To Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού (όπως ήταν άλλωστε και η επίσημη ονομασία του) ξεκίνησε το 1959 ως μουσικός διαγωνισμός Ελαφρού τραγουδιού υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) και οι τρεις πρώτες διοργανώσεις του διεξήχθησαν στην Αθήνα. Νικήτρια του πρώτου αλλά και του δεύτερου διαγωνισμού αναδείχθηκε η Νάνα Μούσχουρη ενώ το 1962 ο διαγωνισμός μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου διοργανονώταν με τη συνδρομή και της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης είχε σαν πρότυπα άλλα μεγάλα φεστιβαλς του εξωτερικού (και ειδικά το Ιταλικό Φεστιβάλ του Σανρέμο) ενώ πέρασε από διάφορες διακυμάνσεις και αναζητήσεις π.χ .μέχρι το 1971 απαγορευόταν το μπουζούκι
στην ενορχήστρωση των τραγουδιών αλλά και η ύπαρξη επί σκηνής
συγκροτημάτων, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις στη δεκαετία του 1960 τα
τραγούδια ερμηνεύονταν δύο φορές από διαφορετικούς καλλιτέχνες ώστε να τονισθεί η σύνθεση και όχι η ερμηνεία. Το φεστιβάλ ανέδειξε σπουδαία τραγούδια αλλά και νέα ταλέντα τόσο σε επίπεδο ερμηνευτών όσο
και συνθετών, ενώ έζησε στιγμές μεγάλης
ακμής αλλά και μεγάλης παρακμής με πολλές επικρίσεις (παλιομοδίτικο, μόνο ένα μουσικό είδος, λογοκρισία, υπερβολική δαπάνη κ.α.). Τραγουδιστές όπως η Μούσχουρη, η Γιοβάννα, ο Βογιατζής, η Νάντια Κωνσταντοπούλου, η Κλειώ Λενάρδου, η Τζένη Βάνου, η Καίτη Μπελίντα, ο Δάκης, ο Βιολάρης, ο Δώρος Γεωργιάδης λάμβαναν μέρος τακτικά και διακρίνονται. Αναμφίβολα ένα άλλο άτομο που συνέδεσε άμεσα το όνομά του με το Φεστιβάλ Τραγουδιού ήταν
αυτό του Άλκη Στέα, ο οποίος παρουσίασε μόνος ή με συμπαρουσιάστριες 20
φεστιβάλ.
Το 1997 και μετά από 36 συνεχείς διοργανώσεις η πορεία του φεστιβάλ διακόπτεται λόγω του μικρού ενδιαφέροντος αλλά εφτά χρόνια μετά, το 2005, έγινε μια προσπάθεια αναβίωσης και ανασύστασης του Φεστιβαλ με τους ίδιους συνδιοργανωτές και πάλι αλλά με πιο έντεχνο και σύγχρονο ύφος. Μάλιστα από το το 2008 προστέθηκε και τρίτος συνδιοργανωτής, το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης όμως την επόμενη κι όλας χρονιά το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης τράβηξε οριστικά αυλαία.
Το 1997 και μετά από 36 συνεχείς διοργανώσεις η πορεία του φεστιβάλ διακόπτεται λόγω του μικρού ενδιαφέροντος αλλά εφτά χρόνια μετά, το 2005, έγινε μια προσπάθεια αναβίωσης και ανασύστασης του Φεστιβαλ με τους ίδιους συνδιοργανωτές και πάλι αλλά με πιο έντεχνο και σύγχρονο ύφος. Μάλιστα από το το 2008 προστέθηκε και τρίτος συνδιοργανωτής, το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης όμως την επόμενη κι όλας χρονιά το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης τράβηξε οριστικά αυλαία.
Top 10: «Κυπαρισσάκι» (1960), «Κουρασμένο παλικάρι» (1961), «Ήλιε μου, γιε της χαραυγής» (1961), «Εδώ τελειώνει ο ουρανός» (1963), «Αδέλφια μου αλήτες πουλιά» (1970), «Αν ήμουν πλούσιος» (1972), «Γύρνα πίσω Αποστόλη» (1972), «Ο μπαρμπαλιάς» (1973), «Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη Γη» (1979), «Η μοναξιά» (1990)
Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη Γη
https://www.youtube.com/watch?v=x6yKzDVJhSY
Στίχοι: Σάσα Μανέτα
Μουσική: Γιώργος Πολυχρονιάδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Πολυχρονιάδης
Ο μπαρμπαλιάς
https://www.youtube.com/watch?v=mJgIlfSe0GQ
Στίχοι: Δημήτρης Kαραστάθης
Μουσική: Πέτρος Ζέρβας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Κοντολάζος
https://www.youtube.com/watch?v=x6yKzDVJhSY
Στίχοι: Σάσα Μανέτα
Μουσική: Γιώργος Πολυχρονιάδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Πολυχρονιάδης
https://www.youtube.com/watch?v=mJgIlfSe0GQ
Στίχοι: Δημήτρης Kαραστάθης
Μουσική: Πέτρος Ζέρβας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Κοντολάζος
Της άρνης το νερό
https://www.youtube.com/watch?v=UnkJbxnRmNg
Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Σταύρος Σιόλας
https://www.youtube.com/watch?v=UnkJbxnRmNg
Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Σταύρος Σιόλας
"ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ!
Λέγεται από παλιά πως της άρνης (άρνησης) το νερό είχε την εξής ιδιότητα: Όποιος
το έπινε αυτομάτως ξεχνούσε τους ανθρώπους που αγαπούσε. Έτσι με αυτό
τον τρόπο, για κάποιον η κάποια που δεν ήταν εύκολο να ξεχάσει ανθρώπους
που αγάπησε αληθινά, έπινε της Άρνης το νερό για να ξεφύγει από αυτές
τις σκέψεις." Βάσια Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου