O τραγουδιαστής Στάθης Νικολαϊδης γεννήθηκε στο χωριό Ιλιτς του Καζακστάν στο σημερινό Τουρκιστάν στις 4 Αυγούστου 1958. Οι ρίζες του είναι από τον Πόντο, ο πατέρας του από τα Κουνάκα, Ματσούκα και η μητέρα του από το Ριζαίο. Οι παππούδες του κατέφυγαν από τον Πόντο το 1917 στον Καύκασο και έπειτα ο Στάλιν εκτόπισε το 1937 τους Ποντίους από το Σοχούμ στην Τασκένδη. Οι γονείς του Νικολαϊδη πήραν τα 4 παιδιά τους και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, στο Περιστέρι, το 1966. Ο πατέρας του Στάθην Ιωάννης, έπαιζε λύρα ερασιτεχνικά σε βαπτίσια και γάμους. Μια βραδιά το 1976 στο ποντιακό κέντρο ΚΟΡΤΣΟΠΟΝ στην Καλλιθέα ο Στάθης τραγούδησε δύο τραγούδια με την συνοδεία του “Πατριάρχη” της λύρας Γώγο Πετρίδη. Μίλησε με τον αφεντικό του κέντρου και αρχίζει να τραγουδάει στο κέντρο, ως που να πάει φαντάρος. Η δισκογραφία του αρχίζει με “Οι Κεμεντζετζίδες” με τον Γιάννη Τσανάκαλη το 1978 το οποίο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Το 1988 κάνει ένα μεγάλο καλλιτεχνικό βήμα και συνοδεύει τον Γιώργο Αμαραντίδη στην Μακεδονία, στην Βέρροια. Από τότε συνεχώς βρίσκεται στην Μακεδονία. Το 1989 με τους Δημήτρη Καρασαββίδη και Θεόδωρο Βερροιώτη στην Πατρίδα Βερροίας. Το 1991 στην Θεσσαλονίκη με τον Παναγιώτη Ασλανίδη στους Αργονάυτες. Το 1993 με τον Θεόδωρο Βερροιώτη στο Αρίων Θεσσαλονίκης. Το 1994 με τον αείμνηστο Χρήστο Χρυσανθόπουλο στο Μίθριο Θεσσαλονίκης. Το 1998 με τον Γιώργο Ατματσίδη στην Αυλαία Θεσσαλονίκης. Από το 1999-2002 με τον Γιώργο Ατματσίδη στο Μίθριο Θεσσαλονίκης. Τελικά μετά από μια συζήτηση με τον στιχουργό Λευτέρη Χαψιάδη, μαθαίνει ότι τον θέλει ο Καζαντζίδης και πηγαίνει μαζί με τον Θεόδωρο Βερροιώτη στην Αθήνα να τον συναντήσουν. Ο Στέλιος ήθελε να μάθει μερικά ποντιακά τραγούδια που είχε πει ο Νικολαϊδης μαζί με τον Βερροιώτη από την δισκογραφική τους δουλειά “Οδοιπορικό στον Πόντο”, τραγούδια του Νάκη Ευσταθιάδη και Θανάση Τσολερίδη. Με τη συνδρομή αυτή ο Καζαντζίδης μαζί με τον Χρύσανθο θα κυκλοφορήσουν το δίσκο “Τ’ Αηδόνια του Πόντου” το οποίο και γίνεται χρυσό σε πωλήσεις, Την επόμενη χρονιά (1994) γίνεται η συνεργασία “Συναπάντεμαν”, και μετά (1995) “Πατρίδα μ’ αραεύω ‘σεν”, στις οποίες έχει ο ελληνικός λαός την ευκαιρία να απολάυσει δύο μεγάλες ποντιακές φωνές, του Στέλιου Καζαντζίδη και του Στάθη Νικολαϊδη. Η σχέση των Καζαντζίδη και Νικολαϊδη δεν ήτανε μόνο επαγγελματική καθώς το 1994 ο Στέλιος βαπτίζει το μικρότερο από τρία κορίτσια του Στάθη και της δίνει το όνομα της μητέρας του, Γεσθημανή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου