 |
"Μια
μοναδική ερμηνεύτρια, πιστή και αγαπημένη σύζυγος του Γιάννη Ζουγανέλη
και μητέρα της Ελεωνόρας. Την δεκαετία του '80 συμμετείχε σε ένα
πρωτότυπο καλλιτεχνικό σχήμα στο "Αχ Μαρία" στα Εξάρχεια μαζί με τον
Γιάννη Ζουγανέλη, το Σάκη Μπουλά, το Γιάννη Γιοκαρίνη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου κλπ έδιναν
τον εαυτό τους παρουσιάζοντας μουσικές παραστάσεις σε ειδικά
διαμορφωμένους χώρους, "καφεθέατρο", και κέρδιζαν το κόσμο ανοίγοντας
νέους δρόμους.." GPITRAL4
Κούκλα
http://www.youtube.com/wath?v=s8vv0Sz74Xs
Από το προσωπικό δίσκο " Ερωτικές Κόντρες" (1986)
Και θα χαθώ
http://www.youtube.com/watch?v=bGdpO8y38dU
Η Ισιδώρα Σιδέρη στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας στο εκπληκτικό τραγούδι του Λάκη Παπαδόπουλου σε στίχους του Κυριάκου Ντούμου υπό τον Μάνο Χατζιδάκι να διευθύνει την Ορχήστρα της ΕΡΤ.
Άλλες Εκτελέσεις: Ελεωνόρα Ζουγανέλη
http://www.youtube.com/watch?v=NmGtqof6rDM
Το αρχικό κομμάτι ονομάζεται "I Giardini di Marzo" (μετ. Οι κήποι του Μαρτίου) και έχει γραφτεί από τον Lucio Battisti. Η απόδοση του στα ελληνικά έχει γίνει απο την Λίνα Νικολακοπούλου ενώ η μουσική είναι αυτή που υπήρχε στο πρωτότυπο.
Άλλες Εκτελέσεις: Παπακωνσταντίνου, Αρβανιτάκη, Μαρινέλλα, Νατλαρας, Πέτα κ.α
I Giardini Di Marzo ( Lucio Battisti ).
ΑπάντησηΔιαγραφήIl carretto passava e quell'uomo gridava "gelati!"
Al ventuno del mese i nostri soldi erano già finiti
Io pensavo a mia madre e rivedevo i suoi vestiti
Il più bello era nero coi fiori non ancora appassiti
All'uscita di scuola i ragazzi vendevano i libri
Io restavo a guardarli cercando il coraggio per imitarli
Poi sconfitto tornavo a giocar con la mente e i suoi tarli
E la sera al telefono tu mi chiedevi
"Perchè non parli "
Che anno è
Che giorno è
Questo è il tempo di vivere con te
Le mie mani come vedi non tremano più
E ho nell'anima
In fondo all'anima cieli immensi
E immenso amore
E poi ancora ancora amore amor per te
Fiumi azzurri e colline e praterie
Dove corrono dolcissime le mie malinconie
L'universo trova spazio dentro me
Ma il coraggio di vivere quello ancora non c'è
I giardini di Marzo si vestono di nuovi colori
E le giovani donne in quel mese vivono nuovi amori
Camminavi al mio fianco e ad un tratto dicesti "tu muori"
Se mi aiuti son certa che io ne verrò fuori
Ma non una parola chiarì i miei pensieri
Continuai a camminare lasciandoti attrice di ieri
Che anno è
Che giorno è
Questo è il tempo di vivere con te
Le mie mani come vedi non tremano più
E ho nell'anima
In fondo all'anima cieli immensi
E immenso amore
E poi ancora ancora amore amor per te
Fiumi azzurri e colline e praterie
Dove corrono dolcissime le mie malinconie
L'universo trova spazio dentro me
Ma il coraggio di vivere quello ancora non c'è.
Read more at http://lyricstranslate.com/el/Lucio-Battisti-I-Giardini-Di-Marzo-lyrics.html#xG3yRcZEMJtbfg73.99
I GIARDINI DI MARZO (Οι κήποι του Μάρτη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜτφ στα Ελληνικά από την fiorina60
Το καροτσάκι περνούσε, κι εκείνος ο άνδρας φώναζε: "Παγωτό!"
Στις 21 του μήνα τα χρήματα μας είχαν ήδη τελειώσει.
Σκεφτόμουν την μητέρα μου και θυμόμουν τα φορέματά της,
το πιο όμορφο ήταν μαύρο και μαύρο με άνθη αμάραντα.
Στην έξοδο του σχολείου αγόρια πωλούσαν βιβλία
καθόμουν εκεί κοιτάζοντας τα, προσπαθώντας να βρώ το θάρρος για να μιμηθώ
Υστερόγραφο απογοητευμένος γύριζα να παίζω με τα παιχίδια του νού.
Και το βράδυ, στο τηλέφωνο με ρωτούσες:
"Γιατί δεν μιλάς..."
Τι χρονιά είναι;
Τι ημέρα είναι;
Αυτή είναι η στιγμή να ζήσω με σένα
Τα χέρια μου, όπως βλέπεις δεν τρέμουν πιά
Και έχω στην ψυχή, στα βάθη της ψυχής
Απέραντους ουρανούς κι απέραντες αγάπες
Κι ύστερα περισσότερη αγάπη, αγάπη για σένα:
Ποτάμια γαλάζια και λόφους και λιβάδια
όπου τρέχουν γλυκά οι μελαγχολίες μου
Το σύμπαν βρίσκει θέση μέσα μου
Μα το κουράγιο για να ζήσω, αυτό ακόμη δεν υπάρχει!
Οι κήποι του Μάρτη φόρεσαν νέα χρώματα
και οι νέες γυναίκες, αυτόν το μηνα, ζούν καινούργιες αγάπες
Περπατούσες στο πλευρό μου και ξαφνικά μου είπες ότι πεθαίνεις
"Αν με βοηθήσεις είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρω"
Μα ούτε μια λέξη να ξεδιαλύνει τις σκέψεις
Συνέχισα να περπατώ αφήνοντας σε πίσω, θεατρίνα του χθές!
Τι χρονιά είναι;
Τι ημέρα είναι;
Αυτή είναι η στιγμή να ζήσω με σένα
Τα χέρια μου, όπως βλέπεις δεν τρέμουν πιά
Και έχω στην ψυχή, στα βάθη της ψυχής
Απέραντους ουρανούς κι απέραντες αγάπες
Κι ύστερα περισσότερη αγάπη, αγάπη για σένα:
Ποτάμια γαλάζια και λόφους και λιβάδια
όπου τρέχουν γλυκά οι μελαγχολίες μου
Το σύμπαν βρίσκει θέση μέσα μου
Μα το κουράγιο για να ζήσω, αυτό ακόμη δεν υπάρχει!