Ο ρεμπέτης τραγουδιστής, στιχουργός και συνθέτης Γιώργος Θεολογίτης πραγματοποίησε μεγάλη καριέρα στις ΗΠΑ. Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1888 στην Αμοργό και ήταν το δεύτερο παιδί μίας ευκατάστατης οικογένειας. Σε ηλικία 5 ετών, χάνει τον πατέρα του και μεγαλώνει με τη μητέρα και τον παππού του, ακούγοντας από τα παιδικά του χρόνια, κυρίως απὸ τον καλλίφωνο παππού του, τα τραγούδια των νησιών του Αιγαίου πελάγους και των παραλίων της Μικράς Ασίας. Από πολύ μικρός άρχισε να μαθαίνει μόνος του κιθάρα. Στις αρχές του 20ού αιώνα μετακόμισαν όλοι στην Αθήνα και η μητέρα τους εργάστηκε σαν μαγείρισσα αρχικά σε σπίτια γνωστών προσωπικοτήτων της κοσμικής ζωής των Αθηνών και μετά προσλήφθηκε στο υπηρετικό προσωπικό των ανακτόρων, ως μαγείρισσα. Λίγα χρόνια αργότερα, ο νεαρός Θεολογίτης επιβιβάζεται στο πλοίο της γραμμής Πειραιάς–Νέα Υόρκη. Το παρατσούκλι "Κατσαρός" του το κόλλησαν στην Αμερική, εξαιτίας της χαρακτηριστικής σγουρής κόμης του, την οποία διατηρούσε πλούσια μέχρι το θάνατό του. Ο Γιώργος Κατσαρός απετέλεσε τον σημαντικότερο ρεμπέτη δημιουργό του πρώτου κύματος της μετανάστευσης ενώ με την κιθάρα τραγούδησε ένα τεράστιο ρεπερτόριο από ελαφρά, επιθεωρησιακά, ρομάντζες, ξένα τραγούδια μέχρι βαριά ρεμπέτικα. Πραγματοποίησε ατελείωτες πορείες στο εσωτερικό των Η.Π.Α., για να ψυχαγωγήσει και να διασκεδάσει τους Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στη χώρα, ενώ πραγματοποίησε, συνήθως μόνος, τις μεγαλύτερες διαδρομές, παίζοντας για τους Έλληνες των ανά τον πλανήτη κατεσπαρμένων παροικιών. Το 1924 γνώρισε και ερωτεύθηκε τη μεγάλη Μεξικανή χορεύτρια του βωβού κινηματογράφου Ριορίτα, που είχε τότε τεράστια επιτυχία στο Χόλυγουντ. Μάλιστα γνώρισε τους πολύ ευκατάστατους γονείς της που ζούσαν στην Γουαδαλαχάρα (Μεξικό) και έζησαν μαζί στο Χόλυγουντ ως το 1927. Κατά τη μουσική του διαδρομή γνωρίστηκε με σημαντικές προσωπικότητες στην Αμερική (Τσάρλι Τσάπλιν, Ροδόλφο Βαλεντίνο) ενώ μερικές μόνο από τις προσωπικότητες που πήγαιναν να τον ακούσουν ήταν ο Αμερικανός ηθοποιός Κλαρκ Γκέιμπλ, ο μαφιόζος Αλ Καπόνε και ο Ισπανός κιθαρίστας Αντρές Σεγόβια ενώ ο πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ τον είχε καλέσει στον Λευκό Οίκο. Ο μεγάλος αριθμός των καλλιτεχνικών εξορμήσεων του Γιώργου Κατσαρού ανά τον κόσμο δεν του επέτρεψε να αποκτήσει μόνιμη στέγη και ουσιαστικά ως τα τέλη της δεκαετίας του 1950, οπότε εγκαταστάθηκε στο Τάρπον Σπρινγκς της Φλόριντα, έμενε σε ξενοδοχεία, άλλοτε στη Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια), άλλοτε στη Νέα Υόρκη και άλλοτε στην ανατολική ακτή, στο Σαν Φρανσίσκο ή στο Λος Άντζελες. Εκεί αγόρασε για πρώτη φορά μόνιμη στέγη, την οποία όμως κράτησε για λίγα χρόνια και μετά πούλησε, αφού ο ίδιος ρυθμός ζωής συνεχίστηκε σε όλη την περίοδο του Μεσοπολέμου. Τον Δεκέμβριο του 1995, προσκεκλημένος του συνεδρίου για τον Απόδημο Ελληνισμό στη Θεσσαλονίκη, κατέπληξε το κοινό με δύο συναυλίες του στην "Αίγλη" της συμπρωτεύουσας και εκείνη που έδωσε στην Αθήνα. Πέθανε στις 22 Ιουνίου του 1997, σε ηλικία 109 ετών, μετά από πορεία 80 περίπου ετών στα μουσικά δρώμενα της ελληνικής παροικίας των Ηνωμένων Πολιτειών, σαν συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και οργανοπαίκτης.
Γιώργος Κατσαρός -Κορίτσια μην πιστεύετε
https://www.youtube.com/watch?v=PzN_9yF5C_g Τραγούδι του Γιώργου Θεολογίτη- Κατσαρού, που ηχογράφησε στο Σικάγο των Η.Π.Α στα 1929.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου