Oscar Wilde [Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900)]

16 Οκτ 1854 - 30 Νοε 1900 

Όσκαρ Ουάιλντ, διάσημος Ιρλανδός διανοούμενος, λογοτέχνης, δημοσιογράφος, μυθογράφος θεατρικός συγγραφέας και εκπρόσωπος του Αισθητισμού. Στις μέρες μας έχει γίνει γνωστός κυρίως για τα ευφυολογήματά του, το μοναδικό μυθιστόρημά του Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ, τα θεατρικά του έργα με κοινωνική σάτιρα αλλά και κοινωνική κριτική απέναντι στην Βικτωριανή κοινωνία αλλά και τις δικαστικές του διαμάχες, τις συνθήκες φυλάκισής του, την εξορία και τον πρόωρο θάνατό του.

Οι γονείς του ήταν επιφανείς Δουβλινέζοι διανοούμενοι. Ο ίδιος από μικρός έμαθε άπταιστα Γαλλικά και Γερμανικά. Στο πανεπιστήμιο ασχολήθηκε με τις κλασικές σπουδές και ιδιαίτερα με την αρχαία ελληνική γραμματεία, επιδεικνύοντας από μικρή ηλικία κλίση προς τον Kλασικισμό, τόσο στο Δουβλίνο στο Κολλέγιο Trinity όσο και αργότερα στο  Κολλέγιο Magdalen της Οξφόρδη. Έγινε γνωστός για την ενασχόλησή του με το ανερχόμενο ρεύμα του Αισθητισμού, το οποίο ίδρυσαν δυο από τους καθηγητές του, οι Πέιτερ και Ράσκιν. Από τα χρόνια στο Trinity δημοσίευε στίχους και ποιήματα σε περιοδικά το οποίο εξέδιδε το Κολλέγιο και ένα ανεξάρτητο μηνιαίο περιοδικό με λογοτεχνική θεματολογία. Το 1881, στα 27 του χρόνια, εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή. Ακολούθησε ταξίδια του σε ΗΠΑ, Παρίσι, Λονδίνο για διαλέξεις σχετικά με τον Αισθητισμό. Παντρεύεται, αποκτά οικογένεια και αρχίζει να εργάζεται σε έντυπα και περιοδικά κάνοντας κριτικές και αρθρογραφώντας για διάφορα θέματα. Τελικά το 1889 σταματά και αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στην συγγραφή. Το 1888 εκδόθηκε μια συλλογή από παραμύθια του, είδος με το οποίο ο συγγραφέας είχε καταπιαστεί στο παρελθόν. Το 1891 εκδόθηκαν δύο ακόμα συλλογές, Το έγκλημα του Λόρδου Άρθουρ Σάβιλ και άλλες ιστορίες και Το σπίτι με τις ροδιές ενώ ένα από τα πρώτα του αριστουργήματα που συνδυάζει τον διάλογο και την αφήγηση είναι Το πορτραίτο του κυρίου Ου. Χ. που αναφέρεται στον Ουίλλυ Χιούζ, τον άνθρωπο στον οποίο φημολογείται ότι αφιέρωσε ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ τα περισσότερα από τα σονέτα του. Πλέον ο μύθος και η πραγματικότητα για τον Ουάιλντ έχουν ενωθεί σε ένα σώμα και είχε αφοσιωθεί πλήρως στην ανάπτυξη και προώθηση των αρχών του Αισθητισμού μέσω των έργων του, τα οποία δημοσιεύονταν στα σημαντικότερα πολιτιστικά και λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής. Ακολουθούν κάποια δοκίμια και μία σατιρική βιογραφία για ένα Άγγλο κατά συρροή δολοφόνο του 19ου αι. με τίτλο Πένα, πινέλο και δηλητήριο. Ακολουθεί Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ για το οποίο και δέχεται έντονη κριτική ενώ πλέον στρέφεται και στη συγγραφή θεατρικών έργων με πολύ μεγάλη επιτυχία. Όλα όμως θα τελειώσουν όταν θα κριθεί ως ένοχος για προσβολή των χρηστών ηθών (ομοφυλοφιλία-σοδομισμό) και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση και καταναγκαστικά έργα. Η σκληρή ζωή στη φυλακή επηρέασε πάρα πολύ την υγεία του και γι΄ αυτό μεταφέρθηκε σε διάφορες φυλακές και μάλιστα το 1897, στην φυλακή, έγραψε το De Profundis (Εκ Βαθέων), μία επιστολή 80 περίπου πυκνογραμμένων σελίδων όπου αναλύει την ψυχοσύνθεσή του στις δίκες. Μετά την αποφυλάκισή του έφυγε κατευθείαν για την Γαλλία, όπου και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Εκεί έγραψε και το τελευταίο του έργο, Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ (1888), ένα μακροσκελές ποίημα όπου παρουσιάζει τις κακουχίες της ζωής στην φυλακή. Ο Όσκαρ Ουάιλντ πέθανε άπορος στο Παρίσι , τον Νοέμβριο του 1900, σε ηλικία 46 ετών έχονας νοσήσει και μηνιγγίτιδα

Η μπαλάντα της Φυλακής του Ρέντινγκ
https://www.youtube.com/watch?v=jIlpHqE-H4g
Απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο του Oscar Wilde "The Ballad Of Reading Gaol"
Μουσική: Παναγιώτης Ντάβελος
Απόδοση: Πένη Ραμαντάνη
Από το άλμπουμ "Τα Δοκάρια Στο Γρασίδι Περιμένουν Τα Παιδιά..." (2001)

"Η μπαλάντα της Φυλακής του Ρέντινγκαν" αναφέρεται την εκτέλεση του Charles Thomas Wooldridge (1866-1896), ο οποίος δολοφόνησε την γυναίκα του υποπτευόμενος ότι τον απατούσε· η αφήγηση σταδιακά μετατοπίζεται από την αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων σε μία συμβολική ταύτιση με όλους τους κρατούμενους. Ο ποιητής δεν ενδιαφέρεται να αναλύσει την ορθότητα των νόμων που τους καταδίκασαν, αντ' αυτού επιλέγει να εμβαθύνει στην κτηνωδία της τιμωρίας, που βιώνουν όλοι οι κρατούμενοι - και με μία πιο ευρεία έννοια, οι αμαρτωλοί. Ο Ουάιλντ στέκεται πλάι στον καταδικασμένο άνδρα, συγκρίνεται μαζί του αφού και ο ίδιος ο ποιητής είχε βιώσει την απώλεια: είχε χωριστεί από την σύζυγο και τα παιδιά του, τα οποία δεν θα ξαναέβλεπε ποτέ. Αντί για το όνομά του ποιητή, στο εξώφυλλο φιγούραρε το «C.3.3» - ο αριθμός του κελιού του.

Το όνομα του ποιητή μαθεύτηκε μετά από αρκετά χρόνια και έχοντας γίνει πολλές επανεκδώσεις.