Κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού η εορτή της ανάμνησης της είσοδος Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα τελούνταν μαζί με την ανάσταση του Λαζάρου και αργότερα η δεύτερη μετατέθηκε κατά μία ημέρα πριν, δηλαδή το Σάββατο του Λάζαρου.
Ὡσαννὰἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’
Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἢγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός, ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν, Ὡσαννὰἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος δ’
Συνταφέντες σοι δια του Βαπτίσματος, Χριστέ ο Θεός ημών, της αθανάτου ζωής ηξιώθημεν τη Αναστάσει σου, και ανυμνούντες κράζομεν· Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου