Ο τραγουδιστής και οργανοπαίχτηςΜιχάλης Ζαμπέτας από νωρίς ακολούθησε τα μουσικά χνάρια του διάσημου πατέρα του Γιώργου Ζαμπέτα. Ο Μιχάλης Ζαμπέταςγεννήθηκε στις5 Ιουνίου1956 στο Αιγάλεω και από παιδάκι συνόδευε στο πάλκο τον πατέρα του με το μπουζούκι του και για να το πειράξουν τον έλεγαν "δεκανίνι". Στα μετέπειτα χρόνια ο Μιχάλης Ζαμπέτας εμφανίστηκε σαν τραγουδιστής και συνεργάσθηκε με τον ενορχηστρωτή Γιώργο Στεφανάκη κι άλλους συνθέτες. Ως οργανοπαίκτης (κιθάρα και μπουζούκι) πραγματοποίησε πολλές εμφανίσεις σε λαϊκές σκηνές ενώ διετέλεσε και δημοτικός σύμβουλος Αιγάλεω επί μια τετραετία, με το συνδυασμό του Γιάννη Μυστακόπουλου. Στην προσωπική του ζωή έκανε δύο γάμους και απέκτησε δύο παιδιά. Δυστυχώς, φανατικός καπνιστής, προσβλήθηκε από καρκίνο και έχασε πρόωρα τη ζωή του στις 10 Μαρτίου του 2008. Ο γιος του Γιώργος Ζαμπέτας είναι και αυτός τραγουδιστής όπως και η μητέρα του Ελένη Νταράλα..
Ο Μπάρμπας μου ο Παναής
https://www.youtube.com/watch?v=qvnWfHROKeo
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Γιώργος Στεφανάκης
Εκτέλεση: Μιχάλης Ζαμπέτας
Είχα ένα μπάρμπα εγώ νταή Τον ξακουστό τον Παναγή Καμάρι κι ασικλίκι (λεβεντιά, παληκαριά, γεναιότητα) Λάζο στη μέση του χωστό (είδος μαχαιριού) Μουστάκι μαύρο γυριστό Καφέ αμάν (καφενείο με πάλκο για μουσική και νούμερα και αγαπητιλίκι (ερωτισμός) Μες τα Βουρλά κατιρματζής (συνοικία της Σμύρνης) αντάμης (καλός σύντροφος της παρέας) και κοντραμπατζής (Λαθρέμπορος με δίκαιος και λεβέντης και της τουρκιάς ο τρόμος καβάλα σε λιγνό φαρί (πολεμικό βαρβάτο άλογο) το μάτι του θόλο βαρύ πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος. Είχε σκοτώσει τσαντιρμά (χωροφύλακας) Όταν περνούσε κατιρμά (λαθραίο) Μπροστά απ' το καρακόλι (αστυνομικό τμήμα) Για να γλιτώσει τα καπνά (καπνός) Σκαρφάλωσε από τα βουνά Και τα φευγάτισε (φυγαδευω) στην Πόλη (Κωνσταντινούπολη Τσακιρισμένος μια βραδιά (κεφάτος από μεθύσι) Κι ως ήταν άντρας με καρδιά Τον βάρεσε η τρέλα Και μπαμ και μπουμ τις πιστολιές Ξεσήκωσε τις γειτονιές Κι έσπασε δυο μπορντέλα. Φτωχό σαν λάχαινε να δει Δάκρυζε σαν μικρό παιδί Κι ως είχε και παράδες Κάθε Χριστού και Πασχαλιά (Χριστούγεννα) Μοίραζε ψώνια αγκαλιά Στους φτωχομαχαλάδες (φτωχογειτονιές) Η μάνα μου η Αλισαβώ (Ελισάβετ) Και η νενέ μου η Τζεβώ (γιαγια Ιωσηφίνα) είχαν συχνά μπελάδες γιατί μας βγάζαν αβανιές (συκοφαντίες) Πως στου σπιτιού μας τις γωνιές Κρύβαμε κατιρμάδες. Και κάποιο δειλινό μουντό Μας τον εφέραν σηκωτό Στο σπίτι λαβωμένο Με ματωμένη τραχηλιά Σπασμένη ραχοκοκαλιά Πολύ βαριά μαχαιρωμένο. Και πρίν χάραξει η αυγή Και πριν ο ήλιος καλοβγεί Τον στόλιζαν στη κάσα Τον κλαίει Τσεσμές και Αϊβαλί (πόλεις της μικράς ασίας) Τον μπάρμπα μου τον Παναή Πήρ' η Τουρκιά ανάσα. Τον έφαγε μια παστρικιά (γυναίκα κακής διαγωγής,πόρνη) Μια του παλιά αγαπητικιά (ερωμένη) Αχ έρημη αγάπη Γιατί ο μπάρμπας μου θαρρώ Κρυφά της τάχε από καιρό Με την Αγγέλα του Αράπη. Και την παράλλη την αυγή Βγάζει η Τουρκιά διαταγή Ο κερχανάς να κλείσει (πορνείο) Μη σκοτωθεί κι άλλος ραγιάς (χριστιανός)(συνεκδ.) δούλος Απ' τα σεκλέτια της καρδιάς (στεναχώριες,θλίψεις από έρωτα Κι η ρωμιοσύνη σβήσει. Μα σβήστηκε ο Παναής Απ' τα κιτάπια της ζωής (βιβλίο σημειώσεων) ας έχει σχώριο η ψυχή του Αυτόν που έτρεμε η Τουρκιά Τον έφαγε η αγαπητικιά Και πήγε τσάμπα η ζωή του. (Η Ευτυχία μεγάλωσε που λες Κοπέλα μες τις κοπελιές Και τ' Αϊβαλιού λουλούδι Τον μπάρμπα της δεν τον ξεχνώ Κι έκατσα κάποιο δειλινό Και σας τον έκανα τραγούδι)
Ο ΜΠΑΡΜΠΑΣ ΜΟΥ Ο ΠΑΝΑΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα ένα μπάρμπα εγώ νταή
Τον ξακουστό τον Παναγή
Καμάρι κι ασικλίκι (λεβεντιά, παληκαριά, γεναιότητα)
Λάζο στη μέση του χωστό (είδος μαχαιριού)
Μουστάκι μαύρο γυριστό
Καφέ αμάν (καφενείο με πάλκο για μουσική και νούμερα
και αγαπητιλίκι (ερωτισμός)
Μες τα Βουρλά κατιρματζής (συνοικία της Σμύρνης)
αντάμης (καλός σύντροφος της παρέας)
και κοντραμπατζής (Λαθρέμπορος με δίκαιος και λεβέντης
και της τουρκιάς ο τρόμος
καβάλα σε λιγνό φαρί (πολεμικό βαρβάτο άλογο)
το μάτι του θόλο βαρύ
πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος.
Είχε σκοτώσει τσαντιρμά (χωροφύλακας)
Όταν περνούσε κατιρμά (λαθραίο)
Μπροστά απ' το καρακόλι (αστυνομικό τμήμα)
Για να γλιτώσει τα καπνά (καπνός)
Σκαρφάλωσε από τα βουνά
Και τα φευγάτισε (φυγαδευω)
στην Πόλη (Κωνσταντινούπολη
Τσακιρισμένος μια βραδιά (κεφάτος από μεθύσι)
Κι ως ήταν άντρας με καρδιά
Τον βάρεσε η τρέλα
Και μπαμ και μπουμ τις πιστολιές
Ξεσήκωσε τις γειτονιές
Κι έσπασε δυο μπορντέλα.
Φτωχό σαν λάχαινε να δει
Δάκρυζε σαν μικρό παιδί
Κι ως είχε και παράδες
Κάθε Χριστού και Πασχαλιά (Χριστούγεννα)
Μοίραζε ψώνια αγκαλιά
Στους φτωχομαχαλάδες (φτωχογειτονιές)
Η μάνα μου η Αλισαβώ (Ελισάβετ)
Και η νενέ μου η Τζεβώ (γιαγια Ιωσηφίνα)
είχαν συχνά μπελάδες
γιατί μας βγάζαν αβανιές (συκοφαντίες)
Πως στου σπιτιού μας τις γωνιές
Κρύβαμε κατιρμάδες.
Και κάποιο δειλινό μουντό
Μας τον εφέραν σηκωτό
Στο σπίτι λαβωμένο
Με ματωμένη τραχηλιά
Σπασμένη ραχοκοκαλιά
Πολύ βαριά μαχαιρωμένο.
Και πρίν χάραξει η αυγή
Και πριν ο ήλιος καλοβγεί
Τον στόλιζαν στη κάσα
Τον κλαίει Τσεσμές και Αϊβαλί (πόλεις της μικράς ασίας)
Τον μπάρμπα μου τον Παναή
Πήρ' η Τουρκιά ανάσα.
Τον έφαγε μια παστρικιά (γυναίκα κακής διαγωγής,πόρνη)
Μια του παλιά αγαπητικιά (ερωμένη)
Αχ έρημη αγάπη
Γιατί ο μπάρμπας μου θαρρώ
Κρυφά της τάχε από καιρό
Με την Αγγέλα του Αράπη.
Και την παράλλη την αυγή
Βγάζει η Τουρκιά διαταγή
Ο κερχανάς να κλείσει (πορνείο)
Μη σκοτωθεί κι άλλος ραγιάς (χριστιανός)(συνεκδ.) δούλος
Απ' τα σεκλέτια της καρδιάς (στεναχώριες,θλίψεις από έρωτα
Κι η ρωμιοσύνη σβήσει.
Μα σβήστηκε ο Παναής
Απ' τα κιτάπια της ζωής (βιβλίο σημειώσεων)
ας έχει σχώριο η ψυχή του
Αυτόν που έτρεμε η Τουρκιά
Τον έφαγε η αγαπητικιά
Και πήγε τσάμπα η ζωή του.
(Η Ευτυχία μεγάλωσε που λες
Κοπέλα μες τις κοπελιές
Και τ' Αϊβαλιού λουλούδι
Τον μπάρμπα της δεν τον ξεχνώ
Κι έκατσα κάποιο δειλινό
Και σας τον έκανα τραγούδι)