Γεώργιος Σκλάβος (1888-1976)

Ο μουσουργός, καθηγητής, κριτικός μουσικής, μουσικολόγος και βασικός εκπρόσωπος της Εθνικής Σχολής, Γεώργιος Σκλάβος, γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1888 στη Μπράιλα της Ρουμανία από γονείς Κεφαλλονίτες. Σπούδασε σε ελληνικά σχολεία της ομογένειας και συμμετείχε από μικρός σε χορωδίες εκκλησιαστικής μουσικής. Όταν ήρθε στην Αθήνα γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών (1907), όπου μαθήτευσε αρχικά δίπλα στον Σάκερντοτ και εν συνεχεία τον Μαρσίκ. Μόλις αποφοίτησε το 1913, προσελήφθη αμέσως ως διδάκτωρ (ιστορίας της μουσικής, αρμονίας και σύνθεσης) του Ωδείου όπου παρέμεινε για 55 ολόκληρα χρόνια, διατελώντας παράλληλα και έφορος της βιβλιοθήκης του ενώ μεταξύ των μαθητών του περιλαμβάνεται ένας μεγάλος αριθμός μουσικών προσωπικοτήτων όπως ο Αλέκος Ξένος, ο Γιάννης Μαρκόπουλος κ.ά. Υπήρξε επίσης, διδάκτωρ του Ωδείου Πειραιώς (1924-1968) και γενικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1946-1949). Από το 1909 εμφανίζεται ως χορωδός του Γ΄ Ελληνικού Μελοδράματος. Το 1912 διορίστηκε στην χορωδία της Ρωσικής Εκκλησίας, διευθυντής ορχήστρας στην παράσταση του Βασιλικού Θεάτρου (1912) Οιδίποδας Τύραννος, με πρωταγωνιστή τον Φυρστ, αλλά και ενορχηστρωτής του δημοτικού τραγουδιού Το Γεφύρι της Άρτας, που παίχτηκε στην ίδια παράσταση. Aπό τα πρώτα του έργα ήταν η Νιόβη (1917), κωμική όπερα σε λιμπρέτο Ι. Ευθυμίου, συμφωνικά αποσπάσματα της οποίας παίχτηκαν σε συναυλία του Ωδείου Αθηνών το 1920. To 1921 συνέθεσε σκηνική μουσική για το δράμα Κυρά Φροσύνη του Γ. Ασπρέα και έξι κομμάτια για πιάνο. Τον επόμενο χρόνο συνέθεσε το συμφωνικό ποίημα Αετός (το πιο γνωστό του έργο) και τα συμφωνικά έργα Κρητική Φαντασία και Αρκαδική Σουΐτα. Το μονόπρακτο Λεστανίτσα (1924) βραβεύθηκε σε διαγωνισμό του Ωδείου Αθηνών. Το 1926 συνέθεσε το ορχηστικό έργο Ηρωικό Ποίημα και δύο χρόνια αργότερα τα Δύο Ειδύλλια του Θεοκρίτου. Ακολούθησε το συμφωνικό ποίημα Νησιώτικος Γάμος (1937). Ο ίδιος θεωρούσε καλύτερο έργο του την όπερα Κρίνο στ΄ακρογιάλι (1937-41). Μετέφρασε επίσης στα ελληνικά τα λιμπρέτα πολλών μελοδραμάτων όπως, Απαγωγή από το Σεράι, Γάμοι του Φίγκαρο, Μαγικός Αυλός, Ελεύθερος Σκοπευτής, Οιδίπους επί Κολωνώ, Άλκηστις κ.ά. Το 1933 μετέφρασε, συμπλήρωσε και εξέδωσε την Επίτομο Ιστορία της Μουσικής του Ούγκο Ρήμαν. Μέσα από αυτή την εργασία συμμετείχε στις πρώτες απόπειρες καθιέρωσης μουσικής ορολογίας στην καθαρεύουσα. Τέλος το πλούσιο έργο που άφησε πίσω του περιλαμβάνει ακόμα, διαλέξεις, άρθρα και μουσικές κριτικές σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και πολλά λήμματα σε εγκυκλοπαίδειες και λεξικά. Ο Γεώργιος Σκλάβος πέθανε στις 18 Μαρτίου 1976 στην Αθήνα. 

Από την όπερα "Κυρά Φροσύνη"
https://www.youtube.com/watch?v=njjQYw0QbXM
Μουσική: Γεώργιος Σκλάβος