόδοση: Γιάννης  Κότσιρας -Λάρκος Λάρκου

 

Η ανεράδα

https://www.youtube.com/watch?v=TtdSWARzljY

Ποίηση: Βασίλη Μιχαηλίδη Μουσική: Σάββας Σάββα

Απόδοση: Κώστας Χαραλαμπίδης

Άλλες Εκτελέσεις: Μιχάλης Ττερλικκάς Αλκίνοος Ιωαννίδης, Λάρκος Λάρκου (Μουσική)

Κρητική Μουσική

Βασικά όργανα: Λύρα, Λαούτο, Βιολί, Μπουλγαρί

Οι μελετητές της σύγχρονης Κρητικής μουσικής έχουν διαπιστώσει τις επιδράσεις από πολύ παλιές παραδόσεις, Καταρχήν η κρητική μουσική, είναι μονοφωνική, όπως εξαλλού είναι και η δημοτική μουσική της υπόλοιπης Ελλάδας (πλην ορισμένων πολυφωνικών τραγουδιών της Ηπείρου και των Επτανήσων), μορφολογικά προσομοιάζει με κάποιες μουσικές των Κυκλάδων και Δωδεκανήσων, όπως και στο χορό. Ενώ φανερές είναι και οι επιδράσεις από την Βυζαντινή παράδοση. Οι διαφοροποιήσεις από νομό σε νομό και από τις πεδινές στις ορεινές περιοχές, δίνουν ένα ιδιαίτερο και μοναδικό χρώμα. Επιρροές μπορεί να υπήρξαν από τα 400 περίπου χρόνια της Ενετοκρατίας και εντοπίζονται στις δυτικότροπες λασηθιώτικες μελωδίες, που στην πορεία όμως υιοθετήθηκαν από τους κάτοικους του Ψηλορείτη και μετετράπησαν σε καθαρό κρητικό ιδίωμα, τις χυματικές κοντυλιές που έως τότε πιθανολογούμε ότι τραγουδιώταν σε άλλους σκοπούς ή ήταν μόνο απαγγελία. Για τις ρίμες, οι παλιοί όπως ο δάσκαλος Γιάννης Κουτουλάκης, υποστηρίζουν ότι τραγουδιώταν σε δύο σκοπούς. Ρίμες βγάζανε σε όλη την Κρήτη, για γεγονότα, ιστορίκα, ηρωικά ή της καθημερινότητας, μία συνήθεια πανάρχαιη.

Η Κρήτη διαθέτει ιδιαίτερη μουσική παράδοση, από την οποία ξεχωρίζουν αναμφίβολα τα ριζίτικα, τραγούδια από τις "ρίζες" (=τις υπώρειες) των Λευκών Ορέων, που χωρίζονται σε ριζίτικα της τάβλας και ριζίτικα της στράτας. Τα πρώτα εκτελούνται χωρίς όργανα από δύο αντιφωνικές ομάδες ανδρών τραγουδιστών, ενώ τα δεύτερα τραγουδιούνται καθ' οδόν με τη συνοδεία οργάνων.  Οι πρώτοι επώνυμοι λαϊκοί μουσικοί που γνωρίζουμε σήμερα είναι ο Θοδωρομανώλης (λυράρης από το Σέλινο, Χανίων) και ο Στέφανος Τριανταφυλλάκης ή Κιόρος (βιολάτορας από τις Λουσακιές, Κισάμου), οι οποίοι έζησαν τον 18ο αιώνα έως τις αρχες του 19ου. Ο Κιόρος σύμφωνα με την προφορική παράδοση, συνέθεσε τον πρώτο συρτό, τον πεντοζάλη και 3 ακόμα συρτους. Σε αυτον οφείλονται οι μουσικές φράσεις που ήρθαν να δημιουργήσουν μαζι με τους ανώνυμους "χορογράφους", τους δύο νέους αυτους χορούς το 1750 το (Χανιώτικο) συρτό και το 1770 το πεντοζάλι. Ο πεντοζάλης μάλιστα ήταν πολεμικός χορός, παραγγελία του Δασκαλογιάννη, για το ξεκίνημα της επανάστασης εναντίον των Τουρκών, 100 μόλις χρόνια μετα την "εγκατάσταση" τους στην Κρήτη και 20 χρόνια πριν την Γαλλική Επανάσταση 

Να μνημονεύσουμε όμως και τον μεγάλο Νίκο Ξυλούρη, ο οποίος διαδραμάτισε καθοριστικότατο ρόλο στη διάδοση της κρητικής μουσικής και έξω από τα όρια της Κρήτης. Άλλωστε η αγάπη των Κρητικών για την παράδοσή τους, η επιθυμία πολλών νέων να μάθουν την παραδοσιακή μουσική του τόπου τους, καθώς και οι προσπάθειες έντεχνων δημιουργών να ενσωματώσουν στοιχεία από την κρητική μουσική στη δημιουργία τους, επιτρέπουν στην κρητική μουσική παράδοση να παραμένει σήμερα περισσότερο ζωντανή παρά ποτέ.

Αφιέρωμα της ΕΤ 1 στην μουσική της Κρήτης (1-1-2012) 

https://www.youtube.com/watch?v=Zcf4lWxK_ZA&spfreload=10

Όσο βαρούν τα σίδερα 
https://www.youtube.com/watch?v=7EL2nJwb8bM

"Το τραγούδι αυτό που τόσο αγαπώ είναι του Στέλιου Φουσταλιεράκη και πρώτος το τραγούδησε ο Ιωάννης Μπερνιδάκης ή Μπαξεβάνης το 1938. Φυσικά έχει αλλάξει στίχο πολλές φορές και μουσικό ύφος. Λέγεται οτι προέρχεται απο την Κωνσταντινούπολη (φυσικά με τον αρχικό στίχο διαφορετικά γραμμένο ) με τίτλος ''βαρύτερ΄απ ΄τα σίδερα ''. Εγω το άκουσα πρώτη φορά απο τον Ψαρονίκο, έτσι το λάτρεψα" RANIAGA

Αγρίμια κι αγριμάκια μου

https://www.youtube.com/watch?v=NEWZGyS6ZiQ

"Τα ριζίτικα τραγούδια νομίζω εγώ, ότι τα τραγουδούσαμε μιά φορά σε όλη την Κρήτη. Τα διατήρησαν στα Δυτικά μέρη της Κρήτης, στα Χανιά στα Σφατζιά, στα ορεινά χωριά της Κρήτης. Τα τραγούδια αυτά είναι τραγουδούδια της τάβλας, του δρόμου, της χαράς, της λύπης. Τα τραγουδούσε ο κρητικός λαός στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς και έχουν και αλληγορική σημμασία. δηλαδή "Το Αγρίμια τζι Αγριμάτζια" δεν λέει τ΄αγρίμια και τα ελάφια, λέει για τους αντάρτες που ζούσαν στα σπηλιαράκια του βουνού, στους γκρεμμούς που πολεμούσαν για τη Λευτεριά.". ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ 1980--1995

Βασικά Μέλη
Λάμπρος Καρελάς -φωνή
Χρήστος Παπαδόπουλος -μπουζούκι
Αργύρης Παπαγεωργίου -μπουζούκι
Βαγγέλης Δεληκούρας -στίχους & μουσική
Παναγιώτης Μανωλάκος -μπουζούκι

Στα μέσα του Φεβρουάριο του 1980 οι Χρήστος Παπαδόπουλος, Λάμπρος Καρελάς και Αργύρης Παπαγεωργίου εμφανίζονται στην ιστορική φοιτητική μπουάτ "ΙΖΑΜΠΕΛΑ" στην Πάτρα. Το Σεπτέμβρη, ο Παπαδόπουλος με τον Παπαγεωργίου και Ρούλα Μπεκάκου εμφανίζονται στην ταβέρνα Άνθεια. Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας παίρνει το ιστορικό κέντρο "Χάραμα" και η χειμερινή σαιζόν 1980-81 βρίσκει τους Λάμπρο Καρελά, Χρήστο Παπαδόπουλο, Αργύρη Παπαγεωργίού, Βαγγέλη Δεληκούρα και Ρούλα Μπεκάκου στο ιστορικό αυτό κέντρο. Το 1981-82 φεύγει η Ρούλα Μπεκάκου και έρχεται ο μπουζουξής Παναγιώτης Μανωλάκος και έτσι δημιυργείται η βασική πεντάδα του σχήματος. Τα «Παιδιά απ’ την Πάτρα» γέμισαν δύο φόρες σε μια εβδομάδα τον Λυκαβηττό, το καλοκαίρι του 1984 ρνώ το 1986 έπαιξαν στη συναυλία της ΕΣΜΕ στο Ολυμπιακό Στάδιο μπροστά σε 80.000 κόσμο.

Το καλοκαίρι του 1983 κάνουν τον πρώτο τους δίσκο "Αφιερωμένο εξαιρετικά" που πουλάει 350.000 δίσκους. Απ΄ το 1984 μέχρι το 1988 εμφανίζονται στην Αθήνα στο ιστορικό κέντρο Πανόραμα (πρώην του Τζίμη του Χόντρου). Το 1986 συνεργάζονται με τον Σταμάτη Κόκκοτα, το 1987 με τη Ρίτα Σακελλαρίου. Κυκλοφορούν τους δίσκους "Κάραβαν" (1985), "Αχαρνών 77" (1985), "Απόψε πάλι" (1986). Το 1987 ο Δεληκούρας με τον Παπαδόπουλο κάνουν τον δίσκο "Θα πεθάνω νωρίς" και το 1990 οι ίδιοι κάνουν το "Δεν χρωστάω", "Θα χτυπήσω αναβολή" (1992), "Ανατολή λατρεία μου" (1994), "Χωρίς ανθρακικό" (1995), "Κάτι απ΄ τα παλιά" (1998), "51 Extra" (2000), "Τα παιδιά απ΄την Πάτρα παρουσιάζουν τις κυρίες" (2001-2002), "Ξηγημένα και παρεξηγημένα" (2003-2004).

Επιτυχίες: Δεν θέλω την συμπόνοια κανενός, Ο Αλήτης, Λαϊκό τσα-τσα, Σε ζητώ, Πίνω μπύρες, Ο τρελλός, Ο Αλέφαντος, Δε χρωστάω, Έτσι γουστάρω εγώ κ.α.

Πίνω μπύρες
https://www.youtube.com/watch?v=blwd1XnQOog
Στίχοι: Ρούλα Ψωράκη 
Μουσική: Βαγγέλης Δεληκούρας 

Ο Αλέφαντος

https://www.youtube.com/watch?v=zEIBgSEqFG8
Στίχοι-Μουσική: Βαγγέλης Δεληκούρας

Το 1983 "Τα παιδιά από την Πάτρα" κυκλοφόρησε δίσκο στον οποίο περιέχεται τραγούδι για τον προπονητή Νίκο Αλέφαντο με τίτλο "Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι" που εξυμνεί την ακεραιότητα, την παλικαριά και το σθένος του αλλά παράλληλα και για αδικίες που έχει υποστεί.

Το φαινόμενο «Διονυσίου»

Το φαινόμενο Στράτος Διονυσίου αξίζει ιδιαίτερη προσοχή. Η μεγάλη έκταση της φωνής του, η βραχνάδα του, η δυνατότητα αλλαγής έκφρασης και ύφους ανάλογα με το θέμα του τραγουδιού, ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Το χάρισμα που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στους δημιουργούς των τραγουδιών του Στράτου, ήτανε η ικανότητά του να ηχογραφεί ταχύτατα τα τραγούδια τους, με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ξεκινούσε την ηχογράφηση το μεσημέρι και μέχρι το απόγευμα είχε τελειώσει όλον τον δίσκο, με τα σιγόντα και την ερμηνεία του έτσι γεμάτη όπως ακούγεται στους δίσκους του! Ο Τάκης Σούκας, ο άνθρωπος που έχει γράψει τραγούδια για δεκάδες μεγάλους τραγουδιστές έχει δηλώσει «Ο Διονυσίου είναι ο μόνος τραγουδιστής που δεν έχασε ποτέ, ούτε για μια φορά στα τόσα χρόνια τον τόνο του!». Την στιβαρότητα της φωνής του μεταξύ άλλων έχει μνημονεύσει πολλές φορές και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.

Τη δεκαετία του '80 ο Διονυσίου έσπασε κάθε ρεκόρ πωλήσεων. Έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες, τραγούδια που όχι μόνο ακούγονται και σήμερα, αλλά βγαίνουν σε δίσκους, σε επανεκτελέσεις και σε διασκευές. Είναι λίγο-πολύ τα τραγούδια που τραγούδησαν όλοι κάποτε και ακούγονται ως και σήμερα από τα ραδιόφωνα σαν να είναι καινούρια. «Υποκρίνεσαι», «Τα πήρες όλα», «Και λέγε-λέγε», «Άκου βρε φίλε», «Ο λαός τραγούδι θέλει», «Ο Σαλονικιός», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Εγώ ο ξένος», «Ένα λεπτό περιπτερά», «Θυμήσου», «Της γυναίκας η καρδιά», «Ο ταξιτζής» και πολλά άλλα. Παράλληλα συνεργάστηκε και με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού τραγουδιού. 

Στράτος Διονυσίου - Άκου βρε φίλε
https://www.youtube.com/watch?v=5irGZDf7EhI

Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης Μουσική: Τάκης Σούκας

Πρώτη Εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου
Άλλες Εκτελέσεις: Σφακιανάκης

 

Στράτος Διονυσίου - Βρέχει φωτιά στη στράτα μου

https://www.youtube.com/watch?v=XcrlQXKwwWM

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

 

Από την ταινία "Ορατότης Μηδέν" - 1970 Το τραγούδι «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» γράφτηκε για την συγκεκριμένη ταινία και ερμηνεύτηκε από τον Στράτο Διονυσίου έγινε ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια του ελληνικού ρεπερτορίου. Ο Στράτος Διονυσίου, άγνωστος μέχρι τότε, έγινε αμέσως αστέρι του τραγουδιού μόνο με την φωνή του, αφού το τραγούδι του ακούγεται μόνο από ένα πικάπ, χωρίς να παρουσιάζεται ο ίδιος στην οθόνη.

Στράτος Διονυσίου - Ζητώ Ακρόαση Θεού

https://www.youtube.com/watch?v=KU51JLMmILE

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Αγάθωνας Ιακωβίδης (1955-2020)

Ο γνωστός ρεμπέτης Αγάθωνας Ιακωβίδης γεννήθηκε στον Ευαγγελισμό Λαγκαδά Θεσσαλονίκης το 1955. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρασία, γι' αυτό και τα πρώτα του ακούσματα ήταν μικρασιάτικες μελωδίες. Άρχισε να ασχολείται με τη μουσική το 1971 και σταδιακά έμαθε μόνος του να παίζει σχεδόν όλα τα έγχορδα όργανα (κιθάρα, μπαγλαμά, ούτι, μπουζούκι, τζουρά, μάντολα, μαντολίνο). Το 1973 έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση σε μπουάτ της Θεσσαλονίκης. Αμέσως συνειδητοποίησε πως η μουσική που τον εκφράζει και του ταιριάζει είναι η ρεμπέτικη και αφιερώνεται σε αυτήν αποκλειστικά. Κατέχει πολλούς σπάνιους δίσκους γραμμοφώνου με ρεμπέτικα τραγούδια, και αξιοποιεί τη συλλογή του σε ραδιοφωνικές μουσικές εκπομπές. Το 1977 δημιουργεί το "Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης", με το οποίο παίζει σε μαγαζιά, κάνει συναυλίες και ηχογραφεί δύο δίσκους. Το 1981 αποφασίζει να μεταβεί στην Αθήνα. Συνεργάζεται με γνωστούς τεχνίτες της λαϊκής μουσικής. και γίνεται πιο γνωστός και κάνει συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, σε Ευρώπη και Η.Π.Α. Από το 1987 ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Η δισκογραφία του αφορά αποκλειστικά στο ρεμπέτικο. Έχει ερμηνεύσει πολλά δημοφιλή ρεμπέτικα αλλά και παλιά, άγνωστα τραγούδια που έχει ανασύρει από το πλούσιο αρχειακό υλικό που κατέχει. Ενώ το 2013 αποδέχθηκε την πρόσκληση του νεανικού συγκροτήματος "ΚΟΖΑ ΜΟΣΤΡΑ" να συμμετάσχει μαζί τους στον διεθνή διαγωνισμό της Eurovision στο Μάλμε της Σουηδίας, με το τραγούδι "Alcohol Is Free", καταλαμβάνοντας την 6η θέση. Για την απόφαση του όμως αυτή είχει επικριθεί από πολλούς συναδέλφους του ρεμπέτες και λαϊκούς.  Πέθανε στις 5 Αυγούστου 2020.

Τρίτη Πέμπτη Μακαρόνια
https://www.youtube.com/watch?v=2-Yd6ux5eL4
Στίχοι-Μουσική: Στέφανος "ΝΑΚΟΣ" Κιουπρούλης

Ήσουνα ξυπόλητη
https://www.youtube.com/watch?v=8YV_K0aIxmM
Παραδοσιακό μουρμούρικο ρεμπέτικο -Αγνώστου

π. Σταύρος Παπαγαθαγγέλου (1911-2001)

Ο Παπασταύρος Παπαγαθαγγέλου δεν κατέγραψε απλά ιστορία. Ήταν και ο ίδιος κομμάτι της ιστορίας. Η ιστορία της ηρωικής Κύπρου, από τις παραμονές του 1940 μέχρι την 10ην Μαΐου 2001 όταν και την αποχαιρέτησε, ευθύς ως άκουσε από το πρωινό δελτίο ειδήσεων την ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου. Τά βήματα της ενενηντάχρονης ζωής του δεν τα περπάτησε απλώς στα πολύκλαδα σταυροδρόμια της πολύπαθης Κυπριακής Ιστορίας. γιατί όπως γράφει ο ίδιος «... θεώρησα υποχρέωση και καθήκον μου από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, να στρατευθώ σε τούτον τον αγώνα για την εθνική αποκατάσταση του Κυπριακού Ελληνισμού. Και στρατεύτηκα». [Παπασταύρου Παπαγαθαγγέλου, «Η Μαρτυρία μου», σελ 529].

Ο π. Σταύρος Παπαγαθαγγέλου έγραψε μελέτες, ποιήματα, άρθρα θρησκευτικού και πατριωτικού περιεχομένου, όπως και τραγούδια για παιδιά. Δημοσίευσε πολλές εργασίες του σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ εξέδωσε και αρκετά βιβλία. Το βιβλίο του όμως “"Η Μαρτυρία μου"”, που εκδόθηκε το 1995, αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές ιστορικές πηγές για πολλά από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν και κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα. Ο Παπάσταυρος είχε γνώση επειδή όχι μόνο υπήρξε ένας από τους πρώτους εκείνους στρατολόγους της ΕΟΚΑ[1] αλλά και επειδή ήταν ο ιδρυτής της ΟΧΕΝ Λευκωσίας και των κατηχητικών Λευκωσίας και των νυχτερινών σχολείων της Οχεν -από τις οποίες ξεπίδησαν μερικοί από τους σπουδαιότερους μαχητές της (Ιάκωβος Πατάτσος, Πέτρος Ηλιάδης, Μάκης Γιωργάλλας, Νίκος Γεωργίου, Μάρκος Δράκος, Στυλιανός Λένας,  Παναγιώτης Γεωργιάδης). Ήταν ακόμη συντάκτης του μυστικού επαναστατικού δελτίου “"ΈΝΩΣΙΣ”", ενώ πρωτοστάτησε και στην ίδρυση της επίσης επαναστατικής οργάνωσης Κ.Α.Ρ.Η. του Ιωάννη Χατζηπαύλου Ιωαννίδη. Η οργάνωση Κ.Α.Ρ.Η. (Κύπριοι Αγωνιστές Ριψοκίνδυνοι Ηγέτες) ιδρύθηκε στην Ελλάδα και τα μέλη της οργάνωσης ταξίδεψαν στην Κρήτη, με έξοδα του τότε αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνα. Εκεί εκπαιδεύτηκαν σε τακτικές ανταρτοπολέμου από τους καπετάνιους της κρητικής αντίστασης κατά των Γερμανών, τους Μανώλη και Γιάννη Μπαντουβά. Άλλα μέλη της ίδιας οργάνωσης εκπαιδεύτηκαν στην Αθήνα, σε αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η ομάδα αυτή ενσωματώθηκε στην ΕΟΚΑ, με την έναρξη του αγώνα πολλοί εξ αυτών έγιναν τομεάρχες.

Ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας χρησιμοποιήσε  ως βάσεις εκκίνησης τις οργανώσεις Κ.Α.Ρ.Η.(Ιωαννίδης), Π.Ε.Κ.(Αζίνας), ΟΧΕΝ (Παπαγαθαγγέλου) και ΠΕΟΝ (Ποσκώτης) για μια πληρέστερη συγκρότηση των μαχητικών ομάδων της ΕΟΚΑ και για το σκοπό αυτό είχε προσεγγίσει τους ηγέτες αυτών των οργανώσεων πριν από την έναρξη του αγώνα. Ο Παπάσταυρος όρκισε πολλά από τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ, συχνά περιόδευε σε ολόκληρη την Κύπρο, σε πόλεις και χωριά, μιλώντας και ξεσηκώνοντας τη νεολαία, ενώ η δραστηριότητά του κάλυψε αρκετούς τομείς και συνεχίσθηκε εντονότερη μετά την 1η Απριλίου 1955, οπόταν άρχισε η ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ κατά των Βρετανών αποικιοκρατών. Μεταξύ άλλων, υπήρξε συνεργάτης του Υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου και ήταν ο ιερέας ο οποίος τέλεσε κρυφά τον γάμο του καταζητούμενου τότε ήρωα στον κατεχόμενο σήμερα Καραβά[2]. Ο Παπάσταυρος Παπαγαθαγγέλου συνελήφθη από τους Άγγλους τον Μάρτιο του 1956 και εξορίστηκε στις Σεϋχέλλες, μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό και τον Πολύκαρπο Ιωαννίδη. Εκεί έμειναν για 13 μήνες περίπου και μετά την απελευθέρωσή τους, οι Βρετανοί αποικιοκράτες δεν τους επέτρεψαν την είσοδο στην Κύπρο και έτσι μετέβησαν στην Ελλάδα. Στην Κύπρο γύρισε μετά την απελευθέρωση της νήσου, παραμένοντας όμως ακλόνητος, ανένδοτος και υποστηρικτής της Ένωσης διαφωνωντας έτσι με την πολιτική του Αρχ. Μακαρίου.

Εδώ μια πραγματικά έξοχη παρουσίαση του Louka Louka στο blog "Σταχυολογήματα"

Παπάσταυρος Παπαγαθαγγέλου - Ξύπνα Καημένου μου Ραγιά
https://www.youtube.com/watch?v=XOKtPgFqP0c

ΠαπαΣταύρος Παπαγαθαγγέλου - Όμορφοι τόποι 
https://www.youtube.com/watch?v=FSQMYmy9Md0
Δίσκος: «Για την πίστη και την πατρίδα»
Στίχοι; Παπάσταυρος Παπαγαθαγγέλου

ΠαπαΣταύρος Παπαγαθαγγέλου - Καρτερούμεν τα καράβια 

https://www.youtube.com/watch?v=Vu3rgA0mWJg

"Αγάπησε πολύ την Πατρίδα ο παπα-Σταύρος και την τραγούδησε όπως της αξίζει. Εκεί που είναι πλέον, δέεται στον Κύριο, που πιστά υπηρέτησε, να έρθει συντομότερα η μεγάλη ώρα της δικαίωσης τόσων Αγώνων. Την ευχή του νά 'χουμε..." rmsdp