François Villon (Φρανσουά Βιγιόν)

O Φρανσουά Βιγιόν (γεν, περ.1431-32 εξαφανίστηκε το 1463) ήταν Γάλλος ποιητής του Μεσαίωνα, ο κατά Ρεμπώ γενάρχης των «καταραμένων ποιητών». Όλα στη ζωή του είναι υπό την σκιάν του πιθανού και της αβεβαιότητας. Γεννήθηκε περί το 1431 και το πραγματικό του όνομα ήταν François de Montcorbier ή François Des Loges ή κάποιο άλλο. Ορφάνεψε μικρός από πατέρα και τον πήρε υπό την προστασίαν του ο (θείος του ;) εφημέριος Γκυγιώμ ντε Βιγιόν. Το 1452 απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο των Παρισίων στον Φρανσουά Βιγιόν ο τίτλος του Maître ès arts.

To 1455 μαχαίρωσε θανάσιμα ένα κληρικό, εξορίστηκε από το Παρίσι, αλλά στις αρχές του 1456 πήρε βασιλική χάρη. Πριν όμως τελειώσει η χρονιά πήρε μέρος στην διάρρηξη ενός κολεγίου και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει και πάλι το Παρίσι.
Εκείνο τον καιρό έγραψε το ποίημα Κληροδοσιά που ονομάστηκε αργότερα Μικρή Διαθήκη. Κληροδοτεί μ’ αυτό, σαρκάζοντας, τα μαλλιά του στον κουρέα του, μερικές δεκάρες σε τοκογλύφους και στον γραμματέα του κακουργιοδικείου το ενεχειριασμένο σπαθί του. Τον βρίσκουμε μετά στο Μπλουά, στην αυλή του ομότεχνού του (στην ποίηση) Κάρολου δούκα της Ορλεάνης. Κλείνεται στην φυλακή για νέα παραπτώματα αλλά τον Δεκέμβριο το 1457 αμνηστεύεται επ´ ευκαιρία της γέννησης της κόρης του δούκα. Παίρνει μάλιστα μέρος και σε ποιητικό διαγωνισμό που αθλοθέτησε ο δούκας με την μπαλάντα του Πλάι στη βρύση πεθαίνω διψασμένος. Περιπλανήθηκε ύστερα και όλο το καλοκαίρι του 1461 το πέρασε κλεισμένος σε φυλακή στον Λίγηρα με διαταγή του επισκόπου της Ορλεάνης. Απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο με την ευκαιρία της διέλευσης από την περιοχή του Λουδοβίκου ΙΑ΄. Τότε έγραψε το μεγαλύτερο έργο του την Μεγάλη Διαθήκη. Εκφράζει τον αποτροπιασμό του για τις δυστυχίες της ζωής, την αρρώστια, τη φυλακή, τα γηρατειά και τον θάνατο, θυμάται τα καπηλειά, τους αμφίβολους φίλους και τις πόρνες που συναναστράφηκε, με τόνους πολύ πιο δηκτικούς απ’ ότι στο προηγούμενο έργο του. Το 1462 κλείνεται και πάλι φυλακή στο Παρίσι για ληστεία. Αφήνεται ελεύθερος αλλά τον επόμενο χρόνο συλλαμβάνεται και πάλι για συμμετοχή σε συμπλοκή κι αυτή τη φορά καταδικάζεται «να κρεμαστεί και να στραγγαλιστεί». Στην φυλακή γράφει την περίφημη Μπαλάντα των κρεμασμένων και το σατιρικό τετράστιχο Είμαι ο Φρανσουά, πολύ τούτη η έγνοια με ταράζει... Στις 5 Ιανουαρίου του 1463 το Παρλαμέντο του Παρισιού μετατρέπει την ποινή του σε δεκαετή εξορία από το Παρίσι. Από το σημείο αυτό και ύστερα χάνονται τα ίχνη του.
 
Στην Ελλάδα ποίηση του Βιγιόν μετέφρασε στα Ελληνικά ο Σπύρος Σκιαδαρέσης και μελοποίησε πρώτος ο Θάνος Μικρούτσικος. Ακόμη ένα ποιήμα του μετέφρασε ο Καρυωτάκης αλλά και ο Γιώργος Κοροπούλης.

Η μπαλάντα του ποιητικού διαγωνισμού του Μπλουά
https://www.youtube.com/watch?v=LkgSOYZyfm0
Ποίηση: Francois Villon  Απόδοση στα Ελληνικά: Σπύρος Σκιαδαρέσης
Μουσική-Εκτέλεση: Θάνος Μικρούτσικος
Από την εμφάνιση του Θάνου Μικρούτσικου με τον Χρήστο Θηβαίο την Άνοιξη του 2011 στο Σταυρό του Νότου

 

Άλλη μπαλάντα σε παλιά Γαλλική γλώσσα 

https://www.youtube.com/watch?v=pC-sOi4bVhA

Ποίηση: Francois Villon  Απόδοση στα Ελληνικά: Σπύρος Σκιαδαρέσης

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Εκτέλεση: Γιάννης Χριστόπουλος

Από το δίσκο: "Στον τόπο μου είμαι τέλεια ξένος" 2001

 

Ωραίο μάθημα στα χαμένα παιδιά 

https://www.youtube.com/watch?v=pwBRLOtOIBI

Ποίηση: Francois Villon  Απόδοση στα Ελληνικά: Γιώργος Κοροπούλης

Μουσική-Εκτέλεση: Νίκος Πλάτανος