Η στιχουργός Ελένη Λιάκου γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1925 στην Ιτέα. Ο πατέρας της ήταν αρχιτέκτονας και οι γονείς της ζούσαν στην Αλεξάνδρεια, όπου γεννήθηκαν και τα δυο πρώτα τους παιδιά. Αποφάσισαν και ήρθαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Ιτέα και η οικογένεια τους μεγάλωσε, αφού έκαναν άλλα πέντε παιδιά. Εγκαταστάθηκαν στη Ναύπακτο, τα αγόρια έγιναν ξυλουργοί ενώ τα κορίτσια παντρεύτηκαν όλα νωρίς. Η Ελένη έγραφε ποιήματα από την παιδική της ηλικία, τα όποια μάζευε κρυφά σε ένα σεντούκι, ώσπου τα βρήκε μια νύφη της και τα πέταξε. Χρόνια αργότερα, καθώς ήρθε στην Αθήνα, γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγο της Δημήτρη Ρεπάνη (αδελφό του Αντώνη Ρεπάνη). Ο Δημήτρης στο στρατό γνωρίστηκε με τον Γρήγορη Μπιθικώτση και επειδή άρεσε και στους δύο η μουσική (έπαιζε μπουζούκι ο Δημήτρης) τραγουδούσαν μαζί και ξεκίνησαν για την Αθήνα. Την Ελένη Λιάκου και τον Δημήτρη Ρεπάνη, τους πάντρεψε ο ίδιος ο Γιώργος Μητσάκης, Σ’ ένα ταξίδι τους στην Αμερική, είχαν την τιμή να γνωρίσουν τον Κένεντυ, ο οποίος τους έδωσε πράσινη κάρτα, για να μπορούν να επισκέπτονται την Αμερική, όποτε ήθελαν. Τότε γνώρισαν και τον Έλβις Πρίσλεϋ. Συχνά έμεναν στο σπίτι του αγαπημένου τους φίλου Τάκη Μπίνη. Γυρίζοντας στην Ελλάδα, γεννήθηκε και η κόρη τους Νικολέττα. Εκείνη την εποχή το 1969 έγιναν οι μεγάλες επιτυχίες της συνεργασίας της Ελένης Λιάκου και Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ήταν μια άρρηκτη φιλία, όπου η Ελένη έγραφε και τραγουδούσε, ο Γρηγόρης έπαιρνε το μπουζούκι έγραφε την μουσική και έτσι γεννιόνταν τα τραγούδια όπως η "Επίσημη Αγαπημένη", "Μια γυναίκα φεύγει", "Το μεσημέρι καίει το μέτωπο σου", "Το παρελθόν σου θα γίνει καπνός", "Κουρελού", "Θυμάσαι", "Πες μου πού πας", "Πόσο γελάστηκα", "Είναι δικός μου ο καημός", "Δώσε ζωή απ’ τη ζωή σου", "Η Σιωπή", "Χωρίς παλτό", "Ένα φτερό μου τσάκισες", "Έπιασες καινούριο φίλο" κ.λπ. Τραγούδια της, τραγούδησαν ακόμα οι Κόκοτας, Μοσχολιού, Καζαντζίδης, Αντώνης Ρεπάνης, Τάκης Βεριώτης και άλλοι. Την σκληρή εποχή της χούντας, διαλύθηκε η οικογένεια της και η περιουσία της. Ο άντρας της Δημήτρης, έφυγε για την Αμερική το 1973, όπου και παρέμεινε για 23 χρόνια. Οι δισκογραφικές εταιρείες την τύλιξαν, έγιναν δικαστήρια, χάθηκε ό,τι είχε αποκτήσει, σε κινητά και ακίνητα, εκτός από ένα μικρό οικόπεδο στις Κουκουβάουνες, που είχε ένα κήπο με τριαντάφυλλα. Εκεί έμεινε με την κόρη της την υπόλοιπη ζωή της, μέσα σε βαριά κατάθλιψη, παραιτημένη και ξεχασμένη. Η ενασχόληση με τον κήπο, της έδινε ζωή, ενώ δεν ασχολήθηκε ξανά με τα τραγούδια, εκτός από μια συνεργασία της με τον Τάκη Βεροιώτη ("Τρεις παράδες το κρασί", "Να πώς έσβησε μια αγάπη", "Ένα μάτσο ανεμώνες", κ.α.). Η Ελένη Λιάκου πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου 2003 ξεχασμένη, όταν έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο, στο σπίτι της κόρης της Νικολέττας στο Περιστέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου