Ποίηση: Άντης Κανάκης
Μελοποίηση: Αγγελική Πρέζα
Μουσικές βιογραφίες και μικρές αλήθειες τραγουδιστών, καλλιτεχών, μουσικών, στιχουργών, ποιητών και πολλών άλλων ΕΔΩ
Οι καλύτερες ταινίες με τους Στάθη Ψάλτη και Σωτήρη Μουστάκα
Οι πιο διάσημοι Έλληνες σεισμολόγοι
Top10:
Παναγιώτης Βαρώτσος
Βασίλης Παπαζάχος
Άκης Τσελέντης
Ευθύμιος Λέκκας
Γιώργος Σταυρακάκης
Γεράσιμος Χουλιάρας
Γεράσιμος Παπαδόπουλος
Άγγελος Γαλανόπουλος
Νικόλαος Αμβράζης
Σταύρος Αναγνωστόπουλος
Τραγούδησε επί σκηνής, κυρίως κάντο (τουρκική οπερέτα), σε μουσικά καφενεία (καφωδεία) στην περιοχή του Γαλατά. Η μουσική της καριέρα άλλαξε μετά τον γάμο της με τον Σαντί Ισιλάι (Sadi Işılay), έναν αξιόλογο Τούρκο βιολιστή, μαζί με τον οποίο έδωσε παραστάσεις. Μεταξύ των ετών 1923 και 1926 ηχογράφησε τα τραγούδια της για την Pathé Records στο Παρίσι, όπου ζούσε με τον σύζυγό της. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έδωσε συναυλίες στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.
Ήταν η πρώτη μη μουσουλμάνα τραγουδίστρια, η οποία ηχογράφησε 56 τραγούδια από περίπου εκατό έργα που συγκεντρώθηκαν από την Ανατολία για την Columbia Records εκ μέρους του Dâr-ül Elhan («Σπίτι των Μελωδιών»), το σημερινό Κρατικό Ωδείο του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης. Για να αποφύγει τις εθνοτικές εντάσεις, χρησιμοποίησε τουρκικά ψευδώνυμα αντί για το πραγματικό της όνομα στους πρώτους 30 περίπου δίσκους που ηχογράφησε. Ο αριθμός των δίσκων της μετά το 1927 πλησίασε τους 50. Αφού τα τραγούδια της έγιναν γνωστά από παραστάσεις που έδωσε ενώπιον του Προέδρου Κεμάλ, από το 1930 και μετά δεν απέφυγε να χρησιμοποιεί το όνομά της. Χρησιμοποίησε το όνομα «Ευθαλία η Γοργόνα» (Deniz Kızı Eftalya) στους περισσότερους δίσκους της εκτός από έντεκα. Το 1934 ηχογράφησε για την εταιρεία His Master's Voice με το όνομα «Ευθαλία Σαντί» (Eftalya Sadi), χρησιμοποιώντας το μικρό όνομα του συζύγου της ως οικογενειακό της, λίγο πριν τεθεί σε ισχύ ο νόμος περί επιθέτων στην Τουρκία.
Συνεργάστηκε με τον οργανοπαίχτη του ούτι Γιώργο Μπατζανό (1900-1977) και τον αδελφό του, βιρτουόζο του κεμεντζέ και του ούτι, Αλέκο (1888-1950). Ήταν τόσο δημοφιλής με το παρατσούκλι «Ευθαλία η Γοργόνα» που ο Αλέκος Μπατζανός της αφιέρωσε μια σύνθεση με τίτλο Gel Ey Denizin Nazlı Kızı Nûş-i Şarâb Et («Έλα, ντροπαλή γοργόνα, πιες κρασί») πάνω σε παραδοσιακό τουρκικό ρυθμό. Το τραγούδι έγινε τόσο διάσημο που παραλλαγές του εκτελέστηκαν από διάφορους καλλιτέχνες για αρκετές δεκαετίες αργότερα.
Η καλλιτεχνική ζωή της Ευθαλίας, διήρκεσε σχεδόν 25 χρόνια και ολοκληρώθηκε στις 4 Αυγούστου 1936 σε μια αξέχαστη μουσική εκδήλωση πάνω σε μια σχεδία. Κατά τη διάρκεια αυτού του εορτασμού κρυολόγησε βαριά, και μετά από τριετή περιπέτεια της υγείας της πέθανε στην Κωνσταντινούπολη στις 15 Μαρτίου 1939. Κηδεύτηκε στο ναό της Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου και θάφτηκε στο Ελληνορθόδοξο νεκροταφείο στο Σισλ.
Οι 10 χειρότερες ελληνικές ταινίες της εικοσαετίας 1949-1974
Worst
«Γκόλφω» (1955)
«Οικογένεια Παπαδόπουλου» (1960)
«ΑΜΟΚ» (1963)
«Aliki my love» (1964)
«Το δόλωμα» (1964)
«Ο βιασμός μιας παρθένας» (1966)
«Εκείνος κι εκείνη» (1967)
«Αστραπόγιαννος» (1970)
«Η χαραυγή της νίκης» (1971)
«Ερασταί του ονείρου» (1974)
Α΄ Φάση: 1913-1914 [Επιχειρήσεις μαζικών εκτοπισμών]
Η έναρξη γενικευμένων διωγμών ξεκίνησε κατά τα τέλη του 1913, με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ενώ αρχικός στόχος ήταν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Ανατολικής Θράκης. Με την καθοδήγηση όμως Γερμανών συμβούλων της Οθωμανικής Αυτοκρατορία, από τον Μαϊού του 1914, οι διώξεις επεκτάθηκαν επίσης και στη δυτική Μικρά Ασία. Ο συνολικός αριθμός των εκτοπισμένων από τη δυτική Μικρά Ασία (πριν εισέλθει η Οθωμανική Αυτοκρατορία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), σύμφωνα με στατιστική του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν 153.890 Έλληνες, σε αυτή τη φάση των διωγμών.
Β΄ Φάση: 1914-1918 [Νέα μέτρα εξόντωσης των μειονοτήτων]
Η είσοδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον πόλεμο σήμανε και την έναρξη νέων κυμάτων διωγμών. Αρχικά εφαρμόστηκαν σειρά από οικονομικά μέτρα, για την ικανοποίηση των αναγκών του πολέμου και στη συνέχεια οι Οθωμανικές Αρχές προχώρησαν στη μαζική στρατολόγηση, όλων των υπηκόων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από 20 έως 45 ετών, ενώ όσοι ήταν πάνω από 45 ετών, υποχρεώθηκαν να εργαστούν στα περιβόητα "Τάγματα Εργασίας". Με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, υπογράφεται στις 30 Οκτωβρίου 1918 και μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων.
Σύμφωνα με την έκθεση Ελλήνων βουλευτών της τουρκικής βουλής που υποβλήθηκε το 1918, τα θύματα των διωγμών συνολικά, νεκροί και εκτοπισμένοι υπολογίζονται σε 750.000. Πάντως, σε σχέση με τη Γενοκτονία των Αρμενίων, για την εξόντωση των ελληνικών πληθυσμών, προτιμήθηκαν λύσεις που θα οδηγούσαν στον αργό αλλά σταδιακό αφανισμό προκειμένου να αποφευχθεί, όσο το δυνατόν, η διεθνής κατακραυγή από το νέο κύμα ωμοτήτων.
Γ' Φάση: 1921-1923
Η αποτυχημένη εκστρατεία στην Μικρά Ασία και η αποχώρηση του ελληνικού στρατού από εκεί θα δώσει την καλύτερη ευκαιρία και συνάνα το κατάλληλο άλλοθι στους Τούρκους για να δώσουν την χαριστική βολή στο χριστιανικό στοιχείο της περιοχής.
Female football referees & lineswomen
Top 10
Carla García Alarcón (Spain)
https://www.instagram.com/carla_garciaa23/?hl=en
Katie Patterson (Australia)
Rebecca Welch (England)
Aurélie Sarà Bollier (Switzerland)
Denise Bueno (Brazil)
Katalin Kulcsár (Hungary)
Ανδρομάχη Τσιοφλίκη (Ελλάδα)
Ξένια Ηροδότου (Κύπρος)
Ο Κύπριος ζωγράφος Άντης (Αντρέας) Ιωαννίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1939. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 παρουσιάζει το ζωγραφικό του έργο σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Την ίδια δεκαετία εισήγαγε τις γραφικές τέχνες στον τόπο του εργαζόμενος σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών Κύπρου και της Φωτογραφικής Εταιρείας Κύπρου. Έχει φιλοτεχνήσει βιβλία, περιοδικά, αφίσες, κέρματα, μετάλλια, γραμματόσημα. Επίσης, εργάστηκε στους τομείς της σκηνογραφίας, του κινηματογράφου, του κινούμενου σχεδίου, της φωτογραφίας, της τοιχογραφίας, της τυπογραφίας και της χαρακτικής. Δίδαξε τέχνη στην Κύπρο και στο εξωτερικό, έγραψε και δημοσίευσε κείμενα και έδωσε διαλέξεις. Έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης "Χρωμόλευκο" (1991) και "Άπατρις Ύπνος" (Το Ροδακιό, 2018), με μεγάλο αδημοσίευτο ποιητικό έργο. Έχει λάβει διεθνείς διακρίσεις και βραβεία. Τιμήθηκε στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών για τη συμβολή του στην κατανόηση των κρατών μέσα από την εργασία του (1989) και στην Κύπρο για την συμβολή του στην ανοικοδόμηση της χώρας (2001). Απέκτησε δύο γιους, τον ποιητή Λίνο Ιωαννίδη και τον τραγουδοποιό Αλκίνοο Ιωαννίδη.